Wraakgodin - Bernhard Aichner

Acht jaar na de dramatische dood van haar ouders op zee heeft Blum een goed leven opgebouwd. Het familiebedrijf, een begrafenisonderneming, is succesvol en ze is getrouwd met Mark, met wie ze twee kinderen heeft. Maar dan stort haar wereld in: Mark, politieman, komt voor haar ogen om bij een hit-and-run. Blum is er kapot van. Bij toeval ontdekt ze dat zijn dood eerder op moord wijst dan op een ongeluk. Zodra ze weet waarom hij moest sterven, slaat ze toe. Genadeloos...

****

Wat een schitterend debuut. Dit is zo'n boek waar je achteraf nog over nadenkt. Kan dit? Of niet? Begrijpelijk of niet? Een boek dat je bij de kladden grijpt.

Het verhaal is niet moeilijk maar is niet altijd even logisch verteld. Het heeft een originele verhaaltechniek die je niet goed kan verwoorden. Niet gewoontjes die schrijfstijl van Bernhard Aichner.

Ook zijn hoofdpersonage is geen doorsnee vrouw. Ze doet dingen die je niet voor mogelijk houdt en toch kan de lezer haar begrijpen. Ze heeft in haar jeugd zoveel meegemaakt en dan nu het verlies van haar man waar ze zielsveel van houdt. Dan komt ze ook nog zulke verschrikkelijke dingen te weten, een zaak waar haar man aan werkte en waar zij zich tegen wil en dank uiteindelijk in smijt.

De auteur heeft Blum alsook haar man Mark op zo'n manier vorm gegeven en bedacht dat ze beiden 'mooie' mensen zijn, in de zin van goed, begrijpend. Ze geven bijvoorbeeld een dief, maar eentje die steelt omdat hij honger heeft, een kans en geven hem werk. En ze steunen elkaar hier onvoorwaardelijk in. Het is deze tweespalt in dit boek die je doet nadenken en van het boek iets speciaals maakt.

Wraakgodin is ook een spannend boek. Het is geen dik boek en het mist daardoor een diepere uitwerking. En toch stoort het niet. Je wordt sowieso gegrepen en je leeft mee met de personages.

Wraakgodin is een prachtig debuut met 'mooie' personages ook al roepen hun daden dit gevoel soms niet meteen op.

Uitgeverij: Ambo|Anthos (2014) - 302 blz.
Oorspronkelijke titel: Totenfrau - Vertaling: Roelof Posthuma

Stormnacht - Frode Granhus

Tijdens een onweersbui in het dorp Reine komt door een aardverschuiving het skelet van een jongen tevoorschijn. Vermoedelijk is het vijftig jaar oud. Maar is de jongen om het leven gekomen door een ongeluk of was het moord? Inspecteur Rino Carlsen wordt op de zaak gezet. Hoe dieper Rino in de zaak duikt, hoe meer hij op traumatische gebeurtenissen uit het verleden stuit. Beetje bij beetje onthult zich een tragedie waarin het verleden altijd dichter bij is dan gedacht.

****

Deze tweede vertaalde van Frode Granhus mag er helemaal wezen.

Hij weet de sfeer van het leven in een dorpsgemeenschap en het ruige en woeste landschap heel erg goed te treffen. Je zou bijna een jas gaan aandoen tijdens het lezen, alsof je er middenin zit. Meeleven met de personages is ook geen enkel probleem. Granhus heeft niet veel pagina's nodig om dit alles juist te verwoorden, en dit is een kunst op zijn eigen. Je zit helemaal in het verhaal.

Ook de plot is zeer kunstig in elkaar gedraaid. De auteur heeft het zich anders niet gemakkelijk gemaakt. Regelmatig nieuwe en verrassende plotwendingen en er zijn nog enkele andere verhaallijnen. Doordat hij het verhaal vertelt vanuit verschillende gezichtspunten krijgt de lezer een goed beeld van wat er gebeurt en gebeurde. De misdaad die aanleiding is tot het onderzoek is immers al vijftig jaar oud. Maar in het heden ten dage gebeuren er ook dingen die het daglicht niet kunnen zien. En hoe zit dit dan in elkaar, zoals gezegd een knap geconstrueerde plot. De auteur wekt bij de lezer zowel kwaadheid als ontroering op, ze strijden zelfs soms om de voorrang omdat je niet weet hoe het nu zit. Sommige lezers zagen bepaalde dingen misschien wel aankomen maar ondergetekende dus niet.

En dan was het ook nog eens super spannend aan het einde. Je ogen konden niet snel genoeg gaan om het te lezen.

Een dikke vier sterren voor deze Noorse Stormnacht.

Eerder: Maalstroom 

Uitgeverij: Querido (2014) - 335 blz.
Oorspronkelijke titel: Stormen - Vertaling: Kim Snoeijing

De grenzeloze - Jussi Adler-Olsen

Wanneer rechercheur Carl Mørck tijdens zijn hazenslaapje in de kelder op het politiebureau in Kopenhagen wordt gebeld door een collega op het eiland Bornholm die hem een oude, onopgeloste zaak in de maag probeert te splitsen, wijst hij deze resoluut af. De consequenties daarvan zijn niet te overzien. Onder druk van zijn assistente Rose begint hij, als hoofd van de afdeling 'onopgeloste zaken' Q, toch aan het onderzoek. Zeventien jaar eerder verdween een jonge vrouw van haar school en werd dood teruggevonden, boven in een boom hangend. Mørck, nuchter als hij is, moet alles op alles zetten om deze raadselachtige zaak op te lossen. Terwijl oude kwesties en geheimen Carl, zijn collega's Rose en Assad en de nieuwkomer Gordon onderuit dreigen te halen, worden zij op alle mogelijke manieren op de proef gesteld.

**

Jussi Adler-Olsen heeft met De grenzeloze weer een titel toegevoegd aan zijn serie Q, de zesde reeds. En hij doet dit weer op zijn eigenste humorvolle manier.

Afdeling Q is toch wel een zeer speciale afdeling, geplaatst in de kelder en dit alleen al duidt op het feit dat ze niet erg gewaardeerd zijn. Er is deze aflevering nochtans een nieuweling. Het blijven allemaal toch een beetje excentriekelingen, maar dit verhoogt alleen maar het leesplezier, net als de humor trouwens die nu weer overvloedig aanwezig is.

Nochtans is dit toch wel het minste werk in de serie. Het is nogal een dikke pil, dat er heel erg uitgeweid wordt, heeft hiermee te maken. Het verhaal verloopt traag, heel erg traag zelfs. Spannend is het ook al niet behalve aan het einde van het verhaal.

Het maatschappelijke thema in dit verhaal is het sekte verhaal. Tenminste als je dit zo kan zien, het thema is immers niet relevant voor de meesten, je krijgt er zo goed als nooit mee te maken. Je krijgt een kleine inkijk in de werking van zo'n sekte en dat was wel eens leuk om te lezen maar het heeft weinig impact op de lezer, je wordt er niet veel wijzer van, laat staan dat je kon meeleven.

De plot was verder wel goed en ook het einde was knap en verrassend. De opbouw werd verzorgd door twee verhaallijnen, eentje in de huidige tijd, het onderzoek van Afdeling Q en dan start er een andere verhaallijn een klein jaar eerder. Naarmate je verder komt in het boek naderen de twee verhaallijnen elkaar om dan uiteindelijk te overlappen. Dat is wel mooi gevonden.

En dan zijn er nog de kleine verhaallijntjes uit het leven van de rechercheurs. Ook nu wordt er weer een tip van de sluier opgelicht van de spijkerpistoolmoorden waar Carl en zijn maat Hardy slachtoffer van waren. De rode draad in de serie. 

Goede plot, humor, goede schrijfstijl, maar spijtig genoeg wat langdradig en niet spannend. Je wordt niet gegrepen door het verhaal. Toch is het boek prima te lezen.  

Eerder: De vrouw in de kooi, De fazantenmoordenaars, De noodkreet in de fles, Dossier 64, Het alfabethuis, Het marco-effect 

Uitgeverij: Prometheus (2015) - 524 blz.
Oorspronkelijke titel: Den grænseløse - Vertaling: Kor de Vries

Ongewenst - Kristina Ohlsson

In Zweden wordt op een regenachtige zomerse dag een klein meisje uit een overvolle trein ontvoerd. Haar moeder is per ongeluk op het vorige station achtergebleven. De bemanning van de trein was op de hoogte gebracht en zou een oogje op het slapende kind houden. Maar zodra de trein het station van Stockholm inrijdt, is het meisje spoorloos verdwenen.

Inspecteur Alex Recht en zijn team, geholpen door onderzoekster Fredrika Bergman, nemen de zaak op zich. Aanvankelijk lijkt het op een klassieke ruzie over de voogdij. Maar als het kind dood wordt gevonden met het woord 'ongewenst' op haar voorhoofd, verandert de zaak in de ergste nachtmerrie van het onderzoeksteam - de jacht op een briljante en meedogenloze moordenaar...

***

Dit is het debuut van de Zweedse schrijfster Kristina Ohlsson, ze is politicoloog en werkte tot voor kort als politiek analist voor de OSCE, Organisation for Security and Cooperation Europe. Haar ervaringen hier zullen zeker van dienst geweest zijn voor haar boeken. Ondertussen is reeds haar vijfde boek verschenen in Nederlandse vertaling.

Ongewenst is het eerste boek in een serie van vier met Fredrika Bergman als belangrijkste onderzoekster in het team. In dit boek moet ze nochtans nog haar plaats verwerven in het team dat geleid wordt door Alex Recht. Ze komt daarbij nogal eens in aanvaring met Peder Rydh, het derde teamlid.

De auteur heeft een heel erg mooie plot neergezet en ze weet de lezer af en toe op het verkeerde been te zetten. Haar personages heeft ze levendig vormgegeven, interessant ook, elk met hun eigen besognes en levensvisies. Ze sporen zeker aan om ook haar volgende boeken te lezen.

Wat me wel stoorde is dat het politieonderzoek amateuristisch overkwam. Alex Recht was toch de leider van het team maar negeerde net als Peder sporen en pinde zich dadelijk vast in één mogelijke verdachte. Dat klinkt me heel erg ongeloofwaardig in de oren. Gelukkig is daar dan Fredrika die wel verder gaat en denkt. Gedurende heel het boek bijna wordt ze voorgesteld als 'maar' een burger die 'zomaar eventjes' het onderzoek moet helpen, precies of ze is de naïviteit in persoon. In de gedachten kronkels van zowel Alex als Peder wordt ze onderuit gehaald. Maar het is zij die het onderzoek op het juiste spoor brengt. Aangezien Fredrika het hoofdpersonage wordt in de serie zal ze in de volgende boeken zeker wel haar gerechtigde plaats toegekend krijgen in het team? 

Een goede plot maar toch niet helemaal verrassend. De lezer heeft al vlug door hoe het zit met de moorden, het waarom dan toch. Ohlsson geeft misschien nét iets te veel prijs. Het rare is dat het rechercheurs team deze hints ook heeft maar haar conclusies niet trekt, ze blijven er maar achteraan hinkelen.

Maar verder niets dan lof voor dit boek. Kristina Ohlsson schrijft heel erg vlot en leest goed. Haar goed opgebouwde plot, zelfs met zijn mankementen, heeft hier uiteraard ook zijn verdienste. Ze wisselt regelmatig van perspectief en dat komt ook de leesbaarheid ten goede, het blijft boeiend.

Uitgeverij: The House of Books (2010) - 347 blz.
Oorspronkelijke titel: Askungar - Vertaling: Edith Sybesma

Winternacht - Arnaldur Indridason

Op een ijzige januaridag wordt het lichaam van een kind gevonden in de tuin van een appartementencomplex in Reykjavík: een donker jongetje ligt dood in de bebloede sneeuw. Als Erlendur, Elínborg en Sigurður Óli in barre weersomstandigheden met hun onderzoek beginnen, vermoeden zij dat de dader uit racistische motieven handelde. Wat zij tijdens hun zoektocht aan het licht brengen, geeft een onthutsend beeld van een gesloten samenleving.

***

Arnaldur Indriðason geeft zoals in al zijn boeken weer blijk van een grote maatschappelijke betrokkenheid. Ditmaal kaart hij de immigratie van buitenlanders en dan vooral diegenen met een andere huidskleur aan en welke problemen dit met zich meebrengt. Hij laat zijn personages verschillende standpunten aannemen en daardoor kan hij aangeven dat het nooit een kwestie is van zwart of wit. En de lezer kan hiermee dan zelf aan de slag als hij dit zou willen.

Winternacht is een mooi detective verhaal. Chronologisch opgebouwd, stap voor stap vordert het rechercheurs team in zijn onderzoek. Aan het einde blijkt Indridason nog verrassingen in petto te hebben.

Een mooie plot dus en dan is die ook nog eens subliem opgebouwd. Er zitten een paar andere verhaallijnen in maar het zal blijken dat die toch een functie hebben in het hoofdverhaal zelf.

De auteur weet zijn personages zoals altijd zeer realistisch weer te geven. Elk verhaal weer, bouwt hij ze een beetje verder uit, dat is het voordeel van het werken met een serie. Vooral Erlendur leren we hier weer wat beter kennen. Zijn broertje dat vermist is geraakt toen ze nog heel jong waren, blijft traumatisch voor hem. En dan zijn daar nog zijn twee kinderen die hij pas als tieners terug heeft leren kennen. Vooral zijn dochter baart hem zorgen, maar het is mooi om te lezen hoe hij daar heeft leren mee omgaan, door schade en schande. Daar kan zelfs de lezer lessen uit trekken als hij wil.

Winternacht is een zeer mooi detective verhaal met een super goede plot en soms zelfs ontroerend. Zeker een aanrader.

Eerder: Moordkuil, Engelenstem, Grafteken 

Uitgeverij: Querido (2007) - 287 blz.
Oorspronkelijke titel: Vetrarborgin (2005) - Vertaling: Kim Middel

Gevallen - Karin Slaughter

Wat begint als een normale dag, zal voor Faith Mitchell eindigen in een vreselijke nachtmerrie. Er wordt ingebroken in het huis van haar moeder, een onbekende man wordt vermoord en er vindt een gijzeling plaats. En haar moeder lijkt spoorloos verdwenen...

Faith gaat op zoek naar de overvallers van haar moeder. Wat was de reden van de overval? Waarom is haar moeder verdwenen? Heeft haar verleden ermee te maken? Jaren terug was Faiths moeder hoofd van een narcoticabrigade die werd opgedoekt vanwege corruptie, waarbij zij als enige werd vrijgepleit. Samen met Will Trent, Amanda Wagner en Sara Linton duikt Faith Mitchell in het verleden van haar moeder, een zoektocht waarbij ook zij zelf groot risico lopen.

*****

Karin Slaughter, Queen of suspense, en dat mag duidelijk zijn na dit boek.

Ze heeft weer een plot uitgedokterd om U tegen te zeggen. En de spanning druipt er vanaf. Ditmaal is de moeder van Faith het slachtoffer en dat is eens wat anders. Het brengt zelfs nog meer spanning in het verhaal doordat je Faith Mitchell reeds zo goed kent uit de vorige boeken als een gedreven politieagente. Daarbij is de plot dan ook nog eens verrassend en zodanig gedoseerd dat je tot het einde in het ongewisse blijft. En dan is daar het knallende einde. Knap.

Uiteraard gaat Will Trent die de politiepartner is van Faith er ook nu helemaal tegenaan. Dat hij in de vorige boeken al een oogje had laten vallen op Sara Linton krijgt in Gevallen ook nog een vervolg. Door deze persoonlijke belevingen krijgen de boeken van Karin Slaughter een extra dimensie. Dat is uiteraard het fijne aan een serie boeken, je krijgt volop de kans om met de protagonisten mee te denken en mee te leven.

En dan is er nog de humor waarmee Slaughter haar boeken doorspekt, ook al is het een serieus verhaal, het veraangenaamt het lezen alleen maar, als dit al mogelijk is in dit geval. Alleen dit is al een extra ster waard.

Van Gevallen kunnen we alleen maar zeggen dat het een top boek is.

Eerder: Versplinterd, Nachtschade, Zoenoffer, Een lichte koude huivering, Onzichtbaar, Triptiek, Trouweloos, Onaantastbaar, Genesis, Verbroken   

Uitgeverij: De Bezige Bij (2011) - 442 blz.
Oorspronkelijke titel: Fallen - Vertaling: Ineke Lenting

Stof - Hugh Howey

Stof is het laatste deel van de spectaculaire trilogie Silo / Schakel / Stof. In dit deel leren we hoe het afloopt met de silo's 1, 17 en 18 en hoe het de mensen vergaat die er leven. We zien bekende personen uit Silo (Juliette) en Schakel (Donald) terug. Ze staan onder extreme druk en het gevaar dreigt van alle kanten. Uiteindelijk is de vraag: wat is belangrijker, vrijheid of wraak? Welkom in het leven ondergronds.

****

Schakel beloofde een spannend vervolg en dat is deze Stof ook geworden. 

Hugh Howey weet deze wereld in de silo zeer realistisch te beschrijven. In Silo is dit het leven van elke dag en in Stof is het de ontreddering en tweespalt in de silo als hun levens op hun kop gaan staan. Er gebeuren onverwachte dingen, verrassingen alom voor de lezer. En zoals het verhaal eindigt voor silo's 1, 17 en 18, zo had je het helemaal niet kunnen voorzien, maar het verhaal klopt helemaal.

En de auteur brengt ook nu enige diepgang in het verhaal, zo nu en dan stipt hij ethische kwesties aan, heel miniem, het is helemaal aan de lezer want Howey laat deze open, je kan zelf je conclusies trekken.

In dit boek is er heel wat actie, vanaf het begin. Het verhaal dendert in sneltrein voort. Veel spanning dus. Ook nu overtuigen zijn personages de lezer.

Stof is het beklemmende en finale deel van deze mooie serie. Onverwachte plotwendingen en spanning zijn de ingrediënten van deze thriller. En de lezer blijft achter met spijt, spijt dat het gedaan is.

Eerder: Silo, Schakel

Uitgeverij: Querido (2015) - 347 blz.
Oorspronkelijke titel: Dust - Vertaling: Michiel van Sleen