Vijftig jaar lang heeft Anna Schlemmer geweigerd te praten over haar leven in Duitsland tijdens de Tweede Wereldoorlog. Anna's dochter Trudy herinnert zich niet veel: zij was nog maar vier toen zij en haar moeder door een Amerikaanse soldaat werden bevrijd en met hem meegingen naar Minnesota. Maar Trudy bezit één bewijsstuk uit het verleden: een familieportret waarop zijzelf staat, samen met haar moeder en een Nazi-officier.
Gedreven door schuldgevoel over haar mogelijke afkomst, gaat Trudy op onderzoek uit. Ze slaagt erin om eindelijk de dramatische, hartverscheurende waarheid over haar moeders verleden boven tafel te krijgen.
****
Dit is weer een meer dan geslaagde debuutroman. Wel weer eentje met de tweede wereldoorlog en de concentratiekampen als onderwerp, maar toch las het boeiend en vlotjes.
Nu werd het verhaal van een Duitse vrouw verteld, het is weer eens een andere invalshoek. Net zoals in het bezette gebied zijn er in Duitsland zelf agressors maar ook slachtoffers. Dit boek laat maar weer eens zien dat situaties niet zwart-wit zijn maar dat er vele tinten grijs zijn.
Het verhaal is opgebouwd uit twee afwisselende tijdslijnen, enerzijds de oorlogsjaren en hier volgen we Anna en haar kleine dochtertje Trudy en anderzijds Trudy in de jaren 1993 tot 1997. Trudy leeft gebukt onder een schuldgevoel, het is duidelijk dat de traumatische ervaringen van haar moeder ook sporen hebben na gelaten bij haar. Ze kan vooral niet overweg met het zwijgen van haar moeder en ondanks haar vele vragen volhardt haar moeder hierin. Het zet de relatie tussen moeder en dochter heel erg onder druk. Als lezer heb je door hoe het komt, maar toch blijft de vraag waarom ze absoluut wil blijven zwijgen.
Het deel met de beschrijving van de oorlogsjaren is heel boeiend en interessant. Ik had wel wat meer moeite met het recentere deel. Dat kwam heel wat minder uit de verf en zat niet zo goed in elkaar. Ineens komt daar zomaar een liefdesrelatie uit de lucht vallen voor Trudy, op een raar moment en bruusk. Het deed heel raar aan. En aan het eind was daar plots de clou van het verhaal, en het verhaaltje was uit.
Het familieportret is al bij al toch één van de betere boeken, het overstijgt zeker het gemiddelde. Jenna Blum is duidelijk een begenadigd schrijfster.
Uitgeverij: De Boekerij (2010) - 455 blz.
Oorspronkelijke titel: Those Who Save Us - Vertaling: Carolien Metaal
Geen opmerkingen:
Een reactie posten