Thriller.
Op de achterflap: "Haar man was een crimineel. Om haar gezin te beschermen moet zij er ook één worden.
Als dochter van een Amsterdamse penozebaas kent ze het milieu als geen ander, maar voor haar kinderen wil ze een andere toekomst. Wanneer Carmen van Walraven-de Rue erachter komt dat haar man een groter aandeel in de misdaad heeft dan ze aan zichzelf durfde toe te geven, dwingt ze hem met de onderwereld te breken. Op het moment dat haar leven zich ten goede lijkt te keren wordt haar man voor de ogen van hun jongste zoon geliquideerd."
Korthuis is scenarioschrijver en regisseur en Penoza is zijn debuutroman die gebaseerd is op de gelijknamige KRO-televisieserie. Het moge duidelijk zijn na het lezen van dit boek. Daarmee wil ik niet zeggen dat het slecht is, het leest vlot en je bent absoluut genoopt om verder te lezen. Maar er staat geen letter teveel, het verhaal is zeer strak, geen uitweidingen of uitstapjes. Dat heeft natuurlijk enige nadelen en zeker voor een doorgewinterd thriller lezer.
De verschillende personages worden niet uitgediept en blijven wat aan de oppervlakte sudderen. Je moet goed bij de les blijven om de juiste verhoudingen en relaties te kunnen onderscheiden, het komt warrig over juist omdat het zo beknopt geschreven is. Je inleven in het verhaal lukt daardoor ook al niet, zoiets als in het rijmpje 'Ik stond erbij en ik keek ernaar'.
Het verhaal zelf was niettemin boeiend, niet dat je je onmiddellijk betrokken voelt. Het is een niet alledaagse wereld voor het gros van de bevolking, maar hij is er wel en misschien wel dichterbij dan we zouden denken.
Een goed boek dus maar alleen een aanrader voor de gelegenheidslezer. Het is ook niet geweldig dik, eerder kort eigenlijk en is dus uit in no-time.
Uitg. Ambo|Anthos (2010) - 310 blz.
Thriller.
Op de achterflap: "Wanneer het lichaam van een jonge vrouw wordt gevonden, doet de politie een opzienbarende bijkomstige ontdekking: onder het naakte lijk liggen twee vrouwelijke skeletten. Bovendien vertonen de botten sporen van dezelfde zware en langdurige mishandeling als het lichaam van het laatste slachtoffer. Voor inspecteur Patrik Hedström is het duidelijk: de moorden houden met elkaar verband. Maar hoe? Wie zijn de vrouwen en vooral: wie is de dader? Tijdens het onderzoek ontdekt Patrik, geholpen door zijn hoogzwangere vrouw Erica, steeds meer stukjes van de gruwelijke puzzel..."
Men tweede Läckberg en het was zeer oké, alhoewel er toch nog een beetje werk aan de winkel is.
Ik ontdek niet vlug hoe de vork in de steel zit in een boek maar nu had ik 'm toch wel door. Er waren wel erg veel hints en een paar zeer duidelijke, toch voor de lezer, de inspecteur en zijn team beschikten over minder tips. Dat was toch wel een groot minpuntje aan dit boek.
Net zoals in IJsprinses bedient Läckberg zich nu ook van flashbacks en volgen we het relaas van haar mishandelde zus verder. En af en toe breekt ze het verhaal even met ludieke situatiebeschrijvingen als familieleden of 'vrienden' komen logeren bij de hoogzwangere Erica.
Het verhaal op zich zat wel goed in mekaar, op enkele kleine mankementjes of losse eindjes na. En ondanks dat je ongeveer weet hoe het zit, is het toch een heel spannend boek, met zekere regelmaat smijt Läckberg er een verrassende plotwending tussen.
Een zeer vlot en spannend boek dus, grappig bij momenten en ik ben zeer benieuwd naar de verdere lotgevallen van Erica en haar zus.
Uitg. Ambo|Anthos (2007) - 363 blz. | Oorspr. titel Predikanten - vertaling Elina van der Heijden en Wiveca Jongeneel
Roman.
Op de achterflap: "Sonia werkt als talenlector op een hogeschool en woont samen met Stijn. Ze rolt zonder veel problemen van de ene dag in de andere en voelt zich daar prima bij. Tot ze een internationaal project in de maag gesplitst krijgt dat niet alleen haar job op de tocht zet, maar haar ook oog in oog brengt met Reiner, haar grote liefde van lang geleden."
Tine Bergen schreef eerder enkele jeugdboeken o.a. Gaijin en met Crème Brûlée zet ze haar eerste roman voor volwassenen neer. En ik moet zeggen dat ik weer ferm onder de indruk was.
Het boek wordt in de pers bestempeld als 'chicklit', eigentijdse romantische fictie literatuur volgens wikipedia. Het is een zeer herkenbaar verhaal maar dus inderdaad meer voor jonge vrouwen. Of voor een lezer die toevallig een vergelijkbare ervaring heeft gehad ofwel in een gedumpte liefde ofwel als jonge leerkracht.
Maar ook al hoor je niet tot een van deze categorieën dan is het toch een zeer leesbaar boek. Je zou het boek alleen al omwille van haar taalvaardigheid ter hand kunnen nemen, het is werkelijk verfrissend om nog eens een boek te lezen dat zo goed geschreven is. Maar daarnaast brengt Tine het verhaal ook nog eens met zoveel flair en humor dat je gewoon blijft doorlezen ook al is het verhaal op zich niet geweldig of origineel.
Chicklit of niet, ik heb erg genoten van dit boek. Mooie cover ook trouwens!
Uitg. Linkeroever (2010) - 184 blz.
Roman verpakt als thriller.
Op de achterflap: "Ze was nooit van plan geweest iets met hem te beginnen. Ze had een prachtige man, twee schatten van kinderen, een veelbelovende carrière als schrijfster. Ze nam een risico. Een berekend risico. Een affaire van veertien dagen in het zuiden van Frankrijk was immers makkelijk toe te dekken. Vol overgave geniet ze. Is het peilloze verdriet om de dood van haar dochtertje een mogelijke verklaring?
Als ze terugkeren van vakantie blijkt dat meerdere mensen op de hoogte zijn van haar affaire. Zij zet alles op alles om haar relatie en haar gezin te redden. Maar een onbekende vijand heeft het op haar gemunt. Hij weet alles van haar en zij niets van hem. Het begin van een ongelijke strijd."
Ik ben helemaal niet onder de indruk van dit boek alhoewel ik het toch graag uitgelezen heb. Het verhaal deed me onmiddellijk denken aan Rendez-vous van Esther Verhoef maar dat is een rasechte literaire thriller van topniveau. Verleid me komt meer als een tandje te kort om dit niveau te kunnen benaderen.
Wat me een klein beetje stoorde was de druk, die was toch wel zeer groot, tenminste het ik-deel van Nanou. Met een kleinere druk had het boek heel wat minder pagina's kunnen hebben en ook wat professioneler ogen. Het schuin gedrukte ik-deel van Thomas las beter. Het was wel goed gevonden, twee verschillende opmaken, je moest niet nadenken wie nu ook al weer aan het woord was.
Het verhaal was niet slecht, maar toch wel heel eenvoudig, net zoals het taalgebruik overigens. En het was ook een tikje voorspelbaar. Het grootste deel van het verhaal las als een roman, in mijn ogen was het dat ook. Juist op het einde had het een beetje spannend kunnen zijn, maar het tempo lag zo laag gedurende heel het boek dat dit absoluut niet uit de verf kwam.
Psychologisch zat het boek naar mijn gevoel ook niet helemaal correct in mekaar, het kwam soms wat ongeloofwaardig over. En het werd ook nogal eens herhaald en te ver doorgedreven. De lezer begrijpt dingen ook wel zonder dat het allemaal voorgekauwd wordt.Het was absoluut geen straf om dit boek uit te lezen, het last echt wel vlot. Maar als thriller is het zeker geen aanrader, voor lezers van romans die een tikje mysterie kunnen verdragen wel. Daarom toch drie sterren.
