Het tribunaal van de ziel - Donato Carrisi

Terwijl Rome geteisterd wordt door onophoudelijke regenbuien, bestuderen twee mannen in een bar het dossier van een verdwenen meisje. Vermoedelijk is ze ontvoerd, maar als ze nog in leven is, is er niet veel tijd meer. Clemente is de onderzoeksleider, Marcus is een penitenziere, een 'jager van de duisternis', getraind om afwijkende elementen in een misdaad te herkennen en de verborgen kant van het kwaad te ontdekken. Hij is de enige die het meisje kan redden. 

Hun pad wordt gekruist door Sandra, een politiefotografe die voor haar werk schijnbaar onbeduidende details vastlegt omdat ze weet dat juist daarin aanwijzingen schuilgaan die naar de dader kunnen leiden. Op zoek naar het meisje stuiten ze op een reeks moorden waaraan een gruwelijk patroon ten grondslag ligt: iemand brengt de nabestaanden van slachtoffers in contact met de onbestrafte moordenaars - en dan is er alleen nog de keuze tussen vergeving en wraak.

***** 

Deze tweede van Carrisi is een indrukwekkend en een zeer complex boek. De eerste zin intrigeert je al meteen 'Het lijk deed zijn ogen open'.

Het verhaal begint 'vandaag' in een kort hoofdstukje en dan springt het onmiddellijk naar vijf dagen geleden. Tussen de vijf dagen voorafgaand aan het nu zijn er dan nog verschillende hoofdstukken van een jaar geleden. Carrisi gebruikt een handige tijdsaanduiding tijdens het verloop van deze vijf dagen.

Het onderwerp was weer iets nieuws voor mij, een transformistische seriemoordenaar. En dan de rol van de penitenzieri, ik heb weer een en ander bijgeleerd. Het moet gezegd dat Carrisi ondanks de complexiteit van het boek, het toch overzichtelijk en boeiend heeft kunnen houden. Niet alleen dankzij de vele plotwendingen, hij prikkelt de lezer ook voortdurend door steeds iets van de sluier op te lichten en je desondanks toch in het ongewisse te laten en je zo nu en dan op het verkeerde been te zetten. En dan is er nog de duiding van de karakters, hij heeft dat schitterend gedaan.

En wat me nog het meest in het oog sprong, is de wijsheid die spreekt uit het verhaal en de dialogen. Carrisi is nochtans maar in 1973 geboren, ofwel heeft hij op korte tijd veel levenservaring op gedaan ofwel is hij een 'oude' geest. Ik was absoluut onder de indruk van zijn levenswijsheid. Van opleiding is hij jurist en criminoloog maar dit verklaart het niet helemaal.

Het einde was ook zeer verrassend.

Het tribunaal van de ziel is een gelaagd boek en origineel. Het is niet zozeer spannend, alhoewel het zijn momenten heeft, maar enorm goed geconstrueerd en heel boeiend, het overstijgt het thrillergenre. Donato Carrisi is een meester in zijn vak.

Eerder: De souffleur  

Uitgeverij: Wereldbibliotheek (2012) - 377 blz.
Oorspronkelijke titel: Il tribunale delle anime - Vertaling: Henrieke Herber en Karoline Sabbatino