Dinsdag is voorbij - Nicci French

In een vervallen huis in het oosten van Londen wordt het lichaam van een man aangetroffen, rechtop in een leunstoel. Het huis is van Michelle Doyce, een kwetsbare vrouw met ernstige psychische problemen, wier uitspraken de recherche voor raadsels stellen. Inspecteur Karlsson roept Frieda Klein te hulp, die daardoor opnieuw verstrikt raakt in de duistere kanten van het leven. Wanneer Frieda meer te weten komt over het verleden van de man, blijkt ze in groot gevaar te verkeren en meer vijanden te hebben dan ze dacht.

***

De tweede Frieda Klein thriller van de hand van het schrijversduo Nicci French. En dit was wel zeer duidelijk, zo goed als alle personages van Blauwe maandag kwamen hier opdraven, leuk voor diegenen die hem gelezen hebben. En alhoewel de auteurs hun best hebben gedaan om veel te verduidelijken is het misschien toch wel moeilijk voor diegenen die hem niet hebben gelezen. Dit tweede boek borduurt echt wel voort op het eerste, zo ontplooien niet alleen de personages zich verder maar ook het verhaal krijgt een zeker vervolg. Het is duidelijk dat we in de komende boeken er zelfs nog van gaan horen.

En dan zijn er in dit boek nog een groot aantal nieuwe personages te ontdekken, het was dus kwestie van goed bij de les te blijven en dit was niet altijd eenvoudig met deze hoeveelheid personages. 

Dit alles was meteen de oorzaak dat dit boek enigszins traag op gang kwam niettegenstaande dat het boek knap en op originele wijze begon met de vondst van het lijk. De vaart wou er echt niet inkomen, daarvoor was het verhaal te erg uitgesponnen.

De kracht van het boek keerde zich tegen zichzelf als het ware. Een goed geconstrueerde en diepzinnige plot, de psychologische diepgang zowel in de plot als in de personages, de vele zijdelingse verhaallijnen, het maakt het boek zeer compleet en boeiend maar tevens wordt het daardoor ook ingewikkeld, langdradig en leek het soms zelfs vergezocht. En ook miste ik de humor van Blauwe maandag, dat zou het boek beter verteerbaar hebben gemaakt. 

Niettemin was dit een aangenaam en goed boek. Het personage van Frieda Klein is daar helemaal niet vreemd aan maar het zijn vooral de originele invalshoek en de vele verrassende plotwendingen die het hem doen.
Eerder: Wat te doen als iemand sterft, Medeplichtig, Blauwe maandag

Uitgeverij: Ambo|Anthos (2012) - 447 blz.
Oorspronkelijke titel: Tuesday's Gone - Vertaling: Irving Pardoen

Vuurmoord - Jorun Thørring

Mei 1969: er breekt brand uit in een oud flatgebouw in het centrum van Tromsø. Wanneer de brandweer de vlammen eindelijk onder controle heeft, vinden ze twee lijken in de kantoren van de firma van Andreas Fjeld. Een van de lijken wordt geïdentificeerd als Karl Fjeld, de oudste zoon van de zaakvoerder.

Oktober 2007: bij de familie Fjeld belt een man aan. Hij beweert Karl Fjeld te zijn. In 1969 ontsnapte hij aan de verwoestende brand en nu is hij terug in de stad. Waarom heeft hij nooit iets van zich laten horen? En wie is er dan wel in de brand gebleven?

En dan breekt er opnieuw een dodelijke brand uit in het centrum. Politie-inspecteur Aslak Eira leidt het onderzoek. Maar met de terugkomst van Karl Fjeld wordt ook de zaak van veertig jaar geleden opnieuw geopend. Eira gaat op zoek naar getuigen, maar die worden één voor één het zwijgen opgelegd...

**

Weer een onbekende schrijfster voor mij en dit is haar vierde boek.

Ze heeft hier een goed misdaad verhaal neergezet met een strakke en intrigerende plot. Ze is er echter niet in geslaagd om er een meelevend verhaal van te maken, je krijgt geen voeling met de personages. De politie-inspecteur is nochtans een fijn personage en ze heeft hem proberen uit te werken. Tijdens het onderzoek moet hij met zijn eigen menselijke verhoudingen afrekenen, zo zijn daar zijn veranderende puberzoon en diens vriendin, maar ook zijn enigszins onduidelijke relatie met een vrouw wiens hulp hij te pas en te onpas inroept. Het zou een mooie zijlijn in het verhaal zijn ware het niet dat het over gecomponeerd lijkt en er zomaar bij hangt, een storend element zelfs.

De uiteindelijke clou en dader worden aan het einde gedropt, ineens is het verhaal afgelopen en heb je moeite om het gebeuren juist te plaatsen. Ik moest er over nadenken wat er nu juist gebeurd was, het leek me niet helemaal duidelijk en ik kreeg niet gevoel dat het allemaal klopte. Dat komt een beetje raar over.

Verder is het wel een vlot lezend boek en het had een interessant uitgangspunt, alhoewel niet bijster origineel. 

Uitgeverij: Davidsfonds (2012) - 358 blz.
Oorspronkelijke titel: Ildens øye - Vertaling: Neeltje Wiersma

Val der titanen - Ken Follett

In 1911 verandert de wereld voorgoed. Arbeiders laten zich niet langer onderdrukken, vrouwen eisen hun rechten op, de rijke aristocratie kan haar macht niet langer handhaven. En overal fluisteren diplomaten elkaar woorden in die het lot van miljoenen mensen over de hele wereld zullen veranderen.

Aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog proberen acht mensen hun weg in deze roerige wereld te vinden: Gus Dewar, rechterhand van de Amerikaanse president; Lev en Grigori Pesjkov, twee arme Russische broers op zoek naar een beter leven; mijnwerker Billy Williams en zijn ambitieuze zus Ethel, huishoudster van de vermogende graaf Fitzherbert; de vrijzinnige lady Maud en haar geliefde, de Duitse diplomaat Walter van Ulrich. Terwijl hun levens elkaar kruisen, dragen deze mensen ieder op hun eigen manier bij aan een titanenstrijd die zijn weerga niet kent...

**

Ken Follett heeft met deze Val der titanen het eerste deel van een trilogie geschreven, de century trilogie over de twintigste eeuw. In dit deel de jaren 1911 tot 1923, maar het grootste deel is gereserveerd voor WO I.

Het is een indrukwekkend werk geworden, in de zin dat het een allesomvattende en genuanceerde beschrijving is van de totstandkoming van de eerste Wereldoorlog, de rol van Amerika daarin, het politieke en diplomatieke spel en de opkomst van het bolsjewisme van Lenin in Rusland dat resulteert in de Russische Revolutie van 1917. Daarnaast nog enkele andere verhaallijnen zoals de klassenstrijd, het werken in de kolenmijnen, vrouwenemancipatie en de suffragettes. Het oogt zeer compleet en volledig.

Het boek stoelt helemaal op historische feiten en hier rond heeft Follett een fictief verhaal gebouwd. Eigenlijk is het omgekeerd, doorheen de persoonlijke belevenissen van verschillende personages uit verschillende continenten heeft hij de historische feiten op een boeiende manier tot leven gebracht, een geschiedenisles in live als het ware.

Aan het begin van het boek staat een toch wel lijvige lijst van personages die doet vermoeden dat het moeilijk gaat worden, maar niets is minder waar, het kost geen enkele moeite om gedurende het lezen de personages te plaatsen.

Ken Follett heeft een gemakkelijke schrijfstijl en zijn personages lijken levensecht, toch zeker in het begin. Maar langzamerhand begon dit gevoel toch te tanen. Hoe verder je in het boek komt en in de geschiedenisvertelling, hoe vlakker de personages werden. Geen verrassende wendingen meer, de personages werden voorspelbaar en soms zelfs ongeloofwaardig, maar ze waren vooral saai. Als uitschieter was daar graaf Fitzherbert, zijn personage zakte als een pudding in elkaar doorheen het verhaal.

Val der titanen is een lijvig werk en historisch interessant alhoewel het af en toe doorbijten was. Als roman viel hij me tegen ondanks de goede start. Met dit boek heeft de auteur me niet kunnen overtuigen zoals hij wel heeft gedaan met zijn tweeluik over de Middeleeuwen.

Geen aanrader dus maar het is te pruimen.

Eerder: Brug naar de hemel, Pilaren van de aarde

Uitgeverij: Van Holkema & Warendorf (2010) - 925 blz.
Oorspronkelijke titel: Fall of Giants - Vertaling: Joost van der Meer & Bill Oostendorp