Detective.
Op de achterflap: "Terwijl inspecteurs Leo Magozzi en Gino Rolseth nog aan het bijkomen zijn van de vorige zaak, zorgt de vondst van twee levenloze, in sneeuwpoppen verborgen lichamen voor de nodige onrust in Minnesota. Het is een ijzige winter en de jaarlijks terugkerende sneeuwpoppenwedstrijd is in volle gang. Het park is gevuld met het onschuldige plezier van kinderen die bezig zijn met hun koude kunstwerken. De verwarring is dan ook groot wanneer de sneeuwpoppen door de lokale politiemacht een voor een met de grond gelijk worden gemaakt. Deze opmerkelijke actie haalt het nationale nieuws, dat met grote interesse wordt gevolgd door Iris Rikker. De kersverse sheriff van Dundas County blijkt ook opgezadeld te zijn met een lijk in een sneeuwpop."
Het schrijversduo P.J. Tracy heeft hier weerom een goede detective afgeleverd.
Net zoals in hun andere boeken ('Dodenrit', 'Engelenmoord' en 'Levend aas') is er ook nu weer een ijzersterke plot en is het verhaal zeer verrassend. Nu staat het inspecteurs duo in de schijnwerpers en is er veel minder plaats ingeruimd voor het softwarebedrijf van Grace met haar excentrieke vrienden, slechts heel zijdelings worden ze betrokken bij het onderzoek.
De humor is niet zo prominent aanwezig als in hun vorige boeken.
Weer een vlot lezende detective dus met een goed, spannend en origineel verhaal. P.J. Tracy blijft een aanrader.
Uitg. Unieboek BV (2007) - 263 blz. | Oorspr. titel Snow Blind - vertaling Willeke Lempens
Historische roman met een lichtelijk spirituele inslag.
Op de achterflap: "1150. Hoshi'tiwa, een jonge indianenvrouw, behoort tot de clan van de schildpad. Haar stam bewoont al generaties lang de rode rotscanyons ergens in het zuidwesten van Amerika. Aan de vooravond van haar huwelijk wordt Hoshi'tiwa door de heerser van een rivaliserende stam ontvoerd. Hij, de machtige Jakàl, geeft haar de opdracht een magische regenkruik te maken om de goden gunstig te stemmen. Als het Hoshi'tiwa niet lukt moet zij sterven.
1910. De arts Faraday Hightower is in zuidwest-Amerika op zoek naar de overblijfselen van een verdwenen zonnevolk. Maar het geheim van de prachtige kruik die Faraday in de woestijn heeft gevonden kan hij niet oplossen, hoewel hij zijn leven daarvoor geeft. Zijn dochter Morgana neemt het over. Zal zij erin slagen de wijsheid van de sjamanen te herontdekken?"
Van Wood had ik al enkele romans gelezen, echte streekromans, en ze lezen wel vlot. Daar moet je voor zijn natuurlijk. ;-)
Maar deze roman heeft toch enige diepgang mee gekregen net zoals 'Kristal der dromen' dat ik enkele jaren geleden las. 'Het geheim van de regenkruik' heeft als thema 'de voorbestemming' en 'toeval bestaat niet'. Daar kan ik me wel in vinden maar het krijgt geen plaats in het grotere geheel. Als je met dit thema dus niet mee bent, blijft er enkel een vrijblijvend en romantisch verhaaltje over.
Er wordt ook gegoocheld met enkele esotherische en spirituele begrippen maar die krijgen nergens een invulling, ze laten je niet nadenken en zijn nergens vernieuwend.
Toch wel spijtig want verder is het een heel interessante en boeiende roman die je in een mum van tijd uit hebt. Een aanrader maar enkel voor de romantici.
Uitg. The House of Books (2007) - 480 blz. | Oorspr. titel The last shaman - vertaling Michelle Posthumus
Detective.
Op de achterflap: "In de stad Duluth, Minnesota, is een beeldschoon tienermeisje spoorloos verdwenen. Hoe dieper de politie in Rachels achtergrond en die van haar familie spit, des te meer afschuwelijke geheimen er aan het licht komen.
De media eisen van rechercheur Jonathan Stride dat hij de dader snel te pakken krijgt. Maar volgens Stride, die achtervolgd wordt door een persoonlijk verlies en een mislukte poging de moord op een ander meisje op te lossen, ligt de zaak aanzienlijk gecompliceerder. Als hij Rachels grillige karakter heeft blootgelegd, begint hij te geloven dat de waarheid achter haar verdwijning veel complexer is dan iemand ooit had kunnen bedenken. Stride raakt al snel verstrikt in een sinister web van leugens, dood en verboden verlangens..."
'Verdorven' is de debuutroman van Freeman. Hij heeft ondertussen reeds vier boeken op zijn conto staan en gelukkig maar want dit boek smaakt naar meer, hij heeft hier over heel de lijn een pracht verhaal neergezet .
Zo zijn de meeste personages heel goed uitgetekend en zeer realistisch. En dit doet de auteur gespreid over heel het boek zodat het nergens overdreven is maar net goed.
Het voornaamste plus punt van dit boek is toch wel de plot, die zit zeer ingenieus in mekaar. Freeman slaagt erin om constant je aandacht vast te houden ook al lijkt het onderzoek nergens toe te leiden en zit het zelfs vast op bepaalde momenten. Je nieuwsgierigheid wordt voortdurend geprikkeld en je vraagt je af hoe hij in hemelsnaam een bevredigend einde gaat breien aan heel dit verhaal. Maar hij slaagt er wonderwel in en op een verrassende manier.
Dit is een zeer intrigerend boek en een echte aanrader. Brian Freeman is een naam om te onthouden!
Uitg. The House of Books (2005) - 414 blz. | Oorspr. titel Immoral - vertaling Piet Kruik
Thriller.
Op de achterflap: "juni 1989. In de aula van een universiteit worden de verminkte lichamen van zes vrouwen gevonden. De moorden vertonen overeenkomsten met de groteske songteksten van een punkband. Voor Terry Burgos, de conciërge die de moorden bekent, zijn de teksten een bevel van God om zondaren te elimineren. Voor de jonge officier van justitie Paul Riley, die Burgos op alle punten veroordeelt, is deze zaak een oppepper voor zijn carrière.
Vijftien jaar later is Paul Riley de meest gevraagde advocaat in de stad. Dan wordt de politie geconfronteerd met een nieuwe reeks moorden waarbij de slachtoffers gruwelijk zijn verminkt. Riley is de eerste die beseft dat de twee zaken verband houden met elkaar. Is het mogelijk dat hij lang geleden de verkeerde man heeft veroordeeld? En hij wordt gekweld door de laatste woorden van Terry Burgos: 'Ik ben niet de enige.'
Van dit boek heb ik volop genoten. Het is een rasechte thriller zonder boe of ba.
Het is niet zo dat ik van in het begin geboeid was. Het verhaal begint met de moorden in 1989 en aangezien het duidelijk was wie de dader was, kwam het wat over als een verslag. Na een kleine 50 bladzijden zijn er nog een aantal bladzijden gewijd aan de terechtstelling van Burgos. Daarna komt echter het verhaal vlot op gang. En gaande weg krijgt het verhaal vaart ... en nog meer vaart ... Ellis weet echt wel de spanning super op te bouwen.
En dan die plot! Die stak geweldig goed in mekaar en tot aan het einde blijf je in het duister tasten. De plot was echter zo ingewikkeld dat Ellis na de finale nog verschillende bladzijden nodig had om het verhaal helemaal te ontrafelen. Dat had in het verhaal zelf ingewerkt mogen zijn, maar ach, je bent als lezer wel bevredigd, géén losse eindjes.
Ellis heeft nog een aantal boeken geschreven, bij gelegenheid kunnen we ons daar ook nog aan te goed doen. David Ellis mag blijven.
Uitg. The House of Books (2008) - 445 blz. | Oorspr. titel Eye of the Beholder - vertaling Henk Popken
Thriller.
Op de achterflap: "Ed Lister is gewend zijn zin te krijgen. Hij is een succesvolle ondernemer die alles heeft wat zijn hartje begeert - geld, een mooie vrouw, macht, vrienden. Als zijn dochter tijdens een studiereis in Florence op gruwelijke wijze wordt vermoord en het politieonderzoek hopeloos vastloopt, neemt hij de touwtjes zelf in handen.
