Op een ijskoude ochtend in december spoelt het naakte lijk van een jonge vrouw aan op de oever van de Dijle. Zodra Thomas Berg, hoofdinspecteur bij de politie van Leuven, ter plaatse komt, stelt hij tot zijn schrik vast dat hij het slachtoffer de avond voordien heeft ontmoet op de receptie van een tentoonstelling.
Samen met zijn team probeert Berg te achterhalen wie de brutale moord op zijn geweten heeft en wat de betekenis is van het vreemde voorwerp dat in het lichaam van het slachtoffer wordt aangetroffen. Gaat het om een seksuele moord? Of heeft de dood van de jonge vrouw iets te maken met een mysterieuze, 15de-eeuwse incunabel die al wekenlang de gemoederen in Leuven verhit?
Berg raakt ongewild verstrikt in een web van intriges die het uiterste vergen van zijn beoordelingsvermogen. Tot overmaat van ramp gebeurt er tijdens oudejaarsnacht iets wat het hele voorafgaande onderzoek op losse schroeven zet.
***
Vanaf 1985 schreef Jo Claes reeds verhalen en romans, maar in 2008 begon hij met een reeks misdaadromans rond het personage Thomas Berg. Sindsdien brengt hij jaarlijks een boek uit in deze serie. De locatie is Leuven, de stad waar hij woont en werkt. Op al zijn covers staat trouwens een kunstwerk dat ergens in deze universiteitsstad te bewonderen is.
Zoals in al zijn boeken heeft hij er ook nu historische en mythische elementen in verwerkt. Ditmaal is de legende van het Fiere Margrietje de rode draad. Haar standbeeld dat zich op de kruising van de Muntstraat en de Tiensestraat situeert, staat op de cover van Dood in december. Het is eigenlijk een liggend standbeeld, drijvend boven water, de legende indachtig. Nu ken ik gelijk het verhaal achter dit beeld, een stukje erfenis van Leuven dat me onbekend was.
Dood in december is een goed geconstrueerd boek, de lezer kan helemaal meedenken of mee puzzelen hoe de misdaad in elkaar zit, wie, waarom en hoe. En het is niet simpel, het vergt wat denkwerk. Temeer omdat er telkens andere theorieën worden aangedragen.
Het enige nadeel, of liever minpuntje van dit boek is dat de auteur er voor gekozen heeft om het verhaal helemaal chronologisch te vertellen. Daardoor gaan de eigenlijke gebeurtenissen pas later in het boek van start en dat is niet zo goed voor de spanningsboog. Maar het leest uiteraard wel gemakkelijker, je denkwerk kan zich helemaal concentreren op wie het nu gedaan heeft.
Jo Claes schrijft heel toegankelijke en tegelijk intelligente boeken, realistisch en menselijk, het is een plezier om ze te lezen. En de plot van Dood in december is heel erg goed.
Eerder: Het oog van de naald, De zaak Torfs, De blinde vlek Uitgeverij: Houtekiet (2010) - 411 blz.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten