Verborgen - Karin Slaughter

Het is de verraderlijkste zaak uit zijn carrière. Dat beseft Will Trent zodra hij het verlaten pakhuis in Atlanta binnengaat, en het dode lichaam van een ex-politieagent aantreft. Van het lijk lopen bloederige voetsporen weg die erop wijzen dat een ander, mogelijk vrouwelijk slachtoffer, is meegenomen... om vervolgens spoorloos te verdwijnen.

Voor Will - en voor patholoog-anatoom Sara Linton - wordt het nóg erger. Een vondst op de plaats delict onthult een verband met Wills verleden...

****

Karin Slaughter, Queen of suspense zoals ze genoemd wordt, heeft met Verborgen een zeer spannende thriller neergepend. Zo eentje waar je om popelt om verder te kunnen lezen.

Zoals dat gaat met series kom je weer verder in het persoonlijke leven van de protagonisten en ze belicht weer een bepaald stuk uit het leven van hun, in dit geval van Will Trent. Interessant.

Er is een zeer goede plot met heel wat misleiding. De structuur is enigszins anders dan we gewoon zijn van haar, drie delen waarvan het tweede deel zich net voor het eerste deel afspeelt. Het is eens wat anders. Af en toe voel je wel waar het ongeveer naartoe gaat, maar het kan de pret niet bederven.

Het enige wat - nog steeds - stoort, is de relatie tussen Will en Sara. De manier waarop die zich ontwikkelt, het begint echt wel te irriteren, en het draagt helemaal niets bij. Zulke dingen moeten bijzaak blijven in een spannend boek, het krijgt hier echter teveel ruimte toebedeeld. Angie, de kwelgeest en echtgenote van Will, krijgt in dit boek een prominente plaats in het geheel, ze maakt deel uit van het verhaal en het wordt boeiend.

Verder is het echt wel een spannend boek geworden dat garant staat voor een hoge dosis leesplezier.

Eerder: Versplinterd, Nachtschade, Zoenoffer, Een lichte koude huivering, Onzichtbaar, Triptiek, Trouweloos, Onaantastbaar, Genesis, Verbroken, Gevallen, Genadeloos, Stille zonde, Veroordeeld

Uitgeverij: HarperCollins (2016) - 477 blz.
Oorspronkelijke titel: The Kept Woman
Vertaling: Ineke Lenting

Het laatste ritueel - Yrsa Sigurdardóttir

Op de universiteit van Reykjavik wordt het verminkte lijk van de Duitse geschiedenisstudent Harald Guntlieb aangetroffen. Ontevreden over het politieonderzoek, schakelt de rijke familie van Harald een plaatselijke juriste in. Zij ontdekt dat Harald in het bezit was gekomen van oude manuscripten over geheimzinnige rituelen uit de IJslandse historie. Kort daarop stuit ze op een kunsthandelaar die evenals Harald op zoek was naar een uniek eeuwenoud document. Tegelijkertijd duiken er duistere verhalen uit Haralds verleden op. Het gerucht gaat dat hij lid was van een groep IJslanders die zich bezighoudt met historisch gewortelde martelingen en executies. Wie heeft deze student toegetakeld en vermoord en wat hebben de oude manuscripten daarmee te maken? De zoektocht leidt van Reykjavik naar de onherbergzame noordwestelijke kuststreek van IJsland, die berucht is vanwege de heksenvervolgingen in de Middeleeuwen.

****

In 2005 schreef de IJslandse Yrsa Sigurðardóttir haar eerste misdaadroman Het laatste ritueel. Ze is burgerlijk ingenieur, schreef eerder al kinder- en jeugdboeken en viel al meerdere keren in de prijzen. Deze auteur is een zeer aangename verrassing gebleken. 

Ze verwerkt in dit misdaadverhaal historische feiten, en niet van de minste, vervolgingen en martelingen van 'heksen' in de late Middeleeuwen, gruwelijke praktijken. Altijd meegenomen zo wat historische info. 

Psychologisch gezien zit het verhaal ook knap in elkaar. Póra is een advocate die door een afgevaardigde van de Duitse familie gecontacteerd wordt om de feitelijke moordenaar van hun zoon op te sporen. Ze spreekt immers Duits en dat wil al eens helpen om hun op de hoogte te brengen van het IJslandse onderzoek. Ze zijn er immers helemaal niet van overtuigd dat diegene die aangeklaagd is voor de moord ook de dader is. Een advocate op het rechercheurspad. Ze krijgt hulp van haar contactpersoon, Matthias Reich, ook al verloopt de relatie in eerste instantie niet vlekkeloos.

Sigurðardóttir heeft de plot knap in elkaar gestoken en daarbij komt ze vaak humoristisch uit de hoek, de conversaties zijn zeer amusant om te lezen. Nog zoiets dat net dat ene extra geeft aan een boek.

De auteur geeft haar hoofdrolspeelster een persoonlijke achtergrond mee, ze heeft een puber zoon en een veel jongere dochter. Het doet je vermoeden dat er meerdere boeken in het vooruitzicht liggen met haar en dat is ook zo. Nog een reden om haar volgende boeken te willen lezen.

Het laatste ritueel is een goed misdaadverhaal met een goede plot en psychologische duiding, historische informatie en humor. Spannend is het niet maar het misdaadonderzoek is top. 

Uitgeverij: De Fontein (2006) - 351 blz.
Oorspronkelijke titel: Priðja Táknið
Vertaling: Kim Middel en Kim Liebrand

Drie dagen en levenslang - Pierre Lemaitre

Als voor de ogen van de twaalfjarige Antoine zijn lievelingshond wordt vermoord, reageert hij zijn woede af op zijn zesjarige buurjongetje. Hij slaat en schopt en gaat net zolang door tot...

Dood. Het was een ongeluk, maar wie gelooft dat? In blinde paniek besluit Antoine ieder spoor uit te wissen. Drie dagen brengt hij in wanhoop door. Zal de waarheid aan het licht komen? En zal hij zijn schuldgevoel ooit te boven komen?

****

Pierre Lemaitre heeft een kleine tien boeken op zijn naam staan sinds zijn eerste uitkwam in 2006. Enkele romans en thrillers. Drie dagen en levenslang is een psychologische roman.

Het boek is van een heel andere opzet dan je van een roman verwacht. Het gaat helemaal over de strijd, het wachten en de wanhoop van diegene die gedood heeft, een twaalfjarige jongen nog wel, een kind. De titel is precies wat het verhaal behelst. Drie dagen lang leef je mee met Antoine en met de kleine plaatselijke gemeenschap. Dit is het grootste deel van het boek. En dan is het twaalf jaar later, zolang duurt het levenslang van Antoine reeds, hij is nu een twintiger. Hij wacht nog steeds, ook zijn schuldgevoel is er nog en zijn leven is er nog altijd door getekend.

Pierre Lemaitre heeft dit zeer indringend geschreven, toch zeker in het eerste deel. In het tweede deel blijf je meer aan de zijlijn staan en leef je minder mee. Je kunt het je levendig voorstellen dat een  ongeluk voor beide partijen zeer aangrijpend is. En ook al is de tweede partij, de veroorzaker niet gekend, het mag duidelijk zijn dat deze sowieso toch gestraft wordt. Je vraagt je af of het niet beter was dat alles was uitgekomen of er een bekentenis was. Dat levenslang en die drie dagen dat wil je niet meemaken me dunkt.

Naar het einde toe lees je nog enkele verrassende dingen over Antoine en de gebeurtenissen na het ongeluk.

De auteur heeft een verrassend boek geschreven met deze Drie dagen en levenslang. Een zeer goede plot en indrukwekkende psychologische onderbouw van zowel Antoine, zijn moeder en de rest van de kleine gemeenschap in het dorp. Geen humor ditmaal, maar het onderwerp leent zich hier dan ook niet toe.

Eerder: Vrije val

Uitgeverij: Xander Uitgevers (2016) - 206 blz.
Oorspronkelijke titel: Trois jours et une vie
Vertaling: Richard Kwakkel

Gevoel voor tumor - Leander Verdievel

Op zijn 23ste kreeg Leander Verdievel kanker en werd hij overladen met goedbedoelde cadeaus. Na vijf exemplaren van de biografie van Lance Armstrong besloot hij dat het tijd was voor een ander soort boek. Dat boek ligt nu voor je. Een boek zonder taboes, dat je met veel humor door de wervelwind aan emoties loodst die kanker met zich meebrengt. Een boek dat je op donkere momenten laat lachen en op andere momenten doet vloeken. Een boek boordevol situaties die jij en je omgeving zullen herkennen. (Als het al deze mooie beloftes niet waarmaakt, mag je het ding ook gewoon door je kamer smijten, zolang je daar maar deugd van hebt.)

Een handleiding voor kanker, zonder taboes

Leander werkt bij de Vlaamse Radio- en Televisieomroep, de VRT. Enkele jaren na zijn ziekte verwerkte hij zijn ervaringen en die van vele lotgenoten in de tragikomische tv-serie Gevoel voor tumor en in dit boek dus.

Wat schrijft hij in zijn voorwoord:

Je leest het goed: dit is geen zelfhulpboek. Evenmin is dit het allesomvattende boek over kanker. Hééft dit boek dan wel een doel? Jazeker. Dit is het boek dat ik had willen lezen toen ik op mijn 23ste kanker kreeg.

Dat humor een geknipt tegengif was om alle ellende aan te kunnen, moest ik zelf ontdekken. Wacht, hoor ik je denken, humor? Heeft kanker dan een komische kant? Ja.

Kanker is meer dan kommer en kwel. De grens tussen tragiek en komedie is vaak flinterdun. En vaker dan je zou vermoeden, wint de komedie het van de tragiek.

En dat er humor in dit boek zit én in de tv-serie is duidelijk. En langs de andere kant is het dramatisch, maar zoals Verdievel laat blijken, humor helpt om te (over)leven. Het boek dwingt respect af voor al deze patiënten die een dagelijkse strijd voeren, tegen de pijn, donkere gedachten, moedeloosheid, onmacht, en zelfs verveling en foute cadeaus. Hoe familie, vrienden en kennissen hiermee omgaan passeert ook de revue. Dat de ziekte op hen eveneens een grote weerslag heeft, mag óók duidelijk zijn.
Foute ziekte deze kanker, erg en serieus, veel, heel veel ellende. En toch primeert in dit boek de positiviteit. Meer nog, humor is broodnodig in de strijd tegen deze ziekte, onontbeerlijk zelfs.

Gevoel voor tumor is een boek dat respect afdwingt maar ook een lach en zelfs een schaterlach. Iedereen heeft op een of andere manier wel te maken met deze ziekte en ik kan niet anders zeggen dan dat dit boek een absolute AANRADER is. De tv-serie uiteraard ook!

*****

Uitgeverij: Lannoo (2018) - 192 blz.

Selfies - Jussi Adler-Olsen

Ze zijn jong, knap, lopen in merkkleding en besteden dagelijks uren aan hun haar - en daarbij leven ze van een uitkering.

Deze jonge vrouwen denken alleen aan zichzelf maar leiden een levensgevaarlijk bestaan, want langzaam maar zeker zijn ze een doorn in het oog geworden van een volstrekt labiele persoon die besluit om één voor één met al deze klaplopers af te rekenen.

In eerste instantie is het niet een zaak waar brigadier Carl Mørck veel aandacht aan besteedt. Hij is erachter gekomen dat hij onvrijwillig een pion is geworden in de interne machtsstrijd binnen de politieleiding en hij moet snel handelen om het bestaan van afdeling Q veilig te stellen. Als hij tegelijkertijd een tip krijgt dat een splinternieuwe moordzaak in veel opzichten aan een onopgehelderde moord van lang geleden doet denken, heeft hij meer dan ooit behoefte aan het vlijmscherpe overzicht van zijn collega Rose. Maar Rose is met ziekteverlof, omdat afschuwelijke gebeurtenissen uit het verleden haar achtervolgen.

Carl, Assad en Gordon werken dag en nacht om het wijdvertakte mysterie rond de twee moorden op te lossen, maar steken de meeste energie in het helpen van Rose. Naarmate ze steeds dieper in haar verhaal graven, begrijpen ze dat zich een misdrijf heeft afgespeeld. Dan lijkt Rose plotsklaps ook nog eens van de aardbodem verdwenen.

****

Selfies is het zevende boek in serie Q met toch wel een speciaal team in de hoofdrol. En wat een samenwerking. Wat er met Rose aan de hand is, hadden de anderen nochtans niet door, toch niet echt. Maar het zou geen hecht team zijn als ze dit niet zouden weten te redden. Toch wel het leuke aan een serie dat je de verschillende personages kunt volgen in hun persoonlijk leven en zoektocht. Niet dat dit prominent aanwezig is, het is en blijft tenslotte een misdaadverhaal, maar het verheft het boek toch net dat tikkeltje.

Ook nu is de humor weer volop aanwezig. Nog zo'n grote sterkte van deze uitmuntende schrijver.

Het team is gespecialiseerd in onopgehelderde zaken, cold cases. Hier duikt inderdaad ook zo'n zaak op maar de focus ligt hier toch op een huidige zaak. En niet eentje zoals je verwacht of gewoon bent. Het verhaal begint bijna als een chicklit, bij wijze van spreken. Het is echter een maatschappelijk thema dat je niet vaak tegenkomt in een thriller of misdaadverhaal. En de structuur ligt ook enigszins anders. We krijgen zelfs de evolutie van de persoon die het gemunt heeft op de meisjes te lezen. Hoe de moordenaar ertoe gekomen is om ze tot doelwit te nemen en hoe het verloopt.

Het boek wordt vanuit de verschillende personages verteld. Je staat er versteld van hoe de auteur zich zo in alle personages heeft kunnen inleven zodat ze allemaal werkelijk worden, je leeft met ze mee.

Selfies is een spannend verhaal geworden ook al leek het in het begin niet zo. Knappe plot, maatschappelijke betrokkenheid en humor. Afdeling Q mag er helemaal wezen. Vlot boek.

Eerder: De vrouw in de kooi, De fazantenmoordenaars, De noodkreet in de fles, Dossier 64, Het alfabethuis, Het marco-effect, De grenzeloze

Uitgeverij: Prometheus (2017) - 490 blz.
Oorspronkelijke titel: Selfies
Vertaling: Kor de Vries

Verdwijnpunt - Arnaldur Indridason

Inspecteur Erlendur Sveinsson bezoekt in de Oostfjorden zijn ouderlijk huis, dat sinds jaren leeg staat. Hij wordt er opnieuw herinnerd aan de verdwijning van zijn broertje, waar hij zich persoonlijk verantwoordelijk voor voelt. Maar niet alleen gebeurtenissen uit zijn eigen leven, ook andere onopgeloste zaken komen bovendrijven. Zo raakte jaren geleden tijdens een storm in de bergen een groep Britse soldaten spoorloos. In dezelfde nacht verdween ook een jonge vrouw, die nooit meer werd teruggevonden. Erlendur dwingt zich tot een confrontatie met het verleden.

**

Een specialleke, we duiken hier in het privéleven van Erlendur en dan probeert hij een verdwijning op te lossen van kort na de oorlog, zeer lang geleden dus. Een verdwijning die in de vorige boeken ook af en toe opdook. Je zou kunnen zeggen dat er met dit boek afgerekend wordt met zijn verleden.

IJsland kan een zeer gure streek zijn, zeer koud ook. Je wordt nog maar eens met je neus op het feit gedrukt dat de mens toch maar nietig is tegenover de natuurkrachten. Zoals IJsland hier beschreven wordt, lijkt het een ongastvrije streek waar alleen de natuurelementen het voor het zeggen hebben. Maar dit is natuurlijk niet zo. De beschrijving dwingt absoluut respect af voor de streek.

Als thriller of beter misdaadverhaal komt dit boek niet uit de verf, op bepaalde momenten na. Uiteindelijk is het wel een goed verhaal. Erlendur heeft weinig om mee te werken en toch slaagt hij er in om een en ander duidelijk te krijgen. Daarvoor moet hij nogal wat oude mensen lastig vallen. Door deze contacten en gesprekken heb je uiteindelijk wel interesse in het verhaal.

Een goed boek met een goed verhaal, maar weinig spanning en vaart.

Eerder: Moordkuil, Engelenstem, Grafteken, Winternacht, Onderkoeld, Onderstroom

Uitgeverij: Querido (2012) - 272 blz.
Oorspronkelijke titel: Furðustrandir
Vertaling: Adriaan Faber

Dodelijke affaire - Peter James

Jodie Bentley had als kind twee grote wensen: mooi zijn en rijk worden. Het eerste heeft ze bereikt met behulp van plastische chirurgie en nu werkt ze hard aan het tweede doel. Haar idee daarover is simpel: je kunt het zelf verdienen of je kunt een rijke man zoeken. Zo’n man trouwen is makkelijk, van hem af komen is lastiger, daarvoor zijn bepaalde vaardigheden vereist, maar oefening baart kunst…

Rechercheur Roy Grace is de Black Widow op het spoor. Meer en meer dringt het tot hem door dat deze moordenaar een zeer gevaarlijke, doortrapte vrouw moet zijn. Hij mag haar niet onderschatten, voordat ze meer slachtoffers weet te maken.

****

Peter James heeft hier al zijn twaalfde boek geschreven met Roy Grace in de hoofdrol, een rechercheur in Brighton.

Een apart verhaal dit boek, een black widow, dat spreekt wel tot de verbeelding en wordt al eens meer gebruikt als basis. Het is niet dadelijk hetgeen je verwacht van Peter James.

Hij heeft een mooie plot in elkaar gestoken. Roy sluit langzaam maar zeker het web rond de vrouw die meedogenloos haar prooi vangt en ermee afrekent. We duiken in het verleden van deze vrouw en zo wordt een en ander duidelijk. De auteur weeft er ook zorgvuldig enkele andere lijnen door, weliswaar nogal wat toevalligheden, maar soit, het past allemaal netjes en leidt tot de ontknoping van deze zoektocht. Vaak zijn het inderdaad kleinigheden die uiteindelijk voor een doorbraak zorgen, maar dan is het kwestie van ze te zien. Roy Grace is natuurlijk op en top rechercheur en weet er als geen ander weg mee.

En dan is er nog een andere ontknoping, in het privéleven van Grace. Daar gaan we niet te veel over zeggen, maar het werd in feite wel tijd want deze verhaallijn begon wat te irriteren doorheen de boeken. Het is wel zo dat ze niet helemaal afgesloten is, en alleen al voor dit wil je zeker zo vlug mogelijk beginnen in het volgende boek.

En even terzijde, een primeur voor mij, dit is het eerste boek dat ik lees als e-book. Ik weet niet zeker of me dit nu wel bevallen is, voorlopig ga ik me nog houden bij echte papieren boeken. Al was het maar omdat er hier ten huize enkel boeken ontleent worden in de bibliotheek. Dit e-book was trouwens ook een ontlening van deze bib.

Peter James is en blijft één van mijn topschrijvers.

Eerder: Op sterven na dood, Ten dode opgeschreven, Doodskus, Dodemansrit, Perfectie, Schijndood, Doodsklok, Als de dood, Tot in de dood

Uitgeverij: De Fontein (2017) - 400 blz.
Oorspronkelijke titel: Love You Dead
Vertaling: Lia Belt