Wiet Waterlanders en de echt aardige rechters - Mark Tijsmans

Kinderboek vanaf 10 jaar.

Op de achterflap: "Wiet Waterlanders woont samen met zijn mama in Gandamme, zijn oom Steven de Smid is er commissaris en Wiet zit nog steeds in de zesde klas van het Sint-Preventiacollege, samen met zijn beste vriend Indigo en met Ophelia, op wie hij stiekem verliefd is.Het is bijna kerstvakantie en de geheime caroluscode, het detectivegroepje van het drietal, staat al een tijdje op non-actief. Dan wordt er in de klas geld gestolen. (...)"

Dit is het derde boek van Mark Tijsmans, 'Pasmans' uit de één-serie 'flikken'. Zijn debuut was 'Het Geheim van te veel torens'. Daarna verscheen 'Wiet Waterlanders en de kleine Caroluscode', het eerste deel van de Wiet Waterlanders-trilogie. En dit is nu dus deel twee.
Ik ben helemaal onder de indruk van het schrijftalent van Tijsmans. Ik heb de drie boeken met veel plezier gelezen. Schitterend gewoon! En vaak moest ik ook lachen, echt goede humor doorheen heel het boek. En spannend was het ook. Ik wil in ieder geval deel drie ook lezen.
Een quotering ga ik niet geven, het is een kinderboek (toch 442 blz) en niet te vergelijken met volwassen boeken. Maar voor diegenen die zin hebben in een tussendoortje, laat je niet tegenhouden. Begin wel met het eerste deel van de trilogie.

De roofridders - Grimbert Rost van Tonningen

Detective/thriller, debuut van een Nederlands schrijver.

Op de achterflap: "De thriller De roofridders geeft een ironisch bedoelde impressie van het internationale bedrijfsleven, dat op dit moment wordt overspoeld door overnames en fusies. Ook maakt Rost van Tonningen duidelijk dat de onderwereld zich graag mengt met de bovenwereld, en een moord meer of minder niet schuwt.(...)"

Het verhaal begint veelbelovend en het lijkt spannend te worden. Maar mijn verwachtingen worden niet ingelost. Ik kwam maar niet in het verhaal en spannend vond ik het ook al niet. Daarbij kwam nog dat er vele personages ten tonele worden gevoerd en met hun 'rare' Nederlandse of Italiaanse namen, althans volgens mijn Vlaamse oren, was het dikwijls moeilijk om nog te weten, wie wie was. Regelmatig moest ik dus al eens terugkijken. Met de schrijfstijl was ook al iets mis, maar ik kan er niet juist de vinger opleggen, misschien wat gekunsteld hier en daar?
Verder was het verhaal niet echt slecht, maar in mijn ogen zeker ook niet goed te noemen. Ik heb niet genoten van dit boek en was blij toen het uit was.

Allemaal willen we de hemel - Els Beerten

Jeugdroman.

Op de achterflap: "Jef droomt ervan om een held te worden, liefst samen met zijn beste vriend Ward. Voor zijn zus Renée hoeft dat heldendom niet zo nodig. Zij heeft genoeg aan Ward, zijn hemelse saxofoonspel, en zijn fluwelen blik.
Maar het is 1943. Middenin de oorlog. Aan het oostfront wordt een bikkelharde strijd gevoerd tegen de Russen. De Duitsers lijden er grote verliezen en hebben dringend dappere jongemannen nodig om hen bij te staan.
Voor de jongens een gedroomde kans om held te worden. Voor volk en vaderland. Voor een betere wereld. Ward vertrekt liever vandaag dan morgen. Maar zo denkt lang niet iedereen er over."

Wauw! Wat een schitterende roman, weliswaar voor tieners geschreven, maar voor volwassenen toch zeker ook een aanrader. Het verhaal wordt vanuit de verschillende personages verteld en verspringt ook steeds in de verschillende tijdszones. Het is ook een door en door Vlaamse roman, je voelt je gewoon thuis bij de verschillende familieleden en hun vrienden, ieder met hun kleine kantjes en eigen belevingswereld.
Je krijgt de oorlog, W.O. II, ook nog eens te zien vanuit de andere kant, de 'zwarte' kant. Ook in deze W.O. is alles niet 'zwart-wit'. Een jeugdroman die je doet nadenken.
Het was een plezier om hem te lezen ook al is hij een dikkertje (498 blz). En af en toe zelfs grappig!

Ritueel - Mo Hayder

Detective/Thriller.

Op de achterflap: "Op een broeierige zomerdag vindt politieduiker Phoebe Marley - vanwege haar kleine springerige gestalte 'Flea' genoemd - een hand in het water van de oude haven van Bristol. Een dag later wordt er nog een hand gevonden - afkomstig van hetzelfde lichaam.
Er zijn aanwijzingen dat de handen zijn geamputeerd terwijl het jonge mannelijke slachtoffer nog in leven was. (...)"

Dit is het vijfde boek van Mo Hayder reeds. Haar eerste boek 'Vogelman' vond ik een schitterende thriller. 'De behandeling' is op één of andere manier aan mijn aandacht ontsnapt, spijtig als ik de recensies moet geloven. 'Tokyo' en 'duivelswerk' heb ik dan weer wel gelezen maar deze konden me iets minder bekoren. Dit 'Ritueel' vond ik dan wel weer een goed boek. Het heeft een schitterende verhaallijn en ditmaal met een duistere kant. Hayder heeft werk gemaakt van de opbouw van het verhaal. Ik vond het niet spannend in het begin maar langzamerhand weet ze de spanning er toch in te drijven. Ze is er ook in geslaagd om mij af en toe op een verkeerd been te zetten. Een minpunt in mijn ogen was dat er een paar neven verhaallijnen waren die niet veel met het eigenlijke verhaal van doen hadden. Ze kwamen dan ook over als bladvulling. Een heel goed boek dus, maar niet het niveau van 'Vogelman'.

verdwijn - Tess Gerritsen

Thriller.

Op de achterflap: "Een naamloze, mooie vrouw schijnt niet meer dan de volgende dode in het lijkenhuis te zijn. Maar als patholoog-anatoom Maura Isles de lijkenzak openritst, krijgt ze de schrik van haar leven. Het lijk opent de ogen.
De nog levende vrouw wordt bliksemsnel naar het ziekenhuis overgebracht. Maar iets bizars verandert in iets dodelijks. Met schokkende, koelbloedige precisie vermoordt ze een bewaker en gijzelt enkele mensen. Waaronder een zwangere patiënt: rechercheur Jane Rizzoli. (...)"

Het eerste boek dat ik van Tess lees en het is meteen raak. Dit is een thriller naar mijn hart. Het verhaal is spannend van in het begin en het bleef ook zo. Ik popelde telkens om terug te beginnen lezen. Als ik kon had ik 'm in één ruk uitgelezen, maar ja, een mens heeft soms toch ook andere verplichtingen. Gerritsen heeft een schitterende plot neergezet en ook haar schrijfstijl is zeer goed. Je 'verdwijnt' gewoon in haar verhaal. Deze schrijfster gaat zeker nog op mijn nog te lezen stapel terecht komen! (351 blz)

De geest van Stalin - Martin Cruz Smith

Thriller.

Op de achterflap: "Midden in de winter, wanneer de sneeuw tot kniehoogte reikt en tussen de gouden koepels naar beneden dwarrelt, reizen de Moskovieten noodgedwongen per ondergrondse, waar de stations nog altijd de 'paleizen van het proletariaat' zijn. Op de perrons wordt de geest van Jozef Stalin gesignaleerd. Het lijkt erop alsof niet iedereen blij is met diens wederopstanding. Dit is de precaire zaak die Arkadi Renko, de cynische maar onvermoeibare inspecteur van politie, onder zijn hoede heeft. (...)"

Dit was mijn eerste kennismaking met Cruz Smith en deze is niet onverdeeld. Enerzijds had ik moeite om door het verhaal te komen. Ik bleef maar aan de zijlijn staan, bijna nergens werd ik door het verhaal meegezogen. Er waren ook zoveel wendingen in de plot dat ik enorm bij de les moest blijven of ik zat er weer helemaal naast. Anderzijds vond ik het een steengoed verhaal en is het heel knap geschreven met veel humor. Absoluut geen slecht boek dus maar misschien voor mij 'verkeerde tijd, verkeerde plaats'? Een toevalligheid: bij het plaatsen van dit bericht is het buiten 'midden in de winter, met sneeuw tot enkele centimeters'!