De vierjarige Moira komt nooit aan op het feestje waar ze met haar nanny heen zou gaan. Onderweg verdwijnen ze spoorloos in het metrostation...
Haar ouders vestigen hun hoop op het politieonderzoek. Maar als de maanden verstrijken zonder duidelijke aanknopingspunten en de Argentijnse politie niet te vertrouwen blijkt, besluit Fabián het heft in eigen handen te nemen.
***
Gustavo Malajovich was architect van beroep, net als de vader van de verdwenen Moira. Hij stopte hiermee om zich volledig aan het schrijven te wijden, televisiescenario's en nu ligt dus zijn eerste roman in de schappen, El jardin de bronce (2012). De Nederlandse titel Als mijn dochter ruikt toch meer naar het spannende genre. Het boek werd meteen een bestseller in Argentinië en is als televisie serie te zien op HBO, een Amerikaanse betaalkabeltelevisiezender van Time Warner. Dat kan ik me best voorstellen, het verhaal roept om verfilmd te worden.
Het boek wordt gepresenteerd als thriller en het heeft zeker elementen hiervan in huis. Het is soms spannend maar het is vooral het goede speurwerk van Moira's vader en een ietwat excentrieke privédetective César Doberti (op kantoor heeft hij een poes en een kip zitten) dat hiervoor instaat. Het boek heeft er echter al heel wat pagina's opzitten eer dit van start gaat. Het is wel een knap staaltje opsporingswerk en daardoor scoort de plot toch.
Een groot deel van het boek presenteert zich evenwel als een roman. Malajovich heeft de wanhoop en het verdriet van de vader zeer goed gebracht. Cursief is er een andere verhaallijn, het boek start hier trouwens mee. De grootste vraag in de verdwijning van Moira en het kindermeisje is het waarom. Is het toevallig of is er een specifieke reden voor de verdwijningen?
Het boek gaat traag van start en dat blijft zo voor een deel. Maar tussendoor zijn er dan die spannende momenten en het goede recherchewerk. De auteur heeft een goede schrijfstijl die echt wel aanspreekt en die soms zelfs grappig is.
Als mijn dochter is een boek dat je zeker niet links moet laten liggen, integendeel, het is een aanrader. De trage aanpak heeft echter de vierde ster gekost. Het boek heeft een goede plot, zit psychologisch goed in elkaar, is soms spannend, goed geschreven ook en het detective werk is zelfs subliem.
Uitgeverij: Xander Uitgevers (2018) - 541 blz.
Oorspronkelijke titel: El jardín de bronce (2012)
Vertaling: Imke Zuidema en César Noordewier
Geen opmerkingen:
Een reactie posten