Rome, 1944. Archeoloog Filippo Cavalcanti heeft van de overheid de opdracht gekregen om een aantal kunstwerken naar Duitsland te verschepen. Cavalcanti gruwt bij het idee dat hij deze kostbare schilderijen en beeldhouwwerken aan de nazi's moet geven. Als de oude professor een jongen uit Ischia, genaamd Quintino, ontmoet, besluiten de twee in een opwelling de kunstwerken naar Rome te smokkelen. Het is de start van een spannend avontuur, dat het tweetal langs de bergen van de Apennijnen van het noorden naar het zuiden van Italië brengt.
In een poging de missie koste wat het kost te voltooien, verstoppen de twee mannen zich in het bos en zoeken ze onderdak in afgelegen kloosters. Ze komen mensen tegen die worstelen met oorlog, armoede en ontbering, in een van de donkerste tijden in de geschiedenis van Italië. De jongen die met wolken speelde is een avontuurlijke roman, waarin Faggiani de kracht van vriendschap toont.
***
Franco Faggiani woont in Milaan en was altijd journalist, hij schreef over economie, het milieu, sport en ook over eten en wijn. Hij is auteur van sportboeken, biografieën en essays en nu dus ook romans. In 2018 verscheen zijn eerste La manutenzione dei sensi, Tussen twee werelden in Nederlandse vertaling. Ondertussen ligt zijn vierde roman in de winkelrekken en een vijfde is in de maak. Hij houdt van lange, eenzame wandelingen door de bergen en dit komt zeker tot uiting in dit derde boek van hem.
Een roman, niet dat ik dat vaak lees maar dit boekje charmeerde me zeker. Twee personages waarvan de professor het verhaal vertelt in de ik-vorm. Het verhaal start in de tweede helft van 1944 en de oorlog is nog volop bezig. Een Italiaanse schrijver en dus het Italiaanse verhaal, Duitsers en Italiaanse fascisten voeren het bewind en de bevolking lijdt daaronder, zoals in de rest van Europa trouwens. In deze setting ontmoeten de professor en de jongen uit Ischia elkaar en gaan samen op roadtrip naar Rome, hun doel is een camion met kunst in veiligheid brengen. De reis op zich is niet zo belangrijk in het verhaal alhoewel de auteur de streek en de reis levendig beschrijft en het niet lang duurt eer je er een kaart op naslaat en je zin hebt om reisplannen te maken.
Het boek gaat voornamelijk over de ontwikkeling van de vriendschap tussen twee mannen met toch een serieus leeftijdsverschil, de ene een gerenommeerd professor en archeoloog en de andere een gevangene in een strafkamp maar met een zeer goede technische kennis en vaardigheden. Ze ontmoeten vele verschillende mensen en weten zich aardig uit de slag te trekken. Of heel dit verhaal geloofwaardig is? Dat misschien niet. Boeiend? Dat dan weer wel. Het moet wel gezegd dat alle ontmoetingen kort zijn en oppervlakkig verteld, diepgang moet je dus niet verwachten. Je moet ze ook zien in de context van de oorlog en op die manier geven ze wel een goed beeld van wat er in deze tijden speelde in Italië, je historische kennis wordt zodoende opgekrikt in de zin van dat je een beter beeld krijgt hoe het leven in die tijden verliep in die contreien.
De jongen die met wolken speelde is een leuk boekje om tussendoor te lezen. Het verhaal mist een opbouwende plot, het zijn meer losse stukjes waardoor er geen spanningsgevoel is en de personages blijven tweedimensionaal. Het is geen diepgaand boek maar meestal leest het wel vlot, vooral de ontwikkeling van een merkwaardige vriendschap is boeiend weergegeven.
Uitgeverij: Signatuur (2021) - 281 blz.
Oorspronkelijke titel: Non esistono posti lontani
Vertaling: Saskia Peterzon-Kotte
Geen opmerkingen:
Een reactie posten