De getuige - Steve Cavanagh

Leonard Howells ergste nachtmerrie is uitgekomen: zijn dochter Caroline is ontvoerd. Op de politie kan hij niet vertrouwen, dus belt Howell de enige man van wie hij zeker weet dat die zijn dochter terug kan krijgen: Eddie Flynn.

Eddie weet hoe het voelt om een dochter te verliezen en zweert dat hij Caroline veilig thuis zal brengen. Nu mag hij dan wel een succesvolle advocaat zijn, nog niet zo lang geleden begaf hij zich vaak genoeg als oplichter en straatvechter in de onderwereld van New York. Maar zodra hij zijn oude leventje weer oppakt, beseft hij dat de tijd die wereld niet onveranderd heeft gelaten. De spelregels zijn herschreven en zijn tegenstanders spelen vals. Maar wie deelt de kaarten uit? Is er ook maar iemand die de waarheid spreekt in deze zaak?

*****

Steve Cavanagh staat garant voor een filmisch geschreven en spannende actiethriller met rechtbankscènes om van te smullen. Grappig geschreven ook nog.

Actie, veel actie. En spannend is het op zijn zachts gezegd ook. Dit is zo'n boek waarbij je regelmatig de drang voelt om al even verderop te spieken omdat het bijna té spannend is en je niet wil wachten. En hij beschrijft dan nog enkele trucjes. Flynn was voorheen een oplichter en hij heeft zijn streken nog niet verleerd, hij gebruikt ze hier echter ter goeder trouw om zijn cliënt te helpen. Hij weet als geen ander hoe het voelt als je dochter ontvoerd is en dit wenst hij niemand toe. En het is altijd geweldig interessant om te lezen wat er uit de hoge hoed wordt getoverd.

Ook ditmaal moet Flynn de rechtbankzaal frequenteren, zijn cliënt staat immers terecht, onschuldig dan nog wel. Eveneens fascinerend om te lezen.

En als dit alles dan nog overgoten is met wat humor is het helemaal niet te versmaden.

Diepgang moet je niet verwachten en soms is hoe alles samenvalt en op zijn pootjes komt een tikje ongeloofwaardig en niet helemaal onverwacht. Maar dit neemt niet weg dat het gewoon een super spannend verhaal is waar je zo snel mogelijk wil in verder lezen. Puur leesplezier, et voilà, die vijf sterren zijn verdiend, weer. Ik ben absoluut fan.

Eerder: Geen tijd om te sterven

Uitgeverij: Meulenhoff Boekerij (2018) - 397 blz.
Oorspronkelijke titel: The Liar
Vertaling: Ralph van der Aa

De vrouw die terug moest - Lina Bengstdotter

Op een warme zomeravond verdwijnt de zeventienjarige Annabelle uit het afgelegen dorpje Gullspång. De politie kan geen enkele aanwijzing vinden, haar ouders zijn radeloos.

In Stockholm krijgt de ervaren rechercheur Charline 'Charlie' Lager te horen dat zij op de zaak wordt gezet. Met tegenzin gaat Charlie naar Gullspång - het dorp waar ze is geboren. Ze is er sinds haar veertiende niet meer geweest, en met reden. Charlie gedraagt zich namelijk niet zoals men van vrouwen verwacht: veel korte seksuele relaties, geen kinderwens en niet bezig met wat anderen van haar vinden.

Tijdens haar zoektocht naar de waarheid over Annabelle wordt ze hardhandig geconfronteerd met haar eigen verleden, en de geheimen die in Gullspång altijd diep weggestopt werden. Kan ze iets voor de verdwenen Annabelle doen? En kan Charlie zelf nog wel geholpen worden?

***

Een debuut van een Zweedse leerkracht Zweeds en psychologie die opgroeide in Gullspång, het decor van dit boek. Ze publiceerde reeds kortverhalen in verschillende nieuwsbladen en magazines. Met Annabelle scoorde ze in Zweden de thrillerdebuut-prijs van het jaar. Begrijpelijk.

Bengstdotter schrijft vlotjes en ze heeft een onderwerp gekozen dat velen zal aanspreken: de verdwijning van een tienermeisje. Charlie kent het plaatsje als geen ander, ze groeide op dezelfde manier op als Annabelle en heeft daar zelf ook geheimen die haar nog altijd parten spelen. Ze duikt dus meteen ook in haar verleden.

Helemaal origineel was het verhaal niet, regelmatig dook er een déjà vu gevoel op. Aangezien Charlie in het leven van Annabelle en bij uitbreiding dat van haar ouders en vrienden en van zichzelf duikt, hebben delen van het boek een redelijk roman gehalte. Charlie mag dan wel een 'speciaal' iemand zijn, tot de verbeelding spreekt ze niet en je invoelingsvermogen in haar wordt niet geprikkeld.

Bengstdotter maakt gebruik van aparte hoofdstukken om te switchen tussen het heden, het verdwijningsonderzoek en dat wat er zich de bewuste nacht heeft afgespeeld. Een beproefde methode.

De vrouw die terug moest is niet het spannende boek geworden dat beloofd wordt op de cover waar ze zich zelfs wagen aan een vergelijking met de Millennium-trilogie en de twee tv-series The Bridge en The Killing. Dat is toch een (grote) brug te ver. Het boek heeft echter wel pontentieel. Naar het einde toe wordt het verhaal interessanter en komt er iets meer vaart in. En wat ook niet te versmaden is, is dat de auteur een humoristische inslag heeft, sporadisch dat wel maar toch aanwezig. Een gewoon goed boek dus dat je zeker niet links moet laten liggen.

Uitgeverij: HarperCollins (2018) - 315 blz.
Oorspronkelijke titel: Annabelle
Vertaling: Ydelet Westra

En toen was er nog maar één (Bling Bling 3) - Jan Van der Cruysse

Het onderzoek naar de diamantroven zit al maanden in het slop. Wanneer in het Indiase Varanasi een ring opduikt die deel uitmaakte van de buit krijgt de politie nieuwe stukjes van de puzzel in handen.

Het gevaarlijke gangsterduo Mate-Boris en de onprettig gestoorde Elisabed halen echter alles uit de kast om de politie een stap voor te blijven en de daders te vinden. Het leven van Viktor en Zurab is na de jongste overval grondig overhoopgehaald en ook zij azen op hun deel van de buit. Ondertussen rommelt het in Lentekhi: maffiabaas Paata Sirbiladze komt zwaar onder druk te staan. En dan zijn er nog de daders van de eigenlijke overval. Blijven zij onder de radar of moeten ze de duimen leggen?

****

Jan Van der Cruysse slaagt er toch steeds maar in om atypische (actie)thrillers te schrijven, van het soort waarbij je je geen moment moet vervelen. In dit derde deel van de Bling Bling-trilogie krijgen we, zoals je van een trilogie kan verwachten of course, eindelijk de finale te lezen van de beide diamontroven. Slagen de politie en de Georgische gangsters er eindelijk in om de diamantrovers te vinden en de buit? Daar kunnen we uiteraard niets van verklappen maar we kunnen wel zeggen dat het verrassende ontwikkelingen zijn.

Het humoristische deel heb ik enigszins gemist. Van der Cruysse schrijft nog altijd even vlot en ook vermakelijk maar het hardop lachen was er ditmaal niet bij.

Zoals ik al schreef over De Zaventemmers is ook dit boek geschreven volgens het concept van het eerste deel: veel actie, onverwachte plotwendingen, knappe plotconstructie in de zoektocht naar de diamantrovers, bloederige en wrede moordscènes en je leeft ook nu weer mee met de realistisch neergezette en boeiende personages.

Wat de reden ervan is weet ik niet maar de drie delen van de trilogie zijn elk uitgegeven door een andere uitgeverij.

Jan Van der Cruysse heeft met de Bling Bling-trilogie een heel erg goede thrillerreeks geschreven met een zeer hoog leespleziergehalte, en dat is uiteindelijk toch de bedoeling van (de meeste) auteurs. De serie zie je onmiddellijk ook als televisieserie voor je, niet voor watjes, dat wel, tenminste als je dichtbij het boek wil blijven. En zoals ik eerder al schreef over deze boeken, het is een no-nonsense verhaal zonder literaire kunstgrepen of trucs en dat kunnen we alleen maar toejuichen. Geen diepzinnige gedachten of ideeën maar wel veel entertainment.

Eerder: Bling Bling, De Zaventemmers

Uitgeverij: Angèle (2018) - 406 blz.

Woesten - Kris Van Steenberge

De negentiende eeuw loopt ten einde. Elisabeth, dochter van de smid, huwt met de jonge arts Guillaume Duponselle. Het zal geen gelukkig huwelijk worden. Als Elisabeth acht maanden later van een tweeling bevalt, blijkt de eerstgeborene een prachtige zoon, Valentijn. Het tweede kind is zo mismaakt dat Guillaume weigert hem een naam te geven. Toch blijft Nameloos in leven. Omdat zijn verschijning zijn vader en de dorpelingen doet huiveren, gaat Nameloos gesluierd door het leven. Dan doet de Eerste Wereldoorlog zijn intrede.

****

Woesten is een verrassend debuut dat reeds vele malen herdrukt is en prijzen in de wacht sleepte, Bronzen Uil 2014, Bronzen Uil publieksprijs 2014 en de Debuutprijs 2014. Dat is de moeite en begrijpelijk. Van Steenberge is een (toneel)schrijver, regisseur en docent uit Lier en dit terwijl zijn debuut zich afspeelt in Woesten in de Westhoek nabij Vleteren en Westvleteren, de laatste bekend van zijn trappist. De verhalen van Van Steenberges grootvader over de Groote Oorlog vormden de basis van dit boek.

Het boek is verrassend opgebouwd in vijf grote delen. Elisabeth's gezin bestaat uit vier leden en je hebt meteen de eerste vier. Ieder deel vertelt het leven van een gezinslid en zo gebeurt het dat sommige gebeurtenissen vanuit verschillende perspectieven verteld worden, de lezer wordt op die manier meer dan eens verrast. Vanuit de verschillende hoeken zie je hoe de verhalen uiteindelijk in elkaar grijpen en wat er zich werkelijk afspeelde om dan in het laatste deel tot de aha-erlebnis te komen. Schitterend gebracht door de auteur.

Verder kunnen we niet veel zeggen over het verhaal zonder dingen prijs te geven en dat willen we uiteraard niet. Het is in ieder geval een prachtig geconstrueerd verhaal en dit op een originele wijze.

Deze opbouw is er verantwoordelijk voor dat je wat betreft de personages ook meer dan eens verrast wordt. Als je het eerste verhaal gelezen hebt, krijg je een bepaalde visie over de andere personages. Wanneer je dan het volgende leest, wordt je mening soms wel even bijgesteld en dat leidt tot opmerkelijke inzichten in het gevoelsleven van de personages, hoe ze zijn en waarom bepaalde handelingen worden gesteld.

Uiteindelijk is er dan daar de Grote Oorlog. Het boek gaat daar niet over maar het mag duidelijk zijn dat de verschillende personages daardoor getekend worden.

Een opmerkelijk debuut toch deze Woesten. Ik was niet altijd even geboeid door het verhaal maar vaak wel. De regie van dit boek was subliem. Ook de manier waarop je de personages leerde kennen en ze tot leven werden gebracht scoort. Het is een boek dat tot nadenken stemt. En het gebruik van de Nederlandse taal tilt dit boek naar een hoger niveau, Van Steenberge kan absoluut schrijven. Deze dingen maken dat dit boek de lezer aangenaam verrast en het zeer zeker een aanrader is.

Uitgeverij: Vrijdag (2013) - 382 blz.

De erfgenamen - Ildefonso Falcones

Rond 1400 wordt de stad Barcelona machtiger door de bloeiende handel en scheepvaart. Tegelijk wint de kerk aan invloed en ontstaan er steeds meer conflicten tussen koningen en adel.

Tegen die achtergrond vertelt Ildefonso Falcones het pakkende, avontuurlijke verhaal over twee vrienden. Bernat, de zoon van Arnau (uit De kathedraal van de zee), begint als kaperkapitein; zijn vriend Hugo werkt noodgedwongen voor de aartsvijand van Arnau. Hun leven staat steeds op z'n kop door liefdesperikelen, intriges en machtswisselingen in Catalonië. Is hun vriendschap tegen dit alles bestand?

**

Dit is het vervolg op De kathedraal van de zee van Ildefonso Falcones dat ik kort geleden las. Er zit nochtans een tien jaar tussen het verschijnen van de twee boeken. Maar in feite zijn het twee zelfstandige boeken en zo worden ze ook gepresenteerd. Falcones is een Spaans advocaat die ondertussen vier boeken op zijn conto kan schrijven.

Barcelona komt de laatste tijd nogal eens in het vizier in de boeken die ik de laatste tijd lees. Misschien moet ik daar men licht toch eens gaan opsteken over al die schitterende gebouwen waarover sprake is. In De erfgenamen spelen de Koninklijke Scheepswerf en het Heilig Kruis-ziekenhuis (Hospital de Sant Pau) een rol, twee karakteristieke gebouwen uit die tijd. De laatste staat ook op de UNESCO werelderfgoedlijst.

