Detective/thriller.
Op de achterflap: "Aan Sea Point Boulevard in Kaapstad wordt het lichaam van een jonge vrouw gevonden. Ze is op gruwelijke wijze om het leven gebracht. Alle sporen op het lijk wijzen naar een dader die geniet van de pijn van anderen.
Dr. Clare Hart, forensisch psycholoog en parttime profielschetser voor de Kaapse politie, is als een van de eersten bij het lijk. Samen met rechercheur Riedwaan Faizal begeeft ze zich in de onderwereld van Kaapstad, op jacht naar de moordenaar. Wanneer er een tweede en derde meisje verdwijnen, zit Clare tot aan haar nek in een levensgevaarlijk kat-en-muisspel, in een wereld waarin vrouwen niet meer zijn dan lustobjecten."
Dit is een bijzonder geslaagd debuut en het is verfrissend dat we eens een ander decor voorgeschoteld krijgen, nl. Zuid Afrika. Sommige boeken krijgen wel een setting maar kunnen zich eender waar afspelen, maar dit was hier absoluut niet het geval. Kaapstad leer je in dit boek toch wel een beetje kennen en af en toe gebruikte Orford een woord of zin in het Zuid Afrikaans. Tof gedaan, ik kreeg zelfs de neiging om ze hardop te willen uitspreken.
Ook het verhaal was knap bedacht. Het blijft natuurlijk wel een zeer intrigerend en aangrijpend onderwerp, het misbruik van vrouwen, gedwongen prostitutie en vrouwenhandel. En daar blijft het in dit boek niet bij. Alsof het nog niet erg genoeg is, wordt in het milieu waar dit verhaal zich afspeelt, alles nog eens opgenomen op video en dat maakt het in de ogen van de slachtoffers nog veel erger. Dit heeft Orford op een schitterende wijze in beeld gebracht.
Het verhaal was echter niet 'af'. Als lezer blijft je toch met een aantal losse eindjes zitten en tussendoor staan er een paar onnauwkeurigheden in het boek. De uiteindelijke ontknoping berustte ook op heel wat toevalligheden en de personages komen niet helemaal goed over. Alle thriller elementen waren wel aanwezig maar het geheel had gerust wat beter geolied mogen worden.
Orford heeft wel een zeer goede schrijfstijl en ondanks de zwaarte van het onderwerp wist ze het toch te verluchtigen.
Bloedbruiden is een vlot lezend, interessant en goed boek en zeker een aanrader.
Uitg. Luitingh-Sijthoff (2008) - 319 blz. | Oorspr. titel Like Clockwork - vertaling Jan Mellema
Thriller.
Op de achterflap: "Tien jaar geleden heeft Erik Maria Bark gezworen nooit meer iemand onder hypnose te brengen. Maar als inspecteur Joona Linna hem om hulp vraagt bij een moordzaak waarbij de levens van twee jonge mensen op het spel staan, heeft Erik geen andere keuze. Hij brengt een zwaargewonde getuige onder hypnose. Al snel wordt duidelijk dat Erik de prijs moet betalen voor zijn verbroken belofte. Hij wordt getroffen door een serie gewelddadige en onverklaarbare gebeurtenissen. Gebeurtenissen die ook zijn gezin meesleuren in een vreselijke nachtmerrie."
Dit boek was een waar genot om te lezen. Het heeft alle goede ingrediënten: actie, spanning, goede plot, vlot om lezen, waarachtige en menselijke personages. Je wordt helemaal meegezogen in dit verhaal en het blijft spannend. Het was eerder een probleem om het boek af en toe opzij te kunnen leggen, er moeten soms toch ook nog wat huishoudelijke en andere taken verricht worden ...
Een enkele keer en dit tijdens de hypnose sessies van Erik's groep, kwam het boek wat saai en langdradig over. Maar dat is voor mij dan ook het enige minpunt. Het Zweedse schrijversechtpaar dat schuil gaat onder de pseudoniem Lars Kepler is gewoon kei goed.
Uitg. De Bezige Bij (2010) - 557 blz. | Oorspr. titel Hypnotisören - vertaling Tineke Jorissen-Wedzinga
Historische jeugdroman (vanaf 13 jaar).
Op de achterflap: "Dolores is vijf als ze voor het eerst beseft dat ze anders is dan haar broers en zussen. Door haar gedrongen postuur kan ze niet goed meedoen aan hun spelletjes en haar jongere broer Sancho is algauw een kop groter dan zij. Een dwerg als Dolores is volgens haar vader maar geschikt voor één ding: een leven als nar. Hij verkoopt haar aan koning Ferdinand, die een cadeautje zoekt voor zijn sombere dochter Johanna.
Als geen ander is de brutale Dolores in staat de prinses op te vrolijken en er groeit een hechte vriendschap tussen de twee meisjes. Maar Dolores heeft het zwaar: ze mist haar familie en is vaak het mikpunt van spot. Er hangt veel onheil in de lucht. Gelukkig is er nog het Moorse kamermeisje Meryem..."
Noëlla Elpers heeft verschillende jeugdboeken op haar naam staan. Dolores kreeg in 2007 de Thea Beckmanprijs, in 2008 de Boekenleeuw en het boek stond op de shortlist van de Gouden Uil. Volledig terecht.
Het is zeer goed geschreven maar het is vooral een aangrijpend, ontroerend en liefdevol boek. Je krijgt niet alleen een doordringende blik op het einde van de Middeleeuwen maar het is ook een verhaal over vriendschap en liefde. En dit alles door de ogen van een dwerg, die zeer scherpzinnig is en rad van tong. Je moet gewoon meeleven met Dolores.
Een zeer knap boekje deze Dolores en beslist een aanrader!
Uitg. Van Goor (2007) - 239 blz.
Detective.
Op de achterflap: "In een verborgen studio in een afgelegen Romeinse wijk, waar het Vaticaan de prostitutie vroeger oogluikend toeliet, worden een man en een vrouw dood aangetroffen voor een van de mooiste schilderijen die rechercheur Nic Costa ooit heeft gezien: een tot dan toe onbekend erotisch schilderij van de grote meester Caravaggio.
Uit het onderzoek van de patholoog-anatoom blijkt dat de vrouw vlak voor haar dood seks heeft gehad. Haar dij is bewerkt met een mes en het patroon lijkt op de inkerving die Caravaggio altijd op zijn schilderijen zette.
Aanwijzingen leiden Nic Costa naar een groep aristocratische en invloedrijke Romeinen, die zich de 'Ekstatici' noemen."
Deze zesde 'Nic Costa' was een beetje een tegenvaller. Heel het boek is opgebouwd rond de schilder Caravaggio en het was wel interessant om hier wat meer van te weten te komen als complete leek in de kunst. Hewson heeft dit echter zo ver doorgedreven dat hele stukken van het boek redelijk saai waren. En daarmee kwam er ook geen vaart in het verhaal. Het begon nochtans goed met de moord zelf, heel wat actie en het begin van het onderzoek, maar het verzandde dus in teveel details en als lezer bleef je er maar wat naast lopen.
Dat je bijna van in het begin de slechterik(ken) kent, hielp ook al niet veel. 'k Had nog een tijdje het gedacht dat het wel anders zou lopen maar nee dus.
Af en toe was er wat actie, maar veel kon het niet helpen om het verhaal op te krikken.
De personages waren zeer menselijk neergezet, alhoewel niet helemaal correct. Nic verliest in het begin van het verhaal zijn vrouw aan de bad guy en hij was daardoor helemaal overdondert maar toch speelde dit vaak niet mee in zijn zoektocht. Het klopte niet. Gelukkig was daar wel Zuster Agata, de experte op het gebied van Caravaggio van wie Nic hulp krijgt. Dat is een sympathiek nonnetje en zij wekt medeleven op.De plot zelf was nochtans heel goed. En aangezien Hewson toch alles in zich heeft om een goede detective te schrijven, lijkt het hier een gemiste kans. Spijtig!
Uitg. De Fontein (2008) - 431 blz. | Oorspr. titel The Garden of Evil - vertaling Janine van der Kooij
Detective.
Op de achterflap: "Wanneer Alexandra met doorgesneden polsen in een badkuip wordt aangetroffen, lijkt het zelfmoord. Maar als er sporen van slaapmiddelen in haar bloed worden gevonden gaan Patrik Hedström en Erica Falck samen op onderzoek uit. Als later ook een vriend van Alexandra overlijdt, ontdekken zij dat beide sterfgevallen hun oorsprong in het verre verleden hebben."
IJsprins is Läckbergs eerste boek en ook mijn eerste van deze auteur. Ondertussen is reeds haar zevende boek verschenen en dat is dik in orde want ze schrijft goede en degelijke detectives.
Het is zo'n boek dat je in één ruk kunt uitlezen. Het verhaal is fantastisch goed uitgebouwd, stap voor stap en het leest heel gemakkelijk. Een andere reden hiervoor is dat Läckberg haar personages heel goed neerzet. Ze worden zeer menselijk beschreven, elk met hun eigen achtergrond en tijdens het verhaal evolueren ze ook nog. Enerzijds een paar dramatische personages en anderzijds is er romantiek in het spel. Dat maakt dat het boek zeer compleet overkomt en toch staat er niks teveel in.
Daarbij was ik ook nog eens verrast door de humor in het boek. Läckbergs beschrijvingen van de situaties zijn echt heel grappig, ook omdat ze zo menselijk zijn maar vooral omdat ze deze zo humoristisch weet te typeren en ze een groot relativerings vermogen heeft.
Soms merkte je wel dat het een debuut was. De verduidelijking was soms een beetje te ver doorgedreven, maar dit viel gelukkig maar een enkele keer voor en het beterde wel naarmate je verder in het boek kwam.
Dat de schrijfster nog jong is, 30 jaar toen ze dit boek schreef, merkte ik aan de beschrijving van Patrik, de politieagent. Als ze niet expliciet in het boek had gezet dat hij 35 jaar is, zou ik aan de beschrijving van hem gedacht hebben dat hij ofwel tegen de pensioenleeftijd zat ofwel totaal geen conditie had. Maar dit is een detail. Onze kinderen vinden ons ook stokoud! En wij maar denken dat we nog relatief jong zijn! ;o)
Ja, Camilla Läckberg gaat zeker nog op mijn leeslijst terecht komen. Ik was zéér onder de indruk van haar eerste boek.
Uitg. Ambo|Anthos (2006) - 358 blz. | Oorspr. titel Isprinsessan - vertaling Elina van der Heijden en Wiveca Jongeneel
Detective.
Op de achterflap: "Als een seriemoordenaar filmpjes van zijn gruweldaden verspreidt op internet, schakelen Leo Magozzi en Gino Rolseth softwarebedrijf Monkeewrench in. Met een geavanceerd programma lukt het Grace MacBride en haar excentrieke team om onderscheid te maken tussen filmpjes die in scène zijn gezet en filmpjes die daadwerkelijke moorden laten zien.
Maar terwijl het team van Monkeewrench koortsachtig het web afspeurt naar aanwijzingen om nieuwe moorden te voorkomen, blijven er nieuwe filmpjes opduiken en loopt het aantal slachtoffers in rap tempo op."
Weer een goede nieuwe detective van ons schrijversduo P.J. Tracy, de vijfde in de reeks ook alweer (eerder Dodenrit, Engelenmoord, Levend aas en Sneeuwblind).
Het verhaal had zeker een originele plot. Met het succes van sites zoals Youtube en Facebook kan je er zó inkomen. De auteurs hebben het tot een vlot en verrassend verhaal uitgewerkt.
Spannend vond ik het verhaal niet, maar het werd met zoveel flair en humor gebracht dat het weer een waar genot was om het te lezen. P.J. Tracy is een blijvertje ...
Uitg. Unieboek (2010) - 300 blz. | Oorspr. titel Shoot to Thrill - vertaling Theo Horsten
Detective/thriller.
