De vergeten zusjes - Sara Blædel

In een bos bij Kopenhagen wordt het lichaam van een vrouw gevonden. Het slachtoffer blijkt Lisemette te zijn, de helft van een tweeling. De meisjes zijn dertig jaar geleden in een zwakzinnigeninrichting opgenomen en daar overleden aan een longontsteking. Maar als Lisemette al die tijd nog in leven was, wat is er dan met haar zus gebeurd?

***

De Deense Sara Blædel debuteerde in 2004 als misdaadauteur. De vergeten zusjes is het zevende boek in de reeks met Louise Rick die haar best doet om de verschillende misdaden op te lossen. Tot nog toe zijn er nog maar vier boeken van Blædel vertaald in het Nederlands.

De auteur voert hier een thema op dat toch wel afgrijzen opwekt bij de lezer. De manier waarop enkele decennia geleden zwakbegaafden behandeld werden is gewoon hallucinant. De ontknoping in dit boek versterkt dit gevoel ook nog eens maar daar kunnen we uiteraard niets over zeggen.

Buiten het onderzoek van Louise naar de onbekende vrouw is er parallel een onderzoek naar een verkrachtingszaak in dezelfde omgeving. Hier staat een ander team op dat geleid wordt door een ex-vriend van Louise. Louise is opgegroeid in deze streek en heeft er hier een heel verleden op zitten, ze kent de omgeving en de meeste mensen goed. Dat komt een beetje raar over bij de lezer. Er zijn ook nog enkele zijverhaaltjes over onder andere een goede vriendin van haar, haar pleegzoon en haar onderbuur. Een poging om haar te plaatsen en psychologisch te duiden maar dat lukt niet zo erg goed. Haar personage blijft ondanks alle pogingen vlak.

Het verhaal is anders wel goed en interessant. Het leest vlot maar eenvoudig. De sinistere ontknoping en gruwelijke ontdekkingen trekken het verhaal iets op maar dit is eigenlijk een goedkope truc. Je hebt de neiging om het boek ineens veel beter te vinden maar het verhaal blijft toch wat het is. Het verloop van het onderzoek is goed maar toch is het een gemiste kans, het maatschappelijke thema had beter uitgediept kunnen worden. Teveel storende elementen zoals de nevenverhalen en de persoonlijke relaties. De personages zijn hierin niet standvastig, ze veranderen nogal vlug van gedachten en dit lijkt psychologisch niet correct.

Een gewoon goed boek dat op sommige momenten zelfs verrassend is maar diepgang mist.

Uitgeverij: De Geus (2013) - 346 blz.
Oorspronkelijke titel: De glemte piger
Vertaling: Femke Blekkingh-Muller

De nacht van de vogels - Kate Mosse

Sussex, 1912. Een kustgebied in de ban van storm en springtij, waar bijgeloof nog een grote rol speelt. Constantia Gifford is tweeëntwintig en woont met haar vader in hun vervallen landhuis, tussen de schamele resten van zijn voormalige museum vol opgezette dieren. Zijn ambacht is uit de tijd geraakt en Gifford is een onsympathieke, verbitterde man geworden. De sluiting van het museum is een onopgelost mysterie voor Constantia, die in die tijd haar geheugen kwijtraakte.

Als op een nacht een dramatische gebeurtenis plaatsvindt, wordt Constantia geplaagd door vreemde geheugenflitsen - komen haar herinneringen terug of is er iets anders aan de hand? In haar zoektocht naar haar verloren verleden, worstelt ze met haar gevoelens van eenzaamheid, angst en achterdocht. Zal ze het geheim kunnen ontrafelen en een nieuwe, lichte toekomst tegemoet kunnen gaan?

****

Kate Mosse debuteerde in 1996 met haar roman De eskimokus. In 1998 verscheen de thriller Crucifix Lane van haar hand en daarna schreef ze nog vele kortverhalen. Ze werd echter pas in 2005 bekend met het eerste boek uit haar Languedoc trilogie Het verloren labyrint. Respectievelijk in 2007 en 2012 verschenen deel 2 en 3.

De schrijfster doet heel wat onderzoek voor ze een boek schrijft, redelijk cruciaal aangezien ze voornamelijk historische boeken schrijft. Ditmaal situeert het verhaal zich in Engeland, Fishbourne in West Sussex, waarvan ze afkomstig is. Het boek ademt ook helemaal de sfeer uit van het begin van de twintigste eeuw, knap.

De nacht van de vogels is een roman maar evengoed een thriller. Het boek wordt gecategoriseerd onder de noemer gothic novel, een genre dat mysterie, romantiek en horror vermengt volgens wikipedia. Dat horror gedeelte valt nogal mee, de andere twee eigenlijk ook. Het boek begint met een scène waarmee dadelijk de toon wordt gezet. Connie ziet dat enkele mannen samen komen aan de kerk en ze spot daar ook een vrouw die zich verstopt. Wat ze niet ziet is dat ze vermoord wordt. Et voilà. Alle ingrediënten, of toch bijna, zijn gepresenteerd.

Langzaam maar zeker duiken herinneringen op bij Connie. De vermoorde vrouw wordt bijna een week later pas gevonden. Mannen verdwijnen. Er gebeurt een en ander en er moet onderzoek verricht worden. De plaatselijke politie houdt zich bezig met de mannen vooral, maar het zijn Connie en Harry, de zoon van één van de verdwenen mannen die de moord onderzoeken.

Het is geen rasechte thriller en toch komt de thriller liefhebber aan zijn trekken. De manier waarop Connie en Harry vorderen in hun onderzoek is mooi beschreven. En dit tegen de dreigende achtergrond van wat de grootste overstroming van de streek ooit zal worden. De lezer wordt waarlijk meegesleurd in dit verhaal om te eindigen bij een knallende finale. Heel erg knap gedaan van Kate Mosse. De hoofdstukken wisselen ook regelmatig van perspectief. Veel afwisseling dus.

Het boek leest heel erg vlot, heeft een goede plot en is zelfs spannend. Mooie personages ook. En daarbovenop heeft ze de juiste sfeer weten te treffen. Bovenaan dit bericht heb ik ook een foto opgenomen van Kate Mosse zelf. Begin dit jaar was de schrijfster aanwezig in onze plaatselijke boekhandel en werd ze geïnterviewd. Daar kon ik natuurlijk niet ontbreken. Mosse vertelde over haar ervaringen tijdens het schrijven van het boek. Ze had zich ook helemaal ingewerkt en ingelezen in de wereld van de taxidermie. Dit gaf een extra dimensie tijdens het lezen van het boek. De nacht van de vogels is een overtuigend boek en absoluut een aanrader.

Eerder: De vergeten tombe, Het verloren labyrint

Uitgeverij: Meulenhoff Boekerij (2015) - 347 blz.
Oorspronkelijke titel: The Taxidermist's Daughter
Vertaling: Merel Leene

Versleuteld - Donald Nolet

November 1941, een week voor Pearl Harbor.

Een geheim telefoongesprek tussen Churchill en Roosevelt.

Een gesprek dat de geschiedenis had kunnen veranderen.

Walther Gruber is als Duitse radiotechnicus tijdens de bezetting in Nederland gestationeerd. Na de oorlog verdwijnt hij spoorloos. Ruim zeventig jaar later komt Joshua Lambert erachter dat Gruber zijn werkelijke grootvader was. Joshua gaat op zoek naar het verleden van dit onbekende familielid, maar merkt al snel dat hij niet de enige is. Een race tegen de klok volgt, met als inzet een van de grootste geheimen van de Tweede Wereldoorlog.

****

Een debuut. En nog een knap ook.

Een geheim telefoongesprek tussen twee groten der aarde. Lap. Het orgelpunt van het boek al dadelijk in de picture op de achterflap. Dat had niet gemoeten, het haalt de spanning enigszins weg. Gelukkig is de omkadering en de inhoud al niet dadelijk verklapt en valt er toch nog een en ander te ontdekken voor de lezer dan toch. De spelers weten uiteraard van niets en kunnen helemaal voluit gaan om de dingen die gebeuren een plaats te geven.

Dit even terzijde want zodra je aan het lezen bent, vergeet je die flap en kun je genieten van het verhaal. Een verhaal met een plot die er helemaal staat. Er zijn wel wat personages en uiteindelijk twee hoofdrolspelers. Het is dus even opletten geblazen. Joshua Lambert is hoofdrolspeler numero uno. En dat lezen we uiteraard ook in de korte inhoud. Een normale mens, werkend als IT'er, geen relatie voor het moment en zijn grootmoeder is zijn enige directe familie. Hoofdrolspeler twee is Douglas Schermerhorn, een bijna gepensioneerde maar niet zo geliefde medewerker van de AIVD, de Nederlandse geheime dienst. Nolet is er helemaal in geslaagd om zijn personages een zeer menselijk gezicht te geven. In beurtelingse hoofdstukken wisselt het perspectief tussen deze twee personages, en soms ook al eens andere. Het is niet dadelijk altijd even duidelijk wie op dat moment aan het woord is en de vele andere personages met wisselende nationaliteiten en rare namen maken het er niet gemakkelijker op. De personages zijn ook niet altijd wie ze lijken te zijn. Nolet durft de lezer alsook zijn personages zelf, al eens op het verkeerde been te zetten.

Uiteindelijk is het wel zo dat vooral het verloop van het verhaal primeert. De historische feiten kloppen, het gevoerde gesprek waar het verhaal om draait is echter een literaire vrijheid, de auteur bevestigt dit in zijn verantwoording. Het is de reden waarom de dingen gebeuren zoals ze gebeuren in het boek en maakt van het boek een coherent verhaal. De gestage weg naar de ontknoping is een mooi proces om te volgen.

Zoals gezegd een heel erg goed verhaal. Nolet heeft het dan ook nog gebracht met veel flair. Humor is er af en toe ook en dat vergroot het leesplezier alleen maar.

Versleuteld is een debuut dat er absoluut mag wezen, Nolet heeft heel wat in zijn mars. Hopelijk kunnen we uitkijken naar volgende boeken van zijn hand.

Uitgeverij: De Bezige Bij (2013) - 284 blz.

Het verkeerde meisje - David Hewson

Amsterdam barst uit zijn voegen tijdens de intocht van Sinterklaas Rechercheur Pieter Vos heeft samen met zijn jonge assistent Laura Bakker dienst als er op het Leidseplein een granaat ontploft. In de chaos die volgt, wordt een meisje in een roze jas ontvoerd. Alleen hebben de ontvoerders niet de dochter van een rijk Amsterdams echtpaar, maar die van een prostituee uit Georgië te pakken.

Vos en Bakker stuiten op een samenzwering die van de Wallen tot de top van de veiligheidsdienst reikt. En ondertussen is er nog de ontvoering van dat achtjarige meisje, weggerukt van haar wanhopige moeder. Wat is haar leven waard in een steeds groter wordend politiek steekspel?

***

De Brit David Hewson is na zijn succesvolle Costa reeks een nieuwe gestart met ongeveer hetzelfde concept. De Costa reeks situeerde zich in Rome en je zou gedacht hebben dat hij Italiaan was. Nu heeft hij Amsterdam als decor genomen en je zou waarachtig denken dat hij Nederlander is. Een kameleon die Hewson. Tussendoor heeft hij trouwens de drie series van The Killing ook nog in boek vorm gegoten en dat is dan weer iets anders.

De serie begint met Het poppenhuis, een boek dat nog niet door mijn handen is gegaan. Met Het verkeerde meisje ben ik anders wel geïntrigeerd geraakt, maar het was niet zo dat ik iets gemist heb. De personages wil ik echter wel beter leren kennen, Bakker en Vos zijn een niet alledaags duo.

Het verkeerde meisje gaat traag van start en dat gaat zo wel even voort. Hewson neemt zijn tijd om de verschillende karakters te positioneren, toch de belangrijkste, want het moet gezegd dat de andere personages zeer oppervlakkig blijven. Het personage dat het meest bijblijft is hier toch wel het achtjarige ontvoerde meisje, wijs en bijdehand, daar kunnen volwassenen nog een puntje aan zuigen.

Hij zet in op het verhaal en dat lukte voor een deel. De plot start veelbelovend maar verrassingen blijven uit. En hij heeft de plot zo goed willen uitzetten dat het verhaal toch wel een beetje strandt in de details. De spanning ebt daardoor soms wel wat weg.

Toch is het een boek om van te genieten. Interessante personages en toch een mooi verhaal. De manier waarop Bakker en Vos het aanpakken om het meisje terug te vinden is knap beschreven.

Eerder: De engelen des doods, Het zevende sacrament, De Romeinse lusthof, Blauwe demonen 

Uitgeverij: Meulenhoff Boekerij (2015) - 365 blz.
Oorspronkelijke titel: The Wrong Girl
Vertaling: Gert van Santen

De val - Melanie Raabe

De beroemde schrijfster Linda Conrads is voor al haar fans en de pers een raadsel. Al elf jaar lang heeft ze haar villa aan de Starnberger See niet verlaten. Slechts een handvol mensen weet dat Linda ooit het lichaam van haar vermoorde zus heeft gevonden en de dader weg heeft zien vluchten. Deze gebeurtenis blijft haar achtervolgen in haar dromen en Linda is nooit van het trauma hersteld. De schok is dan ook groot als ze in een flits het gezicht van de moordenaar herkent in een presentator van een televisieprogramma. Maar hoe weet ze zeker of ze na al die jaren de dader nog kan identificeren? Linda besluit een val te zetten om hem tot een bekentenis te dwingen, maar wat is er die dag eigenlijk echt gebeurd? En hoe betrouwbaar zijn haar herinneringen?

**

Geen slecht debuut. Een speciaal verhaal van opzet. Enerzijds is er daar het verhaal in het verhaal. En anderzijds het verhaal zelf dat toch wel een originele invalshoek heeft. Je bent wel benieuwd hoe Linda haar val gaat opzetten.

Toch kan ik dit boek niet aanraden. Het grootste deel van het boek leest vrij saai. Raabe heeft heel veel plaats geruimd voor de gedachtegang van Linda, dat was de grondslag van het boek natuurlijk maar het begint al vlug te vervelen. Vaak hetzelfde.

Meer naar het einde toe verrast de schrijfster echter toch nog en wordt het zowaar nog spannend ook. Je begint het boek goed te vinden maar het heeft de eindbalans toch niet in haar voordeel kunnen laten uitslaan. Ook wat betreft haar karakters bleef de schrijfster ondermaats. Nergens kon je sympathie opbrengen voor hen, of het moest voor de hond zijn. Meeleven hoefde je ook al niet te doen.

Een veelbelovende kaft en synopsis hebben de verwachtingen niet kunnen inlossen ook al is haar schrijfstijl wel goed.

Uitgeverij: De Bezige Bij (2016) - 349 blz.
Oorspronkelijke titel: Die Falle
Vertaling: Sander Hoving

Wie niet horen wil - Karen Sander

Een weggelopen tiener is vermoord. Doodgemarteld. Verminkt. In de mond van het slachtoffer zit een stukje krant, een cynische groet aan de onderzoekers: Wie niet horen wil, moet voelen... Nog voordat het team de woorden kan ontcijferen, verdwijnt een jong meisje.

Hoofdinspecteur Georg Stadler voelt aan alles dat het niet bij één moord zal blijven en krijgt opnieuw hulp van psychologe Liz Montario, die gespecialiseerd is in het analyseren van boodschappen van moordenaars. Maar Montario heeft het moeilijk. Ze moet haar aandacht over twee zaken verdelen. En haar vorige samenwerking met Stadler, de zaak van de Ripper-moorden waarin uiteindelijk haar broer de dader bleek, heeft diepe wonden geslagen.

De ervaren speurder Stadler en de jonge profiler Montario, het blijft een duo van uitersten: van aantrekken en afstoten, van negeren en luisteren. Want wie niet horen wil...

*****

De tweede van Karen Sander is weerom een schot in de roos. Het zal wel zijn dat ze in eigen land onmiddellijk zoveel succes had met deze reeks. Ze is ook niet aan haar proefstuk toe. Onder haar naam Sabine Klewe en pseudoniem Sabine Martin schreef ze reeds eerder thrillers en historische misdaadromans.

Stadler krijgt weer een lugubere en wrede moord voorgeschoteld. En dan hebben we Liz Montario, nu wonende in een cottage in Burton, een half uurtje rijden van Liverpool in het noordwesten van Engeland. Ze werkt aan de universiteit van Liverpool in het Institute of Psychology, Health and Society in een team dat onderzoek doet naar berichten van seriedaders. In die functie wordt ze door het team van Stadler gevraagd om hulp te bieden in hun onderzoek. Ze heeft in Engeland echter een zaak lopende die nog onderzoek vereist en gedurende haar tijd in Duitsland besteedt ze hier dan ook nog de nodige aandacht aan. Een klein onderzoekje dat de lezer in dit boek ook meekrijgt.

Maar de hoofdbrok zijn de moorden in Duitsland. Een lijk duikt op en dan blijkt dat er enkele jaren eerder nog een moord geweest is die daar trekken van weg heeft. Een seriemoordenaar?

Het boek is niet gemakkelijk opgesteld, er zitten nogal wat gebeurtenissen in die je niet altijd kan plaatsen, of toch niet dadelijk. Maar het blijft allemaal heel erg boeiend en het overzicht blijft behouden. De schrijfster heeft het zichzelf niet gemakkelijk gemaakt. Dat maakt ook dat je als lezer overdondert wordt, maar in de positieve zin.

Geen eenvoudige plot dus en veel afwisseling. Het zijn echter wel allemaal korte hoofdstukken maar dat benadrukt echter nog eens de snelheid en de spanning loopt op. Plotwendingen alom en nog verrassende ook. Karen Sander zet je meer dan eens op het verkeerde been. Als er al iets kan gezegd worden, is dat je soms het gevoel krijgt dat het Liz net iets te gemakkelijk afgaat om haar theorieën voor te leggen. Ze vreest altijd dat ze het misschien mis kan hebben, maar de lezer voelt onmiddellijk aan zijn theewater dat ze gelijk heeft.

Heel het verhaal stevent af op de uiteindelijke ontknoping. De spanningsboog wordt langzaam maar zeker opgebouwd, in crescendo. En aan het einde zit de lezer daar dan, met een wauw gevoel. En toch wordt het boek op een rustige manier afgesloten, zodat je het met een grote mate van tevredenheid kan dichtklappen.

Deze Duitse schrijfster is een serieuze aanwinst in het thrillerlandschap. Ze weet haar lezers heel erg te boeien met een indrukwekkende plot en ze maakt het spannend. Een genot om te lezen.

Eerder: De vrouwenhater

Uitgeverij: Manteau (2015) - 382 blz.
Oorspronkelijke titel: Wer nicht hören will, muss sterben
Vertaling: David Orthel en Ans van der Graaff