Wat jij niet ziet - Sarah Pinborough

Louise is een alleenstaande moeder. Tijdens een zeldzaam avondje uit ontmoet ze een man en valt als een blok voor hem. David is jong, succesvol en charmant. Helaas is hij ook getrouwd, met de mooie Adele. De twee vrouwen raken bevriend en Louise ziet dat hun ogenschijnlijk perfecte huwelijk van dichtbij scheurtjes vertoont. Welke verschrikkelijke geheimen verbergen David en Adele, en hoever zijn ze bereid te gaan om die geheimen te beschermen?

**

Sarah Pinborough schrijft sinds 2004 boeken, thrillers en fantasy verhalen maar ook boeken voor jong volwassenen en televisieseries onder meer voor de BBC. Tot nog toe zijn twee werken van haar vertaald, Wat jij niet ziet en 13 minuten, de laatste is een jeugd thriller.

Wat jij niet ziet is een psychologische thriller die echter bij momenten chicklit-achtig aanvoelt. Het verhaal komt traag op gang en kabbelt zo goed als heel het boek door. De auteur plaagt de lezer. Regelmatig laat ze vallen dat er dingen te gebeuren staan, dat het niet is zoals het lijkt maar dan is het wachten tot bijna aan het einde van het boek eer je enig zicht begint te krijgen over het hoe en wat. En tot zolang ontwikkelt het verhaal zich nauwelijks, zelfs op het saaie af en er is ook nogal wat herhaling. Op den duur begin je er zowat over te lezen. Het psychologische element komt ook nog eens helemaal ongeloofwaardig over.

Het einde is dan ook nog raar. Op een bepaalde manier heeft Pinborough er wel naartoe gewerkt maar toch heb je het gevoel dat het zomaar out of the blue komt en blijf je verweesd achter.

"Dit boek wordt jouw nieuwe obsessie" volgens Harlan Coben op de cover. Dat geldt misschien voor sommigen maar voor mij was het een teleurstelling. Quotes on the cover cannot be trusted, is hoe langer hoe meer mijn ervaring. Wat jij niet ziet leest verder wel gemakkelijk maar daar is alles mee gezegd.

Uitgeverij: The House of Books (2017) - 395 blz.
Oorspronkelijke titel: Behind Her Eyes
Vertaling: Nathaly Schrijnder

Memento - Emelie Schepp

Zomer 1986. Een negenjarig meisje wordt wakker in een ziekenhuisbed. Ze herinnert zich niet hoe ze daar terechtgekomen is.

2012. In Zweden wordt het hoofd van de immigratiedienst vermoord en alle sporen leiden naar een kind als dader. Officier van justitie Jana Berzelius duikt in de zaak en gaandeweg het onderzoek komen gruwelijke herinneringen aan haar eigen verleden naar boven. Wat gaat er schuil achter de nu zo sterke Jana? Is zij eigenlijk wel te vertrouwen? En waarom jeukt dat litteken in haar nek plotseling zo hevig?

****

Een schitterend debuut van deze Zweedse Emelie Schepp, marketing- en communicatiespecialist. 

Als kapstok heeft ze het super actuele thema van de mensensmokkel gebruikt. Wat deze illegale vluchtelingen overkomt, is echter wel apart, maar daar kunnen we uiteraard niets over prijsgeven. Je krijgt bij het lezen al vlug een vermoeden alsook de bevestiging daarvan. Horror. Spijtig genoeg zijn dergelijke dingen realiteit.

Twee verhaallijnen in het boek. De eerste begint vanaf het telefoontje van de echtgenote van de vermoordde Hans Juhlén, hoofd van de immigratiedienst. Dag per dag wordt het verhaal verteld. De moord wordt onderzocht door een team rechercheurs samen met de officier van justitie Jana Berzelius. De tweede korte verhaallijn zijn korte hoofdstukjes in cursieve tekst en start in de container die gevuld is met vluchtelingen en die op weg is naar Zweden. Een hallucinant verhaal wordt dit.

De auteur heeft de verschillende hoofdpersonages goed uitgediept, ze krijgen allen een persoonlijke invulling, ieder heeft zijn probleem. Zo geeft ze dimensie aan het verhaal, knap gedaan. 

Het enige dat mij stoorde was dat er geen duidelijke structuur zat in het onderzoeksteam. Het was me niet duidelijk wie de leiding had of hoe dit team in elkaar zat. Jana hoort niet echt bij dit team, ze is geen rechercheur, en toch kreeg ze dezelfde kwaliteiten toebedeeld. Een officier van justitie die helemaal betrokken is bij het onderzoek zodat het leek dat ze een deel van het team was, kwam me wat raar over, maar misschien is dit wel zo in de werkelijkheid. Het zorgde ervoor dat het onderzoek nogal opgesplitst gepresenteerd wordt aan de lezer. Jana voert ook nog eens haar eigen onderzoek.

Dit is een heel spannend verhaal dat intrigeert en je zomaar grijpt en Jana is een persoon waar je meer van wil weten. Het tweede en derde boek met haar zijn reeds verschenen in Nederlandse vertaling en dat kunnen we alleen maar toejuichen. We zijn weer een mooie schrijfster rijker in thrillerland.

Uitgeverij: De Fontein (2015) - 334 blz.
Oorspronkelijke titel: Märkta för livet
Vertaling: Corry van Bree

De Zaventemmers (Bling Bling 2) - Jan Van der Cruysse

Bling Bling 2 volgt het onvoorspelbare traject van het gangsterduo Mate en Boris en de verknipte moordgriet Elisabed. Op een moorddadige trip door de Balkan blijven ze de Antwerpse politievrouw Beerke Wagenmaker altijd een stap voor. Tot ze het pad kruisen van Roman Tokar, oorlogsveteraan en tweelingbroer van de diamantkoerier Sergei, die ze hebben vermoord. Net wanneer de rust wat terugkeert in de Antwerpse diamantwijk, doet veiligheidsdeskundige Albertien Van der Valk een gooi naar de perfecte diamantroof. De grootste ooit. Op de moeilijkste locatie van het land. Zaventem.

****

De Zaventemmers is de tweede in de Bling Bling trilogie, de avonturen van de drie gangsters, een Antwerpse politievrouw en Albertien Van der Valk krijgen een vervolg.

Al wat ik schreef over Bling Bling is in feite hier ook van toepassing. Grappige uitspraken, een no-nonsense verhaal met heel wat actie, realistische personages en een van creativiteit getuigende plot. Weinig aan toe te voegen, het boek leest als een trein en je hoeft je nergens te vervelen, integendeel, de drang om verder te lezen is redelijk dwingend.

Wat hier wel opvalt is dat de verhaallijn rond de vlucht van de misdadigers, waarvan achteraan zelfs een plannetje is opgenomen een groot stuk van het eerste deel van het boek in beslag neemt en niet altijd aansluiting heeft op het hoofdverhaal rond de diamantroof. Voor een groot stuk bestaat het er naast. Ook de verhaallijn rond Paata, de big chief in Georgië leidt een eigen leven. Beide verhalen staan borg voor de portie wreedheid en gruwel in het boek. Maar soit, het is heel goed te pruimen.

Een meer dan goed vervolg op het eerste boek. Spannend en boeiend. Het leesplezier gehalte ligt hoog in deze actiethrillers van de Vlaming Jan Van der Cruysse die jarenlang woordvoerder was bij Brussels Airport. Laat die Bling Bling 3 maar komen.

Eerder: Bling Bling

Uitgeverij: Manteau (2017) - 526 blz.

Ragdoll - Daniel Cole

Omstreden rechercheur William Fawkes, bijgenaamd Wolf, keert na maanden van psychologisch onderzoek terug bij het korps. Samen met collega's Emily Baxter en Alex Edmunds moet hij al snel de meest bizarre zaak uit zijn carrière zien op te lossen: diverse lichaamsdelen van zes slachtoffers aan elkaar genaaid als een menselijke pop - een lijk dat in de pers meteen 'de lappenpop' wordt genoemd.

De zaak komt in een stroomversnelling als de Lappenpop-moordenaar de politie uitdaagt door een lijst vrij te geven met daarop zes namen van toekomstige slachtoffers, compleet met de datums waarop hij ze zal doden. Zal het Fawkes en Baxter lukken om, terwijl de wereld toekijkt, de moordenaar tijdig te pakken?

**

De Britse Daniel Cole heeft met Ragdoll gescoord, de rechten werden al verkocht aan 30 landen. Het was een van de scenario's die hij had geschreven voor een televisieserie maar afgewezen werden. Ondertussen is hij bezig aan boek 2 en zelfs boek 3 en werkt mee aan de verfilming.

Wat al dadelijk opviel was dat Cole grappig schrijft, dit houdt hij vol tot aan het einde. Het verhaal leest dus luchtig. Het verhaal zelf is dat des te minder, 6 slachtoffers in één lijk, dat gegeven zijn we nog niet vaak tegengekomen. Best wel origineel. En dan is er daar die lijst met 6 potentiële slachtoffers. Inventiviteit en creativiteit zijn termen die in mij opkomen alsook dat het vergezocht lijkt. Je kon je in ieder geval wel verwonderen over deze verbeeldingskracht en zelfs over nadenken.

En toch is het een boek dat je niet grijpt. Ondanks de creativiteit is er heel wat cliché-werk ook wat betreft de personages die dan ook nog eens geen duidelijke of pakkende karaktertekening hebben. Het verhaal zelf is ook wat te min, flinterdun in feite. Er gebeuren wel veel dingen maar echt spannend wordt het niet. De reden van de moorden krijg je uiteindelijk te lezen maar het past precies niet in het verhaal, het spreekwoordelijke duveltje uit een doosje. De opbouw van het boek sluit niet goed aan bij de ontknoping en zodoende blijf je wat verweesd achter. Ook wat betreft het hoofdpersonage Wolf - een bijnaam die precies in is in de boeken die ik de laatste tijd lees - ook op hem krijg je dus geen vat.

Ragdoll is een goed leesbaar boek dat soms grappig uit de hoek komt. Het verhaal op zich komt echter te kort alsook de personages.

Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff (2017) - 399 blz.
Oorspronkelijke titel: Ragdoll
Vertaling: Roelof Posthuma