Tokio, 1989. Amélie Nothomb is tweeëntwintig jaar jong en is teruggekeerd naar haar geboorteland Japan, met het vaste voornemen zich daar definitief te vestigen. Op professioneel vlak staat haar een heuse hellevaart te wachten, maar op amoureus gebied zal het land van de rijzende zon een hemel op aarde blijken te zijn. De jonge Belgische probeert aan de kost te komen door privélessen Frans te geven. Ze wordt geacht een knappe, steenrijke Japanner de taal van Molière bij te brengen. Haar leerling zal haar op zijn beurt inwijden in de finesses van de Japanse taal en cultuur. Samen doorlopen de twee jongelui de leerschool der liefde. Aan hun idylle komt een einde in 1991, wanneer zijn huwelijksaanzoek haar tot een overhaaste aftocht dwingt. Het relaas van deze exotische romance, gekruid met veel zelfspot en surrealistische humor, biedt de lezer een onvergetelijke kennismaking met Japan en is een unieke hommage aan een land, zijn tradities, zijn keuken en zijn taal.
***
Amélie Nothomb heb ik leren kennen met haar boek Met angst en beven. Ook al een autobiografisch boek. De verloofde van Sado speelt zich net voor dit boek af.
Ze schrijft met humor. Nothomb komt echt wel grappig uit de hoek. Verder maak je kennis met 'de Japanner', zo te zien wel wat anders dan een Europeaan. Dit brengt ze heel erg boeiend. En toch kun je je niet van het gevoel onttrekken dat ze zoveel mogelijk in zijn weinig mogelijk tekst heeft proberen te gieten. Je raakt niet betrokken bij het gebeuren, het is ook een erg dun boekje, wel wat pagina's in deze uitgave maar er staat extreem weinig op een blad, grote druk en interlinie en klein blad. Het boek is dus vlug uit maar tegelijk ook vluchtig.
Ze schrijft anders wel super goed. Haar woordenschat is zeer uitgebreid. Daardoor kom je wel om de haverklap een woord tegen dat je wel eens zou willen opzoeken in een woordenboek. Het nadeel hiervan is dat het op den duur begint tegen te steken. Er klinkt heel veel filosofische gedachtegoed in door, ook al niet gemakkelijk. Goede schrijfstijl dus maar met een kanttekening.
Het algemene gevoel waar ik mee bleef zitten is: een té veel in té weinig tekst. Er zaten wel enkele passages in over Japan en 'dé Japanner' die opmerkelijk zijn en waar je niet anders kunt dan van genieten. Een goed en grappig boekje dat vlotjes leest.
Uitgeverij: Manteau (2008) - 234 blz.
Oorspronkelijke titel: Ni d'Adam, ni d'Eve
Vertaling: Marijke Arijs
Geen opmerkingen:
Een reactie posten