De lijkenpikker - Benny Baudewyns

Ronny Tervaete is begrafenisondernemer. Een eerbaar beroep ware het niet dat de concurrentie moordend is. Vooral begrafenisondernemer Verbeke maakt hem het werken lastig. De situatie begint echt verwarrend te worden wanneer Tervaete merkt dat er een ander lijk in een door hem bestelde doodkist ligt, een lijk dat tot de klandizie van Verbeke behoort.

Bij een poging de lijken opnieuw te verwisselen graaft Tervaete zich nog dieper in de problemen. Hij moet noodgedwongen bij de keiharde zakenman Verbeke gaan werken, maar komt al snel tot de conclusie dat die een wel heel erg duistere, stinkende business voert. Na die ontdekking wordt Tervaete opgejaagd door Verbekes hitmen. Hij komt daarbij op de meest bizarre plaatsen terecht, tot zelfs in een doodkist.

*****

Benny Baudewyns heeft reeds verschillende thrillers op zijn naam staan, historische thrillers. De lijkenpikker is echter zijn eerste thriller met als decor zijn eigen werkmilieu, Benny Baudewyns is namelijk begrafenisondernemer. In 2007 bracht hij De een zijn dood ... Het leven van een begrafenisondernemer uit bij The House of Books. Daarin vertelt hij op humoristische wijze wat een begrafenisondernemer zoal tegen komt, een soort van 'het leven zoals het is'. Hier kan je een interview lezen met Baudewyns over dit boek. Aangezien hij hierin zowat alles al verteld had en hem gevraagd werd om een vervolg te schrijven, dacht hij dat het misschien een goed idee was om er een thriller rond te schrijven. En dat kunnen we alleen maar toejuichen, De lijkenpikker is een onvervalste humoristische thriller geworden met een goede plot.

Het boek begint met een proloog en we treffen Ronny Tervaete aan in een doodskist. Zeer intrigerend. Daarna doet Ronny zelf uit de doeken hoe hij hierin terecht is kunnen komen. De auteur maakt hier uiteraard gebruik van zijn eigen ondervindingen en ervaringen in de begrafeniswereld. Maar hij fantaseert er hoe langer hoe meer dingen bij, onwaarschijnlijke dingen soms, hij beschrijft ze heel beeldend en vaak ook hilarisch. De toon van het boek blijft luchtig, voor Ronny krijg je, ongewild misschien, veel sympathie. Naar het einde toe wordt het dan ook nog spannend.

Ik heb alleszins heel erg genoten van dit boek. De plot is goed, soms een tikje ongelooflijk, alhoewel bij nader inzien het toch heel goed mogelijk zou kunnen zijn. Maar wat het hem vooral deed was die humoristische en sarcastische schrijfstijl. Baudewyns is trouwens bezig aan een tweede boek met Ronny Tervaete in de hoofdrol, laat maar komen!
Eerder: De Antarctica Theorie

Uitgeverij: Houtekiet (2011) - 240 blz.

Blik vol passie - Bogaerts

Het begint op een hete lentedag. Een idyllische landweg. Een zware wagen rijdt een fietser aan. Wat eerst een banaal ongeluk lijkt, maakt deel uit van een dodelijk machtsspel dat demonen uit een ver verleden bruusk wakker schudt.

Topconcern Nortensia International Finance wacht argwanend de jaarlijkse bijeenkomst van de directieraad af. Er dreigen drastische herstructureringen, de scherven van collegialiteit liggen in een hoekje bijeengeveegd.

Wanneer Nortensia de beruchte kolonel Benson aantrekt voor een bewakingsopdracht, belandt die ongewild in een verstikkend net van smerige intriges en lugubere moorden. Zeer tegen de zin van de ambitieuze politiecommissaris Eyckman, start Benson op eigen houtje een onderzoek. Brengt de mooie, jonge stagiaire Ruth hem op het juiste spoor?

Ze stuiten op geheimen die onophoudelijk als ongedierte levens overhoop gooien. Levens met een verleden dat niet zomaar af te schrobben valt. Maar vuil moet nu eenmaal de poriën uit...

*

Een Vlaams schrijversduo dit keer, Willy Bogaerts en zoon Steven, beiden Leuvenaars en werkzaam in de bankwereld en dat is meteen de plaats en de context waar dit verhaal zich afspeelt.

Van in het begin is het serieus bij de les blijven in dit boek. De schrijvers beginnen al dadelijk met enkele verschillende situaties en het duurt toch een hele tijd eer je dit kluwen een beetje ontraadseld hebt. Meteen is de toon gezet, de lezer zal veel moeite moeten doen om bij te blijven. Ik zal er dan maar meteen bij vertellen dat ik daar niet in geslaagd ben. Het gevolg is ook dat het verhaal niet aanspoort om verder te lezen, het grijpt je helemaal niet. Ik heb het uitgelezen maar het heeft niet veel gescheeld of het had zijn plaatsje in de bib voortijdig terug kunnen innemen.

Met elk hoofdstuk komen er dan nog verhaallijnen bij, alsook personages en ook het aantal doden stijgt regelmatig. Op den duur zie je het bos door de bomen echt niet meer, de wirwar is té groot. Er zijn zelfs twee verschillende onderzoekslijnen. We volgen voornamelijk de eigengereide kolonel Benson, mysterieuze figuur ook, die het grootste deel van het onderzoek op zich neemt. Van in het begin wordt gesuggereerd dat hijzelf misschien ook niet helemaal pluis is. Daarnaast is er dan de politie die een poging doet om de moorden op te lossen, twee rechercheurs, eentje verdwijnt dan ineens, de andere doet zijn best maar wordt dan op het eind van het boek enigszins vergeten. Rare situaties. Gedurende heel het boek worden er zo nu en dan oplossingen aangebracht. Maar aan het einde had ik nog niet het idee dat ik nu wist hoe het allemaal in elkaar stak. Vele dingen worden aangehaald en later niet meer opgepikt. Het kluwen blijft een kluwen.

Ook de personages zijn niet overtuigend, hun karakters worden niet consequent beschreven, het klopte niet.

En dan is er daar nog de cover van het boek. Zo lelijk heb ik het nog niet vaak gezien. De relatie met de inhoud van het boek is trouwens ver te zoeken, om niet te zeggen niet te vinden.

Om toch met een positieve noot te eindigen, vader en zoon Bogaerts hebben wel een goede schrijfstijl, daarvoor moet je het boek niet laten.

Uitgeverij: Davidsfonds (2005) - 310 blz.

De mensenrover - Sabine Thiesler

De jonge kunststudente Giselle wordt op klaarlichte dag door een dronken automobilist aangereden en komt daarbij om het leven. Haar vader Jonathan, succesvol fotograaf en mediamanager, komt haar dood niet te boven en zakt weg in alcoholisme, depressie en verwaarlozing. Daardoor loopt ook zijn huwelijk op de klippen.

Op een nacht in november stapt Jonathan in zijn auto en rijdt weg; zonder doel, zonder geld en zonder hoop. Uiteindelijk strandt hij in een verwaarloosd vakantiehuisje van een Toscaanse boerenfamilie. Als Jonathan daar hun blinde dochter Sophia leert kennen, betekent dat voor hem een grote schok: ze lijkt als twee druppels water op zijn overleden dochter. Jonathan blijft in Italië, hervindt zijn levenslust en trouwt met Sophia. Samen toveren ze het vervallen huisjescomplex om tot een luxe-vakantiepark.

Als op zekere dag een Duits stel arriveert en Jonathan ziet wie een van hun huisjes heeft gehuurd, worden haat en woede in hem weer wakker. Hij zweert dodelijke vergelding, maar zelfs dat gaat hem nog niet ver genoeg...

**

Deze Thiesler ligt volledig in de lijn van haar vorige boeken, geen verrassingen dus. Haar verhalen beginnen meestal in Duitsland maar ze heeft haar hart verloren aan Toscane en daar keert ze in al haar boeken dan ook naartoe.

Haar boeken lezen als romans en ze zijn psychologisch goed onderbouwd. Het grootste deel van dit boek is dit ook van toepassing. We maken uitgebreid kennis met Jonathan, zijn vrouw Jana en hun dochter Sophia. Ook het ongeluk wordt volledig uit de doeken gedaan en zelfs vanuit verschillende standpunten. Er volgt een gerechtszaak en hoe hiermee een loopje wordt genomen heeft ze mooi beschreven. Rechtvaardigheid is vaak ver te zoeken en dat komt spijtig genoeg maar al te vaak in het nieuws, een zeer actueel thema.

Aan het einde van het boek komt dan eindelijk het thriller aspect naar boven, rijkelijk laat voor een boek dat het predicaat thriller meekrijgt. Daar komt nog bij dat het verhaal daar helemaal in elkaar zakt. Ineens kan het niet snel genoeg gaan en wordt alles afgehaspeld. De geloofwaardigheid krijgt hier een serieuze knauw en maakt dat je aandacht flink wordt afgeleid, de afloop interesseert je al bijna niet meer. In de loop van het verhaal gebeuren er trouwens meerdere dingen die niet geloofwaardig zijn. Vooral het politieoptreden van de carabinieri in het landelijke dorpje Ambra deed serieus de wenkbrauwen fronsen. De vergelijking met de films van Louis de Funès kwam zelfs in mij op. En dat is niet bepaald een goede referentie.

De mensenrover is niet echt een sterk werk van Sabine Thiesler. De kunst van het schrijven heeft ze anders wel onder de knie. Ze schrijft vlot en boeiend en het grootste deel van dit boek konden we hiervan genieten. Maar ditmaal is ze in het laatste deel wel onderuit gegaan, inhoudelijk dan toch. Misschien zou ze zich beter richten op het schrijven van romans.

Eerder: De kinderverzamelaar, Huis van stilte, Dodenakker 

Uitgeverij: Karakter Uitgevers (2010) - 351 blz.
Oorspronkelijke titel: Der Menschenräuber - Vertaling: Peter de Rijk

In zijn naam - Sam Christer

Los Angeles wordt opgeschrikt door een aantal bizarre moorden, die onmiskenbaar het werk zijn van een seriemoordenaar. Pas bij de moord op Tamara Jacobs, die het scenario heeft geschreven voor een film over de wereldberoemde Lijkwade van Turijn, vindt de politie een eerste concrete aanwijzing.

Tamara hield haar research voor de controversiële film angstvallig geheim. Niemand mocht weten hoe de film zou aflopen, niemand kende het hele script. En ze had uitstekende bronnen: tot diep in het Vaticaan.

De inspecteurs Mitzi Fallon en Nic Karakandez zoeken in Tamara's filmscript naar motieven voor de moord. Ze ontdekken dat de laatste scènes óf nooit zijn geschreven óf spoorloos zijn verdwenen...

*****

Het tweede boek van Sam Christer is weer een voltreffer. 

Sam Christer schrijft zeer aangenaam, lichtvoetig maar ook serieus en het onderwerp daar kan je ook nog eens over nadenken. Niet dat het belerend of overdreven is, maar net genoeg om mee te zijn met de Lijkwade van Turijn en diens omzwervingen.

Maar het is vooral een goede actiethriller die alsmaar spannender wordt. Hij heeft een goede plot in elkaar geknutseld. Zo zijn er verschillende verhaallijnen in het boek. Vooreerst is er het zieke verhaal van de seriemoordenaar. Dit verhaal krijgt een rare en onverwachte oplossing, het is eens iets anders in het thrillerlandschap. Dan is er nog de zoektocht naar de moordenaar door de twee inspecteurs waarvan er eentje naar Turijn gestuurd wordt en de andere het thuisfront bemant en daar dan nog eens af te rekenen krijgt met haar huiselijke problemen. Daarnaast duikt er nog een derde lijn op, een Libanees monnik behorende tot de Maronitische Kerk, gene gewone, hij blijkt een professioneel moordenaar te zijn.

Hoe het juist allemaal in elkaar zit, is lang niet duidelijk, maar dat schaadt zeker het verhaal niet of de plot. Aan het einde wordt de link gelegd, ik kan me voorstellen dat niet iedereen zich hier in kan vinden, maar de vraag is of alle verhaallijnen in één boek altijd volledig in elkaar moeten passen?

In zijn naam is een zeer spannende actiethriller en net als Het Stonehenge ritueel zeer filmisch geschreven. En diegenen die willen, kunnen er ook weer iets van op steken, ik vond het alleszins interessant. Sam Christer is een zeer talentvol schrijver.

Eerder: Het Stonehenge ritueel

Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff (2012) - 340 blz.
Oorspronkelijke titel: The Turin Shroud Secret - Vertaling: Robert Vernooy

Tweestrijd - Linda Jansma

Hanna's wereldje is perfect. Voor de buitenwereld althans, want al vanaf het begin van haar huwelijk met de rijke en gerenommeerde gynaecoloog Axel Kolman wordt haar leven beheerst door intimidatie, bedreigingen en geweld. Als Sonja, rechercheur bij de Utrechtse politie, tegenover haar komt wonen, raken hun levens ongewild met elkaar verstrengeld. Dit zet een kettingreactie in werking, die niet meer te stoppen is...

****

Dit is zo een boek dat je in record tempo uit hebt, het leest heel vlotjes, is spannend en het thema kan niet anders dan je aangrijpen.

Heel het boek is afwisselend vanuit het oogpunt van Hanna en Sonja geschreven, zeer chronologisch met nu en dan overlappende delen. Je leert beide personages kennen vanuit hunzelf maar je ziet ze ook door de ogen van de andere. Het maakt het boek alleen maar spannender en interessanter. Een goede truc, het geeft een zekere rust na de soms heftige beschrijvingen van Hanna en haar gevoelens van twijfel, haat én liefde voor haar man. Anders zou het er misschien over zijn, je kunt toch niet constant hetzelfde zeggen.

Jansma heeft haar karakters zeer herkenbaar gebracht, niet dat de meesten van ons, gelukkig maar, zich zullen herkennen in Hanna, maar je kunt je alleszins wel zeer goed inleven en inzicht krijgen in de problematiek, het klonk zeer geloofwaardig. Het verhaal van Sonja was zelfs vaak grappig geschreven, maar als het ernstig moest zijn, houdt de auteur het ook ernstig. Sterk gebracht door Jansma, ze is een zeer talentvol schrijfster.

Van in het begin van het boek weet je dat er serieuze dingen te gebeuren staan, zo bouwt Jansma langzaam maar zeker de spanning op. Niet dat het eerste deel van het boek echt spannend is, het is eerder een kennismaking met onze personages en de verschillende problemen en situaties bij de problematiek rond huiselijk geweld komen aan bod.

De plot is over het algemeen zeer sterk. De opbouw is zoals gezegd redelijk langzaam en het duurt een hele tijd eer er dan uiteindelijk actie komt, niet dat je je ondertussen moet vervelen hoor. Maar dan komt ineens alles in een stroomversnelling en kan het precies niet rap genoeg gaan om een einde te breien aan het verhaal. Een keer of twee kreeg de geloofwaardigheid ook een knauw in mijn ogen, het deed me alleszins even de wenkbrauwen fronsen. Maar verder was de plot wel in orde en zelfs verrassend. 

Tweestrijd is een echt goed boek, vier sterren maar het zijn er een dikke vier!

Eerder: Houvast 

Uitgeverij: Verbum Crime (2012) - 316 blz.

Onzichtbaar - Karin Slaughter

Een gewelddadige gijzeling houdt de inwoners van Grant County in haar greep. Kinderarts Sara Linton en haar ex-echtgenoot politiechef Jeffrey Tolliver bevinden zich onder de gegijzelden. Detective Lena moet dit drama tot een goed einde brengen, maar is zij wel de aangewezen persoon? Houdt de gijzeling verband met mysterieuze gebeurtenissen uit het verleden? Heeft Jeffrey duistere kanten die zelfs Sara niet kent?

***

Onzichtbaar is het vierde deel in de Grant County serie met als constanten Sara Linton, Jeffrey Tolliver en rechercheur Lena Adams. Het is echter toch net een iets anders boek dan we gewoon zijn van Slaughter.

Het boek begint met de gijzeling maar het eigenlijke verhaal zit hem in de flashbacks. Zoals de auteur zelf zegt in haar dankwoord, was het haar bedoeling om in één van haar boeken ooit het verleden van Sara en Jeffrey uit de doeken te doen. Bij deze is dat dus gebeurd. De gijzeling heeft uiteraard te maken met dit verhaal uit het verleden maar fungeert toch eerder als kapstok om het te beschrijven en dat is helemaal okee natuurlijk.

Het grote eerste deel van het boek leest dus meer als een soort roman. Maar gaandeweg komen er toch lijken uit de kast en wordt het zelfs spannend. Sara neemt haar taak als forensisch arts ter harte en doet de lijkschouwing. Het komt een beetje vreemd over dat zij zomaar inspringt, zo eventjes tussendoor, bijna zonder enige officiële vraag. En Jeffrey probeert het onderzoek te doen, niet gemakkelijk met alle tegenkanting die hij krijgt in zijn geboorteplaats.

Er was in heel het boek voortdurend aandacht voor de verhouding tussen Sara en Jeffrey, een verhouding die als een jojo op en af gaat, dan is het okee en dan weer niet. Het verduidelijkt de karakters van hun beiden en dat is fijn aangezien we ze in nog enkele boeken zullen tegenkomen. Maar het was wel heel erg doorgedreven, een ietsje minder had voldoende geweest en aangenamer, nu was het er soms wel over.

De plot is echter wel helemaal in orde, dat heeft Slaughter pico bello gedaan. 

Een goed boek dus, het leest prettig en vlot.

Eerder: Versplinterd, Nachtschade, Zoenoffer, Een lichte koude huivering

Uitgeverij: De Bezige Bij (2004) - 395 blz.
Oorspronkelijke titel: Indelible - Vertaling: Paul Syrier