Vermoord naakt - J.D. Robb

Ze werd wakker in het donker. Heel even bleef ze stil liggen, huiverend, gevangen, terwijl de droom vervaagde. Na tien jaar bij de politie had Eve nog steeds dromen.

De moord op de dochter van een senator onthult haar geheime leven als callgirl. Eve Dallas wordt belast met deze gevoelige zaak, en haar onderzoek leidt naar de ondoorzichtige kringen van politiek en high society in Washington.

De zaak wordt verder gecompliceerd door de groeiende aantrekkingskracht tussen haar en Roarke, een van de rijkste en machtigste mannen ter wereld. Hij is waanzinnig knap en gevaarlijk - en de hoofdverdachte...

***

Deze politieroman dateert al van 1995 en is geschreven door J.D. Robb, een pseudoniem van Nora Roberts. Het is het eerste boek in de 'In Death' serie oftewel de Eve Dallas serie waarvan er ondertussen reeds 38 zijn verschenen. Er is ook een novelle verschenen in deze serie en 9 verhalen in bloemlezingen. De twee eerste boeken zijn dit jaar pas in Nederlandse vertaling verschenen.

Ze spelen zich af midden 21e eeuw en zijn dus futuristisch. Dit ben je als lezer vlug gewoon, geen bezwaar. Soms maak je je wel de bedenking dat de auteur de vooruitgang, de verandering misschien toch een tikje overschat heeft. Het gaat snel maar zó snel nu toch ook weer niet. Dit terzijde.

Waar het om gaat is natuurlijk het verhaal en dat was okee. Geen hoogvlieger maar een vlot lezend en ontspannend misdaadverhaal dat goed in elkaar zit. En J.D. Robb zou Nora Roberts niet zijn als er geen liefdesverhaal in zat. En ja hoor, rechercheur Eve Dallas en de knappe en rijke Roarke doen hun best. Dat had wel wat subtieler gekund. Er volgen tenslotte nog vele boeken om hun verhaal uit de doeken te doen.

J.D. Robb alias Nora Roberts kan schrijven en weet haar lezers te boeien. Niet meer en niet minder. Ook meegenomen is dat ze dit af en toe op een humoristische wijze doet.

Uitgeverij: Meulenhoff Boekerij (2014) - 331 blz.
Oorspronkelijke titel: Naked in Death (1995) - Vertaling: Textcase, Utrecht

Broodbuik - William Davis

Heb je: reuma - artritis - vage vermoeidheidsklachten - haaruitval - slechte huid of psoriasis - diabetes type 2 - vage buik- en darmklachten - verhoogd cholesterol? Grote kans dat je te veel brood eet!

Het gevaar van tarwe is hét gezondheidsissue anno nu. Steeds meer mensen kunnen niet tegen gluten, hebben een tarweallergie of coeliakie. Maar hoe ongezond tarwe werkelijk is, ook voor iedereen die niet aan bovenstaande lijdt, is veel minder bekend. In deze zeer leesbare, goed gefundeerde en provocerende uitgave toont de Amerikaanse cardioloog William Davis overtuigend aan wat tarwe allemaal met je doet. Als we minder tarwe eten, vallen we niet alleen af, maar verdwijnen tevens allerlei vage vermoeidheids- en buikklachten, worden ontstekingen geremd en diabetes type 2 teruggedrongen.

Een spraakmakende handleiding voor iedereen die is geïnteresseerd in moderne voeding.

Boeken over voeding, je kunt er tegenwoordig niet naast kijken. En ook niet over de verschillende meningen die in de media verschijnen er over.

Dit is een verhelderend boek over één specifiek voedingsmiddel, namelijk tarwe en haar invloed op onze gezondheid. Onze westerse maatschappij is doordrongen van dit ene voedingsingrediënt, het grootste deel van een supermarkt heeft er op een of andere manier mee te maken.

Tarwe wordt dus volgens de auteur best zo veel mogelijk vermeden en liefst helemaal uitgebannen uit een gezond voedingspatroon. Die 'broodbuik' (de zogenaamde 'bierbuik') zou best verdwijnen. De auteur stelt dat de tarwe van nu helemaal de tarwe niet meer is van 50 jaar terug en vooral daar wringt het schoentje.

Zonder tarwe, dé koolhydraat bij uitstek, zou ons leven er pakken gezonder uitzien en daar bovenop 'dunner'. Het vergt enige creativiteit om wel gezonde voeding te eten of te bereiden. In een bijlage met enkele recepten laat William Davis zien dat dit niet zo heel moeilijk is. Het moeilijkst is waarschijnlijk je gedachten patroon over eten te veranderen. En als je dan daadwerkelijk tarwe laat staan, krijg je zelfs enkele dagen te maken met afkickverschijnselen. Ja hoor, wij zijn 'verslaafd' aan tarwe. De suikerpieken die dit voedingsmiddel veroorzaakt, bevordert dan ook nog eens onze eetlust en voor we het weten zijn we aan het 'grazen' of 'snacken'.

Broodbuik is een vlot leesbaar boek en op een humorvolle wijze geschreven. Een aanrader.

Eerder: De voedselzandloper (een vergelijkbaar boek, andere auteur)

Uitgeverij: Kosmos Uitgevers (2013) - 336 blz. (Zonder menu's, verklarende woordenlijst, noten en register 267 blz.)
Oorspronkelijke titel: Wheat Belly - Vertaling en bewerking voor de Nederlandse markt: Anna van Wittenberghe

Niceville: De vermissing - Carsten Stroud

Er is iets mis in Niceville...

Van de ene op de andere seconde verdwijnt een jongen spoorloos uit de hoofdstraat. Het onverklaarbare voorval is vastgelegd door een beveiliginscamera. Een brutale bankoverval ontaardt in een bloedbad met zeven doden, oder wie vier agenten. Deze ogenschijnlijk losstaande gebeurtenissen zijn de kiem van een reeks rampen, die slechts in 36 uur twintig verschillende levens beïnvloedt.

Nick Kavanaugh, een agent met een duistere kant, leidt beide onderzoeken. Al snel krijgen hij en zijn vrouw Kate te maken met een schaduwwereld, waarin tijd een ander ritme heeft en gerechtigheid raadselachtige vormen aanneemt.

... in Niceville, waar het kwaad veel langer leeft dan mensen

***

Bij dit boek dat trouwens het eerste is in de trilogie Niceville kan ik me voornamelijk een verfilming voorstellen en dan in het genre spanning, actie én horror. Dit laatste is de voornaamste term tegen dat je aan het einde van het boek bent gekomen.

Het boek begint met de vermissing van een jongetje en dan zijn we in het volgende hoofdstuk dadelijk een jaar later. De bankoverval vindt plaats en dan speelt het verhaal zich af in een tijdsbestek van ongeveer twee dagen. 

Verschillende gebeurtenissen volgen zich in sneltrein vaart op. Zo is er de bloederige bankoverval die op vrijdagmiddag plaatsvindt. Een gewelddadige man krijgt een straatverbod uitgevaardigd. Een vreemd voorwerp wordt ontvreemd bij de overval. Als rode draad lijken er tussendoor steeds mensen te verdwijnen en blijkt dat dit zelfs al een honderdtal jaren aan de gang is. Er is inderdaad iets vreemds aan de gang in Niceville.

Veel actie dus. Er gebeurt veel en er worden dan ook nog eens om de haverklap andere personages ten tonele gevoerd dat het onoverzichtelijk wordt. De enige link tussen de verschillende gebeurtenissen zijn trouwens de personages. Het is teveel voor één boek. Het is meer een samenraapsel van verhalen die slechts met een dun verbindingslijntje aan elkaar hangen. Het overzicht is zoek voor de lezer. De schrijfstijl is trouwens ook niet gemakkelijk, het zijn zeer lange zinnen. De personages zijn ook niet uitgediept, zelfs de hoofdpersonages niet, ze zijn er gewoon, punt.

Je moet ook houden van onrealistische en onwerkelijke elementen. In boekvorm valt dit nogal mee, maar als je dit verhaal voor je ziet als in een film, zitten er veel griezelige en horror elementen in. Je houdt ervan of niet.

Het verhaal is uiteindelijk niet slecht. Met wat aandacht is het te volgen en het is spannend. Net drie sterren.

Uitgeverij: De Boekerij (2012) - 430 blz.
Oorspronkelijke titel: Niceville - Vertaling: Mireille Vroege

De dode kamer - Bronja Hoffschlag

Beroepswerkeloze Lennart Larsen en zijn jongere broer, succesvol architect Misha, zijn in alles elkaars tegenpolen. Lennart brengt zijn dagen door met drinken, blowen en het behouden van zijn Sociale Dienst uitkering, terwijl Misha zestien uur per dag werkt. Hun ouders zijn vijftien jaar eerder omgekomen bij een auto-ongeluk en dat verlies is een kruispunt gebleken, waarop de broers beiden een andere afslag hebben genomen. Het contact tussen hen verloopt uiterst moeizaam en er gaan soms periodes van weken voorbij, waarin ze helemaal geen contact hebben. Wanneer Misha echter langere tijd zijn telefoon niet opneemt en Lennart op onderzoek uitgaat, ontdekt hij dat zijn broer ontslag heeft genomen en is vertrokken naar Amerika.

Het is het begin van een wekenlange zoektocht, die Lennart genadeloos hard confronteert met het verleden, leugens en waarheden, geheimen, raadsels, codes, dubbele agenda's en herinneringen. Naarmate zijn zoektocht vordert en hij steeds meer aspecten van Misha's leven ontsluiert, komt Lennart erachter dat hij zijn broer helemaal niet goed kent en dat hij geen idee heeft waar Misha toe in staat is. Ondertussen gaat Misha de confrontatie aan met de geesten uit zijn verleden en nieuwe demonen, terwijl het geheim dat hij al vijftien jaar met zich meedraagt hem steeds verder de duisternis intrekt en hij zich in een uitzichtloze wraakmissie stort. Onbedoeld en ongewild trekt hij daarbij de aandacht van seriemoordenaar Donald Skinner.

De gevolgen zijn niet te overzien.

****

Dit debuut is het eerste deel in wat de Project X trilogie moet worden en dat is duidelijk te zien aan hoe het boek eindigt, of eigenlijk niet eindigt. En daar kunnen we ons alleen maar op verheugen, Bronja Hoffschlag heeft een meer dan prima boek afgeleverd dat absoluut naar meer snakt.

Een thriller met veel spanning en actie moet je echter niet verwachten. Het is een psychologisch onderbouwd boek en leunt aan bij het genre roman, maar dan toch ook weer niet te sterk. Het bestaat uit 5 boeken waar we in de eerste twee Lennart, de oudste broer aan het woord hebben en hij op zoek gaat naar zijn jongere broer die ineens vermist blijkt. De volgende drie boeken volgen we dan Misha en pas dan komen we langzamerhand te weten wat er nu eigenlijk juist aan de hand is. De recente maar ook de eerdere tijdsspanne komt gedeeltelijk dus dubbel aan bod en dat mag boeiend zijn in sommige stukken maar meestal is het bijna gewoon een herhaling. Dit had gerust wat ingekort mogen worden, het boek is echt wel een dikkertje. Maar dit is het enige minpuntje, als je dit zo al kan noemen, dat ik kan aanhalen.

Voor de rest heeft de auteur een prachtig debuut neergepend. Meeslepend en boeiend, haar personages staan als een huis. En geweldig goed geschreven ook. De vraag waarrond het boek draait is niet wat en wie maar waarom. Doorheen de gezichtspunten van de twee broers en de verschillende tijdsprongen, die trouwens goed aangeduid zijn, wordt alles duidelijk. Door de korte inhoud op de achterflap verwacht je spanning maar dit is het dus niet. En toch blijf je als lezer gekluisterd aan het boek. De vlotte schrijfstijl is hier ook niet vreemd aan. 

Bronja Hoffschlag is volop aan het schrijven aan het tweede deel. Op de blog op haar site kunnen de lezers de vorderingen volgen en 'meegenieten' van haar ups en downs tijdens het schrijfproces zoals ze zelf zegt.

Uitgeverij: Agemo (2013) - 713 blz.