De laatste sneeuw - Stina Jackson

De winter weigert zijn ijzige greep op Ödesmark, een afgelegen dorp in Lapland, los te laten. Veel huizen zijn er langzaam in verval geraakt. Maar Liv Björnlund is nooit weggegaan. Ze woont er samen met haar tienerzoon Simon en haar bejaarde vader Vidar.

Liv voelt de blikken van hun weinige buren. Iedereen lijkt zich af te vragen of het waar is dat Vidar op een klein fortuin zit. Zijn twijfelachtige zaakjes hebben hem veel vijanden opgeleverd en in Ödesmark vergeet niemand ooit iet.

Nu wil iemand terug wat rechtmatig van hem is. Niets zal hem stoppen, ongeacht wie hem in de weg staat...

***

Stina Jackson (Zweden, 1983) groeide op in het noorden van Zweden wat meteen ook de locatie is van deze thriller. Ze debuteerde in 2018 met haar boek De zilverweg en won er gelijk de Best Swedisch Crime Novel Award mee alsook de Glass Key award. De laatste sneeuw is haar tweede en ook hiervan zijn er al vele exemplaren verkocht en in verschillende landen. Een overweldigend verkoopsucces dus. Sinds 2006 woont ze met haar gezin in Denver, Colorado.

Het boek is een thriller en leest gedeeltelijk ook zo, er is een moord en een politieonderzoek en een beetje spanning zit er ook wel in maar daar hoef je het niet voor te lezen. Het verhaal is echter meer dan dat, voor een groot deel is het een psychologische roman en de streek waar het allemaal gebeurt is zeker ook onderdeel van het boek. Het hoofdpersonage is Liv en zij is vaak de ik-persoon. Haar karaktertekening is heel uitvoerig beschreven en je leert haar goed kennen, je kan niet anders dan meeleven met haar. Het is vooral de relatie met haar vader die centraal staat maar ook die tot haar zoon. Via flashbacks komen we het verloop van haar leven te weten maar er zijn ook hoofdstukken die haar verhaal chronologisch vertellen van 1998 tot 2009. Het is een mysterieus en duister verhaal toch wel, Liv ligt al sinds ze klein was in conflict met haar vader en heeft moeite met haar leven in armoede in het afgelegen dorp waar heel wat geroddeld wordt. Daardoor leest het boek ook als een roman.

In het begin had ik wel moeite om in het verhaal te komen of te blijven maar gaandeweg werd het wel boeiender. Als lezer denk je tot ver in het boek dat je weet hoe het allemaal zit maar de auteur heeft er een geweldig verrassend einde aan geschreven waarvoor niets dan lof! Daar kon ik me nu eens helemaal in vinden. Jackson schrijft ook gemakkelijk en toegankelijk en door de combi van thriller en roman is er altijd wel iets interessants te lezen.

De laatste sneeuw is een mooie roman of psychologische thriller die nogal traag op gang komt en toch nog een heel eind traag blijft maar dan uiteindelijk wel uitmondt in een schitterende finale. Een boek voor de liefhebbers. 

Uitgeverij: De Geus (2021) - 358 blz.

Oorspronkelijke titel: Ödesmark

Vertaling: Marika Otte

Een voor een - Chris Carter

Wie is de volgende die sterft?

Rechercheur Robert Hunter krijgt een anoniem telefoontje waarin hem wordt gevraagd naar een website te gaan. Als hij inlogt, komt hij terecht in een gruwelijke show die alleen voor zíjn ogen bedoeld is. De beller wil echter niet dat hij alleen maar toekijkt. Hij wil dat Hunter meedoet, en weigeren is geen optie: 'Ik heb je hulp nodig, rechercheur. Vuur of water?'

Nog voordat Hunter en zijn partner Garcia hun onderzoek naar deze verknipte geest kunnen starten, krijgt Hunter een nieuw telefoontje. Een nieuwe website. Een nieuw slachtoffer. Maar deze keer heeft de moordenaar zijn spel geüpgraded naar een uiterst moorddadige live-realityshow, waarin iedereen die de site tegenkomt over de afloop kan meebeslissen...

****

Chris Carter werd geboren in Brazilië en groeide er op. Daarna verhuisde hij naar de Verenigde Staten om er forensische psychologie en zo bestudeerde hij het gedrag van criminelen. Hij werkte verschillende jaren als dusdanig tot hij het roer totaal omgooide en muzikant werd. Hij speelde in diverse bands als gitarist, trok uiteindelijk naar Londen en toerde zelfs de wereld rond. Tegenwoordig is hij fulltimeschrijver, zijn reeks rondom profiler Robert Hunter wordt in vele landen uitgegeven. In het Nederlands zijn nog maar zijn 5 eerste boeken vertaald, de teller staat op 13.

Door zijn forensische ervaringen heeft Carter veel plaatsen delict gezien en daarmee duisternis, pijn, verdriet en geweld, dit heeft hij dus verwerkt in zijn boeken en daardoor zijn ze zo gruwelijk, gewelddadig en expliciet. Volgens zijn eigen zeggen zit er hoe langer hoe meer van hemzelf in Robert Hunter, de slapeloosheid en voorliefde voor whisky hebben ze zeker al gemeen.

Carter heeft hier absoluut een zeer actueel thema aangehaald, je wordt inderdaad om de oren geslagen met allerhande realityshows die over echt van alles kunnen gaan. Carter heeft dit thema wel gebracht in de overtreffende trap, live én moorddadig in de letterlijke betekenis dan. Het gedrag van het publiek zoals Carter het beschrijft, geeft te denken, persoonlijk vond ik het walgelijk maar of dit nu realiteit is? We kunnen alleen maar hopen van niet. Het was echter wel heel zeker een uitmuntende truc om je aan het boek gekluisterd te houden.

Voor de plot heb ik ook alleen maar bewondering, hij zit heel erg knap in elkaar en deze geeft dan ook nog eens te denken. Het verhaal laat de samenleving niet van zijn beste kant zien, het is wel duidelijk dat sensationele gebeurtenissen voor de meeste mensen een diepere indruk nalaten dan positief nieuws. Dat bevestigen de geschreven en gesproken nieuwsberichten wel. Maar een goede plot dus met een gestage en steeds spannendere opbouw tot een climax die absoluut verrassend was.

Een voor een is een super spannend en actueel boek. De karakteropbouw mist ook hier en af en toe bekruipt je toch even het gevoel dat je het al eens gelezen hebt, maar de goede plot en de spannende opbouw zorgen zeker voor een hoog leesplezier-gehalte. Laat die volgende vertaling maar komen.

Eerder: De Crucifix Killer, Gezicht van het kwaad, Jager in de nacht, De beeldhouwer

Uitgeverij: Harper Collins (2024) - 382 blz.

Oorspronkelijke titel: One by One (2013)

Vertaling: Henske Marsman

't Hooge Nest - Roxane van Iperen

Het waargebeurde verhaal van twee joodse zussen in het verzet, 

een onderduikvilla in 't Gooi en het onvermijdelijke verraad

Tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn de twee joodse zussen Janny en Lien Brilleslijper actief in het verzet in Amsterdam en Den Haag. Als het net zich rond hen begint te sluiten, moeten ze onderduiken. Ze komen terecht in 't Hooge Nest, een villa verscholen in de bossen van 't Gooi. Spoedig zal het huis onder hun leiding uitgroeien tot een van de grootste onderduikadressen in Nederland.

Terwijl de laatste joden in het land worden opgejaagd gaat het leven van enkele tientallen onderduikers zo goed en kwaad als het gaat door, pal onder de neus van NSB-buren en nazikopstukken. Als het einde van de oorlog in zicht is wordt het Nest verraden en de familie Brilleslijper belandt met het laatste transport in Auschwitz, samen met de familie frank.

't Hooge Nest is een verhaal over moed, verraad en menselijkheid in barbaarse tijden, en brengt een ongekende geschiedenis met kracht tot leven.

****

Roxane van Iperen (1976) groeide op in Spanje, België en Nederland. Ze studeerde rechten aan de Universiteit van Amsterdam en volgde een beroepsopleiding advocatuur. Ze werkte vanaf 2001 als jurist en begon in 2014 aan een journalistieke loopbaan voor verschillende magazines en kranten. In 2016 debuteerde ze als auteur met Schuim der aarde die de Hebban Debuutprijs won, haar doorbraak kwam in 2018 met 't Hooge Nest waarmee ze de Opzij Literatuurprijs 2019 won en de shortlist van de NS Publieksprijs 2020 haalde.

De reden waarom Roxane van Iperen dit boek schreef is best opmerkelijk, in 2012 verhuisde ze met haar man en kinderen naar 't Hooge Nest in Naarden en met de restauratie ontdekten ze luiken en schuilplekken waar ze kaarsstompen, bladmuziek en oude verzetskrantjes aantroffen. En zo begon haar zoektocht naar de geschiedenis van dit huis en daarmee naar het verhaal van de twee joodse zussen Brilleslijper. Ze leerde de nazaten van kennen en door de vele gesprekken en de persoonlijke documenten die ze kreeg, kon ze zes jaar later dit verhaal op de wereld loslaten.

Ik moet zeggen dat het toch wel een uitzonderlijk oorlogsverhaal is in vergelijking met de vele andere verschenen oorlogsboeken. Roxane van Iperen heeft een vrij volledig beeld geschetst van Wereldoorlog II aan de hand van het persoonlijke verhaal van de zusjes en hun onderduik- en verzetscentrum. In het begin verspringt ze daarvoor nogal eens in de tijd en komt het wat droog over, je raakt ook moeilijk in het verhaal, maar misschien was ik wel niet aandachtig genoeg, dat kan ook.

Het verhaal kent drie grote delen. Het eerste deel Oorlog, behandelt de periode van het begin van de oorlog maar maken we ook kennis met de familie. De auteur verspringt heel in het begin wel eens in de tijd maar verder heeft ze alles netjes chronologisch gebracht, op wat overlappende delen na. Toch klinkt dit eerste deel afstandelijk, je leert de personages dan wel kennen maar je voelt je weinig betrokken of geraakt. Niettemin een heel erg interessant deel.

Het tweede deel 't Hooge Nest, is dan de periode dat de familie moet onderduiken en ze na lang zoeken begin 1943 eindelijk een schuilplaats vinden, 't Hooge Nest in de bossen van het Gooi op de grens tussen Naarden en Huizen ten oosten van Amsterdam. Tot ze dan uiteindelijk toch verraden worden in de zomer van 1944.

Deel drie Overleven, is dan meteen het meest aangrijpende én spannendste deel van het boek met de arrestatie, de verhoren en mishandelingen en de overbrenging naar Kamp Westerbork waar ze als criminelen in de strafafdeling worden opgesloten en de zussen bevriend raken met Anne en Margot Frank. Dan is er de deportatie naar het vernietigingskamp Auschwitz en later worden ze dan nog overgebracht naar het overvolle concentratiekamp Bergen-Belsen waar ze uiteindelijk op 15 april 1945 bevrijd worden. De vertelling van dit deel komt serieus binnen, je hoort het verhaal zo goed als uit de eerste hand en het is werkelijk gruwelijk. Je weet dit wel maar door dit verhaal beleef je het mee als je dit tenminste zo kan zeggen, waarschijnlijk was het nog erger dan je het zo leest.

Vooral indrukwekkend was de moed, daad- en doorzettingskracht van het verzet en dit zowel van de Joodse als de Nederlandse bevolking.

'Wanneer er gevochten moet worden, moet er maar gevochten worden. Je kunt jezelf niet ontrouw worden. Je kunt jezelf ook niets wijsmaken. We stonden ervoor. We hebben gedaan wat we moesten doen, wat we konden doen. Niet meer en niet minder' (Janny Brandes-Brilleslijper)

't Hooge Nest is een geweldig goed boek dat een uitmuntende kijk geeft op de onderduik- en verzetsgeschiedenis van het Joodse volk en de verschrikkingen in de concentratie- en vernietigingskampen. In het begin was het een wat droog verhaal maar gaandeweg word je er dan toch ingezogen. Hoe gruwelijk de beschrijvingen ook zijn, je kan niet anders dan onder de indruk zijn van de moed van het verzet en de gedeporteerden en de hoop en strijdvaardigheid die ze zelfs in de meest uitzichtloze situaties nog laten zien. De research die van Iperen verricht heeft, verdient ook veel respect.

Uitgeverij: Lebowski Publishers (2018) - 382 blz.

Het oog van de nacht - Cilla & Rolf Börjlind

Olivia Rönning en haar collega ondervragen Oekraïense oorlogsvluchtelingen om zo mogelijke oorlogsmisdaden en misstanden langs de vluchtroutes te documenteren. Daarbij horen ze over een crimineel netwerk dat mensenhandel organiseert. Tom Stiltons partner Luna realiseert zich intussen dat hij tegen haar heeft gelogen en dat hij waarschijnlijk iemand heeft vermoord. En wat nog erger is: hij lijkt zich er niet schuldig over te voelen.

Een man valt van een dak in het centrum van Stockholm en sterft. Een getuige ziet dat hij kort voor zijn dood wordt achtervolgd door twee mannen. Voordat de dode kan worden geïdentificeerd of er een autopsie kan worden uitgevoerd, wordt zijn lichaam uit het mortuarium gestolen. Wie was hij en wie zijn de mensen die willen dat zijn identiteit verborgen blijft? De aanwijzingen leiden naar een luxejacht aan de Franse Rivièra en een kleinood van onschatbare waarde: een Fabergé-ei met de naam ‘het Oog van de Nacht’.

**

Cilla en Rolf Börjlind is een Zweeds echtpaar dat diverse scenario's schreef voor tv-series en films en met groot succes. Maar ook als auteurs doen ze het goed, in 2012 kwam hun eerste Rönning & Stilton-thriller uit en met Het oog van de nacht zitten ze aan hun achtste. In 2022 brachten ze voor het eerst een tragikomische roman uit.

Zoals het een goede serie betaamt, zijn er uiteraard de vaste personages die we ondertussen kennen zonder dat de auteurs nog veel uit de doeken hoeven doen en zit er enige persoonlijke ontwikkeling in het boek. Met mooie personages is het altijd fijn om ze weer te ontmoeten en de evolutie te volgen. De auteurs slagen er zoals altijd in om ze levensecht voor te stellen en je ziet ze zo voor je in een film, aangezien het toch wel zeer succesvolle scenarioschrijvers zijn is dit niet zo verwonderlijk natuurlijk. Het boek leest trouwens ook nu weer als een film met enkele spannende maar ook gruwelijke actiescènes.

Het maatschappelijke thema is zeer actueel, oorlogsvluchtelingen en mensenhandel. Het verhaal dat ze hierrond geweven hebben, is zeker goed maar de auteurs zijn er niet in geslaagd om de lezer te grijpen en dit is toch wel het grote minpunt van dit boek. Er zijn enkele verhaallijnen die uiteindelijk wel in elkaar grijpen maar het geheel doet toch wel chaotisch aan. Er is samenwerking tussen de verschillende onderzoekers maar ook dit is veel minder uitgewerkt dan je zou verwachten van dit schrijversduo, het komt allemaal wat koud over en niet doorleefd ook al is het wel zeer filmisch geschreven.

Het oog van de nacht is zeker geen slecht boek maar het was niet zo overtuigend als hun eerste boeken in deze serie. Ondanks het interessante thema dat alles in zich heeft om te emotioneren, slagen de auteurs hier niet in. Pas in het laatste deel van het boek werd het ook enigszins spannend. Het leesplezier lag dus minder hoog dan gewenst.

Eerder: Springvloed, De derde stem, Zwarte dageraad, Wiegelied, Koudvuur, Bevroren goud, De samaritaan

Uitgeverij: A.W. Bruna (2023) - 335 blz.

Oorspronkelijke titel: Nattens öga

Vertaling: Corry van Bree

Imperium - Robert Harris

Op zijn eenentwintigste heeft Marcus Cicero slecht één levensdoel: heerschappij over de Romeinse staat, imperium. In zijn adembenemende literaire thriller beschrijft Robert Harris hoe Cicero uitgroeit tot de briljantste en meest welbespraakte advocaat uit de geschiedenis, die zich met zijn gevreesde, bijtende humor en gedreven door een verpletterende ambitie een weg vecht naar het absolute machtscentrum van Rome.

*****

Robert Harris (1957) studeerde Engelse Literatuur aan de Universiteit van Cambridge, werd journalist bij de BBC, politiek redacteur van The Observer en columnist. Vooreerst was hij auteur van non-fictieboeken over diverse maatschappelijke en politieke onderwerpen maar daarna legde hij zich toe op het fictieve genre en in 1992 verscheen dan zijn eerste thriller Fatherland waarmee hij op slag internationale faam verwierf. Sindsdien schreef hij nog verschillende historische boeken waarvan er verschillende verfilmd werden.

Imperium is het eerste deel van een trilogie rond Cicero die leefde van 106 tot 43 v.Chr. en behandelt zijn periode als Senator (79-70 v.Chr.) en Praetor (68-64 v.Chr.) tijdens de democratische Romeinse Republiek die naar zijn einde aan het lopen is. Harris geeft in zijn nawoord aan dat het een roman is waarvan het merendeel van de gebeurtenissen op waarheid berusten, er is heel erg veel bewaard gebleven van Cicero in verschillende bronnen wat hem uniek maakt voor deze Romeinse periode.

Het verhaal is geschreven in de ik-vorm en deze ik is de slaaf en dienaar Tiro die samen met Cicero een filosofische vorming genoot, hem overal vergezelde en zodoende als zijn secretaris optrad en zijn vriend was. Deze Tiro zou effectief Cicero's levensverhaal opgetekend hebben maar dat is verdwenen. 

Robert Harris vertelt hier dus het verhaal van Cicero en dat op zich is al heel erg boeiend, het is een erg interessante figuur en we krijgen regelmatig een redevoering of betoog van hem te lezen of toch stukken ervan. Cicero was advocaat en dit boek las dus ook als een rechtbankthriller en dat alleen al was om van te smullen. Hij moest echter ook zijn zaken voorbereiden en daarvoor moest hij dan ook onderzoek doen, Harris slaagt er in om deze delen spannend te maken en je waant je in een echte thriller. De combinatie van historische feiten en dit spannende verhaal is meer dan geslaagd en maakt van Robert Harris een meesterlijk verteller.

En doorheen al deze gebeurtenissen en vertellingen krijg je dan ook nog een heel erg goed beeld van het leven in deze historische periode. Je begint tussendoor eens wat rond te surfen om begrippen verduidelijkt of er een beeld van te krijgen, als geschiedkundige les kan dit absoluut tellen. En de auteur heeft het zo levendig verteld dat je je helemaal kan verliezen in het destijdse Rome, de streek en hun culturele, nationale en internationale politieke gewoonten en bezigheden.

Imperium is een verrassend goed boek gebleken, het was niet alleen historisch gezien heel interessant en boeiend maar Harris heeft er ook nog een spannend verhaal van gemaakt. En je kan ook niet anders dan tussendoor de vergelijking doortrekken naar de huidige tijd, er lijkt niet veel veranderd te zijn want veel van wat je hier leest is immers ook nu nog van toepassing. Ik kan alleen maar uitkijken naar de twee volgende delen. Een dikke aanrader.

Eerder: De officier

Uitgeverij: De Bezige Bij (2006) - 367 blz.

Oorspronkelijke titel: Imperium

Vertaling: Janneke Zwart en Miebeth van Horn

Klopjacht - James Patterson

De vrienden Alex Cross en John Sampson staan op het punt om samen de ruige wildernis van Montana in te trekken als ze worden opgeroepen bij een moordzaak in Washington. Samen met Ned Mahoney storten ze zich op het onderzoek, zich niet bewust van het veel grotere kwaad dat dreigt.

M, de mysterieuze moordenaar die Cross al jaren achtervolgt, is weer opgedoken en lijkt ongrijpbaarder dan ooit. Het spoor leidt ze dieper de wildernis in, waar Cross en Sampson als opgejaagd wild hun krachten moeten bundelen, en hun overlevingsdrang moeten inzetten.

***

James Patterson (1947) studeerde Engelse literatuur en werkte daarna voor een reclamebureau. In 1976 bracht hij zijn eerste boek uit en in 1996 werd hij dan fulltime schrijver. Hij heeft een indrukwekkende lijst aan verschenen boeken waaronder vele losstaande boeken maar hij schrijft toch vooral in serie-verband. De serie rond Alex Cross was hiervan de eerste met in 1992 Along came a Spider en Kiss the Girls in 1994 die we beiden uiteraard kennen van de succesvolle verfilmingen. Klopjacht is de 29e en de teller staat op 32.

In het begin kreeg ik nog de indruk dat we een politiethriller te lezen kregen maar het boek ontpopte zich toch al snel tot een sneltrein actiethriller met achtervolgingen, schietpartijen met allerlei wapens, de kanonnen ontbraken nog net en ontelbare doden. En dan waren er nog verschillende partijen bij betrokken. Je leek in een film te zitten waarin je je zo Jason Statham kon voorstellen of Bruce Willis, in ieder geval actie troef.

Klopjacht is een goed boek, ontspannend en vlotjes lezend doordat het zeer toegankelijk geschreven is met korte hoofdstukken en een eenvoudige schrijfstijl. Het boek is bovenal zeer filmisch, het klinkt nogal eens overdreven en ongeloofwaardig, maar met niet al te hoge verwachtingen is dit zeker een boek dat je wat aangename uurtjes leesplezier kan bezorgen.

Eerder: Zevende hemel, Ik, Alex Cross

Uitgeverij: De Bezige Bij (2022) - 364 blz.

Oorspronkelijke titel: Fear No Evil

Vertaling: Waldemar Noë

Het zustertapijt - Lars Mytting

Het is 1903, en er zijn 22 jaren verstreken sinds dominee Kai Schweigaard terugkeerde naar Butangen met de pasgeboren zoon van Astrid Hekne in zijn armen. Jehans is volwassen, verstoten door zijn eigen familie, maar vastberaden iets van zijn leven te maken. Hij trekt graag de bergen in, de enige plek waar hij zich vrij voelt. Op een ochtend schiet Jehans een immense rendierstier en ontmoet hij een Engelse jager met wie hij een sterke verbondenheid voelt. De ontmoeting zal het leven van beiden ingrijpend veranderen en geeft Jehans de kracht om zijn lot in eigen hand te nemen.

Ondertussen wordt dominee Schweigaard gekweld door herinneringen aan Astrid maar ook aan de mysterieuze Zusterklokken van Butangen. Door zijn onbezonnenheid en jaloezie zijn deze kerkklokken ooit van elkaar gescheiden. Dat onrecht wil hij voor Astrid ongedaan maken. Hij wil de Zusterklokken weer bij elkaar brengen en het Zustertapijt vinden: het legendarische, verloren gewaande wandtapijt dat ooit geweven is door de Hekne-zusters, waarin de toekomst – ook die van Jehans en de Engelse jager – wordt voorspeld.

****

De Noorse schrijver Lars Mytting schreef met dit boek het tweede deel van wat een epische trilogie en familiesaga moet worden, de Hekne-saga. Goed om te weten is dat vorig jaar deel drie uitkwam maar het is nog wachten op de vertaling, laat ons hopen dat dit niet te lang duurt.

Het verhaal start in 1903 en dat is toch ruim 20 jaar na het eerste verhaal over de Zusterklokken. Toen deden langzaam de eerste moderne veranderingen hun intrede en in dit verhaal worden ze verder doorgezet. Niet evident want er is nog steeds veel aandacht voor geloof en bijgeloof en vele dingen worden toch nog op de aloude manier gedaan. In Het zustertapijt wordt er een grotere tijdspanne belicht en het was echt heel boeiend om te lezen hoe de moderne tijd voet aan de grond krijgt. Er heerst zoveel armoede en er moet zo hard gewerkt worden onder vaak erbarmelijke sociale en weerkundige omstandigheden dat de bevolking en zeker diegenen die in pachtdienst werken de veranderingen met open armen ontvangen en zelfs in opstand durven komen. Je kan ook niet anders dan onder de indruk zijn van de doortastendheid en ondernemingsgeest van sommigen maar zeker ook van de solidariteit. Interessant thema dat Lars Mytting zeer levendig en boeiend beschreven heeft.

Jehans Hekne is ditmaal het hoofdpersonage, hij is de overlevende zoon van Astrid Hekne uit De zusterklokken. Jehans mag dan wel een Hekne zijn maar hij wordt niet zo behandeld en woont bij een ouder echtpaar nadat hij in zijn eerste jaren bij dominee Kai Schweigaard woonde. Daar kreeg hij schoolse vorming maar nu moet hij de handen uit de mouwen steken op het pachtboerderijtje Halvfarelia en zodoende ook voor de Hekne-boerderij.

De auteur heeft hierrond een mooi verhaal geweven dat geen minuut verveelt, het is vlot geschreven en zijn regelmatig interessante plotwendingen die soms zelfs spannend zijn en af en toe van romantische aard. Het boek heeft daardoor een hoog roman-gehalte maar dat valt te appreciëren aangezien er ook genoeg historische en andere elementen in verweven zijn. De streek, tijdsgeest en de personages komen helemaal tot leven net zoals al het geval was in De zusterklokken. De uitwerking van de personages was wat minder maar geen gemis in het boek.

Lars Mytting is absoluut een goed verhalenverteller en dit tweede deel is een heel erg goed vervolg van het eerste boek. Het was dan ook een boeiende tijdsperiode, elektriciteit die zijn intrede doet, de Grote Oorlog en aansluitend de Spaanse griep, de langzame ontvoogding van pachtboeren en vrouwen die van zich laten horen en opkomen voor hun rechten. En daarnaast zijn er nog mythische elementen in het boek verweven wat het geheel alleen maar rijker maakt. De zusterklokken-trilogie mag er beslist wezen, het wordt uitkijken naar het derde deel.

Eerder: De zusterklokken

Uitgeverij: Atlas (2022) - 431 blz.

Oorspronkelijke titel: Hekneveven (2020)

Vertaling: Paula Stevens