Hij is een briljante wiskundeprofessor met een merkwaardig probleem: sinds een traumatisch ongeluk leeft hij met een kortetermijngeheugen van slechts tachtig minuten. Zij is een gevoelige maar scherpzinnige jonge huishoudster met een tienjarige zoon, ingehuurd om voor hem te zorgen.
Elke ochtend, als de professor en de huishoudster opnieuw kennismaken, bloeit er een vreemde, prachtige relatie tussen hen op. De professor mag dan niet meer weten wat hij als ontbijt at, zijn geest is nog steeds vol van elegante vergelijkingen uit het verleden. Hij ontwikkelt slimme wiskundige raadsels - gebaseerd op haar schoenmaat of verjaardag - en de getallen, in al hun sprekende orde, onthullen een poëtische wereld aan zowel de huishoudster als de tienjarige jongen die hem adoreert. Met elke nieuwe vergelijking groeit tussen de drie verloren zielen een affectie die mysterieuzer is dan imaginaire getallen en een band die dieper gaat dan herinneringen.
*****
De Japanse schrijfster Yoko Ogawa debuteerde in 1988 op 26 jarige leeftijd. Ondertussen heeft ze al heel wat verhalen, novellen en romans op haar conto staan. Doorheen de jaren verzamelde ze toch wel wat prijzen en haar boeken werden in verschillende landen vertaald, in Nederlandse vertaling zijn er twee verschenen.
Dit boekje heeft me zeer bekoord en zelfs ontroerd. Hoe de vriendschap tussen de professor en de huishoudster en haar zoon zich ontwikkelt is zo mooi. Daar kan een mens nog iets van leren. Alledaags is deze relatie niet, vanuit het opzicht van de professor al helemaal niet, elke dag leert hij haar immers opnieuw kennen. En toch bouwen ze langzaam een soort van band op. Het is vooral mooi hoe de huishoudster leert rekening te houden met de professor en zodoende hem elke dag opnieuw op zijn gemak stelt. Ondanks zijn handicap blijkt de professor een zwak te hebben voor kinderen en wanneer de zoon van de huishoudster in zijn vizier komt, is hij verkocht. Hij reageert extreem zorgzaam en liefdevol. De zoon, die hij Wortel heeft gedoopt naar een wiskundige formule, krijgt extra dingen gedaan. De professor is immers wereldschuw geworden door zijn aandoening, menigten boezemen hem angst in. Wortel bezorgt hem daardoor toch nog wat plezier in de normale dingen van het leven.
En dan krijg je tussendoor ook nog wat getallenleer. Je kon niet anders dan af en toe blijven hangen en beginnen meetellen en rekenen en zelfs wat opzoekwerk te verrichten. Yoko Ogawa is gefascineerd door de "buitengewone schoonheid van de getallen", in 2006 was ze mede-auteur van het boek An Introduction to the World's Most Elegant Mathematics. De bewondering van getallen komt in dit boekje regelmatig aan bod.
Dit boek een diepe indruk nagelaten op mij. De plot is heel eenvoudig en toch zit er zoveel diepgang in. De manier waarop de huishoudster omgaat met de professor, geduldig en begripvol, is van een grote schoonheid. En dan het verantwoordelijkheidsgevoel dat de professor aan de dag legt in het omgaan met kinderen, ook dat was zeer ontroerend. Dit zijn in feite gevoelens en houdingen die in de huidige maatschappij niet meer zo van tel zijn, de wereld zou er nochtans veel mooier van worden.
De huishoudster en de professor is een schoon boekje zoals ze bij ons zeggen, fantastisch mooi dus. In 2006 werd het verfilmd door Takashi Koizumi, The Professor's Beloved Equation.
Uitgeverij: De Vliegende Hollander (2010) - 207 blz.
Oorspronkelijke titel: Hakase no Aishita Sushiki (2003)
Vertaling: Elbrich Fennema
Geen opmerkingen:
Een reactie posten