De overdosis - Helen Fitzgerald

Joanna en Alistair reizen met hun negen weken oude zoontje naar Australië. Ze willen de kleine Noah laten zien aan hun familie en een voogdijregeling voor Alistairs dochter treffen met zijn ex-vrouw. Door een misverstand dienen ze Noah in het vliegtuig te veel medicijnen toe. Uren later blijkt Noah

te zijn overleden. In shock en doodsbang dat ze alles zullen verliezen wat hun lief is, besluiten Joanna en Alistair aangifte te doen van ontvoering. Het hele land duikt op de zaak en iedereen heeft er een mening over. Er ontstaat een mediahetze waarbij niemand gespaard blijft. Zal de waarheid aan het licht komen?

***

Dit is het eerste boek van Helen Fitzgerald dat ik lees, in 2006 debuteerde ze met Dead Lovely dat in 2011 vertaald werd als Kleine meisjes. De overdosis is haar zesde roman.

Het verhaal in dit boek doet onmiddellijk denken aan de verdwijning van Madeleine (Maddie) McCann in 2007. Ontvoering zeggen de ouders maar ook hier hebben zij alle aanwijzingen tegen en worden er van verdacht er zelf verantwoordelijk voor te zijn.

In De overdosis wordt het verhaal langs verschillende kanten in beeld gebracht. Dat overlapt soms maar dit maakt het verhaal boeiend. Vooral de psychologische kant is sterk aanwezig, dit is trouwens de grote kracht van dit boek.

Langzaam maar zeker krijgen de verschillende personages vorm, toch diegenen die er toe doen. We leren ze kennen vanuit verschillende hoeken en op die manier wordt het beeld dat je van hun hebt constant bijgesteld. Aan het einde kan je dan zeggen 'Ah ja, juist, zo is het'.

Dit is een boek om tussendoor over na te denken en het blijft na het dichtklappen ook nog in je gedachten. Hoe zou ik het doen? Zou ik ook zo handelen? Of helemaal anders? Waarschijnlijk wel. Tijdens het lezen wordt duidelijk dat mensen maar doen wat ze doen door hun verleden. Dat bepaalt voor een stuk tot welke mensen ze opgroeien. En ook al zou jij zelf anders handelen, toch begrijp je de personages in dit boek. Fitzgerald is er in geslaagd om je te laten meevoelen en in dit geval vooral met Joanna zelfs al ben je het niet eens met wat ze al dan niet doet, je begrijpt haar.

De overdosis is daardoor een gelaagd boek. Goed geschreven ook. Niet spannend alhoewel het je op een bepaalde manier toch in zijn greep houdt. Voor de liefhebbers van een psychologisch onderbouwd boek, diegenen die 'een ouder' zijn, voelen zich misschien net ietsje meer aangesproken.

Uitgeverij: Ambo|Anthos (2013) - 280 blz.
Oorspronkelijke titel: The Cry - Vertaling: Els van Son

Verbroken - Karin Slaughter

Sara Linton keert na lange tijd voor een vakantie terug naar Grant county. Daar wordt ze ongewild geconfronteerd met de verdrinkingsdood van een jonge, mooie studente. De verdachte, een zwakbegaafde jongen en iemand uit haar verleden, pleegt zelfmoord voor Sara hem kan spreken. Op de celmuren zijn met bloed de woorden IK NIET geschreven. Sara vermoedt dat Lena Adams een rol in zijn dood heeft gespeeld en vraagt Will Trent van het Georgia Bureau of Investigation om haar bij te staan. Zijn komst wordt niet door iedereen gewaardeerd en hij stuit bij zijn onderzoek op een muur van stilte. Langzaam ontrafelen Sara en Will een zaak vol explosieve geheimen, maar door de ontdekkingen komen er nieuwe levens op het spel te staan.

****

Karin Slaughter is niet weg te denken uit de bestsellers lijsten en dit is niet verwonderlijk, haar schrijverstalent is fenomenaal goed.