Ward is een uiterst begaafde man die lijdt aan de aandoening synesthesia, waarbij twee of meer zintuigen aan elkaar gekoppeld zijn. Ward heeft de zeer zeldzame variant die hem in staat stelt emoties te proeven - en er is geen sterkere emotie dan de doodstrijd van een mens.
Ed komt Ward steeds dichter op het spoor. Hoe verder hij doordringt in diens gestoorde geest, hoe meer hij wordt geconfronteerd met de schaduwen uit zijn eigen verleden..."
Dit was een goed boek met een originele plot. Het verhaal was heel goed opgebouwd. Ook de moordenaar zelf krijgt zijn eigen hoofdstukken in het boek naast de verschillende andere personages.
Toch enkele bedenkingen. De moordenaar kan de vergelijking niet doorstaan met Hannibal zoals de kaft suggereert. En gruwelijk is het ook niet, maar dat is ook niet nodig in een goede thriller.
De verschillende personages komen dus allemaal aan bod en daardoor krijg je een beter zicht op deze karakters. Her en der wat overbodig maar Maclean heeft dit meestal wel binnen de perken gehouden. Het hoofdpersonage Ed wordt echter wel grondig uitgediept, maar tot in het overdrevene. Zijn internet relatie komt hierdoor uiteindelijk redelijk belachelijk over. Dat was met heel wat minder woorden misschien beter uit de verf gekomen en ook meer realistischer. Verder kon je je wel inleven in de verschillende personages.Wat mij echter vooral stoorde, was dat de auteur heel vaak wisselde van personage, soms zelfs al na een alinea en dit in de toch al korte hoofdstukken. Vaak duurde het dan even voor je weer wist wie nu weer aan zet was. Een ander nadeel is dat hierdoor ook voortdurend de vaart uit het verhaal wordt gehaald, het was dan ook niet overdreven spannend.
En toch was dit een heel goed en vlot lezend boek en zeker een aanrader.
Uitg. De Boekerij (2008) - 427 blz. | Oorspr. titel Home before dark - vertaling Ed van Eeden en Karin van Gerwen
Roman. 'Wanneer de Dood een verhaal vertelt, kun je maar beter luisteren'
Op de achterflap: "Het is het jaar 1939. Nazi-Duitsland. Het leven van Liesel Meminger verandert op slag als ze bij het graf van haar broer een voorwerp vindt dat gedeeltelijk onder de sneeuw ligt. Het is Het Doodgravershandboek, dat daar per ongeluk lijkt achtergelaten.
Liesel leert lezen van haar pleegvader en begint een passie te ontwikkelen voor boeken en taal. Al spoedig steelt ze boeken uit de boekverbrandingen van de nazi's, uit de bibliotheek van de vrouw van de burgemeester, waar er ook maar boeken te vinden zijn. Maar het zijn gevaarlijke tijden. Als het pleeggezin van Liesel een jood in de kelder verbergt, gaat er een wereld voor Liesel open, maar ook dicht..."
Dit is nu eens een heel apart boek dat je eender welk moment kunt vastpakken en lezen. Niet alleen omdat 'De Dood' het verhaal vertelt maar er zijn ook vele verhaaltjes in het verhaal. Vaak moest ik ook grinniken om de vele grappige uitspraken. Op deze manier zijn de scherpe kantjes van dit zeer realistische verhaal er toch een beetje vanaf.
Dit boek raakt je op een speciale manier. Liesel, haar beste vriendje, haar papa en ook haar mama en Max, het zijn allemaal kleurrijke figuren die je langzamerhand in je hart sluit. Zelfs 'De Dood' ontroert je, 'het is een job gelijk een ander' zoals hij zegt!
Deze 'boekendief' is een prachtboek. Een boek om over na te denken en ik weet nu al dat dit boek me zal bijblijven.
Uitg. The House of Books (2007) - 558 blz. | Oorspr. titel The Book Thief - vertaling Annemarie Lodewijk
Detective.
