De hondenmoorden (Oxen) - Jens Henrik Jensen

Niels Oxen, de hoogst onderscheiden soldaat die ooit in het Deense leger gediend heeft, is aan lager wal geraakt. In de hoop zijn innerlijke demonen af te schudden, reist hij af naar het noorden. Daar wil hij zijn kamp opslaan in de bossen en een eenvoudig leven leiden. Zijn droom verandert in een nachtmerrie als hij opeens beschouwd wordt als hoofdverdachte van de moord op een voormalig ambassadeur. De veiligheidsdienst is opvallend snel na de moord ter plaatse, en voordat Oxen ook maar iets heeft kunnen inbrengen is hij samen met de onorthodoxe agent Margrethe Franck betrokken bij het onderzoek naar een serie mysterieuze moorden. Het verbindende element: opgehangen honden.

****

Een nieuwe serie Oxen, een trilogie in feite. Het hoofdpersonage Niels Oxen is een dakloos figuur en op den dool. Dat hebben we nogal eens gelezen (Cilla & Rolf Börjlind, de Rönning en Stilton-reeks) maar dat kan uiteraard geen kwaad. Oxen draagt heel wat emotionele bagage mee en dat maakt het verhaal boeiend. Margrethe is ook al zo'n figuur. Mooi duo.

Jens Henrik Jensen studeerde journalistiek en werkte 25 jaar voor een krant voor hij zich fulltime wijdde aan het schrijven. Hij schreef sinds 1994 verschillende boeken maar pas in 2012 kwam zijn doorbraak met De hondenmoorden het eerste deel in de Oxen-trilogie. Er verschenen verschillende vertalingen in meerdere landen en de Nederlandse vertaling is helemaal goed zoals hij zei in een interview met Samen lezen is leuker.

De hondenmoorden is een ware actiethriller waar je je zo de verfilming van kunt voorstellen. En ja, de filmrechten zijn verkocht aan een Scandinavische filmmaatschappij. Het verhaal zit knap in elkaar, niet altijd even simpel maar dat zegt dan ook net ietsje meer. Je hoeft je geen seconde te vervelen, je gaat van de ene situatie naar de andere. Zijn personages komen daarbij ook goed uit de verf en je voelt dat er nog een en ander te ontdekken zal zijn, de trilogie in gedachte.

Spannend is ook al een predicaat dat hier van toepassing is, alhoewel geen constante. Jensen neemt zijn tijd om het verhaal uit te werken en wijkt al eens af, bijvoorbeeld naar vroegere gebeurtenissen die van belang zijn voor de duiding van Oxen maar ook voor het verhaal zelf.

De hondenmoorden is een heel erg goede actiethriller geworden. Het personage van Oxen intrigeert alsook dat van Margrethe. De twee volgende delen van de Oxen-trilogie zijn gelukkig al verschenen in Nederlandse vertaling. Een positieve verrassing deze auteur.

Uitgeverij: A.W. Bruna (2015) - 383 blz.
Oorspronkelijke titel: De hængte hunde
Vertaling: Corry van Bree

De geniale vriendin - Elena Ferrante

Lila en Elena groeien samen op in een volkswijk in het Napels van de jaren vijftig, een tijd waarin het ondenkbaar is dat meisjes hun tijd verspillen met leren. De intelligente Lila moet van school om te gaan werken. Ze probeert aan haar milieu te ontsnappen door jong te trouwen. Haar beste vriendin Elena mag wél verder leren, maar beseft maar al te goed hoeveel slimmer Lila is. En mooier.

****

Het eerste boek van de vier Napolitaanse romans van Elena Ferrante, pseudoniem van een Italiaanse schrijfster, ze bracht in 1991 haar eerste roman uit en wordt een van de belangrijkste schrijfsters van haar generatie genoemd.

Dit is dus deel 1 en behandelt de kinderjaren en de puberteit in het decennium van de jaren vijftig. Het opgroeien van twee meisjes, twee vriendinnen. Wat kan er dan al voor schokkends gebeuren. Ze beleven in ieder geval een voor die tijd gewone jeugd, in normale Italiaanse gezinnen maar dan wel in de minder gegoede sfeer. Al bij al gebeurt er weinig. Het is vooral in de belevingswereld van de meisjes dat de veranderingen plaatsvinden. En toch lees je vlot door en wordt je geïnspireerd om verder te lezen, op enkele kleinere stukken na toch.

Het minste wat je kan zeggen van deze roman is dat de auteur de belevingswereld en de psychologie erachter zeer goed heeft verwoord alsook de tijdsgeest en het Italiaanse leven. Je kunt je zo de reacties van de personages in situaties voorstellen, het Italiaanse temperament. Het zuiderse Napels, havenstad en de derde stad van Italië, komt helemaal tot leven.

Als je het boek doorbladert en leest, valt het op dat er veel tekst staat. Heel vaak maakt Ferrante lange zinnen en alinea's. Dat kan overweldigend zijn tijdens het lezen. Aan het begin van het boek heeft ze een personenlijst opgenomen en dat is geen overbodige luxe. Vele families en een wirwar van relaties daartussen, het kan nogal chaotisch zijn. Op tijd en stond moet je daar toch naar teruggrijpen. 

De cover is heel erg mooi, eenvoudig en ingetogen. Van deze uitgave toch. Bepaalde Engelstalige uitgaven zijn ronduit lelijk te noemen.

De geniale vriendin is een boek dat ik normaal niet ter hand zou nemen, maar daar heb ik nu toch helemaal geen spijt van. Het is aangebracht door de halfjaarlijkse leesclub in mijn thuisstad. Ik ben zelfs van plan om mettertijd ook de andere delen van de reeks te lezen, reden voor de vierde ster. Zo leest een mens ook eens iets anders. Mooi boek, letterlijk en figuurlijk.

Uitgeverij: Wereldbibliotheek (2013) - 335 blz.
Oorspronkelijke titel: L'amica geniale
Vertaling: Marieke van Laake

Wiegelied - Cilla & Rolf Börjlind

Op een nacht vindt de dakloze Muriel een huilend meisje midden in het centrum van Stockholm. Ze heet Folami en is een vluchtelingetje. Muriel neemt het kind onder haar hoede en brengt het naar haar tijdelijke onderkomen.

Elders, in Småland, wordt een graf ontdekt met daarin het lichaam van een jongen wiens keel is doorgesneden. Het team van commissaris Mette Olsäter, met daarin de jonge rechercheur Olivia Rönning, gaat naar de plaats delict om de moord te onderzoeken. In de buurt van het graf wordt een mes gevonden met een inscriptie. Stilton en Olivia komen een verdachte organisatie uit het buitenland op het spoor en gaan op reis. Hun onderzoek blijft echter niet onopgemerkt en algauw verkeren ze in levensgevaar.

****

Het schrijversduo Börjlind zijn zeer succesvolle scenarioschrijvers in Zweden. Hun eerste boek is verfilmd in een tiendelige tv-serie en ook boek twee wordt nu bewerkt. Ze hebben eerder al tientallen crimeseries en films geproduceerd.

Ook Wiegelied is zo'n boek waar je volledig de verfilming voor je ziet. De vierde in de Rönning en Stilton reeks al weer. Het vluchtelingenthema is dezer dagen uiterst actueel. En de auteurs gaan nog verder maar daar gaan we niets over vertellen, daar mag je zelf het boek voor lezen, we willen immers niets verklappen. Het geeft de boeken toch een meerwaarde.

Het is een spannend boek geworden dat je heel erg vlotjes leest. Net zoals het vorige boek zijn er wel weer ongelooflijke toevalligheden, de geloofwaardigheid ten spijt. Maar het mag de pret niet drukken, het leespleziergehalte ligt toch weer zeer hoog.

Actie, spanning en filmische schrijfstijl, Wiegelied is een meer dan goed boek.

Eerder: Springvloed, De derde stem, Zwarte dageraad

Uitgeverij: A.W. Bruna (2017) - 367 blz.
Oorspronkelijke titel: Sov du lilla videung
Vertaling: Corry van Bree

De blindganger - Igor Znidarsic

Op een dag verdwijnt Lodewijk de Graaf, CEO van De Graaf & De Jong Advocaten, spoorloos. Omdat er zeer sterke aanwijzingen zijn voor een misdaad, belandt de zaak op het bureau van rechercheur Bianca van Dijk van politie Oost-Nederland. Ondanks intensief onderzoek blijft de vermissing echter een raadsel en bij gebrek aan aanknopingspunten gesloten.

Dan wordt in een bos op de Veluwe vastgoedhandelaar Onno van Schijndel gevonden. Hij is levend gespietst aan een paal waarop hij tergend langzaam een onmenselijke dood is gestorven. Bianca en haar collega Joris van der Zand doen er alles aan om het raadsel tot op de bodem uit te zoeken, maar ook deze zaak lijkt onoplosbaar totdat tijdens de sloop van een oude boerderij onder de vloer in een soort grafkelder het bijna vergane lijk van Lodewijk de Graaf wordt aangetroffen. Hij blijkt enkele maanden daarvoor levend te zijn begraven.

***

Znidarsic is journalist en redacteur. Hij groeide op in Slovenië en kwam op elfjarige leeftijd naar Nederland waar hij na het atheneum begon met schrijven, fictie en non-fictie. Hij schreef twee semi-autobiografische romans voor hij met De blindganger zijn thrillerdebuut schreef dat genomineerd werd voor de Hebban Debuutprijs en de Gouden Strop.

Wat vooreerst opvalt is de uitgebreide achterflap en dat is meestal geen goed teken. In dit geval omdat de plot zo goed als volledig wordt verteld en de verrassing weg is, de spanning dus ook. Dit is een misser vanjewelste.

Zelfs als je de achterflap niet zou gelezen hebben, wordt vrij vlug duidelijk wie de misdadiger is en zelfs het motief. Alles wat er trouwens ook gebeurt of voorvalt, wordt heel erg goed uit de doeken gedaan, aan subtiliteit wordt niet gedaan, van de lezer wordt niets verwacht. Een andere plotconstructie had het boek beter gelegen en had het zelfs spannend kunnen maken. Nu is het ver zoeken naar enige spanning. Op het einde is er wel een spanningsmoment een verfilming waardig.

De uitwerking van de personages was dan weer wel goed. Realistisch en mooi uitgediept. De rechercheurs hebben potentieel voor eventuele andere thrillers. De auteur heeft ook duidelijk zijn huiswerk gedaan omtrent het thema, de meest gruwelijke executiemethoden over de eeuwen heen. Door zijn drang naar volledigheid citeert de auteur zelfs letterlijk Wikipedia. Dat had nu ook weer niet gemoeten. De lezer zou aangemoedigd moeten worden om zelf op zoek te gaan naar info.

De blindganger is een boek dat verder wel heel erg vlot leest. Znidarsic heeft een prettige schrijfstijl en je wordt zeker gecharmeerd door de grappige uitdrukkingen of vergelijkingen.

Uitgeverij: Karakter Uitgevers (2017) - 271 blz.

Eden - J. Sharpe

Engelen: ze zijn onder ons. Ik kan het weten. Er zit er één in me gevangen. Maar het beeld dat je waarschijnlijk hebt over deze "helpers van God" is verkeerd, dat garandeer ik je. Het zijn maniakale klootzakken.

Anna Meisner ontwaakt, naakt en in de war, vastgebonden op een stoel in een donkere ruimte. Tegenover haar zit een vrouw die sprekend op haar lijkt. Met tranen in haar ogen zet de vrouw een pistool tegen haar slaap en schiet zichzelf dood. Anna wordt pas dagen later gevonden, onderkoeld en op sterven na dood. Maar als ze in het ziekenhuis wakker wordt, komt ze er achter dat de politie haar niet als slachtoffer ziet, maar als dader. Het is het begin van een reeks catastrofale gebeurtenissen waar zij onderdeel van lijkt uit te maken. Is dit het einde van de mensheid?

***

J. Sharpe is het pseudoniem van Joris van Leeuwen en auteur van mysterieuze thrillers en fantasy. De jonge Nederlander sleepte al meerdere nominaties in de wacht voor zijn boeken die niet te vatten zijn in één genre.

Dit boek begint helemaal als een thriller. Veel belovend. Er gebeuren rare mysterieuze dingen. Wenkbrauwen omhoog, wat is dit? Uiteindelijk bleek het een fantasie verhaal te zijn met religieuze inslag, science fiction ook. Het is eens wat anders, niet slecht.

Het is zo'n verhaal dat voort dendert, veel afwisseling, zowel in personages als tijdszones. Vervelen hoef je je niet, een leesdip krijgen ook al niet. Toch werd ik niet in het verhaal gesmeten. De auteur heeft de personages niet genoeg neergezet, meeleven met hen zat er niet in. Ook mankeerde ik body in het verhaal zelf. Alles volgde mekaar netjes op, maar zoals losse elementen die naast elkaar staan, het verhaal om het verhaal.

Eden is geen slecht boek, het heeft iets en we hebben weer eens wat anders gelezen dan we gewend zijn. Als spannend boek vond ik het niet geslaagd maar het las wel heel goed. Ik kan me wel voorstellen dat je dit boek wel goed vindt als je van het genre houdt, mij heeft het echter niet kunnen overtuigen.

Uitgeverij: Zilverspoor (2016) - 296 blz.

Langzaam, sterf langzaam - John Burley

Wintersville is een klein stadje. Buren zijn als familie, iedereen kent iedereen en belastingontduiking en winkeldiefstal zijn de ergste vergrijpen die er de afgelopen jaren zijn gepleegd. Tot het zwaargehavende lijk van een middelbare scholier wordt gevonden.

Patholoog-anatoom Ben Stevenson is diep geschokt door het misdrijf; het zijn de gruwelijkste verminkingen die hij ooit heeft gezien. Omdat hij een zoon heeft in de leeftijd van het slachtoffer, maakt hij zich extra zorgen, die hij echter niet kan delen met zijn vrouw. Voor hem is het duidelijk: de belichaming van het kwaad is Wintersville binnengedrongen en moet gevonden worden. En dan doet hij een ontdekking die zijn leven voorgoed zal ontwrichten...

**

Dit is het debuut van John Burley uit 2013,  zijn derde boek verschijnt deze zomer. Burley studeerde geneeskunde en werkt als spoedeisende arts in Californië. Ons hoofdpersonage is ook arts.

Wat onmiddellijk opvalt als je het boek openslaat is de grote regelafstand, een eerste minder goede indruk en een veeg teken. Het boek begint anders niet slecht. Je krijgt dadelijk de misdaad voorgeschoteld en dat belooft spanning. Daarna gaat het echter in dalende lijn. Je voelt dat dit een debuut is. Niet omwille van de schrijfstijl, die is goed. Waar het dan wel aan ligt, daar kan je niet dadelijk de vinger opleggen. Maar hoe verder je komt, hoe duidelijker het wordt. Het is een dun boek, interlinie en aantal bladzijden in gedachte, maar er gebeurt ook niet veel. De auteur spint alles heel erg uit en de personages krijgen heel wat zijdelingse invulling. De interesse begint te tanen bij de lezer. Pas op een derde van het boek ongeveer komt er een vervolg op de misdaad. Te weinig en te traag. De lezer krijgt ook niet veel krediet van de auteur, alles wordt uitgelegd en voorgekauwd en je wordt in een bepaalde richting gestuurd. Het einde was op zich wel wat verrassend maar toch niet helemaal.

Wat nog raar overkwam, is het feit dat er geen echt onderzoek is naar de moord. Het hoofdpersonage is de arts die de autopsie doet en dit heeft de auteur niet goed gekaderd in het verhaal. Er wordt in feite gewoon bijna niet gezocht naar de moordenaar, de gebeurtenissen worden gewoon verhaald. Er is wel ook nog een politieagent die optreedt maar het is allemaal veel te mager en helemaal niet spannend.

Met weinig verwachtingen is dit boekje te lezen, maar de magere plot, het ontbreken van spanning en de slechte opbouw zijn teleurstellend.

Uitgeverij: HarperCollins Holland (2015) - 346 blz.
Oorspronkelijke titel: The Absence of Mercy
Vertaling: Ineke van Bronswijk