Uitg. Manteau (2010) - 381 blz.
Thriller.
Op de achterflap: "Penn Cage had vroeger geen gemakkelijke baan. Als openbaar aanklager in Houston was hij verantwoordelijk voor meerdere ter dood veroordelingen. Maar dat was nog niets vergeleken bij wat hem nu te wachten staat.
Als burgemeester moet Penn zijn geboortestad Natchez proberen te redden uit de nietsontziende klauwen van de internationale gokmaffia. En hij staat er alleen voor, want iedereen om hem heen is al bezweken voor de verlokkingen van het snelle geld.
De maffiabazen deinzen nergens voor terug. Al snel vekeren niet alleen Penns eigen leven, maar ook de levens van zijn familie en zijn ex, van wie hij nog steeds houdt, in groot gevaar. Hij zal moeten kiezen, maar wat is de juiste keuze?"
Ik kan hier alleen maar men vorige besprekingen van Iles onderschrijven (Ontluistering, Doodsangst, Kwade opzet). Iles schrijft super spannende no nonsense thrillers. Je weet van in het begin wie de bad guys zijn en hoe het ongeveer in mekaar zit en toch slaagt de auteur erin om je aan het boek gekluisterd te houden. Met de regelmaat van een klok verrast het boek met allerlei plotwendingen en vele spannende actiescènes. Ditmaal zou ik op bepaalde momenten zelfs in het boek gedoken zijn om men verontwaardiging te spuien over al het onrecht en misbruik, het heeft me aangegrepen.
En ook al heeft het boek een held, Kelly, die begiftigd lijkt met bovenmenselijke krachten, het deed niets af aan het leesplezier. Greg Iles is top!
Uitg. Luitingh-Sijthoff (2010) - 590 blz. | Oorspr. titel The Devil's Punchbowl - vertaling Frank Lefevere
Thriller met een zeker roman gehalte.
Op de achterflap: "Voor Tracy Waterhouse, een overtuigde single, een geharde oud-rechercheur van de zedenpolitie in Leeds en tegenwoordig hoofd beveiliging van een winkelcentrum, zou het een gewone werkdag achter de monitoren worden - totdat ze een oude bekende van de politie tegenkomt. Kelly Cross, drugsverslaafde en prostituee, dendert haar territorium binnen en sleurt een verontrustend krijsend meisje mee. Razendsnel neemt Tracy een besluit dat haar leven voorgoed zal veranderen. Ze gaat naar huis als de kersverse, onzekere moeder van een kleuter.
Ondertussen is de ontgoochelde privédetective Jackson Brodie verwikkeld in een reddingsactie voor een hond die door zijn baas wordt mishandeld. Dit vormt een kleine afleiding van zijn werkelijke opdracht: de ware herkomst achterhalen van een meisje dat dertig jaar geleden onder duistere omstandigheden in Leeds blijkt te zijn geadopteerd."
Ik vond het vorige boek al speciaal, maar dit boek is fenomenaal. Gedurende het lezen wisselde mijn mening om de haverklap, is dit nu twee sterren waard of gewoonweg subliem? Ik ben er eigenlijk nog altijd niet helemaal uit, maar neig toch meer naar het sublieme.
Dit is het eerste boek dat ik lees van Atkinson, alhoewel vroeger mijn oog dikwijls is gevallen op haar boek Bladeren van licht (1997) maar ik heb het nooit meegenomen uit de bib. Iets heeft me altijd tegengehouden, nu zou ik niet weten wat.
In het begin had ik veel moeite met dit boek, ik heb zelfs even getwijfeld om het opzij te leggen. Het was echt een warboel dit verhaal, het beterde wel naar het einde toe. Heden en verleden wisselde regelmatig af, vele verschillende verhaallijnen en zelfs binnen één verhaallijn wisselde het perspectief, je moest echt wel zeer aandachtig lezen om bij te blijven. Ik had zelfs al een heel stuk gelezen over het tweede hoofdpersonage eer ik doorhad dat het de tweede hoofd verhaallijn was, en dat nog met even terug te blikken op de achterflap. En dan ging alles nog over zulke banale zaken dat het eerder op een situatieschets leek, een roman over het leven van alledag.
Maar dan werd het langzamerhand duidelijk, het was wel een thriller en het werd toch nog spannend. Alle ogenschijnlijk niet relevante hoofdstukken kregen hun plaats, of toch bijna allemaal. Want als ik er zo op terugkijk, zijn er toch enkele punten die niet opgehelderd worden en dat geeft toch een beetje een wrang gevoel aan het eind van de rit. Het boek is niet af, de lezer is niet helemaal voldaan. Toch wel een beetje spijtig.
Want verder is het een heel goed boek. Het is niet alle schrijvers gegeven om zo relativerend en humoristisch te schrijven als Atkinson (alleen de titel al en zeker de originele). Hoe verder ik in het boek kwam, hoe meer ik het ging appreciëren en ik zelfs af en toe dacht 'Wauw, wat een goed boek'.
Maar het is een schrijfster die je gewoon moet zijn, je moet haar leren lezen. Nu weet ik wat me te wachten staat als ik nog eens een boek van haar lees en dan zal ik het waarschijnlijk meer kunnen waarderen van in het begin en ervan genieten.
Uitg. Atlas (2010) - 398 blz. | Oorspr. titel Started Early, Took My Dog - vertaling Inge Kok
Psychologische roman en thriller.
Op de achterflap: "Elke dag na school en in de weekenden, wanneer zijn vriendjes voetbalplaatjes ruilen, gaat de twaalfjarige Steven graven. Hij heeft een doel, een belangrijk doel. Als hij de botten van zijn oom Billy vindt, die op elfjarige leeftijd is verdwenen, zal zijn familie eindelijk rust hebben. Waarschijnlijk is Billy om het leven gebracht door een seriemoordenaar die voor andere moorden vastzit. Steven is vastbesloten om de krakende kieren en stinkende wonden in zijn familie te dichten. Moedig schrijft hij de seriemoordenaar aan, zonder zijn identiteit kenbaar te maken.
Dan begint een kat-en-muisspel tussen een wanhopige jongen en een verveelde kindermoordenaar. Een heel gevaarlijk spel met grotere consequenties dan Steven ooit had kunnen voorzien..."
Dit was een heel apart boek. De oorspronkelijk bedoeling van de auteur was dat het een kort verhaal zou zijn over een heel kleine jongen en zijn oma, maar het werd een thriller en de relatie tussen de kleine jongen en zijn oma mag dan wel de basis zijn voor dit boek, maar ook dat heeft ze ruimschoots overschreden, er komt veel meer aan bod.
Rusteloos land leest als een trein, Bauer is trouwens een scenarioschrijfster en dat laat zich merken in de opbouw van het boek. Vooral de psychologische onderbouw is geweldig. We krijgen zowel in het leven van Steven als van de seriemoordenaar psychologisch inzicht en dat was zeer verhelderend. Het boek wekt daarnaast ook een zekere ontroering op, al wat Steven doet, staat in teken van het verbeteren van de familierelaties. Na de verdwijning van zijn oom Billy is immers heel het gezin ontwricht en draagt het daar 20 jaar later nog de gevolgen van.
Het kwam me wel onwerkelijk voor dat een twaalfjarige jongen zo'n uitgebreid psychologisch inzicht in zichzelf kan hebben. Dat is de enige bedenking die ik heb bij het boek maar het was er wel meteen de oorzaak van dat ik niet zo gegrepen werd door het verhaal.
Toch een goed boek en het moet gezegd, Belinda Bauer heeft zeer zeker schrijverstalent!
Uitg. A.W. Bruna (2010) - 253 blz. | Oorspr. titel Blacklands - vertaling Valérie Janssen
Thriller.
