Flavia de Luce woont met haar twee zussen en vader op het familielandgoed Buckshaw. Ze is hoogbegaafd en dol op scheikunde, en op misdaad. In het scheikundelab dat van haar overleden moeder is geweest doet ze graag experimenten. Haar gifbrouwsels test ze bij voorkeur op haar twee zussen.
Op een morgen vindt Flavia het lichaam van een man in de moestuin. Voor haar neus blaast hij zijn laatste adem uit. Wie is het? Ze is zo nieuwsgierig dat ze haar eigen onderzoek begint, want de politie wil haar - tot haar verbazing - niets vertellen. Stukje bij beetje ontrafelt Flavia een vreselijk geheim uit haar vaders verleden. Ze gaat zo op in de raadsels en puzzels van haar speurwerk dat ze ook zichzelf in gevaar brengt, maar dat snapt ze pas wanneer het al veel te laat is.
**
Dit is nu toch wel een speciaal boek. Op de achterflap is het niet duidelijk maar Flavia is nog maar elf jaar en daarmee is het eerder een jeugdboek. Flavia is een heel charmant persoontje maar ze leeft duidelijk in haar eigen wereldje en op oudere leeftijd zou ik me haar kunnen voorstellen als een excentrieke dame. Haar passie voor scheikunde loopt zelfs op haar jonge leeftijd al zeer de spuigaten uit, het maakt het verhaal wel amusant. Flavia is gewoon een tof personage en het is leuk om wat scheikunde te krijgen tussendoor.
Dan is er het speurdersverhaal, Flavia gaat op onderzoek uit maar omdat ze zo jong is, neem je dit niet zo serieus. Het verhaal klopt nochtans en zit goed in elkaar, eigenlijk heel knap gedaan van de auteur. Maar het komt dus niet over als een boeiend moordonderzoek. Op de kaft staat wel dat het een roman is en zo is hij inderdaad ook beter te lezen. En net als Flavia is het ook gewoon een tof verhaal, niet meer maar ook niet minder.
Het is een aangenaam boekje, en ik onthoud hier vooral het hoofdpersonage, Flavia de Luce, eigenzinnig en op haar eigen manier boeiend.
Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff (2010) - 364 blz.
Oorspronkelijke titel: The Sweetness at the Bottom of the Pie - Vertaling: Ineke van Bronswijk
Dan is er het speurdersverhaal, Flavia gaat op onderzoek uit maar omdat ze zo jong is, neem je dit niet zo serieus. Het verhaal klopt nochtans en zit goed in elkaar, eigenlijk heel knap gedaan van de auteur. Maar het komt dus niet over als een boeiend moordonderzoek. Op de kaft staat wel dat het een roman is en zo is hij inderdaad ook beter te lezen. En net als Flavia is het ook gewoon een tof verhaal, niet meer maar ook niet minder.
Het is een aangenaam boekje, en ik onthoud hier vooral het hoofdpersonage, Flavia de Luce, eigenzinnig en op haar eigen manier boeiend.
Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff (2010) - 364 blz.
Oorspronkelijke titel: The Sweetness at the Bottom of the Pie - Vertaling: Ineke van Bronswijk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten