Wanneer Marni Mullins, een tatoeëerder uit Brighton, een gevild lichaam ontdekt, heeft de onlangs gepromoveerde inspecteur Francis Sullivan haar hulp nodig. Er loopt een seriemoordenaar rond die de tatoeages van de lichamen van zijn slachtoffers afsnijdt terwijl zij nog leven. Marni kent de tattoowereld als geen ander, maar heeft zo haar eigen redenen om de politie te wantrouwen. Ze achterhaalt de identiteit van het volgende slachtoffer, maar zal ze het aan Sullivan vertellen of gaat zij zelf achter de tattooverzamelaar aan?
**
Alison Belsham stelde in 2016 haar eerste misdaadroman voor op het Bloody Scotland Crime Writing Festival en werd uitgeroepen tot winnaar. Uitgevers stonden in de rij om The Tattoo Thief uit te geven. In 2000 wilde ze reeds graag scenarioschrijver worden en ze belandde op de shortlist van de BBC Drama Writer competition. Haar leven en het krijgen van kinderen staken een stokje voor een carrière in die richting.
Het is geen slecht boek, het leest vlotjes en gemakkelijk. Het is dan ook geen moeilijk verhaal, easy peasy en met een romantische inslag. Het belooft spannend te worden maar dit valt nogal tegen, het verhaal zakt af en toe in en kabbelt rustig verder.
Door de titel weet je al dadelijk waarover het gaat, en daar gaat al een deel van de spanning. En dan is er het politieonderzoek. Francis Sullivan is net benoemd tot hoofdinspecteur waarbij een oudere collega gepasseerd is, je voelt dadelijk uit welk vaatje getapt zal worden, concurrentie binnen het team bemoeilijkt dus het onderzoek en over dit onderzoek valt ook al niet over naar huis te schrijven. Het komt nogal kinderlijk over met een onervaren team zo lijkt wel en er zitten serieuze gaten in. Er wordt ook heel erg vaak de nadruk gelegd op andere onderzoekspistes terwijl het voor de lezer al van in het begin zeer duidelijk is waar het over gaat.
En dan is er nog de romantische ondertoon. De kersverse hoofdinspecteur wordt al onmiddellijk op zijn eerste zaak verliefd op de belangrijkste getuige. Ook dit komt niet zo volwassen over en is met de haren getrokken.
Door de lovende recensies had ik wel meer verwacht van dit boek maar dat viel dus tegen. Belsham kan echter wel schrijven, daar valt niet over te twisten. Er zit dus misschien toch nog potentieel in, laat ons hopen.
Uitgeverij: The House of Books (2018) - 334 blz.
Oorspronkelijke titel: The Tattoo Thief
Vertaling: Yvonne de Swart en Betty Klaasse
Geen opmerkingen:
Een reactie posten