De afrekening - Michael Robotham

Oud-politiecommissaris Vincent Ruiz wordt in Londen door een geslepen dievegge van enkele dierbare bezittingen beroofd. Ontstemd over zijn eigen naïviteit gaat hij naar haar op zoek. Maar als hij haar uiteindelijk vindt, moeten ze samen vluchten voor hun leven. Zij heeft, zonder dat zij het weet, bewijsmateriaal in handen van een internationale miljardenroof. Tegelijkertijd doet journalist Luca Terracini in Bagdad onderzoek naar de enorme sommen geld die uit Irak worden weggesluisd. Zijn Iraaks-Amerikaanse achtergrond maakt het makkelijker voor hem om in de donkerste hoeken van de oorlog te infiltreren. Het onderzoek leidt hem naar Londen, waar hij samen met Vincent Ruiz op het spoor komt van een verdwenen topbankier en een mysterieus 'zwart gat' in enkele bankrekeningen.

De afrekening is een intelligente internationale complotthriller over grootmachten die hun daden verdoezelen en de waarheid naar hun hand zetten.

****

Het is altijd feest een Robotham lezen en hij is in dit boek weer volop gegaan voor de spanning.
Nochtans ging het traag van start, ook al gebeurde er zelfs van in het begin van alles en het was moeilijk te duiden waar het over ging. Maar eenmaal je in het verhaal zat, was er geen houden meer aan. Afwisselend volgen de gebeurtenissen in Bagdad en Londen mekaar in sneltreinvaart op en na een tijdje kan je dan de link leggen tussen de beide verhaallijnen.

Het is wel duidelijk dat spanning primeert in dit boek, de plot is wel goed maar lijkt niet helemaal af. Aan het eind blijf je een beetje met een kater zitten, weliswaar een kleintje, maar toch.

Robotham heeft dus een zeer spannend boek neergepend en het is meegenomen dat hij ook nu weer, soms grappig uit de hoek komt.
Eerder: Gebroken, Vuurvast, Boetedoening 

Uitgeverij: De Bezige Bij (2011) - 527 blz.

Oorspronkelijke titel: The Wreckage - Vertaling: Joost Mulder

Onschuldig - Scott Turow

Rusty Sabich, hoogste rechter aan het hof van beroep, is 60 jaar geworden. Hij zit in zijn slaapkamer, op de rand van het bed. Op bed ligt zijn overleden vrouw Barbara. Hij zit daar al bijna een etmaal en dan pas bedenkt hij dat hij iemand moet bellen. Hij belt zijn zoon. En hij vertelt hem waarom hij daar zo lang heeft gezeten. Maar hij zegt niets over het meisje...

***

Alhoewel Scott Turow al meer dan twintig jaar schrijft, had ik er nog niet van gehoord, laat staan iets van gelezen. Dit boek is het vervolg van De aanklager waarmee hij in 1987 debuteerde en alhoewel Onschuldig perfect apart te lezen is, heb ik toch het gevoel dat ik beter met zijn eerste boek was begonnen.

Het boek is in twee delen opgebouwd en het eerste deel, dat ongeveer de helft van het boek beslaat, is het voorspel op deel twee, het proces van Rusty. Turow maakt hier gebruik van sprongen in de tijd en hij heeft het de lezer gemakkelijk gemaakt door bovenaan op een tijdslijn duidelijk aan te geven waar we ons bevinden. Hij geeft ook aan vanuit wiens standpunt de verschillende stukken verteld worden en ook dat is handig.

Op die manier krijg je de hele achtergrond voorgeschoteld, detail na detail. De auteur laat werkelijk niets aan het toeval over, echt alles wordt haarfijn uitgelegd met alle nodige verklaringen en een diepe psychologische benadering van alle belangrijkste personages. Ik heb nog niet vaak een boek gelezen dat zo extreem uitgewerkt is.

Een nadeel is dat het boek hierdoor zijn spanningsboog verliest, je verliest de greep op het eigenlijke verhaal. En af en toe valt hij ook in herhaling, misschien wel met een lichte nuance of een meer doorgedreven uitleg, maar toch heb je het gevoel dat je het al eens gelezen hebt.

Het hele verhaal is, in verhouding tot de vertelling zelf, bijna belachelijk eenvoudig. Maar dat is wel okee, het hoeft niet ingewikkeld te zijn om goed te zijn. Wel lastig waren soms de juridische gevolgtrekkingen en standpunten, de auteur is advocaat en het zal wel logisch zijn, maar voor een leek was dit toch wel moeilijk te volgen.

Scott Turow heeft een zeer goed geconstrueerd rechtbank verhaal neergezet met een plot die tot in de puntjes uitgewerkt en psychologisch zeer diepgaand is, dit is meer dan voldoende en Onschuldig is zeker een aanrader.

Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff (2010) - 430 blz.

Oorspronkelijke titel: Innocent - Vertaling: Rob Kuitenbrouwer, Olaf Brenninkmeijer, Bookmakers, J.J. de Wit

De Smaak van venijn - Alan Bradley

Flavia de Luce woont met haar twee zussen en vader op het familielandgoed Buckshaw. Ze is hoogbegaafd en dol op scheikunde, en op misdaad. In het scheikundelab dat van haar overleden moeder is geweest doet ze graag experimenten. Haar gifbrouwsels test ze bij voorkeur op haar twee zussen.

Op een morgen vindt Flavia het lichaam van een man in de moestuin. Voor haar neus blaast hij zijn laatste adem uit. Wie is het? Ze is zo nieuwsgierig dat ze haar eigen onderzoek begint, want de politie wil haar - tot haar verbazing - niets vertellen. Stukje bij beetje ontrafelt Flavia een vreselijk geheim uit haar vaders verleden. Ze gaat zo op in de raadsels en puzzels van haar speurwerk dat ze ook zichzelf in gevaar brengt, maar dat snapt ze pas wanneer het al veel te laat is.

**

Dit is nu toch wel een speciaal boek. Op de achterflap is het niet duidelijk maar Flavia is nog maar elf jaar en daarmee is het eerder een jeugdboek. Flavia is een heel charmant persoontje maar ze leeft duidelijk in haar eigen wereldje en op oudere leeftijd zou ik me haar kunnen voorstellen als een excentrieke dame. Haar passie voor scheikunde loopt zelfs op haar jonge leeftijd al zeer de spuigaten uit, het maakt het verhaal wel amusant. Flavia is gewoon een tof personage en het is leuk om wat scheikunde te krijgen tussendoor.
Dan is er het speurdersverhaal, Flavia gaat op onderzoek uit maar omdat ze zo jong is, neem je dit niet zo serieus. Het verhaal klopt nochtans en zit goed in elkaar, eigenlijk heel knap gedaan van de auteur. Maar het komt dus niet over als een boeiend moordonderzoek. Op de kaft staat wel dat het een roman is en zo is hij inderdaad ook beter te lezen. En net als Flavia is het ook gewoon een tof verhaal, niet meer maar ook niet minder.
Het is een aangenaam boekje, en ik onthoud hier vooral het hoofdpersonage, Flavia de Luce, eigenzinnig en op haar eigen manier boeiend.

Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff (2010) - 364 blz.
Oorspronkelijke titel: The Sweetness at the Bottom of the Pie - Vertaling: Ineke van Bronswijk

Het andere kind - Charlotte Link

In het Noord-Engelse kustplaatsje Scarborough wordt het lijk van een studente aangetroffen. Ze is op gruwelijke wijze vermoord. De politie tast volledig in het duister. Maanden later vindt er een tweede moord plaats. De ambitieuze politievrouw Valerie Almond bijt zich in de zaak vast en probeert een verband tussen de moorden te vinden. Haar enige aanknopingspunt is een ruzie binnen de familie van het tweede slachtoffer. Een ruzie die terugvoert naar het verre verleden. Tot en met een verschrikkelijke ontdekking op een koude decemberdag en de geheimzinnige verdwijning van een kind in de Tweede Wereldoorlog. Langzamerhand beseft Valerie Almond dat een krankzinnige dader zijn wraakzucht nog steeds niet heeft gestild...

***

Charlotte Link weet haar lezers toch altijd te boeien. Vooral de afwisselende verhaallijnen, heden en verleden zijn hier de oorzaak van maar ook de psychologische onderbouw van het boek is niet te versmaden, al moet gezegd dat het soms over the top is.

Volgens de achterflap zou de politievrouw Valerie met haar onderzoek de voornaamste verhaallijn vormen, maar dat heeft uiteindelijk toch geen prioriteit, het lijkt eerder een zijspoor te zijn. Hoofdpersonages zijn Leslie Cramer in het heden en Fiona Barnes, grootmoeder van Leslie in het verleden. Tot bijna aan het einde ontspint het verhaal zich als een psychologische roman, Charlotte Link heeft dit knap gedaan.

Uiteindelijk krijgt het verhaal dan toch een slot dat een thriller waardig is. Maar ondanks dat de moorden opgelost worden, blijf je toch een beetje onvoldaan achter, sommige dingen klinken niet geloofwaardig en het verhaal vormt niet helemaal een eenheid.

Het andere kind is niet weggelegd voor iedere thriller liefhebber maar het leest zeer vlot en het verhaal op zich is wel goed.

Eerder: Het huis van de zusters, De vreemde gast, De echo van de schuld

Uitgeverij: The House of Books (2010) - 495 blz.
Oorspronkelijke titel: Das andere Kind - Vertaling: Gerda Wolfswinkel