donderdag 11 oktober 2018

De erfgenamen - Ildefonso Falcones

Rond 1400 wordt de stad Barcelona machtiger door de bloeiende handel en scheepvaart. Tegelijk wint de kerk aan invloed en ontstaan er steeds meer conflicten tussen koningen en adel.
Tegen die achtergrond vertelt Ildefonso Falcones het pakkende, avontuurlijke verhaal over twee vrienden. Bernat, de zoon van Arnau (uit De kathedraal van de zee), begint als kaperkapitein; zijn vriend Hugo werkt noodgedwongen voor de aartsvijand van Arnau. Hun leven staat steeds op z'n kop door liefdesperikelen, intriges en machtswisselingen in Catalonië. Is hun vriendschap tegen dit alles bestand?

**

Dit is het vervolg op De kathedraal van de zee van Ildefonso Falcones dat ik kort geleden las. Er zit nochtans een tien jaar tussen het verschijnen van de twee boeken. Maar in feite zijn het twee zelfstandige boeken en zo worden ze ook gepresenteerd. Falcones is een Spaans advocaat die ondertussen vier boeken op zijn conto kan schrijven.
Barcelona komt de laatste tijd nogal eens in het vizier in de boeken die ik de laatste tijd lees. Misschien moet ik daar men licht toch eens gaan opsteken over al die schitterende gebouwen waarover sprake is. In De erfgenamen spelen de Koninklijke Scheepswerf en het Heilig Kruis-ziekenhuis (Hospital de Sant Pau) een rol, twee karakteristieke gebouwen uit die tijd. De laatste staat ook op de UNESCO werelderfgoedlijst.
Wat me vooral trof ook is dat antisemitisme een lange traditie kent, als je dit tenminste zo mag zeggen. Een groot deel van het boek is ingeruimd voor deze kwestie die zijn hoogtepunt kende in 1391. De pogroms van dat jaar waren zeer bloedig. Synagogen en hele joodse wijken werden verwoest en gevangenen werden op brute wijze vermoord, tenzij ze zich tot het christendom bekeerden. Zij werden daarna echter met wantrouwen bekeken door zowel joden als christenen. Hallucinant.
Verder krijg je nog een hele verhandeling over wijn en wijnverhandeling, wijngaarden, wijnpluk en de aqua vitae oftewel brandewijn.
Het mag duidelijk zijn dat er heel wat geschiedenis in dit toch wel lijvige boek steekt. Best boeiend. Met tussen posen komt de auteur echter nogal droog uit de hoek. Sommige stukken lezen als een saaie geschiedenisles. Wanneer de geschiedenis verwerkt is in het verhaal is het wel heel interessant.
Het boek leest meestal wel vlot maar de lezer wordt niet meegesleept in het verhaal. Het roman gedeelte, dat het grootste deel van het boek is, is niet altijd even boeiend, soms zelfs op het saaie af. Minder bladzijden en uitweidingen hadden een betere keuze geweest. Het had niet veel gescheeld of het boek was halverwege terug in de bib beland. Maar zoals gezegd heb ik er wel een en ander uit opgestoken.
Eerder: De kathedraal van de zee

Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff (2017) - 858 blz.
Oorspronkelijke titel: Los herederos de la tierra
Vertaling: Joke Mayer en Fennie Steenhuis

Geen opmerkingen: