De zevende dag - David Ellis

Thriller.

Op de achterflap: "juni 1989. In de aula van een universiteit worden de verminkte lichamen van zes vrouwen gevonden. De moorden vertonen overeenkomsten met de groteske songteksten van een punkband. Voor Terry Burgos, de conciërge die de moorden bekent, zijn de teksten een bevel van God om zondaren te elimineren. Voor de jonge officier van justitie Paul Riley, die Burgos op alle punten veroordeelt, is deze zaak een oppepper voor zijn carrière.
Vijftien jaar later is Paul Riley de meest gevraagde advocaat in de stad. Dan wordt de politie geconfronteerd met een nieuwe reeks moorden waarbij de slachtoffers gruwelijk zijn verminkt. Riley is de eerste die beseft dat de twee zaken verband houden met elkaar. Is het mogelijk dat hij lang geleden de verkeerde man heeft veroordeeld? En hij wordt gekweld door de laatste woorden van Terry Burgos: 'Ik ben niet de enige.'

Van dit boek heb ik volop genoten. Het is een rasechte thriller zonder boe of ba.
Het is niet zo dat ik van in het begin geboeid was. Het verhaal begint met de moorden in 1989 en aangezien het duidelijk was wie de dader was, kwam het wat over als een verslag. Na een kleine 50 bladzijden zijn er nog een aantal bladzijden gewijd aan de terechtstelling van Burgos. Daarna komt echter het verhaal vlot op gang. En gaande weg krijgt het verhaal vaart ... en nog meer vaart ... Ellis weet echt wel de spanning super op te bouwen.
En dan die plot! Die stak geweldig goed in mekaar en tot aan het einde blijf je in het duister tasten. De plot was echter zo ingewikkeld dat Ellis na de finale nog verschillende bladzijden nodig had om het verhaal helemaal te ontrafelen. Dat had in het verhaal zelf ingewerkt mogen zijn, maar ach, je bent als lezer wel bevredigd, géén losse eindjes.
Ellis heeft nog een aantal boeken geschreven, bij gelegenheid kunnen we ons daar ook nog aan te goed doen. David Ellis mag blijven.

Uitg. The House of Books (2008) - 445 blz. | Oorspr. titel Eye of the Beholder - vertaling Henk Popken