Iris Baudry werkt als politiefotografe. Dag en nacht is ze beschikbaar om verminkte lichamen voor altijd vast te leggen. Ze is discreet, obsessief en vastberaden, en probeert door haar werk de herinneringen aan haar eigen overleden zoon uit te bannen. Als er een lichaam van een kind wordt gevonden op dezelfde plek als destijds haar zoon, moet Iris terugkeren naar haar geboortestad. Het blijkt dat de overeenkomsten tussen de twee zaken niet op toeval berusten. Om de waarheid te achterhalen en haar nachtmerries te verdrijven zal Iris de duistere geheimen uit het leven van haar demente moeder moeten ontrafelen. Maar niets is wat het lijkt en niemand is te vertrouwen in deze unieke en uiterst verrassende thriller.
**
Met haar tweede boek Reflex werd Maud Mayeras bekend bij een groter publiek. Het is haar tot nu toe enige werk dat vertaald werd in het Nederlands. Ondertussen verscheen er een derde thriller van de hand van deze Franse schrijfster.
Dit boek is opgebouwd aan de hand van twee verhalen. Er is daar het hoofdverhaal, het heden, waar Iris terugkeert naar haar geboortestad. Het tweede verhaal - Stilte - start in september 1919 om aan het einde van het boek te eindigen in januari 2014, bijna een hele eeuw dus. Het duurt lang voor je de link tussen beide verhalen ontdekt. Vanaf dat moment wordt het verhaal (eindelijk) spannend en wordt de lezer verrast door de plot. Deze wending ben ik nog niet tegengekomen.
Het werd in feite wel tijd dat er wat vaart kwam in het boek want in het grootste deel van het boek waan je je in een familieroman/-drama. Buiten de vondst van het lijk en het beroep van Iris, politiefotografe, zijn er geen misdaadelementen te lezen. Vooral de ouder-kindrelatie wordt belicht en uitgeschreven. De auteur geeft haar info met mondjesmaat vrij, de lezer kan meedenken maar het is niet gemakkelijk. In het verhaal Stilte is het boeiend te lezen hoe het er in die tijd aan toe ging, een beetje historische info.
Als thriller of misdaadboek is Reflex niet geslaagd. Ook al is het einde spannend en wordt de lezer serieus verrast, het kon de verder trage opbouw en de verwachtingen die je had na het lezen van de flaptekst niet goedmaken. Het boek is goed geschreven en als psychologische roman is het goed te lezen maar dan moet je wel tegen een stootje kunnen, want de misdaden zijn best wel luguber en getuigen van een grote kwaadaardigheid.
Uitgeverij: De Bezige Bij (2015) - 379 blz.
Oorspronkelijke titel: Reflex
Vertaling: Gertrud Maes en Martine Woudt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten