Blind verleden - Ursula Poznanski

Op een verlaten camping worden de levenloze lichamen gevonden van een man en een vrouw. Waarom het stel op deze plek afsprak is de politie een raadsel. Ze leken elkaar niet te kennen, maar waren wel allebei lid van dezelfde poëziegroep op internet.

Rechercheur Beatrice Kaspary en haar collega Florin Wenninger proberen met een valse identiteit via Facebook met de groep in contact te komen. De gedichten op de site staan vol doodsverwijzingen, maar is dat de oorzaak van de dood van het stel? Dan sterft nog een deelnemer...

****

Blind verleden is het tweede boek van Ursula Poznanski en vaart net als haar eerste onder de vlag van het Slaughter House.

De schrijfster is helemaal mee met haar tijd, Facebook speelt hier een heel prominente rol. Heel het onderzoek van Beatrice en Florin, die we beiden reeds kennen uit Vijf, is gebaseerd op deze social media site.  Een interessante keuze, volledig in de tijdsgeest van nu.

Achteraf bezien had dit boek een heel erg goede verhaallijn. Het min puntje is echter dat dit pas heel laat duidelijk wordt in het boek en tot dan blijft de auteur nogal eens ter plaatse trappelen in het verhaal. Het wil maar niet vorderen alhoewel de lijken wel blijven vallen.

Drie sterren was mijn plan. Het einde had echter een zo verrassende wending dat ze voor mij toch een vierde ster in de wacht kon slepen. De body van Poznanski's tweede thriller is niet altijd even boeiend maar het mooie en zelfs iets of wat ontroerende einde maakt veel goed.

Eerder: Vijf    

Uitgeverij: De Bezige Bij (2014) - 399 blz.
Oorspronkelijke titel: Blinde Vögel - Vertaling: Bonella van Beusekom

Onzichtbaar - Deon Meyer

Emma le Roux is vastbesloten haar vermiste broer te vinden, die al twintig jaar geleden zou zijn gestorven. Le Roux is ervan overtuigd dat ze hem enkele dagen daarvoor op het nieuws heeft gezien, als verdachte van de moord op een medicijnman en vier stropers. Wanneer ze echter hierover vragen begint te stellen, blijkt dat niet iedereen daar even blij mee is. Algauw ziet ze zich genoodzaakt om de hulp in te roepen van een bodyguard: Lemmer.

Lemmer is een man om wie de meeste mensen met een grote boog heen lopen. Iemand die voor niemand opzij gaat en die altijd zijn zin krijgt. Samen met Le Roux gaat hij op zoek naar aanwijzingen in Lowveld. Wanneer ze worden aangevallen en bijna vermoord, besluit Lemmer om de rollen om te draaien. Hij opent de jacht op degene die het op hun levens heeft voorzien. Tegen beter weten in, want hun vijand is zeer machtig...

***

Deon Meyers boeken worden in sneltempo vertaald en uitgegeven. Dat kunnen we enkel maar toejuichen. Dit boek dateert van 2007, redelijk recent dus.

Het is weer zo'n super spannend actieboek, een Amerikaanse film in het genre waardig. Ongelooflijk wat Emma en Lemmer allemaal meemaken. Leuk om te lezen ook al is het soms over-the-top.

Tussendoor komt de maatschappelijke betrokkenheid van Meyer om de hoek piepen. Het is hier echter minder in het verhaal geïntegreerd waardoor de lezer enkel wat historische en ecologische feedback meekrijgt. Het is te weinig om het verhaal zelf diepgang te geven. Ook de personages dragen hier niet toe bij, de uitwerking ervan is miniem.

Waar het verhaal uiteindelijk toe leidt, komt pas helemaal aan het einde in beeld. De plot is niet slecht maar de ontknoping wordt afgehaspeld.

Onzichtbaar is niet Meyers beste boek. Het is wel een spannend verhaal dat het zeker verdient om gelezen te worden.

Eerder: Duivelspiek, 13 uur, 7 dagen  

Uitgeverij: A.W. Bruna (2012) - 355 blz.
Oorspronkelijke titel: Onsigbaar (2007) - Vertaling: Martine Vosmaer en Karina van Santen

Grafteken - Arnaldur Indridason

Op het met bloemen opgemaakte graf van de IJslandse vrijheidsstrijder Jón Sigurðsson wordt het naakte lichaam van een meisje gevonden. Waarom juist hier? Erlendur en zijn collega's staan voor een raadsel. Het slachtoffer was verslaafd aan heroïne. Dus beginnen Sigurður Óli en Elinborg hun onderzoek in het drugsmilieu. Een spoor leidt naar de Westfjorden van IJsland, waar Jón Sigurðsson vandaan kwam. Bestaat er een verband? Het oplossen van deze zaak wordt pas echt delicaat als blijkt dat ook kopstukken uit de economische wereld tot de verdachten behoren.

***

Grafteken is het tweede boek in de Erlendur serie van deze IJslandse schrijver en verscheen reeds in 1998. De vertaling liet echter op zich wachten.

In dit boek staat de wereld van druggebruik dat hand in hand gaat met misdaad centraal. De dochter van Erlendur, Eva Lind zit ook in dit milieu en zij verduidelijkt hoe iemand hierin verzeild kan raken en waarom. Dit probleem wordt dus aan alle kanten belicht door de verschillende invalshoeken.

Het verhaal is mooi opgebouwd, eenvoudig en chronologisch. De vondst van het lijk en dan stap voor stap de zoektocht naar de dader. Hoe het uiteindelijk allemaal in elkaar zit, blijkt aan het einde redelijk complex te zijn. Dat zou je in het begin niet gezegd hebben.

