Moordkuil - Arnaldur Indridason

Op een bouwplaats in Reykjavik worden de resten van een lijk opgegraven dat daar al tientallen jaren geleden begraven moet zijn. Het is aan rechercheur Erlendur en zijn collega's om uit te zoeken wat er is gebeurd. Daarvoor moeten zij mensen zien terug te vinden die vroeger in de betreffende buurt hebben gewoond. Gaandeweg komen er diverse onprettige feiten bovendrijven, waardoor het verhaal achter het gevonden skelet steeds gruwelijker wordt.

Terwijl Erlendur worstelt met het verleden, vecht zijn dochter Eva Lind op de intensive care voor haar leven.

****

De IJslandse schrijver Arnaldur Indriðason publiceerde reeds in 1997 zijn eerste boek maar pas in 2003 verscheen Noorderveen, zijn derde Erlendur thriller in vertaling en in 2004 deze Moordkuil. Voor beide boeken ontving hij de Glazen Sleutel, de prijs voor de beste Scandinavische misdaadroman. Hij was niet weg te denken uit de IJslandse bestsellerslijsten maar ook in het buitenland oogst hij heel veel waardering, zijn boeken zijn in 26 landen uitgegeven.

Om dit boek nu als thriller of misdaadverhaal te bestempelen is een brug te ver. Er is inderdaad een misdaad gepleegd, in het verre verleden en rechercheur Erlendur en zijn team proberen zicht te krijgen op deze misdaad. Langzaam maar zeker sporen ze mensen van toen op om zo te achterhalen wat er precies gebeurd is. Maar dit is in dit boek slechts een middel om een verhaal te vertellen, over mensen, hun gevoelens en zorgen. Ook over Erlendur zelf wordt één en ander verteld en dit via zijn eigen verhalen aan het bed van zijn dochter die in een diepe coma is beland, na jarenlang drugsgebruik en een zwangerschap die fataal is afgelopen voor de baby.

Daarnaast is er nog een verhaal, over een gezin dat te lijden heeft onder huiselijk geweld. De auteur brengt dit zo goed, je leeft heel erg mee met dit gezin, wat de moeder en haar drie kinderen te verduren krijgen daar zijn geen woorden voor. De fysieke geweldplegingen zijn hemeltergend maar de psychische gevolgen zijn zo mogelijk nog veel erger. Dat moge wel duidelijk zijn na het lezen van dit boek, de 'moord op een ziel' zoals één van de personages zegt.

Arnaldur Indriðason legt met dit boek duidelijk een zeer grote maatschappelijke betrokkenheid aan de dag. Hij was trouwens journalist in zijn jonge jaren, dit zal zeker meegespeeld hebben.

Moordkuil is geen spannend boek alhoewel het wel zo gepresenteerd wordt. Het misdaadverhaal, als je daar al van mag spreken, verdwijnt naar de achtergrond. Toch is het een heel erg goed boek. De auteur heeft zijn karakters met een groot inlevingsvermogen heel mooi neergezet. En de lezer krijgt enkele maatschappelijke problemen aangereikt om over na te denken. Het boek leest als een trein én is boeiend.

Uitgeverij: Signature (2004) - 251 blz.
Oorspronkelijke titel: Grafarþögn - Vertaling: Paula Vermeyden

Schijndood - Peter James

Voor LA filmproducer Larry Brooker is dit de film die hem het fortuin moet gaan brengen waar hij zo lang op heeft gewacht... Voor rockster Gaia, die ernaar snakt om ook serieus genomen te worden als actrice, is dit de rol die haar wellicht een felbegeerde Oscarnominatie kan opleveren... Voor Brighton is de publiciteit die een grote Hollywoodfilm met zich meebrengt, onbetaalbaar. Voor inspecteur Roy Grace is het een nachtmerrie die zich voor zijn ogen voltrekt. Een obsessieve stalker heeft het op Gaia gemunt. Enkele dagen voordat ze vanuit haar huis in Bel Air zou vertrekken naar Brighton wordt er een aanslag op haar leven verijdeld. Roy Grace is gewaarschuwd dat de stalker wellicht nu in Brighton is, wachtend, wachtend en plannend...

***

Peter James heeft met Schijndood niet zijn beste werk afgeleverd en toch was het een plezier om te lezen.

Er zijn enkele minpuntjes te bespeuren in dit boek. Zo komen er enkele ongerijmdheden in voor, de auteur is precies wat onnauwkeurig geworden, dat hij één en soms twee boeken per jaar schrijft zou daar voor iets kunnen tussen zitten. Hij beschreef ook zaken die hij al eens geschreven had, hij viel dus soms in herhaling. Dit boek doet daarnaast dan ook nog zeer Amerikaans aan, hij is tenslotte toch een Brit. Dit zijn echter details en ze zijn zeker niet storend.

Wat me echter wel een beetje begon te ergeren, was dat de persoonlijke problemen van Roy en dan met name zijn 10 jaar geleden verdwenen vrouw Sandy, te pas en te onpas ter sprake komt. Dit is nu al het achtste Roy Grace boek en telkens opnieuw wordt dit feit herhaald. Waarschijnlijk om zijn karakter persoonlijke invulling te geven. Het begint echter te vervelen dit telkens terug te moeten lezen.

Peter James introduceert nogal veel personages en afwisselend komen ze telkens opnieuw aan bod. Niet altijd even gemakkelijk om ze uit elkaar te houden, je moet goed bij de les blijven om te weten wie wie ook al weer was.

Maar verder was dit wel een boek dat heel erg vlot las. Alhoewel niet helemaal origineel, het script was wel goed. En de auteur heeft het verhaal op een humorvolle manier gebracht, dat maakt toch een en ander goed.

Eerder: Op sterven na dood, Ten dode opgeschreven, Doodskus, Dodemansrit, Perfectie  

Uitgeverij: De Fontein (2013) - 396 blz.
Oorspronkelijke titel: Not Dead Yet - Vertaling: Lia Belt

Springvloed - Cilla & Rolf Börjlind

Een dagje naar het strand wordt nooit meer hetzelfde...
1987. Op het strand van Nordkoster wordt bij volle maan een gruwelijke moord gepleegd op een jonge vrouw. Rechercheur Tom Stilton heeft amper aanknopingspunten.
Niet alleen is de identiteit van het slachtoffer onbekend, ook lijkt er geen motief te zijn en is er geen spoor van de dader. Uiteindelijk blijft de zaak onopgelost. Stilton is er zo door aangedaan dat hij volledig instort.
Drieëntwintig jaar later schrikt een reeks brute moorden op daklozen de inwoners van Stockholm op. De slachtoffers worden zodanig mishandeld dat ze aan hun verwondingen overlijden. De aanvallen worden gefilmd en de beelden worden op YouTube geplaatst.
Olivia Rönning zit in haar tweede jaar van de politieopleiding, een studiekeuze die wellicht geïnspireerd is door haar vader, wijlen inspecteur Arne Rönning.
Voor haar studie moet Olivia een onopgeloste zaak bestuderen uit de politiearchieven. ze kiest de strandmoord van 1987, begint te graven en zit algauw tot haar nek in de zaak. Maar om verder te komen, moet ze Tom Stilton vinden. Die lijkt echter van de aardbodem verdwenen...

****

Dit Zweedse schrijversduo is na een indrukwekkende carrière in het schrijven van scenario's voor films en series begonnen aan een boekenreeks die gepresenteerd wordt als een Rönning & Stilton-thriller. Ze weten natuurlijk hoe ze een verhaal moeten opbouwen en dit doen ze hier met verve.

De auteurs hebben interessante en boeiende karakters in hun verhaal gestoken. De twee hoofdpersonages hebben ze uitgediept of toch alleszins een begin gemaakt hiermee, in de volgende boeken komen we ze immers nog tegen. Olivia Rönning is nog maar een studente maar ze treedt hier op als een volwaardig politieagente. Op Tom Stilton is het even wachten in dit eerste boek. Heel speciaal is de manier waarop hij geïntroduceerd wordt, dat verwacht je niet dadelijk van een inspecteur.

De opbouw van het verhaal is heel erg knap gedaan. Er spelen verschillende zaken en dat zorgt voor afwisseling in het verhaal. En dan is het ook nog eens spannend.

Springvloed is een heel mooie debuutthriller. De vlotte manier van schrijven, een originele introductie van de hoofdpersonages en de mooi geconstrueerde plot met onverwachte wendingen maken dat het leesplezier zeer hoog ligt. Dat wordt uitkijken naar de volgende boeken in de reeks, hun tweede ligt trouwens al in de winkelrekken en volgend jaar wordt hun derde vertaald.

Uitgeverij: A.W. Bruna (2013) - 376 blz.
Oorspronkelijke titel: Springfloden
Vertaling: Corry van Bree

Snuff - Bronja Hoffschlag

"Het is pas voorbij als de regisseur cut zegt!"

Het verschil tussen fictie en realiteit was voor schrijver Sixten Jinks (28) altijd heel duidelijk, maar één verkeerde keuze maakt daar voorgoed een einde aan. Hij wordt gedrogeerd, ontvoerd en samen met studente Elin (20) opgesloten in een ondergrondse ruimte met camera's. Gaandeweg belanden ze in een steeds grotere nachtmerrie, die Sixten wel erg bekend voorkomt.

Wie is de schrijver?

Wie is de regisseur?

En als het einde nog niet op papier staat, wie bepaalt dan de afloop?

***

Snuff is wel een heel erg dun boekje. Maar een heel speciaal, en dan bedoel ik met een speciale plot. Het is een gelaagd verhaal, niet alleen voor het hoofdpersonage is het niet helemaal duidelijk wat nu fictie en realiteit is, ook de lezer wordt hierin meegezogen. Aan het einde mogen de hersenradars van de lezer werken en stel je jezelf de vraag of je het boekje wel begrepen hebt.

Het is heel anders dan haar vorige boek De dode kamer, spannender ook. Het boek is zeker een aanrader, het leest vlot, intrigeert én is zeer verrassend. Bronja Hoffschlag maakt indruk als auteur.

Eerder: De dode kamer    

Uitgeverij: Agemo (2014) - 119 blz.