Wat me vooral trof ook is dat antisemitisme een lange traditie kent, als je dit tenminste zo mag zeggen. Een groot deel van het boek is ingeruimd voor deze kwestie die zijn hoogtepunt kende in 1391. De pogroms van dat jaar waren zeer bloedig. Synagogen en hele joodse wijken werden verwoest en gevangenen werden op brute wijze vermoord, tenzij ze zich tot het christendom bekeerden. Zij werden daarna echter met wantrouwen bekeken door zowel joden als christenen. Hallucinant.

Verder krijg je nog een hele verhandeling over wijn en wijnverhandeling, wijngaarden, wijnpluk en de aqua vitae oftewel brandewijn.

Het mag duidelijk zijn dat er heel wat geschiedenis in dit toch wel lijvige boek steekt. Best boeiend. Met tussen posen komt de auteur echter nogal droog uit de hoek. Sommige stukken lezen als een saaie geschiedenisles. Wanneer de geschiedenis verwerkt is in het verhaal is het wel heel interessant.

Het boek leest meestal wel vlot maar de lezer wordt niet meegesleept in het verhaal. Het roman gedeelte, dat het grootste deel van het boek is, is niet altijd even boeiend, soms zelfs op het saaie af. Minder bladzijden en uitweidingen hadden een betere keuze geweest. Het had niet veel gescheeld of het boek was halverwege terug in de bib beland. Maar zoals gezegd heb ik er wel een en ander uit opgestoken.

Eerder: De kathedraal van de zee

Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff (2017) - 858 blz.
Oorspronkelijke titel: Los herederos de la tierra
Vertaling: Joke Mayer en Fennie Steenhuis

Oorsprong - Dan Brown

Robert Langdon, hoogleraar kunstgeschiedenis en symboliek, is te gast in het hypermoderne Guggenheim-museum in Bilbao, voor de presentatie van een onthulling die de wetenschap voor altijd zal veranderen. Maar de zorgvuldig georkestreerde avond barst plotseling uit in chaos, waardoor de waardevolle ontdekking van miljardair en futuroloog Edmond Kirsch voorgoed dreigt te verdwijnen. Duizelig en geconfronteerd met een directe dreiging ontsnapt Langdon uit Bilbao, samen met de elegante museumdirecteur Ambra Vidal.

Ze vluchten naar Barcelona, gehaast op zoek naar een wachtwoord dat Kirsch' geheim kan ontsluiten. Langdon en Vidal zoeken hun weg door de donkere gangen van verborgen geschiedenissen en extreme religies, moderne kunst en raadselachtige symbolen, terwijl ze een gekwelde vijand moeten ontwijken die zijn alwetende macht rechtstreeks aan het Spaanse Koninklijke Huis lijkt te onttrekken - en die voor niets zal terugdeinzen om Edmond Kirsch tot zwijgen te brengen...

***

Dan Brown heeft met Oorsprong zijn vijfde Robert Langdon thriller geschreven. Als je de verfilmingen van de eerdere thrillers hebt gezien, kan je niet anders dan je Tom Hanks voor ogen houden tijdens het lezen. Dat is natuurlijk geen straf.

Ook nu is het een zeer avontuurlijk boek geworden met nogal wat actie en zeer zeker een verfilming waardig. Langdon beleeft hier weer een dag op het scherp van de snee en dit met de knappe museumdirecteur Ambra Vidal aan zijn zijde. Ook de spectaculaire ontsnappingen op de valreep ontbreken niet.

En het zou geen Dan Brown zijn als er geen codes aan te pas komen. Verder komen er nog geschiedkundige en architecturale uitweidingen, moderne kunst, religie en vooral innovatieve technologieën aan bod. "Waar komen wij vandaan en waar gaan wij naartoe?" is dé uitspraak waar dit hele boek om draait, de titel liegt er ook niet om. Dit is een zeer boeiende vraag en de antwoorden in dit boek of de pogingen daartoe zijn zeer interessant. Religie, of wetenschap, of allebei, wat hebben zij hierover te vertellen? Is het een conflict of kunnen beiden verenigd worden?

Oorsprong is in ieder geval een avontuurlijke en spannende thriller die een poging doet om iets meer te zijn dan dat. Je kan dus tussendoor eens nadenken over de kwestie, tenminste als je even niet in een spannende scène zit. Ook de ontknoping stemt tot nadenken. Een goede spannende actiethriller.

Eerder: Inferno

Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff (2017) - 537 blz.
Oorspronkelijke titel: Origin
Vertaling: Erika Feberwee en Yolande Ligterink