Sara Linton krijgt in deze aflevering de kans om af te rekenen met haar demonen. Ze keert na vier jaar immers terug naar haar geboorte dorp Grant County. De terugkerende personages in bijna al de boeken van Karin Slaughter vormen een rode draad die toch wel een reden zijn dat haar boeken zo goed zijn. Je wil deze personen echt wel volgen, ze slepen je mee in haar verhalen.

Maar wat zouden ze zijn zonder een goede plot. Ook in Verbroken weet Slaughter haar verhaallijn meesterlijk te brengen. Stap voor stap stevent het verhaal af op de ontknoping maar die zul je echt pas op het einde zien als alle puzzelstukjes op hun plaats vallen. En verrassend is het dan ook nog.

En aan het eind maakt ze de lezer benieuwd naar het volgende deel. Hoe zal het verder gaan met Lena, Sara en Will. 

Eerder: Versplinterd, Nachtschade, Zoenoffer, Een lichte koude huivering, Onzichtbaar, Triptiek, Trouweloos, Onaantastbaar, Genesis   

Uitgeverij: De Bezige Bij (2010) - 462 blz.
Oorspronkelijke titel: Broken - Vertaling: Ineke Lenting

Eén mens is genoeg - Els Beerten

In een muzikaal gezin in Limburg gaat het na de plotse dood van de vader helemaal mis. Het jonge meisje Juliette en haar broer Louis proberen tegen de verborgen tirannie van hun moeder op te boksen. Als alles ontspoort, besluiten ze elders een nieuw leven te beginnen.

In Eén mens is genoeg hebben de hoofdrolspelers bitter weinig vat op hun eigen leven. Omstandigheden maken of kraken hun dromen. Maar vriendschap vermag veel.

*****

Els Beerten heeft met haar boek Eén mens is genoeg een waar pareltje afgeleverd. Een klein fijn boekje om in je hart te sluiten. Beerten schrijft jeugdliteratuur, haar romans zijn daardoor zeer toegankelijk geschreven. En toch is het ook volwassenen literatuur. Knap gedaan.

De taal in dit boek, maar ook in Allemaal willen we de hemel, is zeer verfrissend en zo Vlaams als het maar kan en dat deed deugd. Maar dat had ook een functie, het verhaal speelt zich namelijk af in de jaren zestig, met in het eerste deel het relaas van het gezin van na de geboorte van Juliette in 1944. Je zit onmiddellijk in de tijdsgeest van toen door Beertens manier van schrijven.

Het is een roman. Duidelijk. Maar zo aangrijpend dat het op een bepaalde manier toch spannend was. Je kan niet anders dan je laten meeslepen en niet alleen door Juliette. Ook haar broer Louis en café-uitbater Wilfried ontroeren. En dan is daar nog de 'onschuldige' Lili, de snotneus van 18.

Achter alles wat Beerten schrijft en hoe ze het schrijft, zit een plan. Alle momenten, gebeurtenissen, situaties komen goed uit de verf, onder andere door de vergelijkingen die ze gebruikt. En ze schrijft ook met 'levenswijsheden'. Het is zo'n boek dat stemt tot nadenken. Het is dus een verhaal dat heel knap in elkaar zit, van het ene komt het andere, alsof het niet anders kon lopen. Het plan werkt van het begin tot het einde. 

Hoe tragisch de gebeurtenissen ook zijn die dit Limburgse gezin treffen, vriendschap creëert hoop, en om het met een cliché te zeggen, hoop doet leven. En voor je het weet, klap je het boek dicht. Voldaan. Op zijn Vlaams: een schoon boek.

Eerder: Allemaal willen we de hemel  

Uitgeverij: Querido (2014) - 251 blz.

De afperser - John Grisham

Wanneer rechter Raymond Fawcett maandagochtend niet komt opdagen in de rechtszaal, nemen zijn medewerkers in paniek contact op met de FBI. Fawcetts lichaam wordt korte tijd later gevonden in de kelder van zijn vakantiehuisje, waar hij regelmatig de weekenden doorbracht. Er worden geen sporen van braak gevonden, geen aanwijzingen dat er een gevecht is geweest, alleen de twee lichamen: dat van rechter Fawcett en zijn secretaresse.

Ik kende rechter Fawcett niet, maar ik weet wel wie hem heeft vermoord. En waarom. Ik ben advocaat, ik zit in de gevangenis.

Het is een lang verhaal...

****

Een rasechte Grisham die doet denken aan één van zijn eerste werken, Advocaat van de Duivel. Een jonge zwarte advocaat Malcolm Bannister die voor witteboordencriminaliteit in de gevangenis zit, krijgt na vijf jaar zijn vrijheid terug omdat er door zijn toedoen een tenlastelegging voor de moordenaar van de rechter tot stand is gekomen. Maar de familie van de dader komt hem op het spoor en Bannister stapt uit het getuigenbeschermingsprogramma en slaat op de vlucht.

Het duurt een hele tijd in het boek eer het zover is. Het verhaal gaat traag van start met de beschrijving van de situatie, het onderzoek van de FBI dat op niets uitloopt, Bannister die de FBI probeert te overtuigen van zijn gelijk en de uiteindelijke aanhouding van de dader en diens bekentenis. Daarmee zijn we dik voorbij de eerste helft van het boek. Bannister doet daarna dingen die niet altijd even begrijpelijk zijn alhoewel je dat niet dadelijk doorhebt. Maar de spanning wordt nu opgedreven, een beetje toch. En als dan naar het einde toe de puzzelstukjes in elkaar vallen, dan pas besef je dat het een plot is die bijna briljant te noemen is. De trage en zelfs wat saaie start zijn helemaal vergeten, je zou van pure vreugde bijna een pirouette draaien en dat zelfs in je zetel én met het besef dat er toch een grote dosis geluk is bij komen kijken voor Malcolm Bannister. 

De afperser is daarmee een boek geworden dat je een zeer hoog leesplezier verschaft. Je kan in dit boek volop genieten van de ontvouwing van de plot en van de werking van onder andere het gerecht en het getuigenbeschermingsprogramma. De afperser is een meer dan goed boek. 

Eerder: De verbanning, De aanklacht, De getuige, Het proces, Dilemma, De erfgenaam    

Uitgeverij: A.W. Bruna (2012) - 308 blz.
Oorspronkelijke titel: The Racketeer - Vertaling: Jolanda te Lindert

De schim - Jo Nesbø

Na drie jaar in het buitenland keert Harry Hole terug naar Oslo om een schijnbaar opgeloste drugsmoord te onderzoeken. Een jonge junkie, Gusto Hanssen, lijkt te zijn omgebracht door een vriend. De zaak is gesloten en de dader is veroordeeld. Maar Hole heeft zo zijn twijfels over de manier waarop de zaak is afgehandeld, en gaat zelf op onderzoek uit.

Hole bezoekt de veroordeelde in de gevangenis, en is geschokt als hij ziet wie hij voor zich heeft. Het is het begin van een onmogelijke zoektocht naar een moordenaar die als een geest door de straten van Oslo rondwaart. 

*****

Jo Nesbø, beurshandelaar, profvoetballer geweest, succesvol popmuzikant, bereisd en sinds 1997 schrijver. Een lijst die kan tellen en waar zijn boeken alleen maar profijt van hebben. De schim is zijn negende Harry Hole thriller.

Dit is een werkelijk schitterend boek, op vele vlakken. Eerst en vooral valt de vakkundig geconstrueerde plot op, hoe verder je komt in het boek, hoe duidelijker dat wordt. Nesbø zet de lezer geregeld op het verkeerde been. Je denkt dat je het weet, tijdje later denk je - ah nee, het is den andere - om een hele tijd later weer van gedacht te veranderen. En uiteindelijk ben je toch nog verrast.

De karakters worden ook goed uitgediept door de auteur. Harry Hole mag dan al wel drie jaar nuchter zijn, zijn vroegere alcoholverslaving blijft opspelen. Langs de andere kant blijft hij ook rechercheur in hart en nieren.

Het boek is ook zo geconstrueerd dat de lezer echt alles meekrijgt van het hele verhaal. Er zijn cursieve stukken waarin de vermoorde Gusto aan het woord is en zelfs stukjes waarin een rat zijn gedachten formuleert, het boek begint daar trouwens ook mee. Origineel. Er zijn wel heel wat personages, je moet er dus goed bijblijven.

Het boek is in het begin niet spannend, maar dit verandert al gauw. Naarmate je verder komt, wordt het soms zelfs super spannend. 

De schim is een boek om U tegen te zeggen. En dat het dan ook nog eens met humor geschreven is, kunnen we alleen maar toejuichen.  

Eerder: De sneeuwman, Headhunters, Vleermuisman, De kakkerlak 

Uitgeverij: De Bezige Bij (2011) - 539 blz.
Oorspronkelijke titel: Gjenferd - Vertaling: Annelies de Vroom

De schakel - Franck Thilliez

Wanneer biologiestudente Eva Louts dood wordt aangetroffen in het Centrum voor Primatologie, lijkt ze slachtoffer van een bizar misdrijf, want ze is ogenschijnlijk aangevallen door een aap die haar schedel heeft ingeslagen. De jonge vrouw deed onderzoek naar linkshandigheid, maar de gegevens blijken van haar computer te zijn verdwenen. Al snel ontdekt rechercheur Franck Sharko dat Eva vlak voor haar dood naar Brazilië is geweest. Ook heeft ze elf gewelddadige criminelen bezocht in de gevangenis, allen linkshandig. Wat was ze op het spoor? De sleutel bevindt zich in drie letters: DNA.

****

De schakel is het tweede deel van het tweeluik met als centrale thema geweld. Het weeshuis was het eerste deel. Het is het achtste vertaalde werk van Franck Thilliez. Hij brak in 2005 internationaal door met La Chambre des morts (Het gruwelhuis) dat in 2007 trouwens ook werd verfilmd.

Dat Franck Thilliez een uitmuntend schrijver is, staat als een paal boven water. Zijn boeken zijn spannend en hebben een heel erg goede plot. Daarbij doet Thilliez grondig onderzoek naar de thema's in zijn boeken en dat lees je. Heel erg interessant én boeiend. Je kan er eens over nadenken en je hebt de neiging om te gaan googelen naar deze onderwerpen. En hij heeft dit dan ook nog eens heel erg goed verwerkt in zijn boeken, het is heel goed te volgen. Absoluut een pluspunt, je moet het maar kunnen, je lezer iets wetenschappelijks bijbrengen zonder dat hij afhaakt, je snakt in dit geval zelfs naar meer van dat. In zijn nawoord geeft hij de info waaruit hij geput heeft en waar de lezer die belangstelling heeft voor evolutie en de mysteries van het leven zich kan informeren.

En zoals gezegd heeft dit boek een heel erg goed opgebouwde plot. De manier waarop Lucie Henebelle en Franck Sharko kleine aanwijzingen volgen en systematisch een puzzelstuk weten te plaatsen is opmerkelijk en ook al boeiend om te volgen. Het maakt de trage start van het verhaal helemaal goed.

Regelmatig weet de schrijver zijn lezer te verrassen. Mooie plotwendingen, meer dan mooi eigenlijk. Ook zijn personages zijn verrassend goed uitgewerkt. Lucie trad in drie eerdere boeken ook op en Franck in Het weeshuis, maar ook al heb je deze niet gelezen of het is lang geleden, je hebt er totaal geen last van. Je mist niets.

De schakel is een geweldig goed boek, een dikke vier sterren. Het fulltime schrijverschap gaat Franck Thilliez meer dan goed af.

Eerder: Het gruwelhuis, De ring van Möbius, Het weeshuis , Dagbehandeling 

Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff (2013) - 451 blz.
Oorspronkelijke titel: Gataca - Vertaling: Richard Kwakkel