woensdag 17 april 2013

Beroepsgeheim - William Lashner

Kyle Byrne is een dude. Hij gold niet zo lang geleden nog als een baseballbelofte, maar tegenwoordig hangt hij doelloos rond in de vele bars van Philadelphia. Geld heeft hij niet, ambitie evenmin. Maar Kyle wordt ingehaald door zijn verleden. Hij is namelijk de onwettige zoon van Liam Byrne, een van Philadelphia's meest prominente advocaten, die twaalf jaar geleden overleed. Liam Byrne en diens compagnon Laszlo Toth hielden er behoorlijk duistere praktijken op na, waar Kyle nu de rekening voor gepresenteerd krijgt. En die rekening kan hij niet betalen... Hij wordt benaderd door een geheimzinnige man die O'Malley heet en die op zoek is naar een oud dossier uit de archieven van zijn vader. Voor hij het beseft, is zijn rustige leventje voorbij en zit hij tot over zijn oren in de nesten. Want behalve O'Malley is er nóg een partij die ineens interesse toont in Liam Byrnes nalatenschap: de maffia. 

***

Deze Beroepsgeheim heeft niet Victor Carl in de hoofdrol waarrond hij meerdere boeken geschreven heeft, maar een sjofele jonge man die zijn leven helemaal niet meer op de rails heeft.
De opzet van dit boek is zoals je kan verwachten van William Lashner. Hij combineert een goed verhaal met humor die ditmaal vooral te voorschijn komt in de geweldige conversaties die de personages voeren, figuren die net zoals in zijn andere boeken aparte creaturen zijn.
Geen rechtbank verhoren dit keer. De rode draad is de relatie tussen vader en zoon en hier rond heeft de auteur een heel verhaal opgehangen, een ietsje minder had wel gemogen. Het moet gezegd dat Lashner ons regelmatig verrast met inventieve plotwendingen, soms op het gekke af. Niet altijd geloofwaardig, maar dat is ook niet echt de bedoeling en het is wél grappig.
De personages komen niet altijd even coherent over, psychologisch gezien. Het beeld van Kyle die als een absolute loser wordt gepresenteerd in het begin, blijkt een zeer snuggere man te zijn met zelfs aantrekkingsvermogen naar de vrouwen toe. Wat stoorde was het taalgebruik, de vertaling zit hier misschien wel voor iets tussen. Zo werd er te pas en te onpas het woord 'knul' gebruikt.
Wat nu wel gezegd kan worden van dit boek is dat het spannend is. Er zit heel wat actie in.
Beroepsgeheim is een leuk goed boek geworden. Een goede plot maar het zijn vooral de dialogen en de humor die het hem doen.
Eerder: De verliezers, Verdiende straf, Erewoord 

Uitgeverij: A.W. Bruna (2011) - 286 blz.
Oorspronkelijke titel: Blood en Bone - Vertaling: Riek Borgers-Hoving

Geen opmerkingen: