De erfgenaam - John Grisham

Seth Hubbard is een schatrijke man, maar ook een doodzieke man die lijdt aan longkanker. Hubbard vertrouwt niemand en vlak voordat hij zichzelf van het leven berooft, herziet hij zijn testament. Een met de hand geschreven brief die verregaande gevolgen zal hebben voor zijn volwassen kinderen, zijn zwarte huishoudster en advocaat Jake Brigance. Drie jaar geleden verdedigde Jake met succes Carl Lee Hailey, die terechtstond voor moord op de verkrachters van zijn dochtertje. Nu ziet hij zich opnieuw geconfronteerd met een explosieve rechtszaak die de emoties in Clanton hoog doet oplopen.

Het herziene testament roept meer vragen op dan dat het antwoorden oplevert. Waarom zou Hubbard zijn volledige kapitaal nalaten aan zijn huishoudster? Was hij door de chemotherapie en pijnstillers niet meer in staat helder na te denken? En wat heeft dit alles te maken met een stuk land dat ooit bekendstond als 'Sycamore Row'?

***

John Grisham is met De erfgenaam weer in Clanton belandt, een fictieve stad in de staat Mississippi waar zijn debuutboek A Time to Kill (De Jury) zich afspeelde. Nu is het drie jaar later, 1988 en dezelfde advocaat Jake Brigance maakt weer zijn opwachting. Het was weer fijn om de voorbereiding van een proces en het hele gebeuren rond het proces zelf te lezen, dit was in Grishams vroegere boeken veel meer aan de orde.

We zijn nu ondertussen bijna dertig jaar later en er is toch een en ander veranderd. Rassendiscriminatie speelt ook nu nog en dat verandert hopelijk ooit, maar in 1988 was het toch nog een belangrijk issue ook al was het toen al een hele verbetering tegen de begin jaren van die eeuw. Dit thema speelt in dit boek een grote rol. Een andere grote vraag in dit verhaal is de erfeniskwestie, testament of niet, kan een ouder zijn kinderen onterven en wat met de morele en emotionele vragen hieromtrent. Alle pro's en contra's komen gaandeweg aan bod.
De erfgenaam is geen dun boek en het verhaal gaat traag, alles wordt immers piekfijn verteld en uitgelegd. En toch blijft het boek boeiend, een prestatie op zijn eigen.

Grisham heeft een vlotte en begrijpelijke schrijfstijl, hij zou anders ook geen 25 jarige schrijverscarrière kunnen vol maken hebben. De erfgenaam is geen spannend boek in de zin van dat je op het puntje van je stoel zit en toch word je gedreven om verder te lezen. Het was weer een plezier om een Grisham ter hand te kunnen nemen.

Eerder: De verbanning, De aanklacht, De getuige, Het proces, Dilemma  

Uitgeverij: A.W. Bruna (2013) - 480 blz.
Oorspronkelijke titel: Sycamore Row - Vertaling: Jolanda te Lindert

Donderdagskinderen - Nicci French

Wanneer een vroegere klasgenoot voor hulp bij Frieda aanklopt omdat de problemen met haar onhandelbare dochter Becky haar boven het hoofd groeien, besluit Frieda et Becky te gaan praten.

Becky geeft steeds meer van zichzelf bloot in de gesprekken die volgen, wat sterke herinneringen bij Frieda oproept. Ze raakt er langzamerhand van overtuigd dat hun hetzelfde is overkomen; sterker nog, dat zij beiden slachtoffer zijn van dezelfde dader. 

Frieda gaat terug naar het huis van haar jeugd en daarmee naar een verleden dat ze dacht achter zich te hebben gelaten. Ze ontmoet oude bekenden, en ze is ervan overtuigd dat de dader zich onder hen bevindt...

***

Donderdagskinderen van het schrijversduo Nicci French is de vierde in de serie Frieda Klein en in dit deel krijgen we het verleden van haar gepresenteerd.

Alle personages uit de vorige boeken zijn ook nu weer present en ze spelen allemaal een kleine zijdelingse rol, soms als opvulling maar soms ook als een creatieve oplossing om de verhaallijn in orde te krijgen. De spanningsboog breekt daardoor af en toe en een gevoel van ongeloofwaardigheid steekt soms de kop op, het boek neigt naar langdradigheid. Maar het moet gezegd dat het eigenlijke verhaal, datgene wat Frieda vroeger heeft meegemaakt en zich nu lijkt te herhalen, zeer goed is opgebouwd en boeiend en spannend is. De auteurs weten hun lezers aan het verhaal gekluisterd te houden dat uiteindelijk afstevent op een heel erg spannende ontknoping.

Aan het einde hebben de auteurs echter een twist ingebouwd die toch de wenkbrauwen doet fronsen. Het verhaal is een mooie constructie en toch kan de lezer zich niet van het gevoel onttrekken dat het té geconstrueerd is. De constante in heel deze serie, een slechterik in dit geval, duikt sporadisch op in dit boek en is de opening naar de volgende boeken. Maar in mijn ogen haalt dit het niveau van de reeks lichtelijk naar beneden.

Al bij al is Donderdagskinderen een vlot lezend boek met interessante personages en een spannend verhaal. 

Eerder: Wat te doen als iemand sterft, Medeplichtig, Blauwe maandag, Dinsdag is voorbij, Wachten op woensdag  

Uitgeverij: Ambo|Anthos (2014) - 379 blz.
Oorspronkelijke titel: Thursday's Children - Vertaling: Caecile de Hoog en Irving Pardoen

Stalker - Lars Kepler

Zweden is in de ban van een seriemoordenaar die zijn slachtoffers eerst filmt vanuit het donker, thuis waar ze zich veilig wanen, en de opname vervolgens op YouTube plaatst. Enkele dagen later wordt degene die gefilmd is zijn volgende slachtoffer.

Het onderzoek naar de moordenaar verloopt stroef, tot bij het lichaam van een nieuw slachtoffer een bewusteloze man wordt aangetroffen. De man kan zich echter niets herinneren van de moord. Om zijn onschuld te bewijzen, roept zijn familie de hulp in van hypnotiseur Erik Maria Bark.

Dan wordt er een nieuwe moord gepleegd, en dit keer heeft de verdachte een alibi. Er lijkt slechts één persoon te zijn die de zaak kan oplossen: Joona Linna. Maar die is meer dan een jaar geleden verdwenen...

*****

Je vraagt je af wie de flaptekst schrijft en of diegene wel degelijk het boek gelezen heeft. Hier klopt er niet veel van, enkel dat het over een seriemoordenaar gaat en dat hij zijn slachtoffers filmt. De twee namen kloppen ook, Erik en Joona. Maar soit, dit is maar een kleine zijdelingse bedenking.

Het schrijversduo Lars Kepler heeft met Stalker een heel erg spannende thriller neergepend. De plot is niet super origineel maar is wel heel erg goed gecomponeerd. Daarbij toveren ze vele verrassende wendingen uit hun schrijvershoed. 

Ook nu moet je niet teveel psychologische uitdieping van de karakters verwachten. De personages worden een beetje ingevuld zodat het verhaal toch niet eendimensionaal is. De actie en de spanning primeren en dat mag. Aan het einde waren er momenten dat je dacht dat het toch wel ongeloofwaardig is, dat het bijvoorbeeld allemaal netjes gebeurt zoals de moordenaar het bedacht had, klinkt heel erg onaannemelijk. Ook andere gebeurtenissen zijn niet helemaal overtuigend maar het blijft niettemin spannend.

Stalker moet het hebben van de spanning en de verrassende plotwendingen en daar zijn de auteurs zeker in geslaagd. Het aantal pagina's ligt nogal hoog maar dit ligt voornamelijk aan de druk. 

Eerder: Hypnose, Contract, Getuige, Slaap 

Uitgeverij: De Bezige Bij (2014) - 569 blz.
Oorspronkelijke titel: Stalker - Vertaling: Jasper Popma en Clementine Luijten

Duister oord - Steve Mosby

De lijn tussen liefde en haat is flinterdun. Althans, dat is de theorie van detective Zoe Dolan, die achter de Creeper aanzit: een stalker die in de huizen van jonge vrouwen inbreekt en ze mishandelt. Hij wordt steeds gewelddadiger, maar er is geen enkele aanwijzing naar hoe hij binnenkomt, of wie zijn volgende slachtoffer zal worden.

Totdat vrijwilligster Jane Webster een bericht binnenkrijgt bij de telefonische hulpdienst. Ook al is het vertrouwelijke informatie, Jane voelt dat ze dit moet melden. Het zou om een grappenmaker kunnen gaan, maar de zachte stem aan de andere kant van de lijn klinkt serieus. Hij zegt dat hij van deze vrouwen houdt. Maar het is een liefde die eindigt in bloed.

Dit zou de doorbraak kunnen zijn die Zoe zo hard nodig heeft. Het trekt haar tegelijkertijd nog dieper in de zaak die zo gevaarlijk dicht bij haar verleden komt. Een verleden waaraan ze nooit helemaal kon ontsnappen. Voor Jane, Zoe en alle andere jonge vrouwen in de stad is het vanaf dat moment nergens meer veilig. En al helemaal niet in hun eigen huis, midden in de nacht...

*****

Met Duister oord heeft Steve Mosby zijn achtste thriller gepubliceerd maar het is pas zijn zesde in Nederlandse vertaling. Seriemoordenaars zijn steevast zijn onderwerp en hij slaagt er steeds in om de duistere en obscure kant van hen op een indringende manier te beschrijven zonder dat je gedegouteerd hoeft te zijn.

Dit is zeker een spannend boek met een goede plot. Het verhaal heeft meerdere lagen, detective Zoe moet een koelbloedig moordenaar te pakken krijgen, maar we leren haar beter kennen. Ooit leefde ze zelf aan de onderkant van de samenleving. Op jonge leeftijd krijgt ze te maken met een rechercheur die er voor zorgt dat ze uiteindelijk haar leven weer op rails krijgt en zelfs een politiecarrière beoogt. Deze rechercheur wordt haar mentor en wanneer hij hulpbehoevend wordt, is het Zoe die hem helpt. Daarnaast zit ze ook nog met een trauma dat door de ontmoeting met een vrouw en haar moeder de kop opsteekt. Ook Jane is een personage dat voor een stuk uitgediept wordt.

Psychologisch steekt het boek dus ook al goed in elkaar. Het is nochtans een redelijk dun boek en toch oogt het vrij volledig. Er zijn meerdere personages die van in het begin beschreven worden. Naarmate het verhaal vordert, krijgen deze allemaal hun plaats en aan het eind wordt alles netjes afgerond.

Duister oord is ook nu weer een overtuigende thriller met een huiveringwekkende en sterke plot en hij is nog verrassend ook. Steve Mosby is duidelijk een aanwinst in het thrillerlandschap. Het leesplezier van zijn boeken ligt heel erg hoog en daar doen we het uiteindelijk toch voor.

Eerder: De 50/50 moorden, Niemand die je hoort, Wat je niet wilt zien, Donkere kamer   

Uitgeverij: A.W. Bruna (2014) - 320 blz.
Oorspronkelijke titel: The Nightmare Place - Vertaling: Erik de Vries

Dilemma - John Grisham

Als de jonge advocate Samantha Kofer haar baan verliest, moet ze - na werkweken van honderd uur met een partnerschap in het vooruitzicht - een baan accepteren bij een klein pro-Deokantoor. Vanuit Manhattan verhuist ze naar Brady, een dorpje in de staat Virginia. Hier assisteert zij Mattie Wyatt van het Mountain Bureau voor Rechtshulp, dat zich inzet voor de arme bevolking. Voor het eerst in haar leven helpt Samantha bij de voorbereidingen van echte rechtszaken, brengt ze daadwerkelijk tijd door in een rechtszaal, maar wordt ze ook bedreigd door inwoners die niks moeten hebben van een advocaat uit de grote stad.

Samantha komt terecht in de troebele wereld van de mijnbouw, waar continu wetten worden overtreden en de regelgeving wordt genegeerd. Onder de inwoners van Brady heerst grote verdeeldheid over de voor- en nadelen van de vele steenkoolmijnen in de regio, en openlijk geweld ligt constant op de loer. Samantha raakt verwikkeld in een proces met dodelijke gevolgen...

***

John Grisham publiceerde in 1987 zijn debuut A Time to Kill (In 1993 vertaald als De jury)  en sindsdien heeft hij al meer dan 30 boeken op zijn naam staan. Verschillende boeken zijn trouwens ook al verfilmd.

A Time to Kill heeft hij geschreven nadat hij in 1984 in de rechtszaal de emotionele verklaring van een 12-jarig meisje dat verkracht was hoorde. Met elk boek dat hij schrijft, getuigt hij van een grote maatschappelijke betrokkenheid bij de problemen van de gewone man/vrouw. Zowat alle soorten problemen komen aan bod, van rassendiscriminatie, de maatschappelijke tegenstellingen tussen bevolkings- en inkomensgroepen tot corruptie.

In dit boek ligt hij een tipje van de sluier op ivm de massale overtredingen die de mijnindustrie maakt, niet alleen ten opzichte van de werknemers die in slechte omstandigheden moeten werken maar ook het landschap wordt verkracht, ze laten een verschrikkelijke puinhoop na eenmaal de steenkool is gedolven. De natuur is onherstelbaar beschadigd, dieren zijn dood of hebben hun toevlucht elders gezocht en de natuurlijke bronnen zoals de zo broodnodige watervoorraad is vergiftigd. Het hoeft geen betoog dat ook de bevolking hier zeer onder lijdt, elke familie heeft wel één of meer slachtoffers van deze mijnbouw. Vooral de gevreesde stoflong maakt vele slachtoffers in deze streken en is hier vaak een dodelijke en pijnlijke ziekte.

Dilemma is hiermee een boek dat de lezer aangrijpt. Grisham heeft dit op zijn eigen onnavolgbare wijze gebracht en daardoor is dit een goed boek. Het is niet zozeer spannend, alhoewel het zijn momenten heeft, maar het is vooral een pakkend en schokkend verhaal. Wat de steenkoolgiganten zich kunnen veroorloven en dan nog vaak met de steun van het gerecht (ah ja, zij zijn vaak de grootste sponsors van dit systeem, dat heb je indien er rechters moeten verkozen worden) en dit allemaal in naam van de grote winst, het heeft geen naam.

Samantha Kofer is een jonge juriste met pit. In dit boek wordt zij als het ware gepresenteerd en aan het einde is het duidelijk dat zij nog zal optreden, het verhaal is niet af, daar moet nog een vervolg aan gebreid worden. Zij vertegenwoordigt ook andere gewone cliënten als je dit al zo kan noemen en ook dit is boeiend om te volgen. Ik hoop in het volgende boek dan ook nog wat meer rechtbank verhalen te lezen én dat die mijnbouwgiganten en hun haaien van advocaten een lesje wordt geleerd en dit ten voordele van de plaatselijke werknemers en inwoners én de natuur.  

Eerder: De verbanning, De aanklacht, De getuige, Het proces 
     
Uitgeverij: A.W. Bruna (2014) - 367 blz. 
Oorspronkelijke titel: Gray Mountain - Vertaling: Jolanda te Lindert

Ik zie alles - Chevy Stevens

Sinds haar jeugd lijdt Nadine aan claustrofobie, en hoewel ze als psychiater alles af weet van dwangmatigheid, heeft ze haar eigen angsten nooit kunnen verklaren. Dan krijgt Nadine in het ziekenhuis een patiënte die een zelfmoordpoging ondernomen heeft, en uit de gesprekken die Nadine met haar voert blijkt dat ze een gedeeld verleden hebben. De vrouw probeerde met haar daad te ontkomen aan de greep van de charismatische cultleider van een sekte, waar Nadine in haar vroege jeugd ook enkele maanden heeft doorgebracht.

Wanneer de vrouw alsnog zelfmoord pleegt, voelt Nadine zich verantwoordelijk voor haar dood en doet ze verder onderzoek naar de sekte. Maar al snel wordt duidelijk dat de sekte ook interesse heeft in Nadine en haar dochter.

***

Dit is het derde boek van Chevy Stevens, binnenkort verschijnt haar vierde in vertaling. Ze heeft iets met psychiatrie me dunkt, in de vorige boeken maakte Stevens gebruik van een psychiater om haar verhaal verteld te krijgen, nu is deze zelf het hoofdpersonage.

De plot zit knap in elkaar en is intrigerend gebracht. Er zit wel wat actie in het verhaal maar toch moet het boek het hebben van de onderwerpen en de psychologische verwerking van de acteurs en hier voornamelijk van Nadine het hoofdpersonage. Het leven in een commune en hoe deze al vlug uitgroeit tot een sekte mét instemming van de leden heeft Stevens mooi beschreven. Hoe ze vooral kwetsbare personen aantrekt en ze ook nog kan weten te overtuigen om zelfs mensonterende handelingen te ondergaan. Als er dan al leden zijn die inzien dat het allemaal helemaal niet oké is, worden ze zodanig bedreigd en onder druk gezet dat het heel erg moeilijk is om weg te gaan. En zelfs als dit uiteindelijk lukt, worden ze niet helemaal losgelaten, ze vormen immers een bedreiging voor de commune.

Dit verhaal over een sekte heeft de auteur heel goed verwerkt in haar boek, met stukken en brokken komt het naar boven. Aan het einde komt ze dan ook nog eens verrassend uit de hoek.

Stevens heeft een goede en meeslepende manier van schrijven, ook op de momenten dat er geen actie is, wordt de lezer toch gepord om verder te lezen. Het is meestal boeiend en interessant alhoewel ze in sommige stukken wel eens in herhaling valt.

Ik zie alles is een goed boek met een origineel verhaal dat boeit en vlot leest.

Eerder: Vermist, Onwetend     

Uitgeverij: De bezige Bij (2013) - 380 blz.
Oorspronkelijke titel: Always Watching - Vertaling: Waldemar Noë