Vrijdag 13 september 2020. Een aanslag met handgranaten tijdens een feestelijke marathon in Antwerpen eist een gruwelijke tol onder de deelnemers en hulpverleners. Een snelle opeising door IS verrast de politie. Scholen, restaurants en hotels blijven dicht, het land leeft in angst. Vluchten van en naar Brussel worden afgelast. Al vlug spuien binnen- en buitenlandse media onverbloemd kritiek. Want ondanks de massale inzet van specialisten en middelen zijn de daders onvindbaar. Wanneer kort daarna een nieuw bloedbad wordt aangericht onder de wachtende ouders bij een Brusselse school is België alweer wereldnieuws. De stukjes van de puzzel worden maar moeizaam bij elkaar gelegd. Is er een link met de Belgische strijdkrachten in Duitsland? In de jaren tachtig zijn daar twee militairen na een beschuldiging van diefstal spoorloos verdwenen. Deserteerden ze of werden ze opgepakt? Uiteindelijk wordt het land geconfronteerd met een van zijn ergste demonen.
***
Een tweede serie van Van der Cruysse met al een even
geweldige serienaam is in de maak: Boem Boem. De eerste was Bling
Bling. Je moet het maar verzinnen zulke serienamen.
Waar de eerste serie zich nog afspeelde in Van der
Cruysse's eigen werktuin is er nu gekozen voor een andere locatie,
twee om correct te zijn. Vooreerst Antwerpen en de aanslag aldaar
tijdens de marathon, 100 jaar na de eerste op de Olympische Spelen
van 1920. Je moet uiteraard onmiddellijk denken aan de bomaanslagen
tijdens de marathon van Boston
15 april 2013. En dan springen we 34 jaar terug in de tijd naar
1986 Lüdenscheid in Duitsland en de Belgische militaire aanwezigheid
daar. Velen hebben daar in die jaren hun militaire dienstplicht
vervuld, net als de auteur trouwens.
Van der Cruysse weet toch wel toffe plots te
verzinnen en aan actie mankeert het ook niet. Als we vergelijken met
de eerste serie heeft hij zich hier toch wel wat ingehouden wat
betreft extravagantie. De personages gedragen zich redelijk normaal
op één uitzondering na, de bende. Deze komt nog niet erg in het
vizier in dit deel en de uitspattingen bleven dus beperkt. Het is
door de personagelijst achteraan in het boek dat je weet dat er
eentje is, maar dus miniem aanwezig in dit boek.
Wat betreft de onderzoeken naar de aanslagen heeft
de auteur er ook niet voor gekozen om een rechercheur als protagonist
naar voor te schuiven. Het onderzoek wordt door meerderen gevoerd
maar er is er geen enkele die gekarakteriseerd wordt of uitgediept.
Het onderzoek legt wel een mooi parcours af, een puzzel die je kan
volgen maar je wordt er niet in meegesleurd of door gevat.
De schrijfstijl van Van der Cruysse is nog altijd
een verademing, geen poespas of ingewikkelde dingen, de dingen zijn
wat ze zijn. Dit samen met een goede en originele plot levert een
redelijk hoog leesplezier op. De humoristische schrijfwijze van Bling
Bling heb ik hier echter wel gemist. Vlot geschreven, dat wel, maar
een lach kon er ditmaal niet af.
Boem Boem is een zeer realistisch verhaal,
aanslagen zijn bijna schering en inslag, spijtig genoeg. De auteur
haalt trouwens de aanslagen van 22 maart 2016 in Zaventem en Maalbeek
aan, gebeurtenissen die een zeer diepe indruk hebben nagelaten. Ook
zijn beschrijving van de militaire dienst en dan die specifiek in
Lüdenscheid Duitsland is uit het leven gegrepen. Boem Boem is
een zeer vlot lezend verhaal geworden met de nodige actie. Een boek
dat je graag uitleest en het vervolg wil je zeker ook lezen, in het
najaar is de verschijning gepland, nog even wachten dus.
Eerder: Bling Bling,
De Zaventemmers,
En toen was er nog maar éénUitgeverij: Angèle (2019) - 342 blz.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten