Wenen 1934. Het tien jaar oude muzikale wonderkind Méret Voytek wordt leerling van de gerespecteerde professor Viktor Rosen, een joodse emigré uit Duitsland. Terwijl Mérets talent zich ontwikkelt, verandert de wereld om haar heen. Doordrongen van de dreiging van de nazi's, vertelt Rosen zijn veelbelovende leerling dat hij naar Londen zal vluchten. Wenen komt onder nazi-heerschappij en Méret is getuige van de Duitse maatregelen gericht tegen de Oostenrijkse joden, maar wanneer haar orkest ingelijfd wordt bij de Hitler-jugend, behoudt ze het stilzwijgen en laat ze zich zonder protest het uniform aanmeten.
In dezelfde tijd is Dr. Karel Szabo, Hongaars kernfysicus, geïnterneerd in een kamp op het Isle of Man. Direct na zijn gevangenschap wordt Szabo naar Canada getransporteerd en gered door de Amerikanen, die hem recruteren voor het team in Nieuw-Mexico dat de atoombom ontwikkelt.
*
Volgens de uitgever is dit een historisch goed gedocumenteerde roman en dat moge duidelijk zijn, alhoewel roman zelfs overdreven is. Er wordt op de achterflap trouwens gesuggereerd dat Lawton een misdaadauteur is, dit was de reden dat ik dit boek toch wou lezen. Maar dit was een serieuze tegenvaller, ik heb het uitgelezen, maar het had niet veel gescheeld of het was halverwege terug in de bib beland.
Het is een boek waarvan het verhaal helemaal niet van de grond komt, erger nog, het gaf zelfs helemaal niet het gevoel van een verhaal te zijn. Het is eerder een samenraapsel van allerhande anekdotes en geschiedkundige feiten. Velen daarvan worden maar zeer kort aangehaald en hebben dan ook nog geen betekenis in het verhaal.
Daarnaast zijn de personages niet uitgewerkt, wat sommigen in het verhaal komen doen, is nog maar de vraag. Het lijkt echt een allegaartje, een zucht en ze zijn foetsie en vergeten.
Het eerste deel las vlotjes, het had wel een zeer grote tijdspanne en het ging in sneltrein vaart. Maar hier ook niets nieuws onder de zon, de oorlog, Auschwitz, je hebt het allemaal al eens gelezen, niets vernieuwend te bespeuren. Het greep ook niet aan, het was eerder een vrijblijvend verslag.
Op het einde en ook even ergens in het midden komen ineens enkele slechteriken opdraven, waar zij ineens vandaan kwamen, Joost mag het weten. Aan het eind waren ze goed voor een ware James Bond scène, enigszins overdreven gezien het karakter van het boek.
De celliste is zowel als roman en als misdaadverhaal ongeloofwaardig en oppervlakkig. Eigenlijk heb ik niets positiefs te melden.
Uitgeverij: Karakter Uitgevers (2011) - 394 blz.
Oorspronkelijke titel: A Lily of the Field - Vertaling: Corry van Bree
Uitgeverij: Karakter Uitgevers (2011) - 394 blz.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten