De koordirigent van de Armeense kerk in Parijs wordt vermoord gevonden. Het slachtoffer blijkt een homoseksueel met een zwak voor jongen mannen en een zeer duister verleden in het Chili van Pinochet. De sporen lijken duidelijk in een bepaalde richting te wijzen.
Het aparte speurdersduo Kasdan en Volokine - geen van beiden nog officieel in dienst van de politie, maar met ieder een heel persoonlijk motief om het kwaad te bestrijden - komt een nog veel gruwelijker complot op het spoor. Uit een viertal kinderkoren in Parijs blijken de mooiste kinderstemmen één voor één verdwenen te zijn. De experimenten waarvan zij het slachtoffer worden, tarten elke verbeelding.
****
Godenstemmen is een goed opgebouwde thriller geworden, met zo nu en dan een vleugje humor maar met vooral veel duistere praktijken die grenzen aan horror verhalen.
Dit is nu al het tweede boek in korte tijd dat me doet gruwelen van martelingen en misbruiken, zij het in een andere context. Chili, een Zuid-Amerikaans land, speelt een rol als achtergrond voor de moorden in Parijs en het nazisme en muziek als experiment zijn ook van de partij. Grangé heeft hier een schitterende plot mee in elkaar geknutseld.
De twee toch wel onorthodoxe politiemannen zijn interessante personages en met de nodige tegenkantingen zowel van de politie als van hun eigen wantrouwen tegen elkaar storten ze zich in het onderzoek. Stap voor stap bouwt het verhaal zich op alsook de spanning, we komen telkens iets dichter bij de oplossing, maar het is wel in crescendo stijl, het eindigt in een knallende finale. Grangé flirt met de grenzen van het geloofwaardige, zijn personages lijken nét iets te ingewikkeld, maar zijn ingenieuze plot en schrijfstijl maken dit helemaal goed.
Godenstemmen is een boeiend en spannend boek met een zeer goede plot en spanningsopbouw, niet voor softies. Chapeau.
Eerder: DuivelseedUitgeverij: De Geus (2009) - 508 blz.
Oorspronkelijke titel: Miserere - Vertaling: Floor Borsboom
Geen opmerkingen:
Een reactie posten