Op een winterse avond in Toronto sterft de beroemde acteur Arthur Leander op het toneel terwijl hij de rol van zijn leven speelt. Diezelfde avond strijkt een dodelijk griepvirus neer op het Noord-Amerikaanse continent.
De wereld zal nooit meer hetzelfde zijn.
Twintig jaar later trekt Kirsten, een actrice van het Reizende Symfonieorkest, langs de nieuwe nederzettingen rondom de Grote Meren om Shakespeare op te voeren voor de overlevenden van de ondergang.
En dan wordt haar hoopvolle nieuwe wereld wederom bedreigd.
****
Emily St. John Mandel is Canadese en studeerde vanaf haar 18e dans in de School of Toronto Dance Theatre, woonde korte tijd in Montreal en vestigde zich daarna in New York. Ze schrijft regelmatig voor The Millions, een online literatuur magazine, Station Elf is haar vierde boek. Het sleepte enkele nominaties in de wacht en in 2015 werd het bekroond met de Arthur C. Clarke Award.
Station elf is een post-apocalyptische roman. De Georgische griep raast als een gek over de wereld en binnen de veertien dagen is het grootste deel van de wereldbevolking gestorven, de weinige overlevenden moeten van dan af zien te overleven zonder alle technische en wetenschappelijke verworvenheden, back to basics. Het onderwerp is op dit moment razend actueel, we zitten nu volop in de corona-crisis, een griep die zich ook snel over de wereld verspreid heeft en een serieus dodental op zijn geweten heeft.
Het boek is niet chronologisch opgebouwd en dat geeft toch wel cachet aan het boek, je wordt voortdurend geprikkeld om goed bij de zaak te blijven en het boek blijft daardoor ook interessant. Sommige delen lezen als een roman, zeker in het begin is het kwestie van er in te komen maar door deze plotconstructie trekt de schrijfster de lezer stap voor stap in het boek en begint de spanning te stijgen. Het boek zit echt knap in elkaar.
Interessant is dat het verhaal begint met een theateroptreden, de vooravond van de ondergang. Dan zijn er enkele weken waarin de wereld ten onder gaat, een proces dat hallucinant is, chaos alom. En dan verhaalt het boek hoe de wereld er twintig jaar later voorstaat. Elk stuk is op zijn eigen manier interessant om te lezen.
Het is een boek dat hoop uitstraalt, de kracht van mensen in tijden van nood blijkt heel erg groot te zijn. Niet dat het altijd rozengeur en maneschijn is, sommige mensen profiteren van de situatie om hun macht ten toon te spreiden en anderen vormen gewelddadige groeperingen. De vindingrijkheid van de mensen is echter toch wel fenomenaal.
Station elf is een geweldig goed geconstrueerd verhaal ondanks het feit dat je er wel eerst even moet inkomen. Het doet je nadenken over de plaats die je zelf zou innemen moest je één van de overlevenden zijn. Overleven alleen is niet genoeg is de rode draad in dit toch hoopvol boek. Knap gedaan.
Uitgeverij: Atlas Contact
Oorspronkelijke titel: Station Eleven
Vertaling: Astrid Huisman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten