Onderstroom - Arnaldur Indridason

In een woning vlak bij het centrum van de stad ligt een jongeman in een plas bloed, maar er zijn geen sporen van inbraak. Omdat Erlendur met vakantie is in de Westfjorden, neemt zijn collega Elínborg de zaak op zich. In het huis van de jongen wordt onder andere een paarse sjaal aangetroffen die een penetrante geur verspreidt, en een narcotisch middel. Alles wijst erop dat de vermoorde een verkrachter was. Of heeft iemand de spullen daar met opzet neergelegd?

Tijdens het zenuwslopende onderzoek komt Elínborg terecht in een neerwaartse spiraal van geweld en psychologische wreedheid. Onderstroom is een meesterlijke roman over misdaad en justitie, gerechtigheid en straf, die je niet onberoerd laat.

***

IJslander Arnaldur Indridason, journalist en freelance schrijver, publiceerde in 1997 zijn eerste boek en sindsdien is hij in vele landen een gerespecteerd en gewaardeerd schrijver. En dat is helemaal terecht.

Dit is een boek in de reeks rond Erlendur Sveinsson en zijn team maar collega Elínborg neemt hier de honneurs waar. Zo doende leren we haar wat beter kennen, ook zij ondervindt enkele problemen aan het thuisfront. In haar werk komt ze als een zeer bekwame, betrokken en meelevende persoon naar voor. Dat geeft een geruststellend gevoel aan de lezer, hoe raar dit ook moge klinken.

Met logisch denken en nauwgezet speurwerk en tevens met veel geduld duikt Elínborg in het mysterie rond de gewelddadige dood van een man. Aangezien het boek begint met de zoektocht van deze naar een slachtoffer en hij er eentje vindt, is het van in het begin duidelijk dat hij een verkrachter is. Het was daarna een plezier om te lezen hoe Elínborg langzaam maar zeker het gebeurde ontrafelt. Het ene puntje leidt naar een ander. 

Onderstroom heeft een zeer goede plot en is nog verrassend ook. De maatschappelijke betrokkenheid van de auteur ligt ditmaal bij het nauwelijks straffen van verkrachters en plegers van seksuele delicten. Slachtoffers blijven totaal in de kou staan, voelen zich alleen en in de steek gelaten, vaak voelen ze zich ook nog eens schuldig aan het gebeuren. Een zeer oud probleem dat nog altijd actueel is. Vaak doen slachtoffers niet eens de moeite om aangifte te doen.

Onderstroom is een goed boek met een goede plot, mooi rechercheurs werk. Af en toe is het zelfs spannend. Elínborg is een fijn personage.

Eerder: Moordkuil, Engelenstem, Grafteken, Winternacht, Onderkoeld

Uitgeverij: Querido (2010) - 255 blz.
Oorspronkelijke titel: Myrká
Vertaling: Adriaan Faber

De geheugenman - David Baldacci

Tot twee keer toe veranderde het leven van Amos Decker voorgoed. De eerste keer was bij een footballwedstrijd, zijn allereerste als professional. Een harde klap tegen zijn hoofd maakte een einde aan zijn carrière voordat deze goed en wel begonnen was. Maar het ongeluk had ook een bizarre complicatie: vanaf dat moment kon Decker nooit meer iets vergeten.

De tweede keer was toen hij als politierechercheur thuiskwam van een stakeout en hij de lichamen van zijn vrouw, dochtertje en zwager vond. Vermoord. Wie de dader was, was net zo onduidelijk als het mogelijke motief. En niet in staat om ook maar een enkel detail van die gruwelijke nacht te vergeten, stortte Decker in. Hij nam ontslag, raakte zijn woning kwijt en eindigde als dakloze.

Maar dan, een jaar later, geeft een man zichzelf aan en legt een bekentenis af. Tegelijkertijd doet een schokkende gebeurtenis de stad op haar grondvesten schudden en wordt Decker gevraagd om de politie bij het onderzoek te assisteren. Vastbesloten om voor eens en altijd uit te zoeken wat er die nacht precies is gebeurd, zegt hij toe. Om de waarheid boven water te halen, moet hij zijn bijzondere gave gebruiken.

****

Baldacci heeft met dit boek een andere weg ingeslagen. Geen figuren meer uit de top regionen van Washington D.C. en we volgen een ex-rechercheur die een misdaad moet oplossen. Dit doet hij samen met zijn ex-partner, hij werd immers gevraagd om te assisteren in het onderzoek naar een zeer gewelddadige aanval op een school. Daar hoor je de laatste jaren al eens meer van, zeer actueel thema. De actie staat hier op een lager pitje dan we van deze auteur gewoon zijn, maar het detective gehalte ligt dan weer veel hoger. Baldacci heeft dit echter met verve gedaan. En ook de keuze voor een nieuwe serie met de speciaal getalenteerde Amos Decker als protagonist is een schot in de roos.

Deze Amos stortte in na de moord op zijn gezin en belandde uiteindelijk zelfs op straat. Dit concept zijn we nog al eens tegen gekomen, bij het Zweedse duo Björlind (Tom Stilton in o.a. Springvloed). Een interessant concept toch. Amos heeft dan ook nog een speciale aandoening: hyperthymesia (ook al eens gelezen bij Alison Gaylin) en daarbij ook nog synesthesie. Alles bij elkaar dus een zeer interessant personage. 

De plot is echt goed in elkaar gezet, de puzzelstukjes duiken slechts met mondjesmaat op en het onderzoek verloopt moeizaam. Schitterend om deze evolutie te volgen in het boek. En het duurt dan helemaal tot het einde eer de samenhang duidelijk wordt. Dit op zich zorgt al voor spanning bij de lezer. Zoals gezegd is er minder actie dan in zijn eerdere boeken, maar er gebeuren toch regelmatig spannende dingen en van verrassende plotwendingen is Baldacci zeker ook niet vies.

De geheugenman is een boek dat je met veel plezier leest, vanaf de eerste bladzijde zit je helemaal in het verhaal. Een goede plot, onvoorziene plotwendingen en interessante personages maken het boeiend én ook spannend. Laat die volgende Amos Decker-thriller maar komen, je wil hem absoluut terug zien.

Eerder: De rechtvaardigen, Niets dan de waarheid, Familieverraad, In het geheim, Rechteloos, Onschuldig, De zesde man, Vergeten, Doelwit, De aanslag

Uitgeverij: A.W. Bruna (2015) - 390 blz.
Oorspronkelijke titel: Memory Man
Vertaling: Jolanda te Lindert

De verdediging - John Grisham

Sebastian Rudd is geen gewone advocaat. Hij werkt vanuit een kogelvrije bestelbus die helemaal aan zijn eisen is aangepast, compleet met internet, bar, koelkastje, comfortabele leren stoelen, geheim wapenvak en een zwaarbewapende chauffeur. Hij heeft geen kantoor, geen partners en slechts één werknemer: zijn chauffeur die ook fungeert als zijn bodyguard, juridisch assistent, vertrouweling en golfcaddy. Hij woont alleen in een klein, maar goed beveiligd appartement, en zijn voornaamste meubelstuk is een ouderwetse pooltafel. Hij drinkt goede cognac en is gewapend.

Sebastian verdedigt mensen die andere advocaten nooit als cliënt zouden accepteren: een drugsverslaafde; een knul met tattoos die volgens zeggen lid is van een satanische sekte en wordt beschuldigd van het verkrachten en vermoorden van twee meisjes; een terdoodveroordeelde gangster; een huiseigenaar die is gearresteerd omdat hij schoot op een SWAT-team dat ten onrecht zijn huis binnendrong. Waarom deze cliënten? Omdat hij vindt dat iedereen recht heeft op een eerlijk proces, zelfs als hij, Sebatian Rudd, moet bedriegen om dat voor elkaar te krijgen. Hij heeft de pest aan onrechtvaardigheid; hij houdt niet van verzekeringsmaatschappijen, banken en grote ondernemingen; hij wantrouwt alle overheidsinstanties en lacht om de ethische voorschriften die binnen het juridische systeem gelden.

****

Dat Sebastian Rudd een van Grishams kleurrijkste, extravagantste en levendigst beschreven hoofdpersonen ooit is, is beslist waar. Dit was een zalig boek om te lezen, grappig soms, spannend en beeldende rechtbankverslagen.

Dit boek is een verzameling van enkele rechtszaken. Ze volgen elkaar chronologische op en overlappen soms. Het is een periode uit het leven van advocaat Sebastian Rudd. Turbulent en gewelddadig. Ook privé krijgt hij een en ander te verwerken en ook dat is plezant om te lezen. Uiteindelijk blijken enkele van deze zaken toch in elkaar doorwrocht te zijn. Ze grijpen op elkaar in en niet altijd op een evidente wijze. Maar dat maakt het alleen maar boeiender.

Sommige van deze rechtszaken, eigenlijk allemaal, klinken hallucinant. Het is bijna niet te geloven wat allemaal kan. Rechtsspraak dient niet de waarheid blijkt vaak. Corruptie tiert welig. En het erge is dat je je dit allemaal kunt voorstellen, hoe ongeloofwaardig het ook allemaal mag klinken. 

De verdediging is een zeer goed boek dat je een hoog leesplezier verschaft. Boeiend, spannend en beeldend. En dan ook nog humoristisch. Een zeer goede Grisham.

Eerder: De verbanning, De aanklacht, De getuige, Het proces, Dilemma, De erfgenaam, De afperser

Uitgeverij: A.W. Bruna (2015) - 391 blz.
Oorspronkelijke titel: Rogue Lawyer
Vertaling: Jolanda te Lindert

De laatste aanwijzingen - Eriksson & Sundquist

Een jonge immigrant wordt dood aangetroffen in Stockholm. Hij is zwaar mishandeld en gemummificeerd. Wanneer het spoor naar het in de Tweede Wereldoorlog bezette Oekraïne leidt, beseft hoofdinspecteur Jeanette Kihlberg dat het onderzoek gecompliceerder is dan ze in eerste instantie dacht.

Tegelijk is er nóg een moordenaar op vrije voeten, die al diverse oud-leerlingen van het internaat Sigtuna het leven ontnam. Psychologe Sofia Zetterlund heeft hier haar jeugd als Victoria Bergman doorgebracht, maar wat was haar rol in die jaren? Ze krijgt nu de mogelijkheid zich met haar verleden te verzoenen. Maar lukt het Sofia door te dringen tot haar werkelijke ik, en te accepteren wie ze diep vanbinnen is geworden?

***

Het derde en laatste deel in de trilogie De zwakte van Victoria Bergman. De auteurs hebben duidelijk hun werk gehad met deze boeken. De plot is zeer uitgebreid, nogal wat personages en de onderzoekers hebben ook nog persoonlijke problemen te trotseren. Wat je nu zeker weet is dat deze drie boeken eigenlijk één boek zijn, één groot verhaal. Ze afzonderlijk of niet in volgorde lezen is eigenlijk niet aan de orde.

Veel pagina's dus en dat is fijn voor een goed boek. Hier is het soms wel een nadeel. Omdat het in drie boeken is gegoten, heb je her en der herhaling. Het verhaal leest daardoor niet altijd even spannend en er sluipt een bepaalde vorm van ongeïnteresseerdheid in bij de lezer, toch bij ondergetekende. Meestal boeit het verhaal wel, maar af en toe toch ietsje minder.

Het moet nochtans gezegd worden dat het een steengoed verhaal is met een indrukwekkende maar ook drukke plot. De lezer wordt op het verkeerde been gezet, de dingen lijken niet altijd wat ze zijn. En het komt nog geloofwaardig over ook. Enkele nieuwe thema's ook in het verhaal. Het is dus zeer de kwestie van goed bij de les te blijven. En moest je er niet in slagen, de auteurs hebben aan het begin van dit boek de verschillende belangrijke personages kort voorgesteld. Kan handig zijn. 