De schrijver laat van in het prille begin van zijn schrijverscarrière zijn maatschappelijke betrokkenheid zien. Dat geeft toch een extra dimensie aan zijn verhalen. Toch slaagt hij er hier nog niet in om de lezer echt te laten meeleven met zijn personages zoals in zijn latere boeken.

Aan het eind krijg je ook het gevoel dat niet alle lijntjes in het boek verwerkt zijn, sommigen liggen nog open en dat geeft de indruk dat het niet af is.

Niettemin is Grafteken een goed gecomponeerd en vlot lezend boek en absoluut de moeite. 

Eerder: Moordkuil, Engelenstem  

Uitgeverij: Querido (2011) - 250 blz.
Oorspronkelijke titel: Dauðarósir (1998) - Vertaling: Adriaan Faber

Een zomer zonder slaap - Bram Dehouck

De windmolens in het dorpje Blaashoek zijn een zegen voor de een en een vloek voor de ander. Slager Herman Bracke kan niet slapen door het irritante geluid. De perfectionist, in de wijde omtrek geroemd om zijn paté, raakt dodelijk vermoeid. Geleidelijk verliest Herman de controle over zijn werk. Daarmee zet hij een serie bloedstollende gebeurtenissen in gang, met fatale gevolgen voor de dorpsbewoners. Het leven in Blaashoek zal nooit meer hetzelfde zijn.

****

Een speciaal boek deze Een zomer zonder slaap. Bram Dehouck debuteerde in 2007 met een non-fictie boek Het meisje dat vergeet, een verhaal over een slachtoffer van een weekendongeluk dat unaniem lovend onthaald werd door de pers. In 2010 verscheen zijn eerste roman De minzame moordenaar dat de Schaduwprijs en de Gouden Strop kreeg. Een zomer zonder slaap kreeg ook al de Gouden Strop en daarnaast de Hercule Poirot Publieksprijs. Een prijsbeest dus.

Dit boek is zo speciaal dat het niet anders kan dan opvallen. Blaashoek is een typisch kleinburgerlijk dorpje, een gemeenschap met de typische figuren zoals je ze zelf kan tegen komen. Kwaadsprekerij, nieuwsgierigheid, jaloezie, hebzucht en vooroordelen zijn een paar emoties die hier een grote rol spelen. Dehouck is er in geslaagd om in dit toch wel dunne boekje een heel scala van personages te introduceren, het zijn er echt wel veel. Ze zijn karikaturaal uitgewerkt, elk met een eigenschap die zijn functie heeft in het verhaal. En toch komen ze tot leven.

Het drama in Blaashoek begon zoals alle grote drama's: met een onbenulligheid. Dat is de eerste zin in het boek en meteen de essentie van het verhaal. Eén gegeven zet een hele rits van gebeurtenissen in gang, onafwendbaar. Het ene feit heeft met het andere te maken, oorzaak - gevolg, het leidt onvermijdelijk naar het noodlottige einde, het drama van Blaashoek.

En ook al zijn dit dorp en zijn personages redelijk cliché, toch kan dit boek dat hebben. Meer nog, ik zou zelfs zeggen dat het noodzakelijk is voor dit verhaal.

Dit boek leest dus heel vlot en het is vooral een zeer humoristisch verhaal. Een beetje Laurel en Hardy-achtig zelfs, je weet wel, 'den dikke en den dunne' van vroeger zoals we zeiden.

Geen thriller, niet echt. En toch een heel goed boek dat je ongetwijfeld een glimlach op je gezicht tovert als het al geen schaterlach is.
Eerder: De minzame moordenaar  

Uitgeverij: De Geus (2011) - 190 blz.

Post voor mevrouw Bromley - Stefan Brijs

Augustus 1914. In Londen melden duizenden jongemannen zich aan om te gaan vechten tegen de Duitsers. Martin Bromley, zeventien en te jong voor het leger, probeert de twee jaar oudere John Patterson te overreden samen in dienst te gaan, maar die wil zijn droom om te gaan studeren niet opgeven. Uiteindelijk slaagt Martin er met een list in naar het front te vertrekken en blijft John achter in een stad waar de druk op dienstweigeraars toeneemt.

**

Stefan Brijs debuteerde reeds in 1997 met De verwording en schreef sindsdien een tien boeken waaronder een novelle, essays en enkele romans. Hij is vooral bekend geworden met zijn roman De engelenmaker dat toch enkele prijzen wegkaapte.

Deze jaren zitten we volop in de herdenkingen van Wereldoorlog I en zoals te verwachten verschijnen er op regelmatige tijdstippen boeken hier rond, ook romans. Vorig jaar las ik al De witte veer van John Boyne.

Post voor mevrouw Bromley is geen slecht boek maar het grijpt niet en boeit ook vaak niet. In het eerste deel, het thuisfront, wordt vooral de gewetensstrijd van John Patterson belicht. Het is het begin van de oorlog en de druk op jonge mannen om zich als vrijwilliger op te geven om hun land te dienen wordt alsmaar groter. Dit deel is nog een beetje interessant alhoewel ook hier de herhalingen en uitweidingen zich al aandienen. De oorlog laat zich ook voelen in Londen, de bombardementen eisen slachtoffers.

Het tweede deel, het westfront, speelt zich dan af in het oorlogsgebied in het noorden van Frankrijk. Dit deel geeft wel een beeld van wat zich in de loopgraven afspeelt en alles daar rondom. Het is echter zeer langdradig en door de vele herhalingen krijg je de neiging om er vlug over te lezen.

Stefan Brijs' boek over de Grote Oorlog is inhoudelijk een tegenvaller, ook al is het duidelijk dat hij zich goed geïnformeerd heeft. Het verhaal beklijft niet. Hij heeft echter wel een vlotte schrijfstijl.

Uitgeverij: Atlas (2011) - 506 blz.