In 1911 verandert de wereld voorgoed. Arbeiders laten zich niet langer onderdrukken, vrouwen eisen hun rechten op, de rijke aristocratie kan haar macht niet langer handhaven. En overal fluisteren diplomaten elkaar woorden in die het lot van miljoenen mensen over de hele wereld zullen veranderen.
Aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog proberen acht mensen hun weg in deze roerige wereld te vinden: Gus Dewar, rechterhand van de Amerikaanse president; Lev en Grigori Pesjkov, twee arme Russische broers op zoek naar een beter leven; mijnwerker Billy Williams en zijn ambitieuze zus Ethel, huishoudster van de vermogende graaf Fitzherbert; de vrijzinnige lady Maud en haar geliefde, de Duitse diplomaat Walter van Ulrich. Terwijl hun levens elkaar kruisen, dragen deze mensen ieder op hun eigen manier bij aan een titanenstrijd die zijn weerga niet kent...
**
Ken Follett heeft met deze Val der titanen het eerste deel van een trilogie geschreven, de century trilogie over de twintigste eeuw. In dit deel de jaren 1911 tot 1923, maar het grootste deel is gereserveerd voor WO I.
Het is een indrukwekkend werk geworden, in de zin dat het een allesomvattende en genuanceerde beschrijving is van de totstandkoming van de eerste Wereldoorlog, de rol van Amerika daarin, het politieke en diplomatieke spel en de opkomst van het bolsjewisme van Lenin in Rusland dat resulteert in de Russische Revolutie van 1917. Daarnaast nog enkele andere verhaallijnen zoals de klassenstrijd, het werken in de kolenmijnen, vrouwenemancipatie en de suffragettes. Het oogt zeer compleet en volledig.
Het boek stoelt helemaal op historische feiten en hier rond heeft Follett een fictief verhaal gebouwd. Eigenlijk is het omgekeerd, doorheen de persoonlijke belevenissen van verschillende personages uit verschillende continenten heeft hij de historische feiten op een boeiende manier tot leven gebracht, een geschiedenisles in live als het ware.
Aan het begin van het boek staat een toch wel lijvige lijst van personages die doet vermoeden dat het moeilijk gaat worden, maar niets is minder waar, het kost geen enkele moeite om gedurende het lezen de personages te plaatsen.
Ken Follett heeft een gemakkelijke schrijfstijl en zijn personages lijken levensecht, toch zeker in het begin. Maar langzamerhand begon dit gevoel toch te tanen. Hoe verder je in het boek komt en in de geschiedenisvertelling, hoe vlakker de personages werden. Geen verrassende wendingen meer, de personages werden voorspelbaar en soms zelfs ongeloofwaardig, maar ze waren vooral saai. Als uitschieter was daar graaf Fitzherbert, zijn personage zakte als een pudding in elkaar doorheen het verhaal.
Val der titanen is een lijvig werk en historisch interessant alhoewel het af en toe doorbijten was. Als roman viel hij me tegen ondanks de goede start. Met dit boek heeft de auteur me niet kunnen overtuigen zoals hij wel heeft gedaan met zijn tweeluik over de Middeleeuwen.
Geen aanrader dus maar het is te pruimen.
Eerder: Brug naar de hemel, Pilaren van de aarde
Uitgeverij: Van Holkema & Warendorf (2010) - 925 blz.
Oorspronkelijke titel: Fall of Giants - Vertaling: Joost van der Meer & Bill Oostendorp
