De erfgenaam - John Grisham

Seth Hubbard is een schatrijke man, maar ook een doodzieke man die lijdt aan longkanker. Hubbard vertrouwt niemand en vlak voordat hij zichzelf van het leven berooft, herziet hij zijn testament. Een met de hand geschreven brief die verregaande gevolgen zal hebben voor zijn volwassen kinderen, zijn zwarte huishoudster en advocaat Jake Brigance. Drie jaar geleden verdedigde Jake met succes Carl Lee Hailey, die terechtstond voor moord op de verkrachters van zijn dochtertje. Nu ziet hij zich opnieuw geconfronteerd met een explosieve rechtszaak die de emoties in Clanton hoog doet oplopen.

Het herziene testament roept meer vragen op dan dat het antwoorden oplevert. Waarom zou Hubbard zijn volledige kapitaal nalaten aan zijn huishoudster? Was hij door de chemotherapie en pijnstillers niet meer in staat helder na te denken? En wat heeft dit alles te maken met een stuk land dat ooit bekendstond als 'Sycamore Row'?

***

John Grisham is met De erfgenaam weer in Clanton belandt, een fictieve stad in de staat Mississippi waar zijn debuutboek A Time to Kill (De Jury) zich afspeelde. Nu is het drie jaar later, 1988 en dezelfde advocaat Jake Brigance maakt weer zijn opwachting. Het was weer fijn om de voorbereiding van een proces en het hele gebeuren rond het proces zelf te lezen, dit was in Grishams vroegere boeken veel meer aan de orde.

We zijn nu ondertussen bijna dertig jaar later en er is toch een en ander veranderd. Rassendiscriminatie speelt ook nu nog en dat verandert hopelijk ooit, maar in 1988 was het toch nog een belangrijk issue ook al was het toen al een hele verbetering tegen de begin jaren van die eeuw. Dit thema speelt in dit boek een grote rol. Een andere grote vraag in dit verhaal is de erfeniskwestie, testament of niet, kan een ouder zijn kinderen onterven en wat met de morele en emotionele vragen hieromtrent. Alle pro's en contra's komen gaandeweg aan bod.
De erfgenaam is geen dun boek en het verhaal gaat traag, alles wordt immers piekfijn verteld en uitgelegd. En toch blijft het boek boeiend, een prestatie op zijn eigen.

Grisham heeft een vlotte en begrijpelijke schrijfstijl, hij zou anders ook geen 25 jarige schrijverscarrière kunnen vol maken hebben. De erfgenaam is geen spannend boek in de zin van dat je op het puntje van je stoel zit en toch word je gedreven om verder te lezen. Het was weer een plezier om een Grisham ter hand te kunnen nemen.

Eerder: De verbanning, De aanklacht, De getuige, Het proces, Dilemma  

Uitgeverij: A.W. Bruna (2013) - 480 blz.
Oorspronkelijke titel: Sycamore Row - Vertaling: Jolanda te Lindert

Donderdagskinderen - Nicci French

Wanneer een vroegere klasgenoot voor hulp bij Frieda aanklopt omdat de problemen met haar onhandelbare dochter Becky haar boven het hoofd groeien, besluit Frieda et Becky te gaan praten.

Becky geeft steeds meer van zichzelf bloot in de gesprekken die volgen, wat sterke herinneringen bij Frieda oproept. Ze raakt er langzamerhand van overtuigd dat hun hetzelfde is overkomen; sterker nog, dat zij beiden slachtoffer zijn van dezelfde dader. 

Frieda gaat terug naar het huis van haar jeugd en daarmee naar een verleden dat ze dacht achter zich te hebben gelaten. Ze ontmoet oude bekenden, en ze is ervan overtuigd dat de dader zich onder hen bevindt...

***

Donderdagskinderen van het schrijversduo Nicci French is de vierde in de serie Frieda Klein en in dit deel krijgen we het verleden van haar gepresenteerd.

Alle personages uit de vorige boeken zijn ook nu weer present en ze spelen allemaal een kleine zijdelingse rol, soms als opvulling maar soms ook als een creatieve oplossing om de verhaallijn in orde te krijgen. De spanningsboog breekt daardoor af en toe en een gevoel van ongeloofwaardigheid steekt soms de kop op, het boek neigt naar langdradigheid. Maar het moet gezegd dat het eigenlijke verhaal, datgene wat Frieda vroeger heeft meegemaakt en zich nu lijkt te herhalen, zeer goed is opgebouwd en boeiend en spannend is. De auteurs weten hun lezers aan het verhaal gekluisterd te houden dat uiteindelijk afstevent op een heel erg spannende ontknoping.

Aan het einde hebben de auteurs echter een twist ingebouwd die toch de wenkbrauwen doet fronsen. Het verhaal is een mooie constructie en toch kan de lezer zich niet van het gevoel onttrekken dat het té geconstrueerd is. De constante in heel deze serie, een slechterik in dit geval, duikt sporadisch op in dit boek en is de opening naar de volgende boeken. Maar in mijn ogen haalt dit het niveau van de reeks lichtelijk naar beneden.

Al bij al is Donderdagskinderen een vlot lezend boek met interessante personages en een spannend verhaal. 

Eerder: Wat te doen als iemand sterft, Medeplichtig, Blauwe maandag, Dinsdag is voorbij, Wachten op woensdag  

Uitgeverij: Ambo|Anthos (2014) - 379 blz.
Oorspronkelijke titel: Thursday's Children - Vertaling: Caecile de Hoog en Irving Pardoen

Stalker - Lars Kepler

Zweden is in de ban van een seriemoordenaar die zijn slachtoffers eerst filmt vanuit het donker, thuis waar ze zich veilig wanen, en de opname vervolgens op YouTube plaatst. Enkele dagen later wordt degene die gefilmd is zijn volgende slachtoffer.

Het onderzoek naar de moordenaar verloopt stroef, tot bij het lichaam van een nieuw slachtoffer een bewusteloze man wordt aangetroffen. De man kan zich echter niets herinneren van de moord. Om zijn onschuld te bewijzen, roept zijn familie de hulp in van hypnotiseur Erik Maria Bark.

Dan wordt er een nieuwe moord gepleegd, en dit keer heeft de verdachte een alibi. Er lijkt slechts één persoon te zijn die de zaak kan oplossen: Joona Linna. Maar die is meer dan een jaar geleden verdwenen...

*****

Je vraagt je af wie de flaptekst schrijft en of diegene wel degelijk het boek gelezen heeft. Hier klopt er niet veel van, enkel dat het over een seriemoordenaar gaat en dat hij zijn slachtoffers filmt. De twee namen kloppen ook, Erik en Joona. Maar soit, dit is maar een kleine zijdelingse bedenking.

Het schrijversduo Lars Kepler heeft met Stalker een heel erg spannende thriller neergepend. De plot is niet super origineel maar is wel heel erg goed gecomponeerd. Daarbij toveren ze vele verrassende wendingen uit hun schrijvershoed. 

Ook nu moet je niet teveel psychologische uitdieping van de karakters verwachten. De personages worden een beetje ingevuld zodat het verhaal toch niet eendimensionaal is. De actie en de spanning primeren en dat mag. Aan het einde waren er momenten dat je dacht dat het toch wel ongeloofwaardig is, dat het bijvoorbeeld allemaal netjes gebeurt zoals de moordenaar het bedacht had, klinkt heel erg onaannemelijk. Ook andere gebeurtenissen zijn niet helemaal overtuigend maar het blijft niettemin spannend.

Stalker moet het hebben van de spanning en de verrassende plotwendingen en daar zijn de auteurs zeker in geslaagd. Het aantal pagina's ligt nogal hoog maar dit ligt voornamelijk aan de druk. 

Eerder: Hypnose, Contract, Getuige, Slaap 

Uitgeverij: De Bezige Bij (2014) - 569 blz.
Oorspronkelijke titel: Stalker - Vertaling: Jasper Popma en Clementine Luijten

Duister oord - Steve Mosby

De lijn tussen liefde en haat is flinterdun. Althans, dat is de theorie van detective Zoe Dolan, die achter de Creeper aanzit: een stalker die in de huizen van jonge vrouwen inbreekt en ze mishandelt. Hij wordt steeds gewelddadiger, maar er is geen enkele aanwijzing naar hoe hij binnenkomt, of wie zijn volgende slachtoffer zal worden.

Totdat vrijwilligster Jane Webster een bericht binnenkrijgt bij de telefonische hulpdienst. Ook al is het vertrouwelijke informatie, Jane voelt dat ze dit moet melden. Het zou om een grappenmaker kunnen gaan, maar de zachte stem aan de andere kant van de lijn klinkt serieus. Hij zegt dat hij van deze vrouwen houdt. Maar het is een liefde die eindigt in bloed.

Dit zou de doorbraak kunnen zijn die Zoe zo hard nodig heeft. Het trekt haar tegelijkertijd nog dieper in de zaak die zo gevaarlijk dicht bij haar verleden komt. Een verleden waaraan ze nooit helemaal kon ontsnappen. Voor Jane, Zoe en alle andere jonge vrouwen in de stad is het vanaf dat moment nergens meer veilig. En al helemaal niet in hun eigen huis, midden in de nacht...

*****

Met Duister oord heeft Steve Mosby zijn achtste thriller gepubliceerd maar het is pas zijn zesde in Nederlandse vertaling. Seriemoordenaars zijn steevast zijn onderwerp en hij slaagt er steeds in om de duistere en obscure kant van hen op een indringende manier te beschrijven zonder dat je gedegouteerd hoeft te zijn.

Dit is zeker een spannend boek met een goede plot. Het verhaal heeft meerdere lagen, detective Zoe moet een koelbloedig moordenaar te pakken krijgen, maar we leren haar beter kennen. Ooit leefde ze zelf aan de onderkant van de samenleving. Op jonge leeftijd krijgt ze te maken met een rechercheur die er voor zorgt dat ze uiteindelijk haar leven weer op rails krijgt en zelfs een politiecarrière beoogt. Deze rechercheur wordt haar mentor en wanneer hij hulpbehoevend wordt, is het Zoe die hem helpt. Daarnaast zit ze ook nog met een trauma dat door de ontmoeting met een vrouw en haar moeder de kop opsteekt. Ook Jane is een personage dat voor een stuk uitgediept wordt.

Psychologisch steekt het boek dus ook al goed in elkaar. Het is nochtans een redelijk dun boek en toch oogt het vrij volledig. Er zijn meerdere personages die van in het begin beschreven worden. Naarmate het verhaal vordert, krijgen deze allemaal hun plaats en aan het eind wordt alles netjes afgerond.

Duister oord is ook nu weer een overtuigende thriller met een huiveringwekkende en sterke plot en hij is nog verrassend ook. Steve Mosby is duidelijk een aanwinst in het thrillerlandschap. Het leesplezier van zijn boeken ligt heel erg hoog en daar doen we het uiteindelijk toch voor.

Eerder: De 50/50 moorden, Niemand die je hoort, Wat je niet wilt zien, Donkere kamer   

Uitgeverij: A.W. Bruna (2014) - 320 blz.
Oorspronkelijke titel: The Nightmare Place - Vertaling: Erik de Vries

Dilemma - John Grisham

Als de jonge advocate Samantha Kofer haar baan verliest, moet ze - na werkweken van honderd uur met een partnerschap in het vooruitzicht - een baan accepteren bij een klein pro-Deokantoor. Vanuit Manhattan verhuist ze naar Brady, een dorpje in de staat Virginia. Hier assisteert zij Mattie Wyatt van het Mountain Bureau voor Rechtshulp, dat zich inzet voor de arme bevolking. Voor het eerst in haar leven helpt Samantha bij de voorbereidingen van echte rechtszaken, brengt ze daadwerkelijk tijd door in een rechtszaal, maar wordt ze ook bedreigd door inwoners die niks moeten hebben van een advocaat uit de grote stad.

Samantha komt terecht in de troebele wereld van de mijnbouw, waar continu wetten worden overtreden en de regelgeving wordt genegeerd. Onder de inwoners van Brady heerst grote verdeeldheid over de voor- en nadelen van de vele steenkoolmijnen in de regio, en openlijk geweld ligt constant op de loer. Samantha raakt verwikkeld in een proces met dodelijke gevolgen...

***

John Grisham publiceerde in 1987 zijn debuut A Time to Kill (In 1993 vertaald als De jury)  en sindsdien heeft hij al meer dan 30 boeken op zijn naam staan. Verschillende boeken zijn trouwens ook al verfilmd.

A Time to Kill heeft hij geschreven nadat hij in 1984 in de rechtszaal de emotionele verklaring van een 12-jarig meisje dat verkracht was hoorde. Met elk boek dat hij schrijft, getuigt hij van een grote maatschappelijke betrokkenheid bij de problemen van de gewone man/vrouw. Zowat alle soorten problemen komen aan bod, van rassendiscriminatie, de maatschappelijke tegenstellingen tussen bevolkings- en inkomensgroepen tot corruptie.

In dit boek ligt hij een tipje van de sluier op ivm de massale overtredingen die de mijnindustrie maakt, niet alleen ten opzichte van de werknemers die in slechte omstandigheden moeten werken maar ook het landschap wordt verkracht, ze laten een verschrikkelijke puinhoop na eenmaal de steenkool is gedolven. De natuur is onherstelbaar beschadigd, dieren zijn dood of hebben hun toevlucht elders gezocht en de natuurlijke bronnen zoals de zo broodnodige watervoorraad is vergiftigd. Het hoeft geen betoog dat ook de bevolking hier zeer onder lijdt, elke familie heeft wel één of meer slachtoffers van deze mijnbouw. Vooral de gevreesde stoflong maakt vele slachtoffers in deze streken en is hier vaak een dodelijke en pijnlijke ziekte.

Dilemma is hiermee een boek dat de lezer aangrijpt. Grisham heeft dit op zijn eigen onnavolgbare wijze gebracht en daardoor is dit een goed boek. Het is niet zozeer spannend, alhoewel het zijn momenten heeft, maar het is vooral een pakkend en schokkend verhaal. Wat de steenkoolgiganten zich kunnen veroorloven en dan nog vaak met de steun van het gerecht (ah ja, zij zijn vaak de grootste sponsors van dit systeem, dat heb je indien er rechters moeten verkozen worden) en dit allemaal in naam van de grote winst, het heeft geen naam.

Samantha Kofer is een jonge juriste met pit. In dit boek wordt zij als het ware gepresenteerd en aan het einde is het duidelijk dat zij nog zal optreden, het verhaal is niet af, daar moet nog een vervolg aan gebreid worden. Zij vertegenwoordigt ook andere gewone cliënten als je dit al zo kan noemen en ook dit is boeiend om te volgen. Ik hoop in het volgende boek dan ook nog wat meer rechtbank verhalen te lezen én dat die mijnbouwgiganten en hun haaien van advocaten een lesje wordt geleerd en dit ten voordele van de plaatselijke werknemers en inwoners én de natuur.  

Eerder: De verbanning, De aanklacht, De getuige, Het proces 
     
Uitgeverij: A.W. Bruna (2014) - 367 blz. 
Oorspronkelijke titel: Gray Mountain - Vertaling: Jolanda te Lindert

Ik zie alles - Chevy Stevens

Sinds haar jeugd lijdt Nadine aan claustrofobie, en hoewel ze als psychiater alles af weet van dwangmatigheid, heeft ze haar eigen angsten nooit kunnen verklaren. Dan krijgt Nadine in het ziekenhuis een patiënte die een zelfmoordpoging ondernomen heeft, en uit de gesprekken die Nadine met haar voert blijkt dat ze een gedeeld verleden hebben. De vrouw probeerde met haar daad te ontkomen aan de greep van de charismatische cultleider van een sekte, waar Nadine in haar vroege jeugd ook enkele maanden heeft doorgebracht.

Wanneer de vrouw alsnog zelfmoord pleegt, voelt Nadine zich verantwoordelijk voor haar dood en doet ze verder onderzoek naar de sekte. Maar al snel wordt duidelijk dat de sekte ook interesse heeft in Nadine en haar dochter.

***

Dit is het derde boek van Chevy Stevens, binnenkort verschijnt haar vierde in vertaling. Ze heeft iets met psychiatrie me dunkt, in de vorige boeken maakte Stevens gebruik van een psychiater om haar verhaal verteld te krijgen, nu is deze zelf het hoofdpersonage.

De plot zit knap in elkaar en is intrigerend gebracht. Er zit wel wat actie in het verhaal maar toch moet het boek het hebben van de onderwerpen en de psychologische verwerking van de acteurs en hier voornamelijk van Nadine het hoofdpersonage. Het leven in een commune en hoe deze al vlug uitgroeit tot een sekte mét instemming van de leden heeft Stevens mooi beschreven. Hoe ze vooral kwetsbare personen aantrekt en ze ook nog kan weten te overtuigen om zelfs mensonterende handelingen te ondergaan. Als er dan al leden zijn die inzien dat het allemaal helemaal niet oké is, worden ze zodanig bedreigd en onder druk gezet dat het heel erg moeilijk is om weg te gaan. En zelfs als dit uiteindelijk lukt, worden ze niet helemaal losgelaten, ze vormen immers een bedreiging voor de commune.

Dit verhaal over een sekte heeft de auteur heel goed verwerkt in haar boek, met stukken en brokken komt het naar boven. Aan het einde komt ze dan ook nog eens verrassend uit de hoek.

Stevens heeft een goede en meeslepende manier van schrijven, ook op de momenten dat er geen actie is, wordt de lezer toch gepord om verder te lezen. Het is meestal boeiend en interessant alhoewel ze in sommige stukken wel eens in herhaling valt.

Ik zie alles is een goed boek met een origineel verhaal dat boeit en vlot leest.

Eerder: Vermist, Onwetend     

Uitgeverij: De bezige Bij (2013) - 380 blz.
Oorspronkelijke titel: Always Watching - Vertaling: Waldemar Noë

De zwemmer - Joakim Zander

De Zweedse Klara Walldéen is Europarlementariër in Brussel wanneer ze via haar ex-vriend inlichtingen krijgt over de marteling van krijgsgevangenen in Amerika. Vanaf dat moment worden ze beiden gezocht door CIA-agenten die een internationaal schandaal proberen te voorkomen en ze moeten vluchten voor hun leven. Maar ze worden ook opgemerkt door een Amerikaanse spion, die het stel om zijn eigen redenen gaat volgen.

*****

Spanning en actie zijn de ingrediënten van de debuutthriller van Joakim Zander. Hij werkte voor het Europees Parlement in Brussel en woont en werkt nu in Helsinki als advocaat. Hij kent dus als geen ander het reilen en zeilen in deze kringen.

Het verhaal begint in Damascus in het jaar 1980 en verspringt dan steeds afwisselend naar het heden, december 2013. Boven elk hoofdstuk telkens netjes een tijds- en plaatsaanduiding, dat is ferm gemakkelijk.

Het wordt al vlug duidelijk dat 'de zwemmer' het personage is dat we doorheen de tijd volgen vanaf Damascus. Deze stukken zijn anders geschreven zowel qua vorm als inhoudelijk. Met momenten was dit iets moeilijker te lezen, het bleef soms vaag en deed in een verloren moment zelfs bijna wat poëtisch aan. Maar gaandeweg kreeg je het wel ongeveer door en werd het interessant.

Maar het boek is vooral door het verhaal van Klara en Mahmoud heel erg spannend. Een jager en prooi verhaal leent zich daar buitengewoon goed voor. Maar er zijn ook nog andere personages die de spanning opdrijven. Daarbij komt nog dat je lang in het ongewisse blijft hoe het nu zit, wie zijn die achtervolgers precies, waarover gaat het en hoe passen al deze karakters in het verhaal. Daarbij kan ook gezegd worden dat zijn personages driedimensionaal zijn, ze hebben een zekere diepgang ook al primeert de actie in dit boek. Het zijn dus absoluut geen vage of platte figuren.

Joakim Zander heeft dit verhaal op een uitstekende wijze vorm gegeven met een strakke plot die ongenadig afstevent op een zinderende finale. Als debuut kan dit tellen.

Uitgeverij: De Bezige Bij (2014) - 395 blz.
Oorspronkelijke titel: Simmaren - Vertaling: Angélique de Kroon

Portret van een spion - Daniel Silva

Wanneer kunstrestaurateur en spion Gabriel Allon en zijn vrouw Chiara voor een romantisch weekendje naar Londen vertrekken, wordt de vreugde al snel verstoord door het nieuws over twee bomaanslagen in Parijs en Kopenhagen. Dan merkt Gabriel in Covent Garden een man op die alle kenmerken vertoont van een zelfmoordterrorist, maar voordat hij in actie kan komen wordt hij omvergeblazen door een explosie.

Gabriel komt op het spoor van het meesterbrein achter de aanslagen en die blijkt nog heel wat in petto te hebben...

***

Daniel Silva is met Portret van een spion niet aan zijn proefstuk toe. Hij debuteerde in 1996 reeds met The Unlikely Spy en na zijn derde thriller begon hij in 2000 aan de Gabriel Allon serie waarin ondertussen reeds 14 boeken verschenen zijn. Zijn eerste drie thrillers verschenen respectievelijk reeds in 1997, 1998 en 2000 in Nederlandse vertaling en in 2001 en 2010 nummer 1 en 8 uit de serie Gabriel Allon. Maar nu dit jaar verschenen nummer 11 en 12 reeds en 13 staat voor volgend jaar gepland. Het Nederlandstalige publiek weet Daniel Silva te waarderen.

Daniel Silva heeft het leven van een spion goed beschreven. Er moet met zóveel rekening gehouden worden om nog maar te zwijgen over het feit dat het een zeer gevaarlijk beroep is tegenover de vijand maar ook in eigen gelederen is het niet altijd gemakkelijk. Het is ook niet altijd even avontuurlijk, een groot deel van de werktijd gaat op in onderzoek en dat is gerust saai te noemen.

Dit is duidelijk te lezen in dit boek. Redelijk in het begin is er al actie, de zelfmoordactie waarvan Gabriel getuige is. En zo komen er nog verschillende momenten dat er actie is met nagelbijtende spanning. Maar dan zijn er ook momenten dat het boek saai is. Zelfs de vertelstijl is dan alsof je een krant aan het lezen bent, het is bijna een opsomming van feiten en gebeurtenissen. Dit komt alleszins raar over bij de lezer.

Een tweespalt dus, de ene moment vind je het een heel erg goed en spannend boek maar de volgende moment heb je zin om het dicht te slaan. De titel is daarmee een heel erg goede beschrijving van het boek als je dit zo kan noemen. Het is letterlijk een heel erg goed 'portret van een spion', verveling of beter gezegd saaiheid én spannende en gevaarlijke actie.

In een nawoord verklaart de auteur wat fictie is in het boek. Maar het moge duidelijk zijn dat de plot gestoeld is op ware feiten, de auteur heeft zorgvuldig onderzoek gedaan en dit verwerkt in zijn boek. Niet alleen over het leven van een spion maar ook over bijvoorbeeld de restauratie van schilderwerken en andere kleinere details die in dit boek aan bod komen.

Uitgeverij: Meulenhoff (2014) - 344 blz.
Oorspronkelijke titel: Portrait Of A Spy - Vertaling: Anne Jongeling

En ze was - Alison Gaylin

Brenna Spector heeft een zeldzame neurologische afwijking waardoor ze geen enkel detail van haar leven kan vergeten: beelden, geluiden, smaken, geuren. Het begon in haar kindertijd, toen haar oudere zus in een vreemde auto stapte en nooit meer werd teruggezien, en het is van onschatbare waarde bij haar speurwerk naar vermiste personen. Maar het heeft niet geholpen bij de zoektocht naar haar zus - en evenmin bij de vermissing van de zesjarige Iris Neff, spoorloos na een barbecue in een rustig forensendorp. Als elf jaar later weer een inwoonster verdwijnt, ontdekt Brenna verbanden tussen deze vermiste vrouw, het verdwenen meisje... en haarzelf.

****

De Amerikaanse Alison Gaylin is journaliste, ze studeerde af aan de Northwestern en Columbia University's Graduate School of Journalism. In 2005 verscheen haar eerste boek Hide Your Eyes en ze sleepte hiermee een nominatie in de wacht voor de Edgar Award for Best First Novel. Sindsdien schreef ze verscheidene thrillers die ondertussen al in verschillende landen in vertaling verschenen, in het Nederlands tot nog toe drie. En ze was is de eerste Brennan Spector thriller, de tweede (Into the Dark) en de derde (Stay with me) zijn ook reeds verschenen maar nog niet vertaald in het Nederlands.

Dit boek was een aangename verrassing. Zowel inhoudelijk als de merkwaardige invalshoek van het hoofdpersonage. In haar nawoord belicht ze even hyperthymesia, de aandoening waaronder Brenna gebukt gaat. In het kader van het verhaal is dit een manier om stukjes verhaal te vertellen die nodig zijn op dat moment. Brenna profiteert er natuurlijk ook van in haar job als privédetective. Verder is het eerder een vloek dan een zegen, begrijpelijk uiteraard. Soms had ik wel het gevoel dat er te pas en te onpas herinneringen naar boven kwamen. Het stoorde soms en het brak het verhaal. Langs de andere kant zal dit ook wel zo zijn in een leven met deze aandoening. En daarmee werd duidelijk hoe het vaak een vloek is.

Het is wel goed bij de les blijven, er worden zovele personages geïntroduceerd dat het niet altijd even simpel is om er nog wijs uit te geraken. Maar het waren wel interessante personages, Gaylin heeft ze zeer menselijk en realistisch neergezet.

De plot was zeer vaak verrassend en op tijd en stond toverde ze de nodige wendingen uit haar hoed. Een origineel boek. Ook het einde was zeer onverwacht, alhoewel je toch met een ei blijft zitten. De korte inhoud op de omslag verteld dat de zus van Brenna jaren geleden verdwenen is. Ook in het boek is dit een vast weerkerend thema in Brenna's gedachten. De verwachtingen die je hieromtrent krijgt, worden echter niet ingelost. Maar aangezien er nog twee Brenna Spector boeken verschenen zijn, is dit misschien wel iets dat in deze boeken meer aan de orde is.

Alison Gaylin heeft met En ze was een zeer originele en verrassende thriller geschreven. Ze weet de lezer aan haar boek gekluisterd te houden. Dit boek doet alleszins uitkijken naar haar andere boeken.

Uitgeverij: Meulenhoff (2014) - 334 blz.
Oorspronkelijke titel: And She Was (2012) - Vertaling: Martin Jansen in de Wal

De moord op mijn vader - Carina Bergfeldt

Twee bevroren voeten steken uit boven het ijs van het Simsjönmeer. Ze zijn van Elisabeth Hjort, een jonge moeder die al enkele tijd spoorloos verdwenen was. Alle aanwijzingen wijzen in de richting van een geweldsdelict. Voor rechercheur Anna Eiler roept de mysterieuze moord onplezierige herinneringen op aan het verleden en voor de journalisten van de lokale krant vormt de zaak een welkome afleiding van de januaristilte. Verslaggevers Julia Almliden en Ing-Marie Andersson duiken beiden in het dossier en raken steeds meer betrokken bij de opmerkelijke geschiedenis van Elisabeth Hjort. Op hetzelfde moment wordt er elders in de stad met de grootste nauwkeurigheid gewerkt aan het plannen van de perfecte moord. De moordenaar in spe put inspiratie uit de tv-serie Dexter...

****

Dit debuut is speciaal. Ten eerste wordt er een onderzoek gevoerd naar de zaak van de jonge moeder die na twee maanden gevonden wordt in het bevroren meer. In deze zaak zijn het echter de journalisten die op onderzoek gaan, weliswaar naast de rechercheur die haar eigen onderzoek voert maar dat onderzoek gaat voor geen meter vooruit. Dat van de journalisten wel.

Het tweede speciale is het tweede verhaal. We volgen hier een toekomstige moordenares. Zo begint het boek ook, het is zelfs het hoofdverhaal. De moordenares is op zoek hoe ze iemand kan vermoorden zonder ervoor gepakt te worden en zonder dat het zelfs maar de schijn van moord heeft. Haar bevindingen noteert ze in haar 'muffinschrift'. De auteur vertelt in dit deel het verhaal van dit personage, hoe zij in haar jeugd psychisch mishandeld wordt door haar vader, samen met haar broers en halfbroers. Haar moeder en stiefmoeders worden dan ook nog eens lichamelijk mishandeld. Het wordt hiermee geen vrijblijvend misdaadverhaal. 

Tijdens het lezen voel je onmiddellijk dat er een relatie is tussen de twee verhaallijnen. Maar wat en wie, daar heb je het raden naar alhoewel je verdenkingen hebt. Uiteindelijk blijkt het toch nog een verrassing, bij de twee verhalen. Het einde is knap gebracht.

Hoe de moordenares haar moord voorbereid, is prachtig om te volgen. Het is eens iets anders in vergelijking met de klassieke opbouw van een normaal moordverhaal, waar de moord wordt gepleegd en dan de dader moet worden gezocht en/of het waarom van de moord(en), alhoewel dit hier ook in zit.

Ik ben onder de indruk van dit debuut. Het las heel erg vlot, het was boeiend en origineel. De auteur heeft ook interessante personages neergezet en zeer levensecht. Carina Bergfeldt is zelf journaliste bij de grootste dagblad Aftonbladet van Zweden, ze weet dus uit de eerste hand hoe het voor journalisten in zijn werk gaat. Bergfeldt is een schrijfster om te onthouden. 

Uitgeverij: A.W. Bruna (2014) - 424 blz.
Oorspronkelijke titel: Fadersmord - Vertaling: Corry van Bree

Moordkuil - Arnaldur Indridason

Op een bouwplaats in Reykjavik worden de resten van een lijk opgegraven dat daar al tientallen jaren geleden begraven moet zijn. Het is aan rechercheur Erlendur en zijn collega's om uit te zoeken wat er is gebeurd. Daarvoor moeten zij mensen zien terug te vinden die vroeger in de betreffende buurt hebben gewoond. Gaandeweg komen er diverse onprettige feiten bovendrijven, waardoor het verhaal achter het gevonden skelet steeds gruwelijker wordt.

Terwijl Erlendur worstelt met het verleden, vecht zijn dochter Eva Lind op de intensive care voor haar leven.

****

De IJslandse schrijver Arnaldur Indriðason publiceerde reeds in 1997 zijn eerste boek maar pas in 2003 verscheen Noorderveen, zijn derde Erlendur thriller in vertaling en in 2004 deze Moordkuil. Voor beide boeken ontving hij de Glazen Sleutel, de prijs voor de beste Scandinavische misdaadroman. Hij was niet weg te denken uit de IJslandse bestsellerslijsten maar ook in het buitenland oogst hij heel veel waardering, zijn boeken zijn in 26 landen uitgegeven.

Om dit boek nu als thriller of misdaadverhaal te bestempelen is een brug te ver. Er is inderdaad een misdaad gepleegd, in het verre verleden en rechercheur Erlendur en zijn team proberen zicht te krijgen op deze misdaad. Langzaam maar zeker sporen ze mensen van toen op om zo te achterhalen wat er precies gebeurd is. Maar dit is in dit boek slechts een middel om een verhaal te vertellen, over mensen, hun gevoelens en zorgen. Ook over Erlendur zelf wordt één en ander verteld en dit via zijn eigen verhalen aan het bed van zijn dochter die in een diepe coma is beland, na jarenlang drugsgebruik en een zwangerschap die fataal is afgelopen voor de baby.

Daarnaast is er nog een verhaal, over een gezin dat te lijden heeft onder huiselijk geweld. De auteur brengt dit zo goed, je leeft heel erg mee met dit gezin, wat de moeder en haar drie kinderen te verduren krijgen daar zijn geen woorden voor. De fysieke geweldplegingen zijn hemeltergend maar de psychische gevolgen zijn zo mogelijk nog veel erger. Dat moge wel duidelijk zijn na het lezen van dit boek, de 'moord op een ziel' zoals één van de personages zegt.

Arnaldur Indriðason legt met dit boek duidelijk een zeer grote maatschappelijke betrokkenheid aan de dag. Hij was trouwens journalist in zijn jonge jaren, dit zal zeker meegespeeld hebben.

Moordkuil is geen spannend boek alhoewel het wel zo gepresenteerd wordt. Het misdaadverhaal, als je daar al van mag spreken, verdwijnt naar de achtergrond. Toch is het een heel erg goed boek. De auteur heeft zijn karakters met een groot inlevingsvermogen heel mooi neergezet. En de lezer krijgt enkele maatschappelijke problemen aangereikt om over na te denken. Het boek leest als een trein én is boeiend.

Uitgeverij: Signature (2004) - 251 blz.
Oorspronkelijke titel: Grafarþögn - Vertaling: Paula Vermeyden

Schijndood - Peter James

Voor LA filmproducer Larry Brooker is dit de film die hem het fortuin moet gaan brengen waar hij zo lang op heeft gewacht... Voor rockster Gaia, die ernaar snakt om ook serieus genomen te worden als actrice, is dit de rol die haar wellicht een felbegeerde Oscarnominatie kan opleveren... Voor Brighton is de publiciteit die een grote Hollywoodfilm met zich meebrengt, onbetaalbaar. Voor inspecteur Roy Grace is het een nachtmerrie die zich voor zijn ogen voltrekt. Een obsessieve stalker heeft het op Gaia gemunt. Enkele dagen voordat ze vanuit haar huis in Bel Air zou vertrekken naar Brighton wordt er een aanslag op haar leven verijdeld. Roy Grace is gewaarschuwd dat de stalker wellicht nu in Brighton is, wachtend, wachtend en plannend...

***

Peter James heeft met Schijndood niet zijn beste werk afgeleverd en toch was het een plezier om te lezen.

Er zijn enkele minpuntjes te bespeuren in dit boek. Zo komen er enkele ongerijmdheden in voor, de auteur is precies wat onnauwkeurig geworden, dat hij één en soms twee boeken per jaar schrijft zou daar voor iets kunnen tussen zitten. Hij beschreef ook zaken die hij al eens geschreven had, hij viel dus soms in herhaling. Dit boek doet daarnaast dan ook nog zeer Amerikaans aan, hij is tenslotte toch een Brit. Dit zijn echter details en ze zijn zeker niet storend.

Wat me echter wel een beetje begon te ergeren, was dat de persoonlijke problemen van Roy en dan met name zijn 10 jaar geleden verdwenen vrouw Sandy, te pas en te onpas ter sprake komt. Dit is nu al het achtste Roy Grace boek en telkens opnieuw wordt dit feit herhaald. Waarschijnlijk om zijn karakter persoonlijke invulling te geven. Het begint echter te vervelen dit telkens terug te moeten lezen.

Peter James introduceert nogal veel personages en afwisselend komen ze telkens opnieuw aan bod. Niet altijd even gemakkelijk om ze uit elkaar te houden, je moet goed bij de les blijven om te weten wie wie ook al weer was.

Maar verder was dit wel een boek dat heel erg vlot las. Alhoewel niet helemaal origineel, het script was wel goed. En de auteur heeft het verhaal op een humorvolle manier gebracht, dat maakt toch een en ander goed.

Eerder: Op sterven na dood, Ten dode opgeschreven, Doodskus, Dodemansrit, Perfectie  

Uitgeverij: De Fontein (2013) - 396 blz.
Oorspronkelijke titel: Not Dead Yet - Vertaling: Lia Belt

Springvloed - Cilla & Rolf Börjlind

Een dagje naar het strand wordt nooit meer hetzelfde...
1987. Op het strand van Nordkoster wordt bij volle maan een gruwelijke moord gepleegd op een jonge vrouw. Rechercheur Tom Stilton heeft amper aanknopingspunten.
Niet alleen is de identiteit van het slachtoffer onbekend, ook lijkt er geen motief te zijn en is er geen spoor van de dader. Uiteindelijk blijft de zaak onopgelost. Stilton is er zo door aangedaan dat hij volledig instort.
Drieëntwintig jaar later schrikt een reeks brute moorden op daklozen de inwoners van Stockholm op. De slachtoffers worden zodanig mishandeld dat ze aan hun verwondingen overlijden. De aanvallen worden gefilmd en de beelden worden op YouTube geplaatst.
Olivia Rönning zit in haar tweede jaar van de politieopleiding, een studiekeuze die wellicht geïnspireerd is door haar vader, wijlen inspecteur Arne Rönning.
Voor haar studie moet Olivia een onopgeloste zaak bestuderen uit de politiearchieven. ze kiest de strandmoord van 1987, begint te graven en zit algauw tot haar nek in de zaak. Maar om verder te komen, moet ze Tom Stilton vinden. Die lijkt echter van de aardbodem verdwenen...

****

Dit Zweedse schrijversduo is na een indrukwekkende carrière in het schrijven van scenario's voor films en series begonnen aan een boekenreeks die gepresenteerd wordt als een Rönning & Stilton-thriller. Ze weten natuurlijk hoe ze een verhaal moeten opbouwen en dit doen ze hier met verve.

De auteurs hebben interessante en boeiende karakters in hun verhaal gestoken. De twee hoofdpersonages hebben ze uitgediept of toch alleszins een begin gemaakt hiermee, in de volgende boeken komen we ze immers nog tegen. Olivia Rönning is nog maar een studente maar ze treedt hier op als een volwaardig politieagente. Op Tom Stilton is het even wachten in dit eerste boek. Heel speciaal is de manier waarop hij geïntroduceerd wordt, dat verwacht je niet dadelijk van een inspecteur.

De opbouw van het verhaal is heel erg knap gedaan. Er spelen verschillende zaken en dat zorgt voor afwisseling in het verhaal. En dan is het ook nog eens spannend.

Springvloed is een heel mooie debuutthriller. De vlotte manier van schrijven, een originele introductie van de hoofdpersonages en de mooi geconstrueerde plot met onverwachte wendingen maken dat het leesplezier zeer hoog ligt. Dat wordt uitkijken naar de volgende boeken in de reeks, hun tweede ligt trouwens al in de winkelrekken en volgend jaar wordt hun derde vertaald.

Uitgeverij: A.W. Bruna (2013) - 376 blz.
Oorspronkelijke titel: Springfloden
Vertaling: Corry van Bree

Snuff - Bronja Hoffschlag

"Het is pas voorbij als de regisseur cut zegt!"

Het verschil tussen fictie en realiteit was voor schrijver Sixten Jinks (28) altijd heel duidelijk, maar één verkeerde keuze maakt daar voorgoed een einde aan. Hij wordt gedrogeerd, ontvoerd en samen met studente Elin (20) opgesloten in een ondergrondse ruimte met camera's. Gaandeweg belanden ze in een steeds grotere nachtmerrie, die Sixten wel erg bekend voorkomt.

Wie is de schrijver?

Wie is de regisseur?

En als het einde nog niet op papier staat, wie bepaalt dan de afloop?

***

Snuff is wel een heel erg dun boekje. Maar een heel speciaal, en dan bedoel ik met een speciale plot. Het is een gelaagd verhaal, niet alleen voor het hoofdpersonage is het niet helemaal duidelijk wat nu fictie en realiteit is, ook de lezer wordt hierin meegezogen. Aan het einde mogen de hersenradars van de lezer werken en stel je jezelf de vraag of je het boekje wel begrepen hebt.

Het is heel anders dan haar vorige boek De dode kamer, spannender ook. Het boek is zeker een aanrader, het leest vlot, intrigeert én is zeer verrassend. Bronja Hoffschlag maakt indruk als auteur.

Eerder: De dode kamer    

Uitgeverij: Agemo (2014) - 119 blz.

Dood in december - Jo Claes

Op een ijskoude ochtend in december spoelt het naakte lijk van een jonge vrouw aan op de oever van de Dijle. Zodra Thomas Berg, hoofdinspecteur bij de politie van Leuven, ter plaatse komt, stelt hij tot zijn schrik vast dat hij het slachtoffer de avond voordien heeft ontmoet op de receptie van een tentoonstelling.

Samen met zijn team probeert Berg te achterhalen wie de brutale moord op zijn geweten heeft en wat de betekenis is van het vreemde voorwerp dat in het lichaam van het slachtoffer wordt aangetroffen. Gaat het om een seksuele moord? Of heeft de dood van de jonge vrouw iets te maken met een mysterieuze, 15de-eeuwse incunabel die al wekenlang de gemoederen in Leuven verhit?

Berg raakt ongewild verstrikt in een web van intriges die het uiterste vergen van zijn beoordelingsvermogen. Tot overmaat van ramp gebeurt er tijdens oudejaarsnacht iets wat het hele voorafgaande onderzoek op losse schroeven zet.

***

Vanaf 1985 schreef Jo Claes reeds verhalen en romans, maar in 2008 begon hij met een reeks misdaadromans rond het personage Thomas Berg. Sindsdien brengt hij jaarlijks een boek uit in deze serie. De locatie is Leuven, de stad waar hij woont en werkt. Op al zijn covers staat trouwens een kunstwerk dat ergens in deze universiteitsstad te bewonderen is.

Zoals in al zijn boeken heeft hij er ook nu historische en mythische elementen in verwerkt. Ditmaal is de legende van het Fiere Margrietje de rode draad. Haar standbeeld dat zich op de kruising van de Muntstraat en de Tiensestraat situeert, staat op de cover van Dood in december. Het is eigenlijk een liggend standbeeld, drijvend boven water, de legende indachtig. Nu ken ik gelijk het verhaal achter dit beeld, een stukje erfenis van Leuven dat me onbekend was.

Dood in december is een goed geconstrueerd boek, de lezer kan helemaal meedenken of mee puzzelen hoe de misdaad in elkaar zit, wie, waarom en hoe. En het is niet simpel, het vergt wat denkwerk. Temeer omdat er telkens andere theorieën worden aangedragen.

Het enige nadeel, of liever minpuntje van dit boek is dat de auteur er voor gekozen heeft om het verhaal helemaal chronologisch te vertellen. Daardoor gaan de eigenlijke gebeurtenissen pas later in het boek van start en dat is niet zo goed voor de spanningsboog. Maar het leest uiteraard wel gemakkelijker, je denkwerk kan zich helemaal concentreren op wie het nu gedaan heeft.

Jo Claes schrijft heel toegankelijke en tegelijk intelligente boeken, realistisch en menselijk, het is een plezier om ze te lezen. En de plot van Dood in december is heel erg goed. 

Eerder: Het oog van de naald, De zaak Torfs, De blinde vlek      

Uitgeverij: Houtekiet (2010) - 411 blz.

7 dagen - Deon Meyer

'Ik zal elke dag een politieman neerschieten totdat jullie de moordenaar van Hanneke Sloet hebben gearresteerd.' Kort nadat de SAPS, de South African Police Services deze dreigmail heeft ontvangen, wordt een politieman door een sluipschutter neergeschoten. Bennie Griessel krijgt ogenblikkelijk de opdracht de zaak-Sloet te heropenen.

Hanneke Sloet, een ambitieuze advocate, is veertig dagen daarvoor in haar luxe appartement vermoord met een mes. De zaak is op een dood spoor beland en er zijn vrijwel geen aanwijzingen, afgezien van enkele naaktfoto's van Sloet die bij haar thuis worden gevonden. Terwijl zijn superieuren hem op zijn nek zitten, de pers zich boven op de zaak stort en de sluipschutter elke dag weer een slachtoffer maakt, neemt voor Bennie de druk steeds meer toe.

Samen met zijn partner Mbali Kaleni gaat hij op zoek naar wat de schutter en Hanneke Sloet met elkaar verbindt. Het wordt een helse zoektocht die zeven lange dagen zal duren...

 ****

De Zuid-Afrikaanse Deon Meyer heeft ditmaal een politieroman geschreven, dit is eens wat anders als een actiethriller. Hij houdt van afwisseling.

Griessel moet deze keer een moord oplossen en een sluipschutter opsporen. En wat is dan de link tussen beide? Hij krijgt het druk. En daarnaast heeft hij nog wat persoonlijke problemen. Heel wat afwisseling dus ook in het boek zelf.

Het is boeiend om te zien hoe deze zaken worden aangepakt door Griessel, Mbali en de rest van het team. De zoektocht naar de moordenaar van Hanneke Sloet werd door een ander bureau gevoerd en zat vast maar werd nieuw leven in geblazen door de dreigementen van een sluipschutter. En hoe begin je hier dan aan? Knap hoe dit onderzoek daarna gevoerd wordt. Het is niet spannend, zo goed als geen actie en toch word je geprikkeld om snel verder te lezen. Hoe gaan ze dit in hemelsnaam oplossen. Heel erg knap.

Tussendoor zijn er dan nog wat persoonlijke problemen die de kop opsteken, het maakt het boek realistisch en menselijk, rustpunten in het verhaal ook.

7 dagen is op zijn manier een spannend boek en heeft een knap geconstrueerde en verrassende plot. Deon Meyer verdient zijn plaats in de top van de thrillerwereld.

Eerder: Duivelspiek, 13 uur  

Uitgeverij: A.W. Bruna (2013) - 370 blz.
Oorspronkelijke titel: 7 dae - Vertaling: Karina van Santen en Martine Vosmaer

Inferno - Dan Brown

Robert Langdon, hoogleraar kunstgeschiedenis en symboliek, wordt op een nacht wakker in een ziekenhuis in Florence zonder te weten hoe hij daar is beland. Geholpen door een stoïcijnse jonge vrouw, Sienna Brooks, vlucht Langdon en raakt hij verzeild in een duizelingwekkend avontuur. Langdon ontdekt dat hij in het bezit is van een reeks verontrustende codes, gecreëerd door een briljante wetenschapper een genie dat geobsedeerd is door het einde van de wereld en het duistere meesterwerk Inferno van Dante Alighieri.

***

Dan Brown is met Inferno aan zijn zesde boek toe en het vierde met Robert Langdon in de hoofdrol. Hij werd wereld beroemd met zijn boek De Da Vinci Code dat echter reeds zijn vierde boek is en de tweede met Robert Langdon. Ondertussen zijn twee boeken uit zijn oeuvre verfilmd: The Da Vinci Code en Angels and Demons (Het Bernini Mysterie), beiden met Tom Hanks als de sympathieke hoogleraar.

Inferno maakt volop gebruik van het succes recept van Browns vorige boeken, actie, achtervolgingen en spectaculaire ontsnappingen, geschiedkundige feiten, codes die moeten gekraakt worden, historische boeken, kunstvoorwerpen, architectuur en toeristische beschrijvingen. Je spijkert er je (kunst)historische en toeristische kennis zeer zeker mee bij. De toeristische trekpleisters die hij gebruikt in zijn boek zijn zo realistisch beschreven dat je bijna gedwongen wordt om af en toe deze toch eens te googelen en bij gelegenheid deze misschien zelf eens ter plaatse te gaan bewonderen.

Het verhaal moet het verder toch echt wel hebben van de actie. Daar is zeker geen tekort aan en ook helemaal niks mee mis. Voor diepgang moet je hier echter niet zijn. Het verhaal schoot uiteindelijk tekort, er is zoveel misleiding dat het bijna trucjes leken om de lezer toch maar in het verhaal te houden om aan het einde alsnog verweesd achter te blijven. Brown maakt ook gebruik van wel heel veel toevalligheden, bijvoorbeeld om aan achtervolgers op het laatste nippertje te ontsnappen daar waar het onmogelijk lijkt, het oogt in ieder geval zéér Amerikaans. Het zou zó een script voor een film kunnen zijn.

Voor de fans van Dan Brown is dit boek zeker een aanrader. Het is goed geconstrueerd en zeer vlot geschreven, je hoeft je geen moment te vervelen. Maar veel meer moet je er ook niet van verwachten.

Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff (2013) - 478 blz.
Oorspronkelijke titel: Inferno - Vertaling: Marion Drolsbach, Erica Feberwee en Yolande Ligterink

Verlangen - Chelsea Cain

Gretchen Lowell is beeldschoon, briljant en ... een seriemoordenaar. Een klassieke femme fatale in de letterlijke zin van het woord.

Gretchen, de aartsvijand en ex-geliefde van rechercheur Archie Sheridan, heeft iets speciaals gepland voor diens verjaardag. Ze slaat toe tijdens Halloween, wanneer veel mensen verkleed gaan als de moordlustige Gretchen en alleen Archie de echte Beautykiller herkent. Archie weet dat hij zich maar beter aan haar spel kan overgeven, maar Gretchen is gruwelijker en onvoorspelbaarder dan Archie ooit heeft kunnen bedenken.

***

Chelsea Cain is met Verlangen aan haar zesde Gretchen en Archie thriller toe. Archie is de rechercheur en Gretchen de seriemoordenaar. Een serie waarin dezelfde moordenares steeds terugkomt, komen we niet vaak tegen. Ze speelt niet altijd een even grote rol maar in deze thriller komt ze volop aan bod.

Dit boek doet een beetje rommelig aan, toch zeker het eerste deel, alhoewel je dit gevoel ook naar het einde toe niet helemaal kwijt raakt. Alles heeft wel met elkaar te maken en toch lijkt het op een samenraapsel van verhalen, personages en gebeurtenissen. Het is dat de rode draad, het eigenlijke verhaal, niet op de voorgrond staat. Voor een stuk is het personage van Gretchen hier voor verantwoordelijk. Ze begint toch wel wat passé aan te voelen, na zes thrillers heeft de lezer het toch wel gehad met haar. Het vertraagt het verhaal, in het begin dan toch.

Want het moet gezegd dat Cain er halverwege toch serieus de vaart in heeft gekregen. Het wordt spannend, heel erg spannend zelfs. Het begint zelfs op een echte actiethriller te lijken. En daarbij weet ze haar lezers nog te verrassen ook.

Haar schrijfstijl is nog altijd heel erg goed, vlot, het leest goed en wat bovenal opvalt, is dat ze ook nog met humor schrijft. Ze heeft absoluut schrijverstalent.

Verlangen is een goed boek en zijn drie sterren zeker waard. Met meer samenhang en een vlotter eerste deel had er een vierde ster in gezeten. Cain heeft mooie personages maar een beetje verandering zou absoluut geen kwaad kunnen. 

Eerder: Hartzeer, Hartendief, Genadeloos, Zondvloed, Wraak  

Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff (2014) - 394 blz.
Oorspronkelijke titel: Let Me Go - Vertaling: Mariëtte van Gelder