De laatste aanwijzingen is een volwaardige afsluiter van de reeks alhoewel het einde niet helemaal bevredigend is. De schrijvers laten een en ander liggen. Het boek is echter goed te lezen, met de nodige aandacht weliswaar.

Eerder: Het kraaienmeisje, Het hongervuur 

Uitgeverij: De Bezige Bij (2014) - 365 blz.
Oorspronkelijke titel: Pythians Anvisningar
Vertaling: Elina van der Heijden en Wiveca Jongeneel

De onderkant van sneeuw - Ilse Ruijters

Irene probeert met veel pijn en moeite de draad weer op te pakken nadat ze per ongeluk een peuter heeft doodgereden, maar het verleden achtervolgt haar: ze ontvangt een anonieme bedreiging, waarin staat dat ze nog voor het eind van het jaar zal leren hoe het voelt om je dochter te verliezen. Wie in haar omgeving probeert haar gek te maken, of is ze zélf niet meer te vertrouwen na 'de moord' die ze heeft gepleegd? Waar ligt de grens tussen goed en kwaad, en hoe ver ga je om je eigen dochter te redden? Irenes beklemmende strijd leidt haar tot in de diepste krochten van haar psyche, steeds verder weg van haar familie, vrienden en haar 'oude ik'.

***

Ilse Ruijters is een schrijfster in hart en nieren. Ze studeerde communicatiewetenschappen in Amsterdam met als specialisatie media entertainment. Toen ze in 2008 een aanmoedigingsprijs voor Flevolands schrijftalent won, ging ze freelance aan de slag als schrijfster, fulltime. In 2014 verscheen haar debuutthriller De onderkant van sneeuw waarmee ze de Hebban thriller debuutprijs 2015 in de wacht sleepte. Binnenkort (maart 2016) kunnen we haar tweede thriller in de winkelrekken verwachten.

Dit debuutboek mag gerust een succes genoemd worden. Ruijters heeft de gemoedstoestand van Irene zeer treffend beschreven, de lezer kan zich helemaal inleven in deze vrouw die zich extreem schuldig voelt en eenzaam is, ook al heeft ze een liefdevol gezin. En dan wordt Irene bedreigd en belandt ze helemaal in een neerwaartse spiraal, het lijkt alsof ze echt niemand meer kan vertrouwen. Het verhaal heeft een crescendo verloop, de spanning stijgt van subtiel naar expliciet. Daar zorgt niet alleen de empathie voor waarmee Ruijters schrijft maar ook de manier waarop ze haar verhaal opbouwt alsook hoe het verhaal in elkaar zit.

Een goede plot maar er zit wel een zekere mate van voorspelbaarheid in. In die zin dat je op een gegeven moment begint door te hebben hoe het in elkaar kan zitten. En als die verwachting dan ook nog uitkomt, is dat wel spijtig.

De onderkant van sneeuw is een goede psychologische thriller die vooral een vrouwelijk publiek zal aanspreken. Mooie cover ook.

Uitgeverij: The House of Books (2014) - 303 blz.

Hoe word je 100? - William Cortvriendt

Hoe word je 100? vertelt ons in duidelijke alledaagse taal de wetenschappelijke feiten over hoe we gezond en jong blijven en daardoor bijzonder lang kunnen leven. Het boek is door de internationale pers met lovende reacties ontvangen.

William Cortvriendt is arts met een uitgebreide ervaring in onderzoek. Hij heeft onder meer functies vervuld als medisch directeur en vice-president bij drie verschillende medische bedrijven en heeft gewerkt als consultant bij McKinsey & Company. Zijn boek Hoe word je 100? is eerder uitgebracht in de VS met de titel Living a Century or More en is aldaar een bestseller.

William Cortvriendt legt in duidelijke en eenvoudige taal uit hoe je gezond kan leven. Ouder worden is één ding maar het is een heel ander verhaal om 'gezond' oud te worden. En dat is toch hetgeen we allemaal betrachten maar niet altijd even gemakkelijk is.

