In Pingvellir, waar in een ver verleden de Vikingen hun eerste parlement hielden, wordt een vrouw dood aangetroffen in haar zomerhuis. Alles wijst erop dat ze zelf een einde aan haar leven heeft gemaakt. Als inspecteur Erlendur een opname in handen krijgt van een geheimzinnige seance waarbij deze vrouw kort voor haar overlijden aanwezig was, besluit hij uit te zoeken waarom ze zelfmoord pleegde.
Onderkoeld is een rasechte Indridason met Erlendur in de hoofdrol. De inspecteur wordt tijdens zijn zoektocht steeds opnieuw herinnerd aan de verdwijning van zijn eigen broer - en gaat de confrontatie met het verleden eindelijk aan.
**
De IJslander Arnaldur Indridason heeft altijd geschreven, eerst als journalist bij een krant en daarna freelance. Hij was ook verschillende jaren filmcriticus. In 1997 verscheen zijn eerste boek en hij was niet weg te denken uit de IJslandse bestsellerlijsten. Vele vertalingen volgden en zelfs enkele verfilmingen.
In Onderkoeld is Erlendur zoals altijd de rechercheur van dienst. Hij worstelt nog altijd met zijn verleden. Zijn twee kinderen, ex-vrouw en sinds lang verdwenen broertje spelen een grote rol in dit boek. En hij blijft zijn eigen eenzame en zwaarmoedige zelf. Langs de andere kant is hij heel erg maatschappelijk betrokken. Hij zet zich nu nog in voor twee verdwijningen van enkele decennia geleden. Dit vormt ook een verhaallijn in dit boek. Het hoofdverhaal is uiteraard het onderzoek naar de zelfmoord van Maria, een historica, getrouwd met een arts met wie ze nog altijd woont in het huis van haar nu sinds twee jaar overleden moeder. Erlendur is geïntrigeerd door de zelfmoord en wil weten waarom. Hij voert het onderzoek echter op zijn eentje, onofficieel, de zaak is immers afgesloten. De rechercheur ontdekt dat Maria zeer geïnteresseerd was in het 'Leven na de dood', het thema in dit boek.
Van het team van Erlendur is zo goed als geen sprake in Onderkoeld. En dat is toch wel spijtig, als lezer mis je ze, ze hebben duidelijk een meerwaarde in de reeks.
Al deze elementen samen zorgen ervoor dat je als lezer niet gegrepen wordt door het verhaal. Het gaat traag, er is geen spanning, het onderzoek wordt voortdurend onderbroken door de nevenverhalen. De plot is anders helemaal niet slecht, integendeel zelfs. Het verhaal van Maria, haar man Baldvin en dominante moeder en de gebeurtenissen uit het verleden zijn echt goed. Arnaldur Indridason is dus wel een goede schrijver, gewoon een iets minder boek in mijn ogen.
Eerder: Moordkuil, Engelenstem, Grafteken, Winternacht Uitgeverij: Querido (2009) - 233 blz.
Oorspronkelijke titel: Harðskafi
Vertaling: Marcel Otten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten