zaterdag 30 april 2011

Besmet - Katarina Wennstam

Roman.

Op de achterflap: "Rebecca Wahl en haar man Jonas lijken het perfecte leventje te leiden. Ze hebben allebei een succesvolle carrière (hij is advocaat, zij journaliste), zijn ruim twaalf jaar getrouwd en hebben een zoon en een dochter. Maar achter deze façade delen Rebecca en Jonas steeds minder.
Als Jonas wordt gevraagd een controversiële prostitutiezaak voor een televisiezender te becommentariëren, ziet hij dat als een geweldige kans. Ondertussen krijgt Rebecca een lijst in handen met namen van prominente klanten van het bordeel, klanten die er alles voor overhebben hun naam uit de publiciteit te houden. Voor ze het beseft is ze direct betrokken bij het seksschandaal en moet ze een keuze maken die haar leven voor altijd zal veranderen..."

Vooreerst moet gezegd worden dat dit boek volgens de uitgever een literaire thriller is en als je de achterflap leest, dan kan dit inderdaad kloppen, het lijkt een spannend boek te worden.
Het boek begint met een cursief gedrukt hoofdstukje en regelmatig verschijnen er nog zo enkele, een truc dat het spannend boek nogal eens gebruikt. Maar hier is het niet helemaal duidelijk wat er precies beoogd wordt want het verhoogt geenszins de spanning en je weet ook pas helemaal aan het einde over wie het hier gaat.
Van enige spanning is er trouwens ook geen sprake, er zit geen actie in het verhaal en de lijst die Rebecca volgens de achterflap moet krijgen en dan voor spanning zou moeten zorgen, komt ook pas helemaal aan het einde in haar handen terecht.
Als thriller is dit boek dus zeker niet geslaagd, maar als roman is het zeer goed te lezen. Het is echter geen roman vol rozengeur en maneschijn, daarvoor ligt het thema teveel in de misdaad sfeer. Zo komen prostitutie, mishandeling en vrouwenhandel ruimschoots aan bod en de auteur schuwt ook geen thema's vatbaar voor discussie zoals bijvoorbeeld het verschil tussen de seksen of het feminisme. Het was interessant om hierover enkele verschillende standpunten en stellingen te kunnen lezen. Het allergrootste thema en de rode draad is de hoererij, heel het boek draait rond de nieuwe prostitutiewet in Zweden volgens dewelke de hoerenloper strafbaar is en een boete kan krijgen.
Verder heeft Wennstam haar personages ook helemaal goed uitgedacht, vooral het levensverhaal van Rebecca komt in stukken en brokken naar boven, maar ook van Jonas wordt een en ander verteld, maar dan wel alleen maar in functie van de rode draad, de hoererij. Niet alle beschrijvingen leken even relevant in het verhaal, zoals de ontluikende seksualiteit van dochter Emma en haar puberale escapades maar in een roman kan dit.
Dit boek is niet altijd gemakkelijk te volgen, je moet er wat inkomen en goed bij de les blijven maar Katarina Wennstam heeft hiermee toch een geslaagde debuutroman geschreven.

Uitg. De Bezige Bij (2008) - 377 blz. | Oorspr. titel Smuts - vertaling Lars Zwemmer

dinsdag 26 april 2011

Bijbelse wateren - Arne Dahl

Detective.

Op de achterflap: "Rechercheur Kerstin Holm wordt bij een verhoor geconfronteerd met een ex van haar, die ervan beschuldigd wordt een Afrikaanse vluchteling te hebben neergeschoten. Dan blijkt dat de man diep verstrikt is geraakt in een intensief spel, een soort bijbelse kruistocht voor rechtvaardigheid. Het hele A-team van de Zweedse politie bestudeert de meest duister passages van de Bijbel om de moordenaar, die geen obstakels duldt in zijn kruistocht, te vinden. In het vuur van de strijd graaft Kerstin Holm, niet zonder risico, diep in haar eigen leven en gevoelens."

Arne Dahl heeft met dit boek maar eens te meer bewezen dat hij een meester van de plot is, het verhaal zit werkelijk schitterend in mekaar en is zeer origineel te noemen, ook nu weer.
Er zijn twee zaken waar het A-team zich mee bezig houdt en ze lijken niets met elkaar te maken te hebben. De verschillende leden van het team opereren los van elkaar en volgen hun eigen lijn tot ze nog eens samen geroepen worden als team en de bevindingen worden samen gelegd. Moest je iets gemist hebben, regelmatig krijg je zo een samenvatting voorgeschoteld.
Kerstin Holm krijgt in dit boek alle aandacht en het is haar verleden waar we nu mee kennis maken. Het blijkt uiteindelijk ook de basis van de plot te vormen. Dahl heeft dit vakkundig neergepend. In het begin komt het verhaal wat traag op gang, het lijken zomaar wat gebeurtenissen en onderzoeken, maar wanneer dan langzamerhand het onderzoek echt op gang komt, word je in het verhaal gesleurd. Je weet dat het te maken heeft met Kerstin, Dahl geeft regelmatig hints, en toch blijf je tot lang in het ongewisse. Zodoende bouwt Dahl de spanning wel heel erg op en het resulteert dan uiteindelijk ook in een knallende finale.
En de auteur schrijft ook met humor, zoals in al zijn boeken, nu misschien ietsje minder maar het maakt de zware thema's in dit boek toch wel iets luchtiger om te lezen. Het is een kunst op zich om spanning en humor te combineren, Arne Dahl is hier wel een kei in.
Weer een heel goed boek dus met vooral een spannende en originele plot en met goed te smaken humor.
Eerder: Europa blues, Misterioso, Schijnoffer

Uitg. De Geus (2009) - 377 blz. | Oorspr. titel De största vatten - vertaling Ydelet Westra

donderdag 21 april 2011

Blindeman - Herman De Jonghe

Misdaadroman.

Op de achterflap: "Sinds Inge, hun dochter, bij een ongeval een oog verloor, hebben Wim, medisch consulent, en zijn vrouw het moeilijk met elkaar. Het wordt nog erger als Inges goede oog aangetast blijkt door een verwoestende ziekte. Een nieuw geneesmiddel zou soelaas kunnen brengen, maar uitgerekend dat middel is het doelwit van een nietsontziende strijd tussen twee machtige families uit de farmaceutische wereld. (...)"

Dit is het derde boek van de hand van Herman De Jonghe maar zijn eerste misdaadroman en het is een vlot lezend boekje geworden.
Je moet als lezer wel goed bij de les blijven, er draven heel wat verschillende personages op, het verhaal is gebaseerd op enkele geschiedenis verhalen zoals Jeanne d'Arc en de Hussietenoorlog in de 15e eeuw en dan zijn er nog economische en financiële problemen die uit de doeken worden gedaan. Het is redelijk indrukwekkend wat je in dit boek voor de kiezen krijgt.
De rode draad is een proefschrift dat leidt tot een ware klopjacht met huurmoordenaars en folteringen. Het lijkt wel een maffia film ware het niet dat de zogenaamde huurmoordenaar nogal eens een steekje laat vallen en toeval een grote rol speelt.
Aan de plot zal het niet liggen, het verhaal speelt zich af op verschillende internationale plaatsen en er is heel wat actie maar toch komt dit verhaal niet tot leven, als lezer sta je er volledig naast.De voornaamste oorzaak is dat de personages zelf niet echt lijken, ze zijn neergezet in het verhaal zonder commentaar of enige uitdieping en komen niet helemaal geloofwaardig over, alleen aan het gezin van Wim heeft de auteur enige aandacht besteed.
Het einde van het boek had dan een formidabele knallende finale kunnen worden maar is uiteindelijk na een trage en ongeloofwaardige rit helemaal verzand. Je slaat het boek dicht met een onvoldaan gevoel en met de gedachte dat het potentieel had maar het niet heeft waargemaakt. Geen slecht boek dus, maar ook niet goed.

Uitg. Houtekiet (2011) - 403 blz.

zondag 17 april 2011

Bloedschande - Sharon Bolton

Thriller.

Op de achterflap: "De tienjarige Tom en zijn familie zijn net naar een kleine plaats verhuisd en wonen vlak naast de begraafplaats. De problemen beginnen als Tom een mysterieus meisje in de buurt van de kerk en de begraafplaats ziet dwalen.
De ouders van Tom vertrouwen het niet en sturen hem naar psychologe Evi. Zij probeert ook een getraumatiseerde jonge vrouw te helpen, wier dochter is verdwenen. De vrouw is ervan overtuigd dat het meisje nog in leven is, maar ze moet omgekomen zijn in de brand die hun huis heeft verwoest. Ook de nieuwe pastoor Harry begint het op te vallen dat er rond de kerk rare dingen gebeuren waardoor hij misschien wel niet zo welkom is als de dorpsgenoten hem doen geloven. Harry en Evi vrezen dat deze plek een verschrikkelijk geheim te verbergen heeft..."

Na Offerande en Bezwering heeft Sharon Bolton weer een thriller van formaat afgeleverd en ook nu weer een zeer mysterieuze, het lijkt er sterk op dat ze hier haar handelsmerk van maakt en daar kan ik niet anders dan tevreden over zijn.
Ditmaal heeft ze gekozen voor conventionele mysteries en thrilleraspecten, een vervallen kerkhof met een kerkruïne, een pas heropende kerk waar een negatieve sfeer hangt, de geest van een meisje, stemmen, rare tradities, mist en huiveringwekkende kou. De auteur heeft het allemaal verweven tot een spannend verhaal en het blijft verrassend tot het einde toe. Het is een plot om U tegen te zeggen.
Het verhaal ging wel wat trager dan in haar vorige boeken en er was wat minder actie. Ze heeft er ook een beetje een liefdesverhaal in verweven maar daar ben ik wat minder enthousiast over. En qua stijl waren er ook een paar kleine minpuntjes.
Maar dit zijn maar enkele kleine details, ze deden totaal geen afbreuk aan het boek in zijn geheel. Het is absoluut een verrassend boek dat zeer knap verteld is, met vele spanningsbogen en goed beschreven karakters en je zou het in een enkele ruk of misschien twee, kunnen uitlezen.

Uitg. A.W. Bruna (2011) - 363 blz. | Oorspr. titel Blood Harvest - vertaling Anda Witsenburg

maandag 11 april 2011

Over het Kanaal - Annelies Beck

Historische roman, gebaseerd op ware gebeurtenissen en met echte personages.

Op de achterflap: "Zomer 1914. Marie Claes denkt dat ze met haar ouders naar Glasgow op vakantie gaat. Een paar maanden later woedt de Eerste Wereldoorlog volop en komen in Glasgow duizenden gevluchte Belgen aan.
Het warme onthaal dat hun aanvankelijk te beurt valt, slaat geleidelijk om in onbegrip en ongeduld. Sommige mensen in de Belgische gemeenschap buiten de ellende van hun landgenoten uit. Als Marie het onrecht aan de kaak wil stellen, dreigt ze het slachtoffer te worden van een machtsstrijd op het hoogste niveau."

Annelies Beck is VRT-journaliste, presentatrice en achterkleindochter van August Keppens, één van de romanfiguren en ze heeft dus nu haar debuutroman uitgebracht.
Het Belgische gebeuren in de grootste stad van Schotland tijdens de oorlog is verrassend goed beschreven in dit boek en mooi verweven in het verhaal van Marie, een vijftienjarig meisje en één van de tienduizend Belgen die hier verbleven. Het is niet niks om als stad zovele gasten over de vloer te krijgen en dat bracht heel wat problemen mee. Een thema dat in dit boek vooral onder de aandacht komt, is de 'rent strike' in 1915. Eigenaars van huizen slaan de huurprijzen drastisch op met als gevolg vele huisuitzettingen. Het zijn dan vrouwen die zich organiseren en hier actie rond voeren. Uiteindelijk komt de Rent Restriction Act hieruit voort, de huurprijzen worden officieel bevroren.
Historisch is dit boek enorm goed onderbouwd, het is ook nergens vervelend, integendeel, het laat zich zeer vlot lezen. Ook de verschillende personages zijn zeer goed beschreven, op een enkeling na zijn deze trouwens ook bestaande personen. Het boek eindigt ergens in 1915 maar in de epiloog wordt het wedervaren van de personages in het kort verder beschreven. En dit is een goede zaak, het verhaal is daardoor meer 'af' dan het anders geweest zou zijn.
Bij het lezen moet je wel aandachtig zijn, de auteur maakt soms wel eens gedachtensprongen en je hebt ook wel enige historische informatie te verwerken. Zeker het eerste deel van het boek kan het misschien wat moeite kosten om je in te leven, het hoofdpersonage is ook maar vijftien jaar en dit is niet evident voor een volwassen lezer. Daarbij komt nog dat het eerder een aaneenschakeling van situaties, beschrijvingen en gebeurtenissen is, met niet echt een 'rode draad' in het verhaal. Het beterde wel naarmate je verder komt in het verhaal, sommige dingen kregen dan toch een vervolg en brachten enige spanning in het verhaal.
Dat is zowat het enige minpunt, Annelies Beck heeft een heel goed en interessant boek geschreven.

Uitg. De Geus (2011) - 349 blz.

zondag 10 april 2011

De fazantenmoordenaars - Jussi Adler-Olsen

Detective.

Op de achterflap: "In 1987 worden de verminkte lichamen van een broer en zus gevonden in een zomerhuisje in de buurt van Rørvig, in Noord-Seeland. Uit het politieonderzoek blijkt dat de dader gezocht moet worden binnen een groep van kostschoolleerlingen die uit de rijkste kringen van het land afkomstig zijn. Er is echter niet genoeg bewijs en de zaak verdwijnt in de doofpot, totdat een van de verdachten zichzelf aangeeft. Daarmee lijkt het mysterie opgelost.
Een aantal jaren later belandt het onderzoek op het bureau van brigadier Mørck, hoofd van de afdeling 'onopgeloste zaken' Q. Hij denkt dat het er per ongeluk is terechtgekomen, maar al snel blijkt dit niet het geval te zijn."

Kort geleden las ik het eerste boek in de Serie Q, De vrouw in de kooi, en ook nu is het weer raak.
De auteur heeft ook hier een schitterende plot neergezet, het onderzoek van de speciale afdeling Q vordert gestaag met de nodige strubbelingen en tegenwerkingen en is zeer goed te volgen. Er waren wel zeer veel personages en dat was tussendoor wel even denken maar je kreeg genoeg hints om terug mee te zijn. En afdeling Q krijgt er zowaar een nieuwe medewerker bij, naast Assad wordt het team vervoegd door Rose Knudsen en zij is waarachtig een echte politievrouw maar aangezien ze zakte voor het rijexamen, aan de slag gegaan als secretaresse. Carl is er in eerste instantie niet voor te vinden, maar ze zal een waardevolle hulp blijken. En voor het verhaal is zij ook een toevoeging, het humor gedeelte wordt ditmaal vooral op haar conto geschreven.
Wat ik wel een beetje miste, was de spanning. Van in het begin is duidelijk wie het gedaan heeft en gedurende het onderzoek wordt het waarom en hoe geleidelijk aan uitgelegd. Desondanks word je toch meegezogen in het verhaal, af en toe wat onverwachte plotwendingen en actie en alles is in de chacoche. Je krijgt zowaar zelfs sympathie voor Kimmie, de enige vrouw in het zeer gewelddadige en agressieve schoolgroepje, met dank aan de auteur die zijn personages echt heel goed heeft neergezet. Je moet wel het eerste boek gelezen hebben voor de karakterschetsen van o.a. Carl en Assad, die worden hier niet meer herhaalt.
En daarmee heb ik weer een zeer goed boek uit, gelukkig liggen deel 3 en 4 nog te wachten.


Uitg. Prometeus (2010) - 405 blz. | Oorspr. titel Fasandræberne - vertaling Kor de Vries

woensdag 6 april 2011

De godsformule - José Rodrigues dos Santos

Wetenschappelijke thriller.

Op de achterflap : “Op de trappen van het Museum voor Oudheden in Caïro wordt Tomás Noronha aangesproken door een hem onbekende vrouw uit Iran, die hem een kopie aanbiedt van een raadselachtig manuscript. Deze onverwachte ontmoeting markeert het begin van een reeks bloedstollende gebeurtenissen, waardoor Tomás tegen zijn zin betrokken raakt bij het Iraanse nucleaire ontwikkelingsprogramma. Bij toeval komt hij een geheime ontdekking van Albert Einstein op het spoor, een vondst die hem naar het grootste van alle mysteries voert: het wetenschappelijke bewijs van het bestaan van God.”

Vol goede moed en met hoge verwachtingen ben ik begonnen aan dit boek, ik had immers verschillende goede recensies gezien en de aanbevelingen op de kaft zagen er veelbelovend uit, ‘Spannend, verslavend en leerzaam’. Vooral deze eerste twee termen waren doorgedrongen tot mijn hersenpan, maar laat het nu toch wel net de laatste zijn die als enige bewaarheid wordt?!
Leerrijk is hier dus de term die volop aan de orde is, het boek staat bol van vele natuurkundige betogen, formules worden uit de doeken gedaan en we worden zelfs ingewijd in de beginselen van het boeddhisme. Om de strekking aan te duiden, enkele termen: kwantumtheorie, relativiteitstheorie, de Theorie van Alles, de Big Bang, energie, thermodynamica. Soms was het wel interessant, een enkele stelling of uitleg was boeiend om te horen en ja het was zelfs enigszins begrijpelijk, maar het boek was voor het overgrote deel een college in de fysica en in een fictie boek is dit niet op zijn plaats, het was helemaal ‘over the top’.
Daarnaast was er dan de verhaallijn maar die werd helemaal niet spannend, ook al was er sprake van ontvoering, marteling, sectie 209 of gevangenis 59, CIA, hezbollah en donker geklede mannen met zwarte brillen.
Als ik één term kan plakken op dit boek is het wel dat het zeer ‘gekunsteld’ was. De dialogen trokken op niets, het waren vooral belerende ja en nee gesprekken, de ontluikende liefde tussen Tomás en Ariana leek een verplicht nummer en kwam puberaal over, de auteur gebruikte heel vaak andere aanduidingen voor de personages, een irriterende gewoonte, en dan waren er nog de uitspraken van een topman en contactpersoon van de Amerikaanse CIA, elke twee woorden stond er fuck in, de auteur denkt misschien dat het de Amerikaanse way of speaking is.
Dit was dus het tweede boek op rij dat ik absoluut niet kan waarderen. Ik begrijp helemaal die goede commentaren niet en dat de naam Dan Brown bij dit boek in de mond wordt genomen daar kan ik al helemaal niet inkomen, dat is zelfs een regelrechte belediging.
En nu ga ik met het volgende boek absoluut geen risico nemen, het tweede boek in serie Q van Adler-Olsen ligt klaar.

Uitg. Em. Querido’s (2008) - 548 blz. | Oorspr. titel A Fórmula de Deus - vertaling Kitty Pouwels