Na een verdacht sterfgeval bezoekt literatuurliefhebber en inspecteur Dejan Lukic de Papyrus Boekhandel. Hij ontmoet de aantrekkelijke eigenaresse, Vera Gavrilovic, en ontdekt na een tweede verdachte dood wat de slachtoffers gemeen hadden: allen lazen vlak voor hun dood een ongrijpbaar werk, Het laatste boek.
Hanteert een literaire moordenaar de methode uit De naam van de roos? In een race tegen de klok moet Lukic het geheim van Het laatste boek ontdekken en achterhalen waarom hij steeds sterker het gevoel krijgt dat hij dit alles al eens gelezen heeft.
***
Zoran Zivkovic is een Servisch schrijver, geboren en getogen in Belgrado en academicus in de Literatuur. En dit zal je geweten hebben.
Dat de schrijver een grote voorliefde heeft voor boeken, boekenkasten en boekhandels is duidelijk in dit boek, ze spelen een allesoverheersende rol. De naam van de roos van Umberto Eco wordt dikwijls genoemd, ik kreeg al spijt dat ik dit boek nooit gelezen heb, wel ooit de film gezien. Regelmatig sneed de auteur ook het onderwerp aan of een bepaald boek literatuur of lectuur is. Ik veronderstel dat dit een persoonlijke visie is, een alom geprezen boek met literatuurprijzen kan mij vaak niet bekoren terwijl anderen het de hemel in prijzen.
Het laatste boek is een redelijk dun boekje, het is ook een rustig boek, geen uitspattingen van actie of geweld, op een enkele scène na. Het klinkt eerder filosofisch, mysterieus en apocalyptisch, sprookjesachtig soms, de auteur is trouwens schrijver van een lijvige Science Fiction encyclopedie. Het bovennatuurlijke en onverklaarbare neemt een prominente plaats in.
De namen van de personages vond ik nogal verwarrend, Petronijevic, Dimitrijevic, en vooral de juffrouwen Bogdanovic en Gavrilovic kon ik niet goed uiteen houden, zulke namen zijn we hier niet echt gewoon.
In het boek kwam het onderzoek neer op inspecteur Lukic, maar ineens verscheen daar de geheime dienst die blijkbaar zijn eigen agenda had. Ook dit is niet echt Westers en kwam vreemd over. Maar het is dan ook geen Westers schrijver, het zal er daar wel anders aan toe gaan als hier.
Het is een tof boekje om te lezen, Zivkovic heeft een gezapige manier van vertellen en schrijven. Het is een ongewoon boek, niet spannend maar zeer intrigerend. Een aanrader.
Uitgeverij: De Vliegende Hollander (2010) - 223 blz.
Oorspronkelijke titel: Poslednja Knjiga - Vertaling: Reina Dokter
Geen opmerkingen:
Een reactie posten