dinsdag 8 mei 2018

Verdwijnpunt - Arnaldur Indridason

Inspecteur Erlendur Sveinsson bezoekt in de Oostfjorden zijn ouderlijk huis, dat sinds jaren leeg staat. Hij wordt er opnieuw herinnerd aan de verdwijning van zijn broertje, waar hij zich persoonlijk verantwoordelijk voor voelt. Maar niet alleen gebeurtenissen uit zijn eigen leven, ook andere onopgeloste zaken komen bovendrijven. Zo raakte jaren geleden tijdens een storm in de bergen een groep Britse soldaten spoorloos. In dezelfde nacht verdween ook een jonge vrouw, die nooit meer werd teruggevonden. Erlendur dwingt zich tot een confrontatie met het verleden.

**

Een specialleke, we duiken hier in het privéleven van Erlendur en dan probeert hij een verdwijning op te lossen van kort na de oorlog, zeer lang geleden dus. Een verdwijning die in de vorige boeken ook af en toe opdook. Je zou kunnen zeggen dat er met dit boek afgerekend wordt met zijn verleden.
IJsland kan een zeer gure streek zijn, zeer koud ook. Je wordt nog maar eens met je neus op het feit gedrukt dat de mens toch maar nietig is tegenover de natuurkrachten. Zoals IJsland hier beschreven wordt, lijkt het een ongastvrije streek waar alleen de natuurelementen het voor het zeggen hebben. Maar dit is natuurlijk niet zo. De beschrijving dwingt absoluut respect af voor de streek.
Als thriller of beter misdaadverhaal komt dit boek niet uit de verf, op bepaalde momenten na. Uiteindelijk is het wel een goed verhaal. Erlendur heeft weinig om mee te werken en toch slaagt hij er in om een en ander duidelijk te krijgen. Daarvoor moet hij nogal wat oude mensen lastig vallen. Door deze contacten en gesprekken heb je uiteindelijk wel interesse in het verhaal.
Een goed boek met een goed verhaal, maar weinig spanning en vaart.
Eerder: Moordkuil, Engelenstem, Grafteken, Winternacht, Onderkoeld, Onderstroom

Uitgeverij: Querido (2012) - 272 blz.
Oorspronkelijke titel: Furðustrandir
Vertaling: Adriaan Faber

Geen opmerkingen: