Voorbij de zwarte lijn is een ontdekkingstocht door de criminele geest. Journalist Marc Dupeyrat hoopt eindelijk de drijfveren van een moordenaar te kunnen achterhalen door contact te leggen met Jacques Reverdi, een seriemoordenaar die in Maleisië in gevangenschap op zijn rechtszaak wacht. Reverdi's slachtoffers zijn altijd mooie jonge vrouwen. Dupeyrat heeft daarom maar één kans om Reverdi te benaderen. In zijn brieven doet hij zich voor als de argeloze jonge studente Elisabeth Bremen die van Reverdi informatie wil voor een scriptie. De journalist en de seriemoordenaar raken verstrikt in een emotionele omstrengeling.
****
De Franse Jean-Christophe Grangé is absoluut niet vies van horrorscenario's en dat mag ook in dit boek blijken.
Ditmaal is het een boek dat in de psyche van een moordenaar duikt. Marc Dupeyrat is een journalist met een psychologisch getekend verleden en mede daardoor probeert hij het moorddadig spoor van een seriemoordenaar te volgen en te begrijpen. De manier waarop hij dit aanpakt, doet onmiddellijk de wenkbrauwen fronsen en je voelt dat dit niet goed kan aflopen.
Het grootste deel van het boek gebeurt er in feite niet erg veel. In deel 1 komt Marc tot inzicht dat hij Reverdi wil verslaan, als journalist wel te verstaan, en deel 2 is dan de reis naar Maleisië om dichter bij de moordenaar te komen. Deze eerste twee delen zijn dus zoals gezegd niet spannend en toch slaagt Grangé erin om de lezer aan het boek gekluisterd te houden. De verschillende personages, maar veel zijn het er niet, worden elk op tijd en stond geduid en zo blijft het boek boeiend. Hoe Reverdi zijn slachtoffers doodt, wordt gedurende deze reis ook ongeveer duidelijk, gruwelijk maar interessant om te lezen.
Het derde deel is dan wel een super spannend stuk. Je leeft zo sterk mee met de gebeurtenissen dat je zelfs de neiging krijgt om te gaan waarschuwen. Je zit middenin een spannende actiethriller lijkt het wel. Knappe prestatie.
Grangé is een topschrijver die echt wel origineel uit de hoek komt. Een psychologische thriller moet je wel liggen. Het grootste deel van het boek was niet spannend dus maar psychologisch van opzet en ik kan me voorstellen dat niet iedereen dit top vindt. Ondergetekende kon het echter heel erg goed pruimen maar was ook wel blij dat er toch ook nog wat actie was in het spannende laatste deel.
Eerder: Duivelseed, Godenstemmen, Het wolvenrijkUitgeverij: De Geus (2005) - 511 blz.
Oorspronkelijke titel: La ligne noire
Vertaling: Théo Buckinx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten