Max is een schijnbaar onschuldige student die op een dag met een wapen in de hand in elkaar zakt voor de ingang van een politiebureau. Wanneer Max ontwaakt, ligt hij vastgeketend aan een bed en wordt hij ondervraagd door twee rechercheurs die proberen te achterhalen wat zijn plannen waren en waarom er sporen van drugs en alcohol in zijn bloed zaten. Max beseft al snel dat hij zich samen met zijn drie beste vrienden onbedoeld in de nesten heeft gewerkt en dat hij er alles aan moet doen om de rechercheurs op het verkeerde been te zetten, want de waarheid is nog verschrikkelijker dan zij vermoeden.
****
Ben Kegels is nieuw in thrillerland. Hij zegt zelf dat hij gepassioneerd is door het vertellen van verhalen wat hij van kleins af dan ook al deed, eerst in de vorm van stripverhalen, dan meer graphic novels en later kortverhalen. Door een opleiding journalistiek te volgen, kon hij zijn passie koppelen aan een job. Nu is hij werkzaam in een totaal andere sector. De laatste twee jaar schreef hij dan uiteindelijk een boek, Jeugdzonden.
Het vertelt het verhaal van vier vrienden vanuit het oogpunt van Max. Kegels heeft de plot opgebouwd aan de hand van twee tijdzones. Het begint met Max aan het politiebureau, een rare situatie en de interesse van de lezer wordt al onmiddellijk gewekt zodat je stante pede in het verhaal zit.
Deze hoofdstukken worden afgewisseld met de vertelling van het verleden van Max, op deze manier wordt het verhaal opgebouwd tot op het punt dat hij voor het politiekantoor belandt. De auteur heeft dat geweldig goed gedaan. Hij maakt duidelijk dat de dingen die in de jeugdjaren gebeuren, gevolgen hebben, verleden en heden zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Zoals in het boek gezegd wordt, een steentje gegooid in water kan een rimpeling veroorzaken en zo verder uitdeinen. En dat is precies wat er hier gebeurt. Dit crescendo effect heeft Kegels zeer goed weten neer te pennen, je kan niet anders dan meegesleept worden.
De titel van het boek maakt duidelijk dat er dingen zijn gebeurd die als 'zonden' kunnen bestempeld worden. Max is vijf jaar als het verhaal begint en dat is jong om al van zonden te spreken. Hij en zijn vrienden worden dan ouder, samen maken ze van alles mee en ze beginnen dingen te ondernemen. Het blijft allemaal niet zo onschuldig als in het begin. Veel kan ik er niet over vertellen aangezien het aan de lezer is om te ontdekken hoe het verhaal zich ontwikkelt, de vraag is waar de grens ligt tussen jeugdzonden en criminaliteit. Op een bepaald moment had ik moeite om mee te gaan in het verhaal van de vier vrienden, er bekroop me zelfs een gevoel van walging. Jongeren zijn jongeren en hebben een eigen kijk op dingen, en het is net dit dat Kegels zeer realistisch heeft neergeschreven, een volwassene bekijkt deze gebeurtenissen vanuit een ander oogpunt en dat is niet te vergelijken met hoe jongeren het zien of denken, in hun beleving klopt het wel.
Ik heb dit boek zeer graag gelezen, ook al omdat de auteur een enorm goed ontwikkeld gevoel voor taal heeft, dit maakte alleszins indruk op mij. Er zaten wel enkele schrijffouten in en medisch gezien was er een misser. Bij één gebeurtenis heeft Kegels gebruik gemaakt van een zeer expliciete plastische beschrijving die niet had gehoeven en de psychologische reactie daarop klopte niet helemaal. Maar verder alleen maar lof voor zijn schrijfstijl.
Jeugdzonden is een zeer goed debuut van een talentvolle schrijver, eentje om in het oog te houden. Naast de mooie schrijfstijl heeft het boek een zeer goed geconstrueerde plot waardoor een zekere spanning wordt opgebouwd en de lezer gekluisterd houdt aan het boek. Laat die volgende verhalen maar komen Ben Kegels.
Uitgeverij: Het Punt (2020) - 332 blz.
