Op de campus van een universiteit vinden enkele studenten onder mysterieuze omstandigheden de dood. Terwijl kinderarts en lijkschouwer Sara Linton het eerste lichaam onderzoekt, wordt haar zus Tessa aangevallen. Sara's ex-man Jeffrey Tolliver leidt het onderzoek, maar oud-rechercheur Lena Adams verricht haar eigen speurwerk en begeeft zich op gevaarlijk terrein.
Dit derde boek in de Grant County reeks is een goed boek maar het gaat toch in dalende lijn.
***
Dit derde boek in de Grant County reeks is een goed boek maar het gaat toch in dalende lijn.
De verhaallijnen van boek één worden doorgetrokken, maar er zit ergens toch een kloof. In de paar maanden later die we nu zijn, is er het een en ander veranderd en het lijkt niet helemaal te kloppen. Zo is oom Hank volledig van het toneel verdwenen alhoewel hij in de vorige boeken toch een belangrijke rol in nam in het leven van Lena.
Ook nu zijn er vele herhalingen. Het trauma dat Lena heeft opgelopen in het eerste boek wordt herhaald en dat is okee in een vervolg boek. Maar het wordt zo vaak herhaald of aangehaald dat het irritant wordt. Zo ook de relatie tussen Jeffrey en Sara, er komt maar geen einde aan hun huwelijks perikelen, nu het derde boek op rij reeds. Het wordt vervelend.
Spannend was het ook al niet, integendeel, het was een traag verhaal en ik had moeite om me er betrokken bij te voelen. Zodoende ontsnapte me er al eens een naam en kon ik die dan niet meer plaatsen de volgende keer dat hij opdook.
En dan de plot, hieraan mankeerde ook een en ander. Zo was de aanval op Tessa cruciaal in het begin van het boek maar naderhand kwam het nog maar amper ter sprake. Sara en Jeffrey gingen er bijna aan onderdoor maar als bij wonder houden ze alle twee stand ook al krijgen ze beiden zelfs nog meer op hun bord.
Wie uiteindelijk de dader is, komt helemaal aan het einde als een verrassing. Maar het is eerder zo van de rap rap. En dan zit je daar, 'is het dat?'. Doorheen heel het boek zet Slaughter je op het verkeerde been, de dader die ze presenteert, wordt als een super slecht mens afgeschilderd, slechter dan slecht. Het is een serieus contrast met zijn presentatie aan het einde, het is niet te rijmen.
Als ik het zo herlees, lijkt dit boek eigenlijk maar goed voor twee sterren. Maar ik ga het toch bij drie houden. Het las goed en had zijn goede momenten. Tussendoor wat humor en de betrokkenheid van de schrijfster bij de schrijnende problematiek van geweld en dan vooral partnergeweld was roerend.
Eerder: Versplinterd, Nachtschade, Zoenoffer Uitgeverij: De Bezige Bij (2003) - 425 blz.
Oorspronkelijke titel: A faint cold fear - Vertaling: Paul Syrier
Geen opmerkingen:
Een reactie posten