De auteur behandelt verschillende soorten voedingsstoffen maar hij kadert dit wel in een algemene gezonde levensstijl. Lichaamsbeweging, yoga, geestelijke activiteiten haalt hij wel bijna in elk hoofdstuk aan als onderdeel van een algemene gezondheid. Hij doet dit aan de hand van de resultaten van vele wetenschappelijke onderzoeken. 

Het boek is te vergelijken met De voedselzandloper van Kris Verburgh, die trouwens het voorwoord schreef voor dit boek. Maar toch is het net ietsje anders. Hoe word je 100? is algemener en theoretischer waar De voedselzandloper meer praktische tips en uitgangspunten heeft. Een goed boek maar het vertelde niet veel nieuws na de drie vorige boeken die ik las over de materie.

Eerder: De voedselzandloper, Broodbuik, Het oerdieet

Uitgeverij: Lucht BV (2015) - 291 blz.

Dertig dagen - Annelies Verbeke

Alphonse is met zijn geliefde Kat verhuisd naar de Vlaamse Westhoek. Ver weg van het drukke Brussel en het wisselvallige muzikantenbestaan is hij gelukkig met zijn eenmansklusjesbedrijf. Zijn klanten zijn lovend over zijn werk, en nog meer onder de indruk van hemzelf. Ze stellen zich open voor hem en hebben behoefte aan zijn adviezen. Maar Alphonse wil geen Jezus zijn, geen goeroe worden. Hij helpt omdat hij dat kan.

**

Het eerste boek dat ik las van Annelies Verbeke en ik moet zeggen dat ik niet onder de indruk was. Binnenkort bespreken we hem in de halfjaarlijkse leesclub. Een voordeel daarvan is dat je al eens iets anders leest dan je gebruikelijke repertoire. Soms verrassend goed, soms minder.

Annelies Verbeke studeerde Germaanse talen in Gent en scenarioschrijven in Brussel. In 2003 debuteerde ze met haar roman Slaap! waarmee ze toch enkele prijzen won. Sindsdien zijn er verschillende boeken van haar verschenen bij De Geus.

Dit boek is eigenlijk heel eenvoudig van opzet. Terwijl Kat thuis vertaalopdrachten uitvoert, gaat Alphonse uit werken. Hij doet van alles, schilderen, parketten schuren en vernissen, behangen en allerlei andere klusjes, wat de klant ook maar vraagt. Elke klant heeft zijn eigen verhaal, zijn eigen 'geheime gekte' en dat vertellen ze met veel zwier aan Alphonse, ongewild, precies of ze kunnen niet anders. En Alphonse luistert, reageert, geeft raad en is vooral geduldig. Maar hij helpt ook. Aan het eind van het boek heeft hij zelfs een drietal keren de spoedafdeling bezocht met mensen die hij op zijn weg tegen komt. 

Op deze manier kan je zeggen dat dit boek op een bundeling van verhalen lijkt met als rode draad Alphonse. En Alphonse is 'gelukkig'. Voor geluk moet je kiezen zegt hij.

Het zijn op zich allemaal mooie verhalen, de ene al wat gelukkiger als de andere, of vreemder. Alphonse maakt echt van alles mee, ook binnenshuis, met zijn vrienden en met zijn vriendin Kat. Het maakt echter ook dat het boek niet als een geheel overkomt. Er komen zoveel thema's aan bod dat het een ondoorzichtig kluwen wordt, denk maar aan een thema en het staat erin. En geen enkel thema wordt uitgewerkt, dit zou ook een onmogelijke opdracht zijn. Het maakt dat je vrijblijvend begint te lezen, je kan vanzelf het boek wegleggen en er later terug in beginnen lezen. Uiteindelijk weet je ook niet meer waar dit boek nu over gaat.

Op de kaft staat een wolkje afgebeeld, et voilà, dat is het gevoel dat je hebt na het lezen van dit boek, het wolkje is er en hop even later is het weg, weggedreven. Wat wel tof was, was dat Verbeke met humor schrijft, dat was een aangename verrassing.

Uitgeverij: De Geus (2015) - 